Babyd dikke knuffel en helaas ken ik het gevoel van het buikje waarvan je weet dat het "leeg" is... heel veel sterkte
babyd, dikke knuffel en sterkte van het weekend. Ik heb ook goede ervaringen met alleen cytotec. ook ik moest het zelf inbrengen. ging goed. Probeer het vooral zo diep mogelijk in te brengen voir het beste resultaat. Na een uur of 2-3 begon het te werken. Hopelijk komt het bij jou ook goed los! knuf!
BabyD, spannend dat je het weekend de pilletjes gaat gebruiken! Confronterend dan hè, om al echt een buikje te krijgen. Dat zijn echt rotdingen! Ik ga in ieder geval heel hard voor je duimen dat de pillen goed hun werk doen en dat alles los komt. En inderdaad, proberen zo diep mogelijk in te brengen. Heel veel sterkte voor de komende tijd en een dikke knuffel!
Bedankt voor de tips en steun via hier. Vroeg me nog wel af hoe hoog je het inbrengt, bij de baarmoedermond of baarmoederhals? vreemde vraag maar wil het zo goed mogelijk doen natuurlijk. Begin morgenochtend vroeg... Drie dagen oppas en drie dagen mijn man bij me....
Zo hoog mogelijk, maar waar je dan precies zit weet ik niet Bij mij werd het met een apparaatje gedaan, een soort pillenschieter Nogmaals veel succes maar vooral sterkte, ik hoop dat het snel op gang komt. Je kunt best wat bloed verliezen en ook stolsels, schrik hier niet van! Mocht je twijfelen over de hoeveelheid, bel dan wel je gyn! En neem gerust paracetamol!
mijn bevallingsverhaal hadden jullie nog te goed. Op donderdag 29 augustus om 13.45 uur werd ik verwacht bij de klinisch verloskundige in het ziekenhuis, aansluitend moest ik nog naar de diabetes verpleegkundige. Het was erg druk op de poli gynaecologie en de assistentes belden nar de diabetes verpleegkundige om te overleggen of ik daar al eerst terecht kon, dat scheelde ons wachttijd, want we hadden Vince ook mee en tja die vermaakt zich wel even maar meer als een uur wachten gaat hij niet leuk vinden. Bij de D verpleegkundige kon ik direct doorlopen en ze vroeg hoe het ging en de bloeddruk werd zoals gewoonlijk gemeten. Ze schrok want die bleek veel te hoog 180/105. Ze gaf me een krabbel mee in mijn insuline boekje en de opdracht deze aan de assistentes bij de gynaecologen af te geven. Kort daarna werd ik door de verloskundige binnen geroepen en ik dacht dat ik een groeiecho zou krijgen (dat was immers de afspraak). Helaas was dat niet zo., er werd gevraagd hoe ik me voelde en er werden dingen in gang gezet omdat men eerst zaken uit wilde sluiten ivm de hoge bloeddruk, dus met een labformulier voor urine en bloed stond ik weer buiten en aansluitend moest ik naar de kraamafdeling voor een CTG. Beetje overdonderd liep ik richting het lab en intussen mijn ouders gebeld want ja Vince was mee en dat was misschien niet zo handig bij het CTG. Ik heb bloed laten prikken en ben met Richard en Vince eerst buiten gaan wachten op opa en oma.. Daarna zijn Richard en ik naar de afdeling gegaan. Al vrij snel lag ik aan het CTG en Uk was nog druk in de buik. Na ca 30 minuten kwamen de arts en een verpleegkundige melden dat ik werd opgenomen voor observatie, en bedrust. Er zouden nog extra controles worden gedaan en vanaf vrijdag morgen moest ik ook 24 uurs urine gaan sparen, de uitslag daarvan zou zaterdags bekend zijn en dan werd besloten of ik langer moest blijven. Mijn ouders dus gebeld en gezegd dat ze even wat langer voor Vince moesten zorgen en Richard heeft voor zichzelf vervoer geregeld en heeft kleding etc geregeld. Savonds