Ik ga niet het hele verhaal plaatsen want dan ben ik volgende week nog bezig met typen. ik heb heel lang geen contact met mijn vader gehad en dit contact herstelde in 2010. Alles koek en ei. Ik raakte zwanger van sandro en toen ik na 12 weken enthousiast vertelde dat hij opa werd en ik hem de echo fotos via de mail verstuurd had niks meer van hem vernomen. Voor de zoveelste keer! Na de bevalling van sandro ben ik mede daardoor enorm depressief geweest nu ik zelf moeder geworden was snapte ik niet dat een ouder zijn kind jiet meer wilde zien. Ah fijn depressie over en naast me neer gelegd dat het zo was. Ik raakte zwanger van Danté en heb hem dit niet verteld (hij wist het wel via gezamelijke vriendin van hem en mijn moeder) Gisteren weg geweest en met man en kindjes bij oma gaan logeren kom ik vanmorgen thuis ligt er een kaart in de bus en open deze. Heeft hij me een kaart gestuurd met daarin gefeliciteerd en een of ander zielig verhaal dat hij me mist de kinderen wilt zien bla bla bla.. En elke keer als ik eindelijk het hoofdstuk afgesloten heb opent hij weer een nieuwe! Wat denkt hij wel niet! Serieus waar haalt hij het lef vandaan om te vragen of hij mijn kinderen mag zien om dan vervolgens als het voor hem niet leuk genoeg (meer) is weer nooit meer wat van zich te laten horen! En elke keer gooit hij weer na zoveel jaar mijn leven over hoop en elke keer weer ga ik twijfeken aan mezelf of ik er wel goed aan gedaan heb en elje keer weer krijgt hij het voor elkaar dat ik me schuldig voel! En nu dus weerrrrr met een rot gevoel op de bank zit! Bah bah bah wat een kl**tzak is het toch ook!:x:x:x
Ik zou het hem zo uitleggen zoals je hier doet. Luid en duidelijk. Niet leuk vor je dit. Kan me er (gelukkig) weinig bij voorstellen.
Jeetje wat een heftige situatie. Snap dat je boos bent. Ik zpu de brief gewoon negeren denk ik. Hij heeft zijn kans (en) gehad. Ik zou niet meer het risico nemen weer gekwetst te worden. Maar...ik zit niet in jouw situatie. Alleen jij kan het juiste voor jouw situatie kiezen. Heel veel sterkte in ieder geval.
Ja ik heb hem al zovaak duidelijk gemaakt hoe of wat. Elke keer als het contact herstelde verteld wat het met me deed en dat dat echt zijn laatste kans was. Ik snap ook gewoon niet dat hij me keer op keer weer op zoekt terwijl hij mij zelf ekke keer laat vallen als een baksteen!
Ik zou hem uitleggen dat hij jou veel pijn heeft gedaan door jou steeds in de steek te laten en dat je dit je kindjes graag wil besparen.
Dikke knuffel! Mijn zwager heeft hetzelfde met zijn vader. Hij heeft heel lang elke keer het contact weertoegestaan, maar toen hij kinderen kreeg heeft hij het afgehouden. Hij kan voor zichzelf elke keer de pijn en teleurstelling wel wegredeneren, maar wil zijn kinderen die afwijzing en onzekerheid niet aan doen.
ohw ook zon fijne 'vader' dus! hier heb ik 'gelukkig' nog niets van hem gehoord, want 1 woord uit zijn mond zou mij ook gelijk weer onderuit halen. gelukkig heb ik een hele sterke man naast m'n zijde, die het hem wel duidelijk zal maken als die ooit ook nog maar op 1 manier contact probeert te maken. m'n zus geeft telkens toe aan 'vader' en daarna gaat het vervolgens iedere keer wéér mis, en zit ze in de put. (bijna) iedereen kan vader worden, maar een echte PAPA zijn, daar zijn er veel minder van! Sterkte meid..! Kies voor jezelf +je gezinnetje! Voor de mensen die dit soort situaties niet kennen is het heel moeilijk te snappen, maar zulk soort 'vaders' hoef je niks aan uit te leggen, dat is het meest zinloze wat je doen kunt.
