Ik zal vooral de reactie van mijn moeder bij mijn oudste noooit meer vergeten.. Ik was 21, maar gewoon huisje, baan en vriend... "NEE Dan meen je niet?? Ohhh wat ERGG!!!".... en toen vooral wat ik hun allemaal wel niet aan deed... (en nee ze hebben ook nooit op hoeven passen ofzo) De jongste heb ikzelf daarom niet eens durven vertellen, dat heeft mijn ex moeten doen haha. En verder viel het nog wel mee, ik leek niet heel jong dus dat scheelde. Wel een "hoe ga je dat allemaal doen dan?"... Daar kon ik ook niet echt serieus op antwoorden
Ikzelf heb alleen maar leuke reacties gehad.. De baas van mn man is een beetje raar.. Hij vertelde het, en zijn baas zei "Oh, is het gewenst" Mijn man zegt verbaast ja... en zn baas zegt, nou dan zal ik je maar feliciteren!!!!! Nouja zeg dat was de enige raarste reactie
Ohja wel, ik heb het in mijn enthousiasme heel vroeg verteld aan bepaalde mensen, met 5 weken al.. en veel zeiden dat ik rekening met een miskraam moest houden.. er kan nog van alles fout gaan enz pff alsof je dat wilt horen.. en ook iemand die blij voor me was maar die zelf een helse zwangerschap en bevalling had gehad en een baby hebben heeft onderschat en dat allemaal even vertelde toen ik 8 weken was.. schrok er wel van maar goed ondertussen heb ik een voorbeeldige zwangerschap gehad dusja..
Ik ben echt aan het nadenken.. Maar ik heb eigenlijk geen gekke opmerkingen gehad.. Alleen de opmerking "was het gepland?" van hetzelfde meisje gekregen bij beide zwangerschappen! Verder alleen maar hele blije reacties van iedereen..
Oh, wat jammer dat je hier geen knoppen "like" ofzo hebt, sommige reacties zijn echt hilarisch! Wel een hoop rotopmerkingen ook, mensen kunnen toch naar zijn!! Mijn man was niet zo blij met een facebook post van mijn schoonvader, een foto van een T-shirt met de tekst: "Als ik geweten had dat kleinkinderen zo leuk waren had ik die eerst genomen" En dan moet het eerste kleinkind nog komen!!! Verder inderdaad ook een collega die vond dat ik het met 12 weken toch te vroeg vertelde, tja... Ik ben 31, we zijn ruim 10 jaar een stel, wonen 7 jaar samen, hebben 3 jaar een eigen huis en zijn 1 jaar getrouwd. De meeste reacties zijn dus in de trant van "hehe, eindelijk!". En toch nog mensen die vragen of het per ongeluk was...
Er staan wel echt rotopmerkingen tussen.. Bij zwangerschap van zoon was iedereen door het dolle heen. Bij deze zwangerschap heb ik het ook heel vroeg verteld aan onze naasten. Vader en schoonmoeder reageerde erg enthousiast. Schoonzus reageerde met: oh gefeliciteerd, ik wist het en bleef naar een boekje staren die ze aan t lezen was. Terwijl zij helemaal gek werd bij de eerste. Niet leuk dan.
Bij m'n eerste studeerde ik nog; 'kennis vroeg me; je laat het toch wel weghalen he?!?! Uhm pardon? Alleen maar gevraagd of het geen ongelukje was, daarna pas felicitatie, heeeeeeeel vervelend. Tweede ging al beter. Derde kwam er met moeite felicitaties en dat moest dan natuurlijk wel een meisje worden, want nog een jongetje zou wel een beetje zielig zijn HUH?
Echt ongelofelijk dat mensen zo raar reageren. Heb dat nog.niet meegemaakt gelukkig. Zelfs mensen die niet oprecht blij voor me waren deden heel goed alsof zoals mijn leidinggevende, vertelde met 9 weken en blij dat ze was. Ben.nu 22 weken en nooit meer even geïnformeerd het gaat.
Mijn baas: zonder zwangerschapsverklaring ben je voor mij niet zwanger! Grrrrrrr wat een vertrouwen...
