Vanaf dag 1 wisten we dat we samen een kindje wilde. Nu bijna 6 jaar samen en 1 jaar getrouwd zijn we 5 maanden na onze bruiloft gestart met 'klussen'.
Mijn man is 13 jaar ouder dan ik en wou meteen wel kinderen. Ik niet, ik wou eerst mijn studie afmaken, werken, stappen en leuke dingen doen. Dat respecteerde hij en in 2008, na een relatie van ruim 8 jaar, begon het bij mij ook te kriebelen en ging de pil de deur uit.
Toen we elkaar 5 jaar kenden zijn we getrouwd. Toen we 3 jaar getrouwd waren kwam de 1ste.Dus in totaal na 8 jaar. We hadden best eerder gewild maar in mijn familie komt een erfelijke bloedziekte voor en dat wilden we eerst helemaal laten onderzoeken eer dat we er aan durfden te beginnen. Toen we groen licht kregen was ik gelukkig snel zwanger.Ondertussen 3 gezonde kinderen rijker en nog steeds gelukkig getrouwd haha
Wij waren 1,5 samen toen we trouwden en ook meteen de anticonceptie weg deden en meteen zwanger waren
We wisten allebei dat we in de toekomst kinderen wilden maar vonden ons nog wat jong. Opeens toen we ongeveer een jaar samen waren kwam bij mij de wens en hebben we er veel over gepraat. De wens hebben we nog altijd maar we willen wachten tot ik mijn studie heb afgemaakt, als we er dan voor gaan zijn we 3 jaar samen. (En dus 2 jaar gewacht) Maar wie weet hoe lang het gaat duren, vind dat wel spannend.
We zijn straks 7 jaar samen waarvan 1,5 getrouwd als onze kleine er is. We zijn begonnen na onze trouwdag maar hebben het er wel eerder over gehad. Heb een man die graag dingen in de voor hem 'juiste volgorde' doet. Beetje traditioneel wat dat betreft.
we zijn bijna 14 jaar bij elkaar, verzonnen in het eerste jaar de naam van de kleine en verder hebben we het in de koelkast gezet tot bijna 2 jaar terug.. toen we gevraagd werden of we peetouders wilden zijn... ineens kriebelde het toen heel hard... December 2011 spiraal er uit, mei 2012 in verwachting, juli vmk, daarna medische molen in, in januari groen licht en in februari in verwachting...
Met 4 maanden was ik zwanger, hadden er nog niet echt over gehad, mijn man wist wel van mijn kinderwens, maar waren nog zo kort samen. Maar we hebben het op een bepaald moment een paar keer onveilig gedaan, geen zin om een condoom te pakken en toen was het eigenlijk ook meteen raak, maar ergens weet je dat het dan kan gebeuren en we waren hartstikke blij met onze zoon. We zijn nu 8 jaar getrouwd en de vijfde is op komst en het gaat heel erg goed tussen ons.
Mijn vriend en ik kennen elkaar al jaren en kwamen elkaar wel eens tegen in de stad enzo. Allebei in die jaren vaker gedacht van goh hoe zou het met ......gaan, alleen dat wisten we niet van elkaar. Bleek dat we elkaar altijd al wel leuk vonden alleen of hij was bezet of ik. Altijd ook gedacht wat moet die ander met mij, dus we hebben het nooit uitgesproken naar elkaar, haha. Toen ik vorig jaar was verhuist naar een andere woonplaats 40 km verder op en hem via internet weer tegen kwam, toen dacht ik van ik stuur een berichtje en zie wel of ik deksel op mn neus krijg, haha. De kans dat ik hem nu nog in mn oude woonplaats in de stad ofzo tegen zou komen was heeeeeel klein dus dacht nu boeien wat heb ik te verliezen, haha. Dus zo gezegt en zo gedaan, begin van de week berichtje gestuurd, rest van de week gewhapt enzo en vrijdags afgesproken samen en sindsdien zijn we een stelletje. Dat is nu sinds 16 november vorig jaar. We waren er ook al vrij snel over uit dat we samen een kindje wilden en zijn in februari 2013 gestopt met de pil en daarna ongesteld worden en de ronde erna niet meer. Waren toen al zwanger, en nu dus uitgerekend op 13 december 2013. en nog steeds geen dag spijt van
Na 5 jaar samen aanzoek gehad, in het voorbereidingsjaar kwam het onderwerp stoppen pil erg vaak naar voren, uiteindelijk op de trouwdag (precies 6jr samen) de pil weggegooid en er voor gegaan. Na 7maanden mochten we toen zeggen: we worden papa en mama..
Mijn man en ik waren al goed bevriend vanaf ons 15de, op ons 18de sloeg de vonk over en wist ik direct dat ik met hem kinderen wilde. Ik heb die mening ook luidkeels gedeeld met hem en hij gaf het aan ook te willen maar we waren gelukkig wel van mening dat het toen nog niet het juiste moment was. Toen eerst studeren, samenwonen, groter huis kopen en toen op ons 25ste werd onze eerste geboren. Dat is nu twee jaar geleden. Oh en ook nog getrouwd
De 1e zat niet in de planning.. Toen mijn exman en ik 1 jaar samen waren raakte ik zwanger. Halfjaar later getrouwd. Na een 'huwelijk' van 1,5 jaar uit elkaar. Daarna mijn huidige partner leren kennen en wist meteen dat hij 'het' was. Na 2 jaar relatie begonnen voor een 2e (zijn 1e dus) en meteen 1e ronde zwanger. Nu proberen we of er nog een 3e kindje bij mag komen. Vanaf het begin van ons relatie al besproken dat we samen graag een kindje wilden, alleen was de situatie er toen nog niet naar. Wel al samen babynamen bedacht. En de jongensnaam heeft mijn zoontje dus ook gekregen
Na een jaar of 7 à 8. Toen waren we inmiddels verhuisd naar een grotere en betere woning en was ik over mijn 'wil ik eigenlijk überhaupt wel kinderen??-twijfels' heen
Na 3 jaar. Moet zeggen dat ik er totaal niet mee bezig was maar dat mijn man ermee kwam (hij is een stukje - 15 jaar - ouder dan mij). Ik heb er een week over na moeten denken maar uiteindelijk voor gegaan en in januari wordt ze alweer 6