de hele avond liggen facebooken en met de overbuurvrouw liggen kletsen, ze zou de volgende dag worden in geleid en had al een tabletje gehad..Dus maakten grapjes ik mocht niet van bed en ik zei haar dat ze juist veel moest bewegen. De verpleging had een drukke avond gehad (3 bevallingen waarvan 1 nog ter ok moest) en we hadden de hele avond geen verpleging gezien (die hadden we ook niet nodig we konden ons wel redden). Om 22.45 kwamen ze melden dat ze bij ons de controles nog even wilden doen en een CTG en dan konden we ook slapen. Ik pakte mijn nachtkleding al te voorschijn en dacht lekker zo slapen. Toen mijn bloeddruk werd gemeten bleek deze nog veel hoger en werd ik direct aan het CTG gelegd, Intussen werd er een infuus geprikt voor medicatie. Na korte tijd werd ik naar de verloskamer gereden dan kon de buurvrouw gaan slapen. Ze waren immers met mij nog even bezig en wilden mijn bloeddruk naar beneden hebben en dat ging wel duren en gaf nog al wat onrust. Mijn onderdruk was toen gestegen tot boven de 120. Er werd bloedgeprikt en telkens werd op op het ctg gelet. Gyn maakte echo voor de groei te bepalen en de flow(intussen was het al na 000 uur) De groei echo en de flow bleek beide niet goed uk werd geschat op 28 weken (dus na de vorige controle niet meer gegroeid) en de flow was een no-flow. Ik voelde de bui al hangen, maar voelde me niet ziek dus dacht dat het mee zou vallen. Er werd overlegd met Groningen, intussen heb ik Richard maar wakker geappt en gezegd hoe de vlag erbij hing en dat hij vervoer moest zien te regelen voor ws Groningen. Om 2 uur was mijn bloeddruk stabiel genoeg en mocht ik naar Groningen met de ambu, met spoed. Beladen met apparatuur en vele stofjes in het infuus vertrokken we naar Groningen, waar we om 2.30 uur aan kwamen, gek genoeg ben ik van de rit stukken kwijt. Ik weet nog wel dat ik grapjes maakte onder in de kelder van het umcg, mbt de hoeveelheid licht die er brandde, dat daar best toch wel een beetje op bezuinigd kon worden. Ook nog Richard geappt over op welke afdeling ik zou komen dat scheelde hem zoeken en vragen. Toen ik op de afdeling kwam stonden er 2 gynaecologen klaar en een team van verpleegkundigen. Voor ik het wist had ik nog een extra infuus en lag ik tussen 2 palen met op elke paal 2 a 3 infussen. Vanaf hier ga ik ook stukken missen zo zijn er door Richard fotos gemaakt waarvan ik niks weet en waarvan ik ook de toedracht etc niet weet. Mijn bloeddruk bleef maar stijgen ik heb onderukken voorbij horen komen boven de 150 dat Richard zelfs vroeg hoeveel!!. Richard heeft later aangegeven het beangstigend te hebben gevonden. Er werd met bolussen (dus hogen geconcentreerde dosis medicijnen inspuiten in de ader ) geprobeerd de bloeddruk snel naar beneden te krijgen , ondertussen werd mijn lijf gevuld met extra vocht om me klaar te maken voor de ok (dat had ik niet door zover was ik al weg gezakt) Ik weet me alleen te herinneren dat ze op een bepaald moment zeiden dat de baby het niet meer naar zijn zin had als mijn bloeddruk werd verlaagd en dat het ok team klaar moest staan, ik heb volgens een verpleegkundige nog geknikt.. Volgens Richard was ik op dat moment spierwit. Om even over 4 werd ik naar de ok gereden (ik had op de kamer al een catheter gekregen (weet ik niet meer, want ik dacht dat ze dat op de ok hadden gedaan)). Ik kreeg een ruggeprik en tjonge mijn lijf was zo zwaar en ik moest zo raar op die bank zitten, het koste me zo veel kracht. Nadat de