ik sta er versteld van hoeveel problemen er zijn in een samen gesteld gezin en de exen! ben nu zelf 3 jaar bij mijn ex weg en hebben 2 prachtige dochters samen hij heeft een nieuwe vriendin en ik heb een nieuwe vriend waar ik mijn derde kindje bij verwacht maar we komen bij elkaar op koffie gaan samen na de ouderavond en de gym uitvoeringen houden samen de kinderfeestjes en helpen elkaar waar het mogelijk is hebben goede gespreken over de kinderen want die staan bij ons vieren op 1! wij hebben die eerste half jaar ook grote slaande ruzie gehad het was verschrikkelijk maar we vroegen ons af waar we mee bezig waren en dat dit niet werkte en dat we het beste wouden voor de meiden! we waren volwassen genoeg om aan kinderen te beginnen dan moet je dat ook zijn als het allemaal niet zo gaat. mijn ex schoonvader is vorige maand overleden en voor mij was er plaats gereserveerd achter de broers en zussen van mijn ex en zat bij de klein kinderen in de kerk de familie was zo blij dat ik ook bij het afscheid was! mijn ouders zijn ook na 25 gescheiden en zitten op verjaardag naast elkaar en bellen met elkaar over de kinderen en over dat mijn vader kanker heeft! dat is mijn voorbeeld en weet daarom niet beter en snap verder niet waar een ruzie over moet gaan want je wilt het beste voor je kind! zullen wel gemengde reacties op komen maar wou gewoon mijn verhaal doen en mis haalt iemand er positiviteit uit!
Nee hoor.... ook hier best wel goed contact met de ex van mn vriend. Inmiddels is het wel wat meer verwaterd omdat stiefdochter al zes jaar op zichzelf woont. Maar afgelopen juni was ze ook aanwezig op de begrafenis van mn schoonmoeder hoor.
Ik ben echt jaloers op je! Ik heb te maken met een uitzuigende 'ex' van vriend die alleen gefocust is op geld waarvan ze overigens geen cent van uitgeeft aan d'r kind. Arm kind loopt er bij als zwiebertje met bijna 400 pm aan kinderalimentatie. We horen al jaaaaaren verwijten en hoe coulant en goed zij wel niet is. Nu ik zwanger ben en het alimentatiebedrag omlaag gaat, is ze helemaal hysterisch. Ik geef overigens heeeel veel geld uit aan hun kind terwijl ik zwanger ben. Ik kocht vorige week UGG's twv 120 voor haar terwijl ik zelf maar 2 pakjes heb voor mijn kleintje.
Sabrina: geniet er van dat het zo kan. Ik heb alleen een slechte ervaring en dat zal wel zo blijven helaas....
Waarom koop je dan geen (veel) goedkopere schoenen voor stief en kleding voor jullie aanstaande kindje? Die snap ik niet helemaal namelijk dit is toch een eigen keuze? 32 weken zwanger en 2 pakjes ?
Ts geniet er lekker van dat het zo goed gaat. Iedere situatie is anders. Hier 2 stiefkinderen, en met hun moeder zal het nooit goed komen daarvoor is teveel gebeurd zoveel dat wij niet eens willen dat het 'goed' komt. Over alles heen stappen en maar vergeten en vergeven onder het mom van 'het beste voor de kinderen' nee die tijd is geweest.
Gelukkig bestaat dat; een goeie relatie hebben met je ex en de ex van je partner Bij mij is dat helaas niet zo en zal ook niet veranderen. Heb geen contact met me ex ( van de aardbodem verdwenen?! ) en met ex-schoonfamilie. Ik vraag me af of me zoon ooit zijn biologische familie echt zal leren kennen, ik denk het zelf niet. Hoeft voorlopig ook niet want mijn huidige partner is al zijn papa sinds dat hij 11 maanden oud is. De ex van mijn partner die vindt haar zelf alleen maar belangrijk en daar irriteer je je echt aan. De kids: -Douchen 1 keer in de 3 dagen ( is duidelijk te zien ook ) -Gaan niet naar de kapper ( heeft ze geen "tijd" voor ) -Kennen geen manieren -Kennen geen basishygiëne -Komen altijd met kapotte versleten kleding aan En dit is maar een greep van zoveel meer. Ze is ze ook liever kwijt dan rijk, ze heb liever dat de kids hier alle weekenden, feestdagen en vakantie tijd bij ons zijn. Het zielige is ook nog dat de kids zelf zeggen ' ja mama heeft geen tijd voor dit of dat '. Mevrouw vindt der werk belangrijker! Soms heb ik daar geïrriteerde gesprekken over met mijn partner en zeg ook vaak uit boosheid zij had nooit aan kinderen moeten beginnen, niet gemeen bedoel...maar kinderen kosten nou eenmaal tijd,aandacht en hebben liefde nodig!
