Pdd nos

Het enige dat ik kan zeggen is dat wij een stagiaire hebben met PDD-NOS en eigenlijk merk je er niet zoveel van. Pas na een hele poos merk je dat ze een beetje achterblijft met bepaalde dingen die je normaal wat sneller oppakt als je ergens al wat langer werkt. Personeelsfeestjes vindt ze tot op zekere hoogte leuk, maar met zijn allen naar de kroeg zit er niet in.. Ze is verder absoluut niet "dom" en we zijn over haar meer tevreden dan over een heleboel andere stagiaires! Heel veel succes en hopelijk vinden jullie soepel jullie weg hierin. Komt vast goed!

 

Ik heb twee kinderen van 4 en 1 met autisme. De oudste heeft volgens de oude benaming ook pddnos. Tegenwoordig heet het allemaal ASS. Waar ik zelf heel veel aan heb en heb gehad (toen nog niks zeker was) is een lotgenotenforum. Als je Kind Met Autisme googled zie je deze direct. Misschien een tip? Succes met alles!

 

Ik vind dat er op het moment wel heel scheutig met labels zoals pdd nos wordt gegooid. In mijn omgeving zijn er zoveel kinderen die via school worden doorgestuurd om getest te worden en die vervolgens bijna altijd wel een bepaalde diagnose krijgen. Kinderen de misschien wat druk zijn, niet altijd goed opletten, iets minder presteren, of juist heel goed presteren, maar in principe gewoon 'normaal' zijn. Het lijkt wel alsof de leraren er op gebrand zijn in ieder kind een afwijking te zien, terwijl kinderen zich natuurlijk ook gewoon in een ander tempo kunnen ontwikkelen, of een ander karakter kunnen hebben. Best wel zorgwekkend, vind ik.

Ik heb natuurlijk geen idee hoe het zit met jouw zoontje! Het enige dat ik zou zeggen is: wees vooral zelf ook kritisch, jij kent hem het beste. Denk je dat er echt iets scheelt, dan moet hij natuurlijk hulp krijgen. Maar laat die beslissing vooral niet al te veel afhangen van leraren op school. Dat zijn ook maar gewoon mensen, die door hun werk af en toe misschien ook een beetje tunnelvisie kunnen ontwikkelen.

 

Mijn zoon is met volwassenen super sociaal, maar bij andere kinderen slaat hij dicht. Behalve bij bekende kindjes zoals kinderen van vriendinnen en nichtjes. Daar speelt hij als ieder ander kind mee. Ook was hij laat met lopen en zn taalontwikkeling en vaste voeding met een grove structuur. Kan wel goed met veranderingen omgaan. Noemt zichzelf nog steeds in de derde persoon en nog wel meer bijzonderheden. Zou mn twijfels idd niet van een leraar af laten hangen. Wel als je zelf al een tijd een 'onderbuikgevoel' gehad hebt. Volgens mij is deze namelijk altijd correct.

 

In welke ontwikkelingen loopt hij precies achter dan? Mijn oudste (ruim 5) stopt continu dingen in haar mond. Dit is bij haar pas begonnen toen ze al bijna 4 was. In haar geval is het een aardige indicatie of ze genoeg uitdaging krijgt over de dag. Krijgt ze die genoeg, dan heeft ze veel minder behoefte om dingen in haar mond te stoppen. Bij te weinig uitdaging kun je dus blijven zeggen dat ze niks in d'r mond moet doen, behalve eten. En als ze niet zo goed in d'r vel zit is ze ook om niks al van slag. Maar een ASS heeft ze echt niet.

Hij is echt niet de enige die moeite heeft wanneer de vaste structuur, vaste rituelen eens anders gaan dan normaal. Daar hebben hele volksstammen kinderen in meer of mindere mate last van. Dat maakt dus nog niet gelijk dat hij een ASS heeft.

Mijn oude buurjongetje had PDD NOS, maar zo op het oog merkte je daar weinig tot niets van. Ik kon in elk geval altijd prima met hem communiceren enzo.
Ik vind het lastig om er zo iets over te zeggen verder. Wat ik inmiddels wel geleerd heb, is dat er heel veel verschillende stoornissen enzo zijn, waarbij vaak een behoorlijke overlap in de kenmerken zit. Leg voor de gein maar eens lijstjes van bijvoorbeeld PDD NOS, Asperger, AD(H)D en Hoogbegaafdheid naast elkaar. 10 tegen 1 dat je in élk lijstje wel kenmerken vindt die op je zoon zouden kunnen slaan.

