Het is eigenlijk een beetje apart 'probleem' maar ik weet even niet goed wat ik er tegen moet doen en hoopte dat iemand hier misschien een antwoord heeft. Sinds een maand of drie wonen ik en de vader van mijn dochter weer samen in hetzelfde huis waar we ruim zes jaar terug uit elkaar gegaan zijn. Destijds heb ik er nog een jaar of twee gewoond met mijn dochter, ben toen verhuisd en haar vader is toen in het huis gaan wonen. Ondanks alles wat er was gebeurd hadden we goed contact en bleef hij een goede vader, we zijn geleidelijk weer naar elkaar toegegroeid en alles is goedgekomen. Geweldig natuurlijk, ook voor mijn dochter, er zijn maar weinig kinderen die kunnen zeggen dat papa en mama weer bij elkaar zijn - tegenwoordig gaan ze vaker uit elkaar lijkt wel. Sinds de verhuizing verzet ze zich enorm tegen haar vader. Ze wilde in het oude huis wonen zegt ze, ze vindt mij liever, leuker, gezelliger - ze wil niet dat hij haar naar bed brengt, ze luistert niet naar hem, ze verteld niks, geeft geen antwoord op zijn vragen, doet vaak boos tegen hem etc. terwijl hij echt zijn best doet en met haar speelt en naar buiten gaat enzo. Ik begrijp dat het een hele verandering is en hem blijkbaar de schuld geeft van de dingen die niet uitpakken hoe zij wil maar hoe kan ik hierin verandering brengen en zorgen dat zij de situatie en ook haar vader gewoon een kans geeft. ze heeft overigens geen hekel aan hem hoor, ze kunnen heel leuk samen spelen en bordspelletjes doen etc. die blijheid slaat alleen dan compleet om wanneer hij haar bijvoorbeeld naar bed wil gaan brengen.
Klinkt herkenbaar.......alleen zie ik dit gedrag bij onze dochter van 2, 5jr en jaren geleden ook bij mn oudste dochter toen zij 2, 5 jr was. Natuurlijk is jou dochter een stuk ouder. Maar wij deden en doen nog steeds bewust hetzelfde, namelijk dat ik als moeder heel duidelijk zeg dat ze moeten luisteren naar papa en dat ik ook boos en verdrietig wordt als ze papa steeds afwijzen. Het is zeker niet leuk als mn man voor de zoveelste keer mn huilende boze dochter helpt met aankleden omdat ze perse wil dat mama het doet, maar de aanhouder wint......het aankleden gaat nu makkelijker dan 3 mnd geleden. Je dochter heeft tijd nodig om weer te wennen aan de nieuwe situatie, zolang jullie een lijn trekken en consequent hierin vol houden draait je dochter echt wel bij!
Geef haar de tijd om te wennen en dwing tot niets. Probeer het langzaam steeds opnieuw. Geef aan dat papa samen woont in het huis en voor alleen weer wennen is. Je dochter is bang dat jullie weer uit elkaar gaan en reageert hier dus op. Komt goed heeft echt tijd nodig
Aan een kind van 7 kun je het gewoon vragen natuurlijk.... Een keer (zonder papa erbij) vragen wat het probleem is. Misschien vind ze het niet fijn om jullie weer te moeten delen. Ze heeft alle aandacht natuurlijk alleen gehad als ze bij jullie apart was. misschien is ze nu juist bang dat jullie ruzie krijgen en weer uit elkaar gaan. Vaak zijn kinderen daar juist erg bang voor als de ouders al eens eerder uit elkaar zijn geweest. nou ja, een heleboel redenen te verzinnen, maar je dochter is de enige die de echte reden kan vertellen natuurlijk.
we zijn er inderdaad wel consequent in, als papa haar naar bed brengt dan brengt papa haar naar bed, punt. dan heeft stampen en boos worden sowieso geen zin. Natuurlijk moet ze wennen aan de situatie en volgens mij komt er ook veel jaloezie bij kijken mbt het moeten delen van de aandacht. zelf zegt ze alleen maar dat ze mama gewoon leuker vindt maarja een zeven jarige kan gevoelens vrij moeilijk onder woorden brengen naar mijn idee. ik vind het vooral vervelend voor haar vader die zo zijn best doet steeds.