Ts fijn dat het bij jullie zo goed gaat. Wij zouden dit ook graag willen met de ex van mijn man en dat zou betekenen dat we een hoop streken van haar moeten vergeven maar zijn we in het belang van de kinderen zeker toe bereid. Helaas heb je voor een goede verstandhouding twee meewerkende partijen nodig en in ons geval is ex al jarenlang drukker met ons dwarszitten dan zorgen voor de kinderen. Zou graag zien dat ze al die energie in haar nieuwe relatie of de kinderen zou steken maar heb niet de illusie dat dit ooit nog zal veranderen dus helaas voor de kinderen is het hier niet mogelijk om normaal door 1 deur te gaan. Je kunt mensen nu eenmaal niet dwingen om volwassen met elkaar om te gaan. Gelukkig voor je dochters zien jullie beide wel in wat het beste voor de kinderen is én zijn jullie bereid je eigen sores opzij te zetten voor hun geluk.
Ik heb gewoon zoveel medelijden met dat kind. Loopt in afgetrapte lelijke clownschoenen, douchet amper, is schichtig of bang, is heeeel erg aanhankelijk naar mijn vriend toe en heeft verlatingsangst. Kleding kopen voor mijn kleintje komt wel. Dat ga ik a.s. donderdag bij de Bijenkorf in 1 keer doen. Wilde sowieso dingetjes voor de eerste week kopen en daarna saampjes met m'n meisje er op uit. Het maakt me wel pissig dat ik idd heel wat kleding voor zijn dochter in huis heb (van Diesel tot Petit Bateau) maar amper voor mijn eigen kind.
Sorry hoor nahla maar die dure merkkleding koop je zelf. Je kunt ook naar de h&m of c&a, die hebben ook leuke kleding. En voor je eigen kind ga je volgende week alles ineens halen zeg je net zelf, dus waarom zou je pissig moeten zijn. Ontopic: Bij mij gaat het ook goed. We overleggen overal over en eigenlijk gaat het nog hetzelfde als toen we nog getrouwd waren: ik neem beslissingen en doe de opvoeding, ex geeft de kinderen zijn helft van de week (coouderschap) te eten en te drinken en zorgt dat ze weer verzorgd terug komen bij mij. Er zijn altijd wel strubbelingen en onenigheden maar goed we zijn ook niet uit elkaar gegaan omdat we elkaar zo leuk vinden. Ik heb het idee dat het voor de kinderen heel goed gaat.
Hier ook een hele goede relatie met mijn ex en zijn nieuwe partner. We vieren de verjaardag van onze zoon gezamenlijk en beslissen over belangrijke dingen ook samen. Als het niet kan om bijv. op school bij bepaalde dingen samen te gaan, zal ik hem ook altijd informeren. En als hij naar de dokter is geweest, of juist leuke dingen heeft gedaan laat ik dat weten. Ook belt mijn zoontje gewoon op een manier dat we altijd elkaar kunnen volgen. Ik ben blij dat het op deze manier kan en ik hoor ook vaak vanuit mijn omgeving dat ze ons zo geweldig vinden daarin. Dat we toch dingen opzij hebben gezet om het voor ons kind zo "normaal" mogelijk te kunnen laten verlopen en niet het gevoel heeft dat er 1 de schuldige is van een scheiding. Maar ik kan ook snappen dat je soms gewoon niet meer door 1 deur kan gaan. Dat zie ik dus bij mijn man....de kindjes worden dus bij de voordeur opgehaald en afgezet.... tja... het gaat zoals het gaat. Maar al met al ben ik erg blij hoe mijn ex en ik het nu doen.