Het kan natuurlijk best dat je zoon een ASS heeft, dat kan ik van hieruit echt niet beoordelen (sowieso kan ik dat niet...), maar misschien heeft je zoon gewoon wat meer tijd nodig om op school te wennen, of neemt hij informatie in z'n algemeenheid gewoon wat trager op, of valt die achterstand eigenlijk wel mee, maar wordt hij verkeerd begrepen (al dan niet omdat hij moeite heeft om te verwoorden wat in zijn hoofd zit).

Je zegt ook nog in een reactie dat hij een aantal vaardigheden thuis wel laat zien, maar ergens anders niet. Van wat ik begrepen heb van een ASS moeten die kenmerken OVERAL zichtbaar zijn. Dus ook thuis. Heeft hij thuis ergens geen "last" van, maar ergens anders wel, dan kun je dat dus niet aan een ASS ophangen (nogmaals, naar wat ik ervan begrepen heb, maar ik ben verre van een expert), gewoonweg omdat hij dus wél over die vaardigheid beschikt, maar het alleen niet overal kan of wil toepassen.
Maar ja, wat het dan wél is, kan inderdaad erg lastig zijn om te achterhalen...

 

Mijn zoontje heeft ASS en heeft een spraak-/taal achterstand.
Ik heb altijd het idee gehad dat er 'iets' was. Op de een of andere manier voelde het niet helemaal goed. Hij sprak met 1 jaar een paar woordjes (aai, poes, mama) en een heel scala aan dierengeluiden kende hij ook.
Hij kreeg driftbuien vanaf 8 maanden en vanaf dat hij 15 maanden was had hij gigantische driftbuien (1,5 uur of langer tot hij compleet uitgeput was)
Motorisch gezien deed hij het normaal. Draaien en tijgeren. Hij heeft niet gekropen, liep als Mowgli op handen en voeten en liep met 10,5 maand.
Zijn spraak bleef achter. Hij kende de woorden wel (heb hem veel woorden 1 keer horen zeggen), maar had geen functioneel taalgebruik. Omdat zijn driftbuien zo aanhielden en er voor ons geen duidelijk aanleiding was voor die buien hebben we aan de bel getrokken.
Hij kreeg de diagnose ASS en logopedie werd gestart. Hij was toen 2 jr en 10 mnd. Na bijna een jaar logopedie zat er nog maar weinig vooruitgang in. Gezien het feit dat mijn zoontje ook naar school zou moeten en ik dat helemaal nog niet zag gebeuren (hij lijkt er niet aan toe te zijn nog), nog een keer aan de bel getrokken. Hij is toen accuut op het MKD geplaatst, heeft een PO gekregen (waar we 1 okt uitslag van/uitleg over krijgen) en zal dus straks zeer waarschijnlijk naar een SBO gaan.
Hij is in sociaal opzicht nogal onbeholpen. Hij heeft weinig contact met anderen, speelt veel alleen. Aan de andere kant kan hij zeer ongeremd zijn. Als kinderen in de peuterklas gaan rennen wil mijn zoontje wel graag meedoen, maar kan dan niet meer stoppen. Daar waar andere kinderen na een berisping stoppen met het gedrag, gaat hij door totdat hij letterlijk tot stoppen gebracht wordt.
Hij heeft bepaalde vlakken waar hij op achter loopt, andere dingen heeft hij juist weer uitschieters naar boven.
En zo zijn er nog wel veel meer dingen, maar dan blijf ik typen. Het is het hele pakketje samen wat hier de bellen deed rinkelen.

 

Het klinkt in mijn oren wel vaag als zij na zes weken op school pdd nos vermoeden! Jij herkent dat je kind op meerdere vlakken een ontwikelingsachterstand heeft, dat kan maar dan is er niet altijd sprake van een stoornis hoor!
Als het goed is heeft je school een intern begeleider, zij kunnen specifieker naar je kind kijken. Evt kan je kind via hen ook verder onderzocht worden om te kijken welke achterstand hij precies heeft en wat hij nodig heeft om goed te leren op school. Over speciaal onderwijs hoef je echt gelijk nog niet druk over te maken hoor! Op een gewone basisschool kunnen ze ook meer ondersteuning bieden!

