Wanneer komt dit? Zoon is afgelopen maart begonnen in groep "0" en zit nu dus in groep 1. Hij zit nu dus ruim een half jaar op school. Hij is een "kat uit de boom kijk-type" maar nu is hij wel aardig los in de klas. Niet verlegen ofzo. Toch heeft hij (nog) niet echt vriendjes en vriendinnetjes. Hij heeft 1 jongetje waar hij van begin af aan mee op trekt. Dat is "zijn beste vriendje" op school. De juf haalt ze ook bewust af en toe uit elkaar zodat ze ook wel eens met andere kindjes spelen. Maar hij zegt dat hij liefst met...*vriendje* speelt. Anderen vindt hij "niet leuk". Ik hoor hem nooit over andere kindjes, alleen dat hij ze dus niet leuk vindt of dat die andere kindjes met anderen spelen behalve met hem. Begin me ergens wat zorgen te maken, want vind het belangrijk dat hij ook met anderen speelt of contact maakt. Of dat hij zich niet verloren voelt als zijn beste vriendje ziek is of wat dan ook. Hij gaat overigens wel naar de BSO waar hij wel een paar (oudere) kindjes heeft waar hij veel mee speelt en ook in de straat heeft hij een paar kindjes waar hij mee speelt. Die komen ook bij ons thuis, maar hij komt nooit bij anderen, vraagt er ook niet om, al zou het wel mogen! Hoe stimuleer ik dit of kan ik hem helpen? Of komt het vanzelf?
Hangt van het kind af. Mijn zoon zit in groep 2 en is geliefd in de klas maar wil nooit speelafspraakjes. Hij zit twee dagen op de BSO en speelt daar met zijn schoolvriendjes en de andere dagen is hij graag thuis en speelt hij met zijn speelgoed, zusje en met ons. Hij is graag thuis (net zoals zijn mama en papa). Hij is ook een beetje anders dan de meeste jongetjes van zijn leeftijd dus vindt het ook moeilijk om aansluiting te vinden buiten school. Om die reden stimuleer ik af en toe wel een speelafspraakje maar niet erg vaak (eens per maand ofzo). En zolang hij zich goed gedraagt bij anderen en af en toe uitgenodigd wordt voor een partijtje is er naar mijn idee niets aan de hand.
Ik herken wel wat in wat je schrijft. Ik heb het idee dat onze zoon ook wel geliefd is in de klas. In zn rapportje stond ook dat hij vol zelfvertrouwen is en graag in de kring praat. Op het schoolplein wordt hij geregeld aangesproken door verschillende kindjes, ook uit andere klassen ( hij is best wel een verschijning met zn rossige, wat lange haar en ondeugende blik ) Wel is hij erg gehecht aan zijn vaste "kringetje", thuis, thuis spelen met eigen speelgoed en zijn zusje. Zijn eigen ritueeltjes en gewoontes. Misschien dat hij het daarom ook prettiger vindt om kinderen hier te hebben spelen dan dat hij bij anderen speelt? Hij gedraagt zich volgens mij wel prima en speelt leuk ( als de andere kindjes hier zijn). Uitgenodigd voor een speelafspraakje of een verjaardag is hij nog niet, maar goed: vorig school jaar was hij "nieuw" en dit schooljaar zijn er nog geen kinderverjaardagen geweest in zijn klas. Misschien helpt het ook niet mee dat ik slechts een keer per week kan halen van school dus veel contact met andere moeders heb ik niet.
Het is net of ik het verhaal van mijn zoontje lees. Hij wordt in december 5 en ook hij heeft niet veel speelafspraakjes terwijl hij wel veel met andere kinderen op school en in de buurt speelt. Op weg naar school (wij wonen aan de weg waar de school aan zit dus bijna iedereen komt langs ons huis) horen we dan ook de hele tijd 'he Luca, daar is Luca, ik wil met Luca naar school lopen'. Als ik hem dan na school op sta te wachten komt hij naar mij toe, geeft mij zijn tas en wil dan naar huis. Wil je geen speelafspraakje maken vraag ik dan maar dat hoeft dan niet. In de loop van de middag als het mooi weer is gaat hij naar buiten en speelt met de buurtkinderen. Zijn toevallig wel vaak 2 jongetjes die bij hem in de klas zitten. Hij speelt graag thuis. Zijn neefje is bijna 7 jaar en volgens mijn schoonzus komt het nu pas echt met vriendjes en speelafspraakjes bij hem.