prik was gezet stond Richard nog steeds op de gang te wachten, hij zou naar binnen als de verdoving werkte en de ok zou beginnnen. Ze hebben meerdere keren geprikt om te kijken of ik verdoofd was, na de 3 de keer gaf ik aan dat ik nog steeds wat voelde, intussen lag ik al met de voeten hoger dan het hoofd omdat dan de vloeistof sneller over de rug verdeeld zou worden. Toen ik aan gaf dat ik nog wat voelde zei de anesthesist dat ze dan een narcose zouden geven omdat de verdoving te langzaam werkte, maar ik wist dat Richard er dan niet bij mocht zijn, ondertussen gaf de gyn aan dat ze echt moest beginnen omdat de baby in nood was Ik heb schijnbaar geroepen begin dan maar .. Richard werd naar binnen gehaald maar ik weet niet waar hij is gaan zitten (het feit dat ik wist dat hij er was , was genoeg). De arts begon te snijden en ik voelde het en heb mijn mond gehouden Het was een hel Het leek of mijn buik uit elkaar werd gescheurd. En ik voelde veel heel veel . De scherpe pijn werd later gelukkig overgenomen door een doffere pijn. Helaas zat er veel litteken weefsel en koste het veel moeite de buik te openen het leek uren te duren. Uk lag in stuit en besloot toen de baarmoeder geopend werd om dwars onder de ribben te gaan liggen, ik lag nog steeds met het hoofd lager dan mijn voeten en ik had echt het gevoel dat ze hem via de slokdarm naar buiten wilde duwen, wat had ik het benauwd en wat voelde ik me naar. Ineens was hij daar toch om 5.04 uur hij werd snel even boven het laken uit getild en meegenomen. Gevolgd door zijn papa . Toen zijn ze gaan hechten en ik ben gaan coconnen, ik heb niks meer gehoord en ben vanaf daar ook alles kwijt Ik weet bijv niet hoe ik van de ok tafel op het bed ben gekomen en weet ook niet hoe ik naar de verkouver ben gereden. Ik weet dat Richard bij me kwam op de verkouver om te zeggen dat alles goed was met Jesse en dat hij niet aan de beademing lag, om 7 uur heb ik mijn ouders gebeld en daarna zijn het weer flarden De gyn kwam 1 dag later aan mijn bed en wist me te vertellen dat ze had gemerkt dat ik niet goed verdoofd was, echter doordat ik geen kik gaf is ze doorgegaan. Helaas heb ik nog niet alle puzzelstukjes terug gevonden, maar dit is in grote lijnen mijn bevallings verhaal . Voor mijn nooit meer een ruggeprik
Die pilletjes zijn ook erg klein hè... Nou weer zullen zien hoe het gaat lukken.. Denk dat ik eerst met gewoon blijf liggen veel te bang dat ze er uit zakken ofzo. Vriendin heeft ook een mk gehad dat kwam uit zichzelf toen ze zei ookal dat ik aardig wat bloed kan verwachten. Gyn kon mij niet zeggen wat een normale hoeveelheid is en als je teveel verliest willen ze meteen curreteren. Dus verwarrend Veel bloed en wat is dan teveel. Zal maar in de gaten houden hoe ik mezelf voel denk dat ik daar meer van op aan kan. Bedank mosa. Xx
Jeetje ricmar wat ontzettend heftig. Het lijkt wel een film Hoe je het zo opschrijft wat erg voor je dat je gewoon pijn hebt gehad tijdens de keizersnede dat die gyn dat ook toe liet.. Bah zeg. Ik hoop alleen maar dat je straks heel erg van jullie complete gezinnetje mag gaan genieten en dat je die nare bevalling achter je kunt laten. Dat alles een plekje krijgt voor je eigen gevoel. Dit gun je niemand . Maar jullie kleine man doet het nog steeds goed? Dikke knuffel...
Jeetje ricmar, wat een horrorverhaal. Maar wat ben ik blij dat je het nog kan navertellen met een gezonde zoon! Hopelijk kun je het een plekje gaan geven in de toekomst. Brrrr.