 

Maar heeft de school dan verder niets aangeboden?

 

Het zijn hier ook de kleine dingen die het opvallend maken. En niet een ding wat een ander kind ook wel eens heeft, maar heel veel van die dingen die heel veel andere kinderen samen wel eens hebben, maar mijn zoontje allemaal.
Een koekje eten (of banaan) die doormidden breekt. De blik in zijn ogen op dat moment. Het heeft me heel veel moeite gekost om hem duidelijk te maken dat het nog steeds datzelfde koekje is en dat je hem nog steeds gewoon op kunt eten. Een afspeellijst op youtube leek ideaal, totdat er gebruikers waren die hun filmpje eraf haalden. De afspeellijst klopte niet meer, wat resulteerde in gillen en krijsen.
Aankleden: geen enkele motivatie vanuit zichzelf om dit te leren. Het kost ons tonnen energie. En nu hij het dan kan, kost het nog tonnen energie om het hem te laten doen. De ene dag gaat het bijna vanzelf, maar zodra er iets tegenzit is het: "ik kan het niet" en dan kan ik op mijn kop gaan staan, maar dan doet hij het ook niet.
Het verschil tussen zijn broertje (20 maanden jonger) en hem: sociaal-emotioneel gezien is zijn broertje hem al voorbij. De interesse die zijn broertje heeft in zijn omgeving, dat ontbreekt bij de oudste. De ontwikkeling van de jongste twee verloopt ook heel anders, veel vloeiender dan bij onze oudste. De normale peuterbuien die ik nu zie bij de tweede, lijken totaal niet op de buien die de oudste had.
En inderdaad paniek. Pure paniek als de dingen anders gaan dan hij had verwacht/bedacht of dat hem verteld was. Dingen vertellen met taal komt niet binnen. Visueel maken wel, dus met plaatjes/picto's/foto's.
Mensen denk vaak dat hij verlegen is, maar hij is niet verlegen, hij observeert. Elke keer op de psz (4x p/w) moet hij opnieuw de drempel over. Je ziet hem scannen. Wie is er, wat doen ze en wat kan ik gaan doen.
Memory met hem spelen lukte niet, totdat hij op de computer het spel ontdekte en toen kon hij het opeens ook op tafel spelen.
Vragen stellen doet mijn zoontje niet. Een 'wat is dat vraag' of een 'waarom' vraag: nog nooit van hem gehad.
Lopen ging van de ene op de andere dag. Net als fietsen zonder zijwieltjes. Alsof hij nooit anders gedaan had.
De verschillen worden steeds groter naarmate mijn zoontje ouder wordt. Zijn intelligentie is prima, maar zijn manier van zijn is echt anders.

 

tja, pdd-nos heeft vele kenmerken.
Dat fysio en logo het verdenken wil niet zeggen dat ie het heeft. Alleen een gz psychologe of psychiater mag die diagnose stellen.
Zoals je het beschrijft herkent ik weinig van pdd-nos erin eerlijk gezegd. Maar elk kind met autisme is anders, geen een is hetzelfde.

Over zn achterstand. Kindjes met een ontwikkelingsachterstand hebben heel vaak autistische kenmerken maar hebben dan geen autisme. Door hun achterstand houden ze vaak van routine en kunnen moeilijk tegen veranderingen ed.
Dus een buitenstaander kan dan snel denken dat het kind autisme heeft ( ook door ander gedrag zoals spraakachterstand, onhandigheid, jong gedrag ).

Je kunt je kindje altijd laten testen. Misschien heeft ie 'gewoon' een ontwikkelingsachterstand en heeft ie daardoor autistiform gedrag.

 

Hier ben ik het helemaal mee eens, als er echt serieus iets is dan is dat zo maar kom op zeg, mijn zoontje van 3 wilde ze laten testen op de voorschool omdat ie `specifiek` gedrag vertoond )maar wat dat gedrag precies was konden ze niet uitleggen!
Laat een kind eerst kind zijn en de kans krijgen zichzelf te ontwikkelen, niet iedereen is even snel.

Beetje vreemd dat hun daar mee komen, kunnen ze zich niet gewoon bij hun eigen werk houden?