Hallo, Even mijn verhaal kwijt. Ik ben op het moment 31 weken zwanger, ik ben er eigenlijk wel klaar mee...maarja moet nog even. Ik ben de laatste week erg verdrietig, er is zoveel gebeurd de afgelopen tijd en ik ben mezelf een beetje kwijt geraakt lijkt het wel. Het begon bij de eerste 12 weken, die waren enorm spannend (eerdere mk's). Toen zagen ze bij 12 weken echo een verdikte nekplooi, voor we het wisten zaten we in het wkz voor uitgebreide echo en combinatietest. Gelukkig na een paar weken bleek dit goed te zijn, nouja de kansen zijn klein dat ons kindje een afwijking heeft...wat een opluchting, we konden weer verder... Toen kwam de 20 weken echo, een heerlijk meisje was te zien, maar ze zagen dat dit meisje te klein was voor de duur van de zwangerschap, hop weer naar het zkh toe. In het zkh weer een uitgebreide echo gehad, blijkt dat de utherina ofzo iets te hoog is, bloedtoevoer placenta...toch even schrikken, maar niet zorgwekkend. Toch willen ze strengere controle om het in de gaten te houden. Dus elke 3 weken naar het zkh en daar tussen nog controle bij de verloskundige. Pffff, maar alles voor ons meisje. En toen...23 weken zwanger, ik kreeg helse pijn in mijn linkerzij, niet weg te puffen. Door eerdere ervaring met nierstenen wist ik dat het iets met mijn nier te maken had. Na het even aangekeken te hebben kon ik het niet meer houden van de pijn, en ben ik opgenomen in het zkh. Nierstuwing was de boosdoener. Wat een pijn kan dat doen zeg. Ik heb een week in het zkh gelegen, daarna ging het al iets beter, maar nog steeds last. Ondertussen gaan de groeiecho's en guo's ook door. Inmiddels ben ik 31 weken zwanger. Elke 2 weken naar het wkz toe, nog steeds last van nierstuwing...en ik ben mezelf een beetje kwijt geraakt. Door die stuwing heb ik regelmatig veel pijn en ben ik erg moe. Werken doe ik al niet meer, ik zit veel thuis. Manlief werkt gewoon natuurlijk, maar gaat daarbij 's avonds veel weg...misschien logisch want ik ben niet meer de leukste thuis. Leuke dingen ondernemen lukt niet, want ik hou het niet lang vol...ik voel me gek genoeg alleen...stom he? Ik probeer erover te praten met mijn vriend of vriendinnen maar zij vinden het lastig, want de leuke vrolijke en vol energie shirin lijkt verdwenen...ze kunnen niks met mij op het moment lijkt het wel. Misschien moet ik wel meer proberen en doen alsof alles goed is...maar daar voel ik me eigenlijk alleen maar slechter door.. Nouja, ik wil even mijn verhaal kwijt, omdat mijn omgeving er niks mee kan lijkt wel..ik wil me ook zeker niet aanstellen hoor, straks een prachtmeisje in mijn armen, maar het lijkt nu wel een eeuwigheid te duren. Liefs
Wat rot zeg dat je je nu zo voelt, dat zou helemaal niet moeten! Ik vind het het eerlijk gezegd wel een beetje raar dat jouw vriend je zoveel alleen laat 's avonds, tuurlijk ben je nu minder vrolijk en gezellig dan anders, maar dan heb je hem toch juist extra hard nodig? Kun je het daar niet eens met hem over hebben? Gedeelde smart is halve smart, zeg maar... Ik houd niet van de uitdrukking 'we zijn zwanger', maar je bent het toch wel degelijk een beetje samen. Je kunt het toch niet helemaal alleen, en dat zou ook zeker niet moeten. Ik vind het echt rot voor je dat je je alleen moet voelen. De leuke momenten wil hij toch ook delen? Vind dat hetzelfde een beetje geldt voor je vrienden hoor, als ik een rotdag heb met 0 energie dan zit mijn vriendinnetje gewoon lekker bij mij op bed een kopje thee te drinken en te kletsen over niks. Jij mag ook wel wat van je omgeving verwachten hoor, lief dat je je zo probeert in te leven, maar zij mogen ook wel wat voor jou doen! Vriendschap is niet alleen maar lol, een relatie ook niet en zwangerschap ook niet. Je hebt nu juist die mensen nodig waar je van houdt, dat moeten ze dan ook laten zien! Niks forceren in ieder geval, want daar word je ook niet beter van en je kindje ook niet.
Helemaal eens met wwrr! Hoop voor je dat je je snel wat beter voelt. Probeer, voor zover het kan toch dingen te doen die je leuk vind, gewoon thuis lekker filmpjes kijken en lezen ofzo. Of vast lekker wat kleertjes wassen en dergelijke. En je hoeft je nooit beter voor te doen voor je vriend(en), daar zijn het je vriend(en) niet voor!
Sterkte meid! Ik weet hoe pijnlijk nierstuwing is. Heb het pas ook gehad (en nog steeds iets last). Alleen mocht ik wel alle medicijnen. Kan me voorstellen dat je niet de gezelligste bent! Maar wat anderen zeggen met vriendin kopje thee etc. Dat lijkt me wel een goed idee.
je gevoel klinkt bekend meid.. Alleen heb ik galstenen ipv nierstuwing, en voel me ook totaal niet happy. Ook ontzettend blij met onze kleine meid, maar ik tel de uren af hoor.. Verder ook van alles gebeurd tijdens de zwangerschap, waardoor de stress hoog is. reageren gaat even lastig via de foon, vandaar een kort berichtje.. sterkte! *hug*
Ik sluit me helemaal aan bij wwrr. Probeer dit toch echt bespreekbaar te maken bij je vriend. Natuurlijk hoeft hij niet 7 avonden in de week thuis te zitten omdat jij zwanger bent. Maar als jij je rot voelt en al de hele dag alleen zit, vind ik dat hij het toch wel flink mag beperken! Veel sterkte!
Bedankt voor jullie reacties! Ik bespreek het ook met mijn vriend, gisteravond nog gedaan. Hij heeft het er erg moeilijk mee mij zo te zien, doet hem pijn en wil daarom veel weg zijn maar vergeet dat hij hier mij weer pijn mee doet. Wat een zwangerschap allemaal met zich mee brengt he! Pffff, maar over een paar weken zijn we het allemaal vergeten Kan niet wachten tot het zover is...spannend!