BabyD: is het nog gelukt met de pilletjes e.d.? Sterkte en een dikke knuffel! Ricmar: jeetje zeg... Mijn god, wat heftig! Wat een verschrikkelijke ervaring Kan je het zelf wel bevatten? En een plek geven?
babyd, sterkte vandaag. ricmar wat een heftig verhaal. wat knap dat je de pijn wilde doorataan voor je zoontje. Ook ongelifelijk moeilijk om op terug te kijken lijkt me. Hopelijk snel opgeknapt en mag jesse snel mee naar huis om in alle rust te genieten met zijn 4-tjes. dikke knuffel
Schiet niet op met de pillen. Gisteren begonnen. Na 1.5u voelde ik t beginnen. In de middag was t weg. Savonds weer de pillen ingenomen en begon het hard buik gevoel vrijwel meteen. Na een uur was t allemaal weer rustig. Vanmorgen gelijk alle vier maar gedaan omdat het de meeste gewoon zo voorgeschreven wordt. 4 achter elkaar op 1 dag. Hoop dat t meer effect heeft. Wil geen curretage wil het zelf doen. Ik kreeg na een half uur twee weeën. Daarna nog wat harde buik gevoel af en toe. Nu is het nog af en toe en wat kramperig gevoel. Hoop dat t vandaag wat doet. Gisteren nog wel het zh gebeld maar word je met je zorgen ook gewoon afgescheept zo van volg de instructies 2x 2. Maar ondertussen ben ik de 9 week voorbij mijn buik blijft groeien misschien is 2x 2 een te lichte dosis. Mijn gynaecoloog heeft me ook zo weinig verteld heb nog meer aan lotgenoot dan aande gyn. Voel me echt mmachteloos. Maar ik ga me niet zomaar laten curreteren dan geven ze nog maar 8 pillen en doe ik het alleen wel! Zo hard denk Ik nu gewoon. Wil het echt zelf nog een kans geven mocht t vandaag niet lukken met deze pillen. Moet t psychiesch ook verwerken. Maar mijn gyn kijkt en luisterf niet naar die kant. Is ook niet mijn gewoonlijke maar moest bij haar blijven om de ma. Heb het wel gehad met haar sinds de laatste x. Wil Veel liever mijn vertrouwde gyn die gewoon wel luisterd naar hoe ik mij voel en hoe ik over iets denk. Vorige x gaf hij me ook gelijk met t termijn. Deze gyn volgt de boekjes. Je kunt veel beter naar d persoon zelf kijken, toch. Maar goed. Heb t ff van me af geschreven en ga nu weer ff relaxen je moet toch wat .
Hallo, meiden. Wat een heftige verhalen hier de laatste tijd. Ik wens jullie veel sterkte bij het verwerken van alle emoties. Zelf heb ik het megadruk met omscholen, nieuwe baan, peuterpuber,dreumes met een aankomende pubertijd geloof ik. Daarbij nog steeds in een klein appartement en geen idee wat djaarman gaat doen ivm werk. Gelukkig is de zomer ten einde aan het gaan en hoop ik dat hij meer thuis zal zijn. Ik lees hier veel mee met mijn gsm. Reageren is dan wat lastig met de kids om me heen. Nu zijn we bij oma en krijgen ze les in koken hahaha. Omdat ik zelf de foto's hier altijd leuk vind ga ik eens proberen of ik via mijn gsm wat kan plaatsen voor jullie. Heb het goed en hou het goed!
Jemig Ricmar, wat een verhaal Godzijdank is het goed afgelopen en hopelijk is Jesse binnenkort zo sterk dat hij met jullie mee naar huis mag! BabyD, hoe gaat het nu? Ik hoop dat het inmiddels achter de rug is! Mocht het niet het geval zijn, dan hoop ik dat de gyn goed naar jouw wensen luistert! Knuffel! Djaar, niet gelukt met de foto's? Ik ben benieuwd hoe jouw kinderen er nu uit zien
Heb je bevallingsverhaal gisteren gelezen, schrok ervan Ricmar. Wat een enge gewaarwording zo lijkt me. Pff. Ik hoop dat je het een plaatsje kunt geven. Maar wat gaat J. goed he, fijn om te zien! Baby D, hoe gaat het nu met je?