Jayro is ook in maart begonnen, hij heeft ongeveer wekelijks een speelafspraakje. Het liefst wil hij elke dag, maar ik vind dit genoeg. Hij speelt zowel bij anderen als anderen bij ons. Maar... Jayro is juist niet heel sociaal! Hij heeft erg veel moeite gehad met aansluiting te vinden. Misschien probeert hij dit juist te compenseren door veel 1-op-1 met kinderen om te gaan, want dat vindt hij wel wat makkelijker. Dus het zegt uiteindelijk nog helemaal niet volgens mij! Zou me er dus echt niet druk om maken.
Fijn om te horen! Zoon speelt wel graag met anderen, maar wellicht houdt hij "school en prive graag gescheiden" daar lijkt het soms wel op. ik wil hem niet pushen, want hij moet het zelf ook graag willen natuurlijk. Maar ergens lijkt het me toch goed om met verschillende kinderen te spelen, daar leren ze ook van. Vandaag kwam hij uit school en vertelde dat hij met een kindje had gespeeld,( een ander dan zijn beste vriendje). Ik vroeg hem of het leuk was: ja. Ik vroeg hem of ze nu ook vrienden waren: nee, dat niet. Ik weet niet hoe ik hem kan enthousiasmeren.
Dit zou ik ook prima vinden. Ik ben zelf ook iemand die veel beter tot haar recht komt 1 op 1. In grote groepen sla ik dicht! Onze zoon heeft dat ook wel een beetje. Ik herken veel van mij in hem. Hoe regel jij de speelafspraakjes zonder te veel te pushen dan? Laat je het hem vragen aan desbetreffend kindje ( dat is dan wel met wat pushen denk ik dan? of maak jij contact met de moeder? ( maar dat is wel erg direct?) Of komt het helemaal uit hem zelf? Want mijn zoon vraagt er dus nooit om!
Eva spreekt ook niet veel af en het gaat ook echt in vlagen. Ze gaat 2 dagen naar de bso (1 dag een hele middag), heeft een dag zwemles, een dag dansles (woensdag, ze kan dan ook afspreken), dus het is al best druk en ze houdt er ook heel erg van om met Lisa te spelen. Het afspreken komt trouwens vaak van klasgenootjes, en niet van Eva. Maar Eva vindt het dan wel heel leuk.
hier ook niet veel speelafspraakjes..al zou ze graag willen afgelopen jaar ging ze 3 dgn naar de bso en 1 dag naar mijn moeder. De laatste dag heeft ze smiddags paardrijles. Vanaf nu kan ze wel afspreken, in principe 2x per week en daar is ze heel blij mee. Maar ze speelt ook veel met kindjes uit de straat..dus voor mij hoeft het niet dat ze echt 2x per week afspreekt. We zullen eens zien
hier ook niet zo veel, zoonlief zoekt graag de rust op na school. hij is wel geliefd en als er een afspraakje is gaat dat goed en is leuk. mijn zoontje is ook anders dan anderen, 1 op 1 spelen vind hij prima.
Ik lees hier wel dat het af en toe voor komt en/of dat de kinderen het wel leuk vinden of zouden willen. Maar zoonlief hier neemt echt geen enkel initiatief hierin...?? Hoe kan ik dit stimuleren dan? Of zouden jullie het op zn beloop laten? En onderhandelen jullie als ouders zijnde op het schoolplein over een speeldate (met andere ouders dus) of komen jullie kinderen ( of andermans kinderen) zelf naar je toe met het plan om een kindje uit te nodigen of zichzelf bij een ander?
Het initiatief komt hier meestal van de klasgenootjes, en Eva vindt het dan ook wel heel leuk. Soms hebben ze het er bij het buiten spelen over en komen ze allebei naar me toe om te vragen of ze na school kunnen afspreken. Eva zal nooit opeens zelf bedenken om met iemand af te spreken. Ze is wel sociaal maar vindt het ook prima thuis met haar zusje. Onderhandelen met andere ouders doe ik nooit. Het komt echt vanuit de kinderen.