Hier is het sinds ex van vl wist dat ik zwanger was ineens de goede kant op gegaan. Eerst ook niks gunnen ten aanzien van de kids van vl. Altijd in te grote, oude kleding. Als er een x een feestje oid was wilde ze niks weten van de dagen ruilen want het is haar dag en daar komt niemand aan. En alles op vl afschuiven dat hij ze niks gunt en nog meer verhalen. Nu is het eindelijk goed en ziet ze in dat het ook op een normale manier kan omdat ze anders de kids er mee heeft. Maar weer idd blij dat het zo goed gaat. Hoor je vaker niet dan wel...
Wat ben ik blij te lezen dat het ook goed kan gaan, nadat je uit elkaar bent! Dit geeft mij heel erg veel hoop! Ons zoontje is vandaag 9 maanden en al een half jaar gaat het niet goed tussen mij en mijn (ex?)vriend. Het staat hoe dan ook vast dat we uit elkaar gaan, maar nu moeten we kijken hoe we dat allemaal moeten gaan doen. Hij houdt niet meer van mij en wil dus bij mij weg. Ik hou wel nog (heel veel) van hem... dus dat maakt het heel erg moeilijk. Ik hoop dat we iig goed contact blijven houden en dat wil hij ook erg graag. Sinds dat het vast staat dat hij bij me weg wil, kunnen we heel goed met elkaar praten. En ons zoontje staat bij ons voorop. Ik vind het erg prettig te lezen dat dat dus ook werkelijk kan! Mij lijkt het vooral erg moeilijk als we uit elkaar zijn en het moment breekt aan dat hij een nieuwe vriendin zal krijgen. Daar krijg ik nu al buikpijn van. Hoe gingen jullie hiermee om?
Mijn ex kan mijn man niet accepteren. Walgelijk vindt hij het... Mijn man is vanaf dat Luna 20 weken is haar papa en nu ze bijna 3 is weet ze ook niet beter dan dat hij haar papa is. Zodra ze papa zegt waar mijn ex bij is slaat de sfeer om. Vreselijk... Toch blijf ik vriendelijk en het proberen, maar leuk is anders!
Ik kan het me eerlijk gezegd wel een beetje voorstellen je ex, je kind heeft immers maar 1 vader (en zo te lezen heeft hij ook omgang met haar) niet 2. noem het desnoods een stiefvader. ik kan hem wel begrijpen sorry
Hier gaat het ook prima, al zijn er nog geen andere partners in het spel. We gaan nu beter met elkaar om dan voorheen haha. Het was dan niet de juiste man voor mij maar ik kan niet anders zeggen dan dat ie het belang van de kinderen voorop stelt. En andersom is dat ook. @ratatosk, lijkt me heftig, zwanger van je derde kindje en sindskort uit elkaar? Of begrijp ik dit verkeerd?
Hier hebben wij ook het geluk dat alles heel fijn verloopt. Officieel hebben wij geen voogdij maar de jongens zijn in theorie om het weekend en een groot deel van de vakanties bij ons. In de praktijk is dit veel vaker. We kunnen altijd bellen en ze op komen halen en ze bellen ook zelf geregeld of ze kunnen komen. Verjaardagen vieren we altijd samen. Het ene jaar bij ons, het andere jaar bij hun. Ook dingen van school uit, zoals bijv kerstuitvoering ofzo, gaan we samen heen. Belangrijke beslissingen gaan altijd in overleg. Wij betalen officieel geen alimentatie (hebben het ook financieel niet zo goed op het moment) maar ze hebben bij allebei hun huizen gewoon hun eigen spullen en kleren enzo en we betalen hun medicijnen wanneer we kunnen. Eens in de zoveel tijd vraagt moeder weleens of we nieuwe schoenen of jassen met ze kunnen halen. Iedereen is heel erg tevreden met hoe wij dit kunnen doen en het gaat al ruim 6 jaar goed zo. Met brengen en halen blijven we vaak nog een tijdje babbelen. En zo hadden we het er laatst nog over dat wanneer je de jongens vraagt " waar ben je liever, bij papa en Natasja of bij mama en M.?" Zeggen ze altijd " oh, maakt mij niet uit" Dat leek ons toch wel een teken dat we het goed doen
Zou jij het ok vinden als je dochter de partner van je ex mama zou noemen? Mijn stiefmoeder is al bijna mijn hele leven in mijn leven, maar ik heb haar nog nooit mama of moeder genoemd. Ik heb namelijk al een moeder en die eretitel is maar voor 1 iemand, ongeacht hoe veel ik ook van mijn stiefmoeder houd.