Ik kan je geen raad geven als volg je gevoel. Mijn vader is net zo. Jaren hoor je niets van hem. Vond het dan ook niet nodig hem op mijn huwelijk uit te nodigen. Dit heb ik nog wel persoonlijk aan hem laten weten. Krijg ik 3 dagen voor mijn huwelijk een brief met een paar heerlijke verwijten, wat ik hem wel niet aandoe. Uh??? Toen mijn kinderen zijn geboren heb ik hem ook een kaartje gestuurd, wilde hem het toch laten weten. Met mijn dochter belde hij, erg vriendelijk. Maar met mijn zoontje kreeg ik weer een mooie kaart met weer een heerlijke tekst dat hij me een rotmens vond omdat hij zijn kleinzoon nooit zou zien.... Tja. (Mijn vader is al jaren alcoholist, dus onze relatie was altijd al moeizaam). Sterkte!
Ow bah, mijn vader is ook zo'n 1 , heb dan vorig jaar echt voor de allerlaatste x contact verbroken wil hem nooit zien ook op zijn begravenis zal ik er niet bij zijn!!!
Ik ook niet.. Overigens is mijn vader geen alcoholist. Hij denkt alleen dat iedereen fout is behalve hij zelf. Iedereen is tegen hem en huj is zielig.
Haha sila, ook dat vebaast me niets Meid, mensen met dit gedrag zullen wij nooit kunnen veranderen of begrijpen. Het kan ons nog zo veel verdriet doen, zij zullen het helaas nooit voelen. Ik heb zo graag gewenst dat het anders was. Maar hij heeft het pas echt kapot gemaakt toen 12 jaar geleden mijn moeder overleed, en mijn zusje bij hem troost probeerde te zoeken en hij haar gewoon het huis uit heeft gezet omdat ze foute vrienden had. Toen zijn al mijn emoties verdwenen, positief en negatief.
Misschien even lekker voor jou om alles er op papier uit te gooien en net te doen of dat papier je vader is. Dan de brief verbranden, hij hoeft hem niet te lezen want het is al gebleken dat uitleggen geen zin heeft. Je vader een kort bericht sturen dat je geen behoefte meer hebt aan contact en dat je wil dat hij je met rust laat. Hij is jou en je gezin niet waard en dat heeft hij nu vaak genoeg laten zien. Niet meer binnenlaten en je energie gebruiken voor mensen die het waard zijn. Dikke digi knuf!!
Ik sluit me hierbij aan. Hoe verdrietig het ook is, TS, je vader gaat niet veranderen. Tot de dag van vandaag is hij onbetrouwbaar in het contact. Waarom zou het morgen anders zijn? Jij bent erdoor gekwetst maar bespaar je kinderen dit. Ik kan je 1 ding verzekeren: het gevoel dat jij altijd kreeg bij je vader, zullen je kinderen ook gaan voelen. (ik weet helaas waar ik over spreek). Je kon jezelf niet daartegen beschermen, maar dat kun je nu wel bij je kinderen. Ik snap dat je ergens verlangt naar verandering, dat je hoopt dat hij een goede opa zal zijn, maar bescherm jezelf ajb tegen de zoveelste teleurstelling. Op het moment dat je niets meer verwacht is alles wat er nog wel komt 'mooi meegenomen'. Maar wacht er niet op. Veel succes!
Ohh nee laat duidelijk zijn dat hij er echt niet meer in komt.. Daar is het al veel te laat voor die kans heefr hij gehad en krijgt hij echt niet meer. Ik ga mijn kinderen niet aan doen wat hij mij heeft aangedaan. Die kans krijgt hij in ieder geval niet. En tja wat ik mezelf heb aangedaan ik denk dat ik al die tijd wanhopig ben geweest in de hoop een "echte" vader te krijgen.. Een vader die ik nooit gehad heb en wel enorm mis(te).
En dat is meer dan logisch. Natuurlijk heb je die hoop gehad! En die hoop echt loslaten is verdrietig. Maar je kan ´t.