Ik hoop echt dat iemand hier de wijsheid voor mij heeft. Het wordt mij eigenlijk al weer te veel als ik erover schrijf ik weet zeker dat mijn dochter zich niet goed in dr vel voelt op school. Waarom weet ik niet en heb dat er op alle mogelijke manieren uit proberen te krijgen, maar het lukt mij niet. In principe is het een enorm leergierig kind wat school heel erg leuk vindt, zelfs in het weekend wil ze naar school. Maar toch komt ze elke dag verdrietig thuis en gaat ze om het minste of geringste huilen (bv haar broertje die iets van haar spullen pakt, of een sok die ze niet aankrijgt) echt om de kleinste dingen. Van iedereen om mij heen incl. mijn man hoor ik alleen maar: "ach ze is zo enthousiast over school, er is niks met haar hoor". Maar ik weet niet of jullie het herkennen, maar als moeder zie je gewoon dat het niet goed met je kind gaat. In dr oogjes en haar hele doen en laten. Maar helaas is ze net als ik niet zo'n prater en heb al duidelijk gemaakt dat ik haar wil helpen maar er komt gewoon niks uit. Aan iedereen verder laat ze ook niks merken. Dan is ze super vrolijk. Daarom ook nog geem gesprek ofzo op school gehad, want kan nu al raden dat de meneer het totaal niet herkend.... wie heeft tips of goede raad?
Is ze niet gewoon erg moe van school? Mijn dochter vindt het ook heerlijk op school, maar thuis is ze vaak niet te genieten. Huilend mee lopen naar huis, thuis overal om huilen. Ik hou mijn dochter af en toe een dagdeel thuis, dan gaat het al stukken beter. (zo ook vandaag, ze zijn er hier op school ook erg makkelijk in, kinderen van 4 en 5 hebben nog veel rust nodig en daarom doen ze er pas vanaf 6 jaar moeilijk over)
O wat ontzettend moeilijk zeg... Ik herken wat je zegt, een moeder voelt het, je moedergevoel is zo sterk en ja, je ziet inderdaad als moeder als er iets is met je kind. Wat Sterrefeetje zegt zou goed kunnen, dat ze moe is, ze mag nog kortere dagen naar school, misschien dat je dit kunt proberen? Al staat daar wel tegenover dat als zij het echt daadwerkelijk niet naar haar zin heeft en ze gaat kortere dagen, dat het dan lastig is om die dagen weer op te bouwen. Heb je al gesproken met de leerkracht? Ook al geef je aan dat hij het waarschijnlijk niet zal herkennen, ik zou toch een gesprek aanvragen en je gevoel en vermoedens vertellen. Misschien kan hij dan letten op kleine signalen of haar wat beter observeren. Mijn dochtertje gaat altijd blij en enthousiast naar het kdv, maar sinds vorige week merk ik dat er meer spanning bij haar is. Dat is sinds vorige week vrijdag, een kdv-dag. Thuis had ze er weinig last van, tot gistermiddag, toen was ze weer naar het kdv geweest en merkte ik dat er iets is. Dat gespannen gedrag vertoont zij nu ook op het kdv zag ik. Ik maak mij wel zorgen, want wat is er waarom zij zich zo gespannen gaat gedragen? Morgen gaat ze naar het kdv, de leidsters hebben zowel 's morgens als 's middags verdomd weinig tijd, dus ik ga het straks op papier zetten en morgen geven. Nogmaals, ik zou het bespreken met de leerkracht. Daarbij kan jij je dochter het gevoel geven dat je haar begrijpt en dat het niet erg is. Ze wil er duidelijk niet over praten, je kunt zeggen dat je dat begrijpt, maar als zij het wel wil vertellen, dat je er dan voor haar bent. En dat jij gaat proberen te kijken wat je eraan kunt doen dat zij zich weer lekkerder in haar vel voelt! Sterkte, niet leuk als je je kind zo ziet he?
Ik dacht ook meteen aan moeheid, misschien iets teveel prikkels gehad overdag? Ik denk niet dat het verdriet is. Huilen is bij kinderen vaak een uiting van iets anders, zoals moeheid, frustratie, pijn. Jij linkt het aan verdriet en hangt er daardoor meteen een hele andere betekenis aan. Ik denk dat je er wellicht teveel achter zoekt.
mee eens Mijn dochter heeft ook van die fases waarbij ze heel boos is of verdrietig. Ik denk dan dat het aan school ligt maar meestal is dat niet zo Kan vanalles zijn. Gewoon moe...et cetera... maar ook overprikkeling. En als je kindje al hooggevoelig is reageert ze daar veel sneller op. Ik herken het dus heel erg. Mijn dochter speelt heel graag hier met kinderen. Maar vorige week was ze heel chagrijnig en leek bijna depressief. Die hele week wilde ze niks...geen kinderen hier te spelen en gewoon met rust gelaten worden. De week erna ( deze week dus) weer helemaal de oude. Misschien moet je het nog even aankijken. In groep 2 had mijn dochter het zelfs zo vaak dat de juf een gesprek met me wilde. En ook dat is weer goed gekomen.
het kan vermoeidheid zijn. eerder naar bed kan een oplossing zijn. ook n beetje extra's geven zoals vitaminen. en laten checken op ijzer, vitb12(daar aan tekort dan kun je enorm verdrietig lijken)en vid D. ook als ze goed en gevarieerd eet kan ze vitaminen tekort hebben. je kun t ook met haar juf bespreken. kijken of ze daar heel anders is of niet.
