Zoals het onderwerp al zegt, hoe komen jullie de eerste weken door? Ik ben zo bang het mis loopt en graag willen genieten.
Tja dag voor dag..... Heel herkenbaar hoor ik vond de weken tussen de positieve test en de eerste echo ook erg spannend en lang duren. Het enigste wat je kan doen is vertrouwen hebben en vooral veel afleiding zoeken.
Gefeliciteerd! Tja, de klok kan je helaas niet vooruit draaien. Wat wel helpt is jezelf bezig houden en afleiden. Ik heb voor mijn gemoedsrust al met 8 weken een echo gehad om te zien of het hartje klopt. Dat breekt een beetje de eerste periode. Uiteindelijk zal je merken dat de tijd sneller gaat dan je denkt.
Ben ook blij dat ik volgende week al naar de gyn mag, maar hopen dt er dan al een hartje klopt met precies 6 weken. Dan heb ik rust denk ik.
Abbo, ik lees mee. Heb twee miskramen achter de rug en heb moeite met mijn dagen nu. Echo's zullen me niet geruststellen, de vorige keer (MA) bleek het hartje gestopt te zijn. Da's nu 12 weken geleden, de "shock"is dus nog vers maar blijk alweer zwanger te zijn. En daarmee is het spannender dan ooit! Wat voor mij erg helpt is om geen "rampverhalen"op te zoeken. Niet te lezen over medische perikelen van anderen, niet lezen over miskramen, en veel tijd nemen om te rusten, zodat je hoofd geen overuren gaat maken met doemdenken (die neiging heb ik namelijk soms als ik erg moe ben). En nu nog in de praktijk brengen, met name de miskraam peiler is de laatste 12 weken mijn thuishaven geworden hier. En verder... erdoorheen. Hoe moeilijk ook. Alles voor de kinderwens ! Ik probeer me altijd voor te houden dat ik mag kiezen. Dat mag natuurlijk niet, maar voor het gedachten experiment helpt het een beetje. Stel je voor dat je mag kiezen: of deze onzekere weken door, of de onzekerheid of het uberhaupt ooit wel gaat gebeuren ( bijvoorbeeld in de MMM) ....... ik weet het dan wel!
ER is geen snelle weg, de tijd lijkt tergend traag te gaan... Ik deed niet anders dan me concentreren op de symptomen en op internet surfen. Wat helpt idd is afleiding zoeken, allerhande klusjes aanpakken, maar niet zo evident als je je rotberoerd voelt en de hele dag enkel maar aan 'zwanger zijn' kunt denken... wat wel een tip is tegen het 'angstmonster' is elke dag tegen jezelf zeggen 'ik ben nog steedszwanger'. Elke dag is er eentje gewonnen. Bij bloedverlies niet meteen panikeren, maar positief proberen blijven. intussen 15 weken maar nog steeds gaat de tijd tergend traag! Proficat trouwens
Dat zeker! Ik zou vandaag namelijk de MMM ingaan... Maar daarom ben ik zo onzeker, het heeft bijna 2,5 jaar geduurd..
Gefeliciteerd! Inderdaad zorgen voor afleiding Proberen niet te veel met je zwangerschap bezig te zijn. En vaak kun je bij 8 weken een echo krijgen, dus dan breekt dat inderdaad wel een beetje... Ik vond het eigenlijk toch wel snel gaan die eerste maanden.
Ik probeerde mezelf er van te overtuigen dat het in de meeste gevallen toch echt gewoon goed gaat. Van het beste uitgaan, omdat die kans het grootste is. Wij hadden echt zoiets van, als het toch misgaat dan dealen we daar dan wel mee. Maar we hebben ook niet eerder met miskramen te maken gehad, dus kan me voorstellen dat het dan wel anders is. In ieder geval wilden wij ons daarop focussen om te voorkomen dat we niet zouden genieten. En dat is goed gelukt. Verder inderdaad gewoon bezig blijven, leuke dingen doen en de tijd uitzitten
Na ruim 2,5 jaar proberen, en 2 miskramen, ben ik ook echt mijn tijd aan het uitzitten nu. Ik heb inmiddels al 2 echo's gehad. 1 met 5 wk en een paar dagen, en een met 7 weken ( afgelopen donderdag). Op de laatste een kloppend hartje gezien. Dat was voor mij heel belangrijk. Ik durf nu eindelijk echt te geloven dat ik echt zwanger ben. Daarvoor had ik zoiets van 'het zal toch wel weer mis gaan, dus geloof er maar niet in'. Het schijnt ook erg positief te zijn als er met ruim 7 wk een hartje klopt, en alles er goed uit ziet. Dan is de kans dat het misgaat weer iets kleiner. Nu heb ik over 2 weken de volgende echo. Daar leef ik echt naar toe. Leef van dag naar dag en zeg regelmatig tegen mezelf: je bent echt zwanger! Verder afleiding zoeken, en niet te veel focussen op de zwangerschap. Het kan toch nog mis gaan, maar dat kan met 20 wk ook nog... Je hebt een echo bij 6 wk zeg je. Heb je daar zelf voor gekozen? Het hartje gaat ergens tussen week 5 en 6 kloppen, als je net iets minder ver bent dan je denkt kan het dus zijn dat je nog geen hartje ziet... Kan je dan niet beter een weekje later voor de echo gaan? Dan weet je zeker dat je een hartje gaat zien als alles goed is...
Iedere avond als ik in bed lig denk ik "Zo! Weer een dag zonder teken dan het fout zal gaan, die hebben we weer gewonnen!" En wat mij helpt is deze gedachte: Kans op miskraam is 10procent. Dus 90!!! Procent dat alles goed gaat. Stel dat de weerman 90 procent kans op regen opgeeft, dan neem je toch ook je paraplu mee! Dan reken je er toch ook op dat het gaat regenen. En natuurlijk blijft de kans bestaan maar de kans is vele malen groter dat alles goed gaat.
Ik moest dus eigenlijk vandaag naar gyn en heeft hem verplaatst naar volgende week wo. Mocht er nog niet veel te zien zijn dan neem ik aan dat we een weekje later weer kunnen komen...
Ik sta er geeneens bij stil. Zolang ik geen bloed verlies vind ik het best en zie het allemaal wel weer met de echo
Door er niet over na te denken dat het mis kan gaan. Ik heb er zelf nooit bij stil gestaan eigenlijk. Veel afleiding zoeke en gewoon doorgaan met wat je altijd al deed!
Verschrikkelijk langzaam gaat de tijd inderdaad. Op donderdag 3 oktober hebben we onze eerste intake en echo bij de verloskundige. Dan zitten we in week 8. Dat is al over 2,5 week, maar het voelt nog zo enorm ver weg. Zit de uren af te tellen,..... vooral op mijn werk. Verschrikkelijk. Hopelijk blijft het allemaal goed gaan!!