Hier de huisarts: die had ik net gezien voor mijn jaarlijkse check-up (doen ze hier in Canada), en toen had ik haar verteld dat we gingen proberen om zwanger te worden. Ze had gezegd: kom zodra je zwanger bent, of als je over een jaar nog niet zwanger bent, maar terug. Drie weken later had ik een positieve test in mijn handen (ging nogal snel hier dit keer), dus 4 weken later zit ik bij haar, vraagt ze met een heel serieus gezicht: Was het wel gepland?? ....Ik snap ook wel dat zij heel veel patienten ziet, maar het stond gewoon in mijn dossier, dus als ze heel even teruggelezen had, had ze het geweten...
Hier dat we mijn schoonouders vertelde dat we een vijfde kregen. Tot hoe lang kun je het weglaten halen? Dus ik gaf antwoord.. Nou dan hebben jullie nog een paar weken bedenktijd. Was toen 10 weken zwanger en hoefde geen bedenktijd want ook was het onverwachts, het is heel erg welkom. En krijg ook regelmatig de opemrking "voor de kinderbijslag zeker" Ja daar wordt je rijk van!!!
Bij de eerste kreeg ik de vraag kan ik je wel feliciteren ja anders vertelde ik het niet op men verjaardag. Toen met de 20 weken echo bleek dat onze dochter een ernstige hartafwijking had. Kreeg ik van de zelfde persoon te horen je breekt de zwangerschap toch wel af hè want dit kunnen jullie echt niet aan 😱 deze vrouw kent mij vanaf dat ik 4 jaar oud was😡 daarna dus ook geen contact meer gehad. Nu bij de 3e van schoonmoeder toen we het vertelden 'oh mijn god' daarna gelijk weer overzichzelf en tot nu toe heeft ze er niks meer over gezegt. En mijn nichtje zei het mooiste is nu een jongen😳 kep geantwoord dat ik blij ben als er straks een levend kindje gelijk thuis in een wiegje ligt ipv weken ziekenhuis
Ik ben (nog) niet zwanger van een derde, maar mijn schoonmoeder geeft me nu al honderdeneen redenen om niet voor een derde kindje te gaan.. Dus ik weet nu al dat zij met een k reactie komt.
Bij de 3e oh jullie gaan nu voor een meisje. Eh nee we willen graag een 3e kindje. Bij de 4e, voor je man ook de 4e? Mijn moeder vertelde blij dat ze een 6e kleinkind krijgt. Reactie: o dan is het nieuwe er toch wel af. Alleen de 1e is toch spannend??? Soms mensen.
Hier hele leuke reacties, buiten eentje. Ik ben meter van het dochtertje van mijn neef ( heeft geen broers of zussen en wij trokken veel op met elkaar). Gingen hen bij 12 weken vertellen dat mijn metekindje er een nichtje of neefje bij zou krijgen, enige wat hij zei was: 'nou dan ga je niet vaak meer op Lisa kunnen letten'. Zat echt wel ff met mijn mond vol tanden, had net gedacht dat zij super enthousiast zouden zijn! Vragen nu ook steeds of ik al beter ben ( misselijkheid enzo) want ze aan binnenkort een avondje uit en hebben nog geen babysit...
Ik schrik wel van sommige opmerkingen hier! Wat een lef hebben ze... Hier vertelden we het na de eerste echo rond 8 weken. Toen kreeg ik van een vriendin wel te horen dat ik niet zo enthousiast moest doen, ik was de gevarenzone nog niet voorbij! En nou net van haar had ik zo'n reactie niet verwacht!!
Hier vooral leuke reacties... bij de derde wel de standaard opmerking... dat ze hoopten dat het nu een meisje zou worden. Maar bij mijn eerste zwangerschap zagen we bij de 12 weken echo, dat het hartje niet klopte. Man belt zijn moeder om het te vertellen en zij zegt: tja... ik wilde eigenlijk toch nog geen oma worden... deze 'oma' zien we dus ook niet meer...
Schoonvader: we zullen het maar afwachten..... Schoonzus: nou' met 13 weken kan het ook nog makkelijk mis gaan!
sorry??? hoe durven mensen dat te zeggen en zeker je schoonouders! Ik denk dat ik te verbluft was geweest om iets te zeggen, maar daarna naar huis was gegaan en ze nooit meer gesproken had.