Denk ook eerst aan vermoeidheid. Maar zou ook je moedergevoel af gaan meestal is het wel een juiste indicatie! Zou toch als ik jou was een gesprekje aanvragen over hoe het gaat met je kindje op school? En mijn zoon was in het begin ook niet zo open over school en als ik vroeg hoe het ging op school hield hij zijn kaken op elkaar. Maar daar heb ik mij niet door laten misleiden. Ga op onderzoek uit.
Vind ze de dingen die ze op school moet oen misschien te gemakkelijk? Dat kan een flinke domper zetten op je plezier om naar school te gaan!
Ligt ze wel goed in de groep? Heeft ze vriendjes en voldoende speelafspraakjes? Ik herken het wel een beetje van toen mijn oudste kinderen nog de kleuter leeftijd hadden.Bij hun kwam het toch omdat ze op school niet helemaal hunzelf konden zijn en dat is enorm vermoeiend.Ze deden er alles aan om in de smaak te vallen bij andere kinderen en daardoor moesten ze op hun tenen lopen en thuis ging het kaarsje uit. Halverwege groep 2 ging dat beter en kregen ze vaste vriendjes waarbij ze zichzelf konden zijn. Hier wilden ze er ook nooit over praten maar dat hebben ze ook niet van een vreemde haha. Het kan ook zijn dat het soort onderwijs niet bij haar past.Bezoekt ze een "normale"basisschool?
Het kan natuurlijk vanalles zijn. Vermoeidheid, overprikkeld. Misschien wordt ze op school niet genoeg uitgedaagd ook dat kan tot frustratie leiden. Probeer met haar in gesprek te komen. Je zou dat ook kunnen doen dmv een rollenspel met bv poppen ofzo, wanneer je dochter het rechtstreeks niet tegen je zegt. Wij hebben het laatst aan de hand gehad met dochterlief die huilend naar de zwemles ging. Na een tig aantal keren vragen kwam toch eruit wat er aan de hand was. Dat hebben we simpel op kunnen lossen en nu gaat het goed.
Ik las laatst een onderwerp waarin je vermoedde dat je kindje hooggevoelig is. Daar zou het heel goed vandaan kunnen komen. Als klein kind zijnde werd ik ook in de gaten gehouden door de ha, ik heb het in het extreme en was na een dag school ook vaak moe/verdrietig/hoofdpijnen, terwijl ik op school vaak juist heel vrolijk was en naar andere mensen toe. Zo weinig mogelijk prikkels na schooltijd hielp hier goed (geen harde geluiden etc). En tekenen en verven was voor mij een goede therapie, dat maakte mn hoofd leeg. Misschien dat dat iets voor je kindje kan betekenen En massage van rug en nek bij een fysiotherapeut kan helpen.
heel vaak voor het slapen gaan voer ik dit gesprekje met mijn dochter. We beantwoorden allebei de volgende vragen: - wat vond je het leukste van vandaag? Wat was er zo leuk aan? - Wat vond je het minst leuke van vandaag? waarom? Wat kun je de volgende keer doen?
is het niet de vermoeidheid dan? lijkt precies op de periode van stoppen met middag dutje. tegen de avond was zoontje ook zo verdrietig en gevoelig, wegens vermoeidheid. maar middag slaap wilde hij echt niet. ik zou wel met de juf praten. misschien weet zij iets dat jij niet weet?
Vorig jaar was ze ook wel heel vermoeid, maar dat was toch anders dan nu. dirksmama, ik denk het niet dat het te makkelijk is hoor, volgens mij is ze mooi gemiddeld. Te moeilijk denk ik ook niet. volgens mij gaat het in de klas met vriendjes wel goed, regelmatig speelafspraakjes en als we op school komen komen er meteen een aantal kindjes om haar te begroeten. Wel heeft ze een favo vriendinnetje en dat lijkt van de kant van het andere meisje een beetje minder te worden en ik weet dat ze dat heel vervelend vindt. sanne1985, misschien is dat het gewoon...teveel in zich opnemen en teveel prikkels??
Misschien kun je samen met haar iets leuks gaan doen zoals kinderboerderij of speeltuin waarbij je alle aandacht voor haar hebt. Misschien als jullie gezellig ontspannen over vanalles kletsen dat je dan wel antwoord krijgt op je vraag. Ik denk dat het mogelijk ook vermoeidheid kan zijn maar jij kent haar het beste dus zou haar ook goed observeren.
Bij een gevoelig kind zijn de prikkels van school heel heftig. En zoiets als een vriendinnetje waar de liefde van af lijkt te nemen komt dan helemaal hard aