Hoi allemaal, Dinsdag hadden wij gesprek met de kinderarts. Die vertelde eigenlijk niks nieuws. De monitor is er nog altijd aan en de voeding werkt ook nog niet zo. Moesten ze hem dan naar huis sturen met sonde? Die vraagstelling werd terloops gedaan. Woensdag hebben ze hem BV via de fles aangeboden. Dat ging ineens heel erg goed. Hij had zijn sonde eruit getrokken en ze lieten het heel even zo. In de avond heeft hij hem voor de zekerheid weer terug gekregen. Thuiskomst was om de hoek. En we gingen het al weer een beetje plannen. Gisteren ging het ineens niet zo lekker met de voeding. Hij lag te slapen, ik kreeg hem niet aangelegd en ik moest gaan kolven dus de vpk ging hem eten geven, maar die gaf het klakkeloos met de sonde. Ook had hij zich die avond van te voren nog flink verslikt en had daarom wat dipjes op de monitor laten zien. Tja, misschien deden alle kindjes dat dan wel, maar dat wisten ze niet. Daarom keken ze de monitor maar weer (voor de honderduizendste keer) een extra dag aan. Dat terwijl als hij iets heeft, ze er alleen maar naar kijken, hij lost het zelf op en ze doen er niks mee. Dat had de vpk zelf ook al verschillende keren aan ons aangegeven. 's Avonds hebben wij daarover gepraat, mijn man en ik, en hij werd het een beetje beu en had niet de indruk dat ze er daar alles aan doen om hem zo snel mogelijk naar huis te krijgen. Kreeg de indruk dat hij daar op zijn 14e nog aan de monitor ligt. Hij heeft daar dus wat van gezegd 's avonds. Gewoon vriendelijk. Dat hij wat meer stappen wil zetten. Monitor eraf bijvoorbeeld, en mijn man gooide het heel hoog op; rooming in dit weekend. En morgen (vandaag dus) gesprek met de arts. Gesprek met de arts is nu aangevraagd en de monitor mag vandaag stoppen. Daar kon de arts zich ook wel in vinden. Toch voelde ik me er niet lekker bij toen ik 's avonds kwam met de voeding. Ineens werd er niet meer gekeken of onze zoon wel goed aan lag en opmerkingen als: "We gaan zien of hij het kan". Maar dan op een beetje een manier of wij het allemaal beter willen weten. Vond ik niet zo fijn. Kijk, mijn man heeft het wel hoog ingezet hoor, het hoeft ook allemaal niet zo zwart wit. Maar de hele tijd lopen wij als makke schaapjes met het ziekenhuis-personeel mee, dan hebben we er een keer de buik van vol, dan hoeft het toch niet zo? Moet zeggen dat ik hem ook niet overhaast mee naar huis wil nemen, Voor mij voelt het nu net of ik gisteren zijn doodvonnis heb ondertekend. Ik wil graag dat het goed gebeurd. Maar dat ze ons een beetje in het luchtledige laten hangen dat is wel zo. Er wordt ons heel weinig verteld, terwijl een ander stel met tweeling van beide kilo lichter doodleuk wordt verteld dat ze volgende week naar huis mogen. Dat hebben wij nog nooit gehoord! Als we maar weten waar we naarte werken, dat zou al heel veel schelen. Even hier weer van me af schrijven. Hopelijk hebben jullie nog wat ervaringen?
Lastig.. ik zou bij het gesprek vragen wat de eisen zijn om naar huis te mogen. Dan weet je waar ze naar toe werken. Misschien plan van aanpak vragen voor komende week ofzo? Onze oudste werd met 33+3 geboren en mocht pas naar huis als ze goed kon drinken. Ze hadden het nooit over met sonde naar huis gaan gehad. Maar dat is 5, 5 jr geleden. Nu zijn ze daar veel makkelijker in. Als hij met sonde naar huis mag , zou ik dat wel zsm laten aanvragen. Dus pomp enzo en thuiszorg.
Heeft hij de sonde nodig gehad? Zo niet: eruit! De sonde was hier hetgeen haar tegenhield om alles zelf te drinken. Dat onnatuurlijke ding in haar neus en keel. Opmerkingen maken kunnen ze daar goed en ze beseffen niet wat dat dort mrt de ouders. Tegen mij werd er gezegd hoe lang ik nog dacht door te gaan met de borstvoeding. Ipv een grote mond terug (zo ben ik normaal) werd ik er helemaal verdrietig van. Hoezo stoppen waar sloeg dat op. Steek liever een veer in mijn r**t over bet feit dat ik het toen al zoveel weken dag en nacht volhield voor ons meisje. Maar voor jullie: zijn jullie er klaar voor? Zo ja spreek af ontslag over een week (of korter) dan heb je een datum waar je naartoe kan werken. Bel een andere lactatie kundige. De naam die ik je gaf is tijdelijk gestopt maar er is op haar site een link naar een andere die ook haar werkgebied hier heeft. Het is wel aan te raden er even een deskundige bij te hebben. De progopedist is meer voor het verslikken enzo. Laat je niet onzeker maken volg je gevoel en als dat zegt dat je er klaar voor bent is het goed. Wij hebben toen gezegd we nemen haar mee want ze is alleen nog maar voor bet drinken hier. Dat kan thuis ook en je ziet dat het thuis ineens beter gaat. En dat was ook zo.
Wij zijn daar de eersten waarbij een prematuur met sonde naar huis is gegaan rn eenmaal thuis nog geen week nodig gehad!
Heel erg herkenbaar, wij hebben dit ook meegemaakt in het ZH. Ik zal vanavond ff uitgebreid reageren!
Helaas laat je kindje zich niet plannen. Ook laat hij zich niet vergelijken (zeker niet met een tweeling). Geduld en rust, laat hem bepalen wanneer de tijd rijp is om naar huis te gaan, hoe moeilijk ook. Inroomen daarintegen is wel een goed idee! Hij is nog geen 40 weken, ga daarvan uit dat dat de datum is dat hij thuis komt. Knuf!
Ik heb zelf van 38 tot 40 weken ingeroomd met haar op de kinderafdeling omdat ze alleen nog niet voldoende dronk ( dat voldoende drinken is ze overigens nooit gaan doen : / ). Maar het heeft ons samen wel een goede start gegeven al was ik ook het op het einde helemaal zat en deden ze daar niets meer als wij thuis.
Hoi allemaal, Bedankt voor jullie ervaringen. Frannie, de progopedist zei zelf tegen ons dat ze zou adviseren over te gaan op de fles (kv) omdat hij daar zoveel beter uit dronk dan uit de borst en ze vond het maar gedoe...??? Sorry? Raar advies! Ze was dan zelf ook niet zo pre-bv. Daarentegen vanmorgen dezelfde vpk getroffen als gisterochtend toen jij bent ontslagen. Allebei (m+ d, weet je dan wie ik bedoel?). Beiden waren superenthousiast en vonden het heel goed dat we het aangegeven hadden. Dachten echt dat het wel goed kwam. Avonddienst van gisteren leek er geen vertrouwen in te hebben, vanmorgen dus wel. Gesprek arts; er is eden aantekening gemaakt om echt alleen nog maar de fles te geven. Sonde is er nu ook uit. Hij neemt zijn tijd voor de fles maar het gaat supergoed! Monitor is er nu dus af. Arts gaf aan dat het echt wel kon. Dat ze op de wip zaten met wat nu te doen. Ergens moet r dan een beslissing genomen worden en dat hebben wij nu even getriggerd. Ik mocht zelfs morgen al komen voor Rooming in. Dat heb ik zelf naar zondag gezet. Nu de sonde eruit is wil ik hem nog wel de kans geven te laten zien dat hij dat echt kan. Mocht het niet gaan hebben we dat tegen die tijd ook gezien. Ik ben ook niet op zoek naar een rooming in wat jammerlijk faalt. Die tijd hebben we nu ook gekregen, maar wie weet; maandag thuis! :-D Btw, huisarts had ons ook al aangegeven dat wijzelf van ons moesten laten horen omdat de afdeling bij hem ook bekend staat dat ze dat niet heel snel zijn om dat soort knopen door te hakken en ze nu eenmaal makkelijk de kindjes nog maar houden.
@soefdeboef; het gaat niet om het vergelijken: mij zoon vs tweeling. Het gaat erom dat zij prognoses krijgen: dat is ons doel, daar werken we naartoe. En zo lang gaat dat ongeveer duren. Nadenken over de langere termijn. Bij ons bleef het maar en groot vraagteken. We bekeken het per dag. Er veranderde niks, zelfs met de wekelijkse check kregen we weinig te horen. Dat is dat luchtledige wat ik zei. Als ze me hadden verteld: reken niet op komende week; ook goed! Natuurlijk. Maar ik hou er niet van om niks te weten. "Wat heeft de arts verteld?" "Ja niks eigenlijk..." Dat idee.
Ik weet wie je bedoelt ja. En ik herken de gang van zaken ook. Hoe lang mag jij rooming in met je zoon? Ik 2 dagen en 2 nachten. Zoals Soef schreef 2 weken is wel heel luxe! Weet niet welke kinderarts jullie hebben maar die van ons is erg fijn. Wij wilden haar met sonde meenemen en dat was ongebruikelijk maar ze heeft met alle collega's overlegd en ons wel het voordeel van de twijfel gegeven. Wij hebben kinderarts H. En met de laatste opname ook het heft in eigen handen genomen. En toen ik merkte dat Luna goed ging vroeg ik of de kinderarts toestemming moest geven om met ontslag te gaan. Moest wel in overleg. Toen zei ik; schrijf maar vast op voor de visite morgen dat ik Luna mee naar huis neem Wat een idioot advies van die logopedist. Echt bel die andere lactatiekundige! Als zij het niet kunnen leveren dan zelf regelen. ....
Hoera!!!!! Wij zijn THUIS!!!! Met zijn viertjes! Na 6,5 lange weken ziekenhuis mochten we vanmorgen weg. Wel volgende week alweer terug naar de kinderarts omdat hij de afgelopen 4 dagen niet gegroeid was en nu we thuis zijn heeft hij ook een beetje moeite met zijn temp dus ligt 1 van ons steeds op bed, bloot op bloot, om het ventje warm te houden. Maar na al die weken contact op afspraak is dat helemaal geen straf! Het was zowel spannend, als emotioneel vanmorgen. Het veilige gevoel van het ziekenhuis wat ook een beetje ons thuis was geworden is niet meer. Ik zal de lieve zusters en de praatjes tussendoor ook zeker missen, en we sluiten nu toch een heel belangrijk stuk van zijn leventje af. Daarnaast de spanningen; zal het thuis allemaal wel goed gaan??? En daarnaast het grote grote geluk en ongeloof dat we nu met ons viertjes THUIS zijn! Het leek haast nooit te gebeuren! Nu dan eindelijk zo ver! Ik voel zo vreselijk veel! En het maakt allemaal dat ik moet huilen. Haha. 6 weken en 3 dagen oud. Gecorrigeerd 38 weken en 4 dagen. Eindelijk!
Frannie, er is maar 1 arts H. toch? Die hadden wij ook toegewezen gekregen. Eigenlijk hadden we Dr. B maar die ging met vakantie. Daar moeten we straks weer wel op de poli zijn.
Wat fijn! Het is ook een en al emoties allemaal! Heb je nu ook meteen couveuse nazorg? Er is maar eentje ja kinderarts H. Daar zijn wij heel tevreden over zelf. Voor beide kinderen. B is ook een goede en vooral leuke. En nu ook meteen de lactatie kundige laten komen!!