Iemand nog tips of ideeën? Een maand later en langer op school maar nog geen verandering/ verbetering. Misschien wil ik teveel van hem? Hij heeft inmiddels wel een jongetje in de klas wiens naam ik vaker hoor vallen. Hij heeft dus wel een beetje aansluiting bij andere kindjes. maar als hij eens wat vertelt dan gaat het vooral om kinderen met wie hij NIET leuk heeft gespeeld, of hij komt heel dominant over op mij ( X. bouwde de blokken verkeerd en toen heb ik hem gezegd dat hij niet meer mee mag doen) euhm....???? Toch heb ik het idee dat hij in de klas niet veel anders is dan thuis: een spontaan,praatgraag jongetje, wel een kat uit de boom kijk type, maar als hij eenmaal los is... Ik zeg hem vaak genoeg dat hij best eens een speelafspraakje wil maken als hij wil. Maar het gebeurt gewoon niet, hij taant er niet naar?! Ik ben soms een beetje bang dat hij niet lekker ligt in de groep... Misschien maak ik me helemaal zorgen om niks, maar moest het toch even kwijt! Ik weet ook niet wat ik nou wil horen, gewoon mn ei kwijt kunnen is al lekker haha!
Ik zou je zorgen eens uitspreken tegen de juf. Zij heeft daar als het goed is wel kijk op. Maar uit jouw verhaal lijkt het meer dat hij heel tevreden is met hoe het gaat en gewoon geen behoefte heeft aan afspreken. Je zou wel een keer heel concreet kunnen vragen of hij niet een keer met X wil afspreken. Zo ja dan kun je hem vragen of hij weet hoe hij dat moet regelen etc. Maar misschien hoeft het van hem gewoon (nog) niet.
Inderdaad, gewoon eens met de juf bespreken. Wij hebben binnenkort weer zo'n 10-minutengesprek, zal bij wel meer scholen rond deze tijd zijn en anders een keer vragen of je de juf daar over kunt spreken. Mijn zoontje wil juist al vanaf het begin af aan speelafspraakjes. Dat heeft hij natuurlijk zo bij zijn oudere zus gezien, dat scheelt. Alleen loopt hij er juist tegenaan dat de meeste kinderen van zijn leeftijd, die dus ook net op school begonnen zijn, nog niet toe zijn aan speelafspraakjes. Hij heeft nu een paar speelafspraakjes gehad, vooral met kinderen uit groep 2. Het verschilt per kind, de een is er eerder aan toe dan de ander en de een heeft er ook weer meer of minder behoefte aan dan de ander.
Dat 10 minuten gesprekje is idd wel een goeie tip, die hebben we eind november meen ik. Ik ga dan zeker even polsen hoe hij op sociaal vlak in de klas is! Ik hoor van meerderen dan speelafspraakjes vaak ook pas later komen, maar om me heen zie ik toch anders. Dus wel afspraakjes vanaf groep 1. Ook kindjes die net nieuw in de klas zijn?! terwijl hij al een dik half jaar op school, zit. Mn nachtmerrie is dat hij nooit ergens wordt gevraagd of op niemands kinderfeestje mag komen ben denk ik gewoon erg benieuwd hoe hij in de klas is, want zoals ik hem ken is hij misschien wel op zichzelf, maar zeker niet verlegen of erg onaangepast ofzo
Ik krijg ook de indruk dat hij het wel best vindt zo. En dan is het eigenlijk ook goed, he?! Maar ik zal hem eens vragen wat hij zelf graag wil. Hij laat zich er niet zo over uit ( wat mij ook weer de indruk geeft dat hij weltevreden is met de situatie zo). Maar een beetje stimulans is niet verkeerd, anders zou hij het liefst de hele middag achter de ipad zitten
Mijn dochter heeft nu wel 2 beste vriendinnetjes, 1 vooral op de bso en 1 in de klas (zitten wel beide in haar klas). Verder speelt ze ook wel met andere kindjes. Eerst waren de jongens stom, maar hoor ik haar nu ook vaker over (zelfs die ene, waar ze in het begin echt specifiek iets tegen had). Vanaf het begin wilde ze wel al afspreken, maar vaak vergat ze het te vragen of het lukte niet (zei ze)! Ik moest toen zelf ook nog ontdekken hoe dit precies werkte in de klas en haar op t juiste moment stimuleren. Meestal wordt t 's ochtends geregeld, als de ouders erbij zijn. Nu gaat t eigenlijk min of meer vanzelf, tenzij ze eens wil afspreken met een kindje waar ze nog niet eerder is geweest. Dan moet ik wel een beetje meehelpen met het juiste moment/als ouder er is (ik ben meestal niet zo heel vroeg op school) en dan nog een dag prikken waar ze beide op kunnen (weekschema van het kind ontdekken.. ) Maar goed, de eerste maanden maakte ik me ook wel een beetje zorgen of het sociaal wel goed ging en heb ik de juf toen naar gevraagd. Ging prima volgens de juf, ze speelde met veel meisjes, maar ze was nog wel een beetje zoekende naar vaste vriendinnetjes. 2 meisjes had ze het wel veel over en dat zijn nu ook haar beste vriendinnetjes. Ik vind haar de afgelopen maanden echt heel erg gegroeid hierin. Deze week 10min gesprek, dus ben benieuwd wat de juf nu vindt Dus ja, hier ook de tips: voor je eigen gemoedsrust, gewoon even informeren bij de juf. Daar hoef je echt niet een maand voor te wachten hoor. Je kunt het zelf wat meer stimuleren, maar als hij er zelf niet naar taalt, tja dan denk ik dat hij het wel prima vindt en stimuleren misschien ook averechts kan werken? Mijn dochter komt er zelf ook niet altijd mee, maar vindt t wel altijd heel leuk als ze gevraagd wordt.
Hey druif Mijn oudste zit pas voor de tweede week op school maar de psz en de kleuterklassen zitten hier onder 1 dak dus voor hem lopen er al veel bekende gezichtjes rond. Nu had hij op de psz een maatje maar die vraagt hij gewoon niet terwijl hij thuis dan weer wel zegt dat hij het leuk zou vinden als *huppeldepupje* zou komen spelen. Nu is de mijne nog wel wat jonger en natuurlijk net begonnen maar ik deel wel al je angst dat hij bijvoorbeeld niet uitgenodigd gaat worden op verjaardagsfeestjes ofzo. Hij vindt nu al alle meisjes stom want die plukken aan hem en jongens doen inderdaad de blokken niet goed neerzetten Ik kan natuurlijk niet in de toekomst kijken maar ik zie het niet snel veranderen
Arevinol: Fijn om te horen hoe dat bij jullie ging. En dat het nu ook beter is geworden. Jouw dochter is toch ook van begin 2009? Onze zoon zegt wel dat hij ook wel eens wil spelen ( als ik er om vraag, haha). Maar het praktisch voor elkaar krijgen is al lastig. Sowieso haal ik hem slechts een keer per week van school, dus veel contact heb ik niet. En dan zit je nog met BSO dagen, zwemlessen, en weet ik wat voor naschoolse activiteiten nog meer. Het moet ook nog maar net passen allemaal De volgende keer dat ik vrij ben en hem kan halen/ brengen ben ik van plan hem nog even te helpen herinneren dat er best een kindje mag komen spelen. Misschien dat hij er dan ook aan denkt of het leuk lijkt Sterre: O die van jou ook al weer naar school! Wel spannend he, hoe ze het gaan doen!? het scheelt wel enorm dat hij al kindjes vanaf de PSZ kent, dan is hij wrs wel sneller op zn gemak. Onze zoon kende niemand en kan dan echt HEEL verlegen doen. Dat is nu wel over gelukkig. Heb het idee dat hij ook best geliefd is maar hij houdt iedereen af. Gisteren kwam hij thuis met het verhaal: "E" wilde mij de hele tijd knuffelen en kusjes geven, ik heb haar maar weggeduwd! Ik vind haar maar stom! Dussss... Hij laat het nogal merken als iets hem niet zint... tsja, daar maak je geen vrienden mee natuurlijk Maar ik hoop gewoon dat kindjes er niet van terug schrikken. Hij komt meestal pas na een tijd los en is daarvoor best verlegen of afstandelijk. Of gewoon bot Ik wacht het 10 minuten gesprek wel af, die paar weken kan ik me ook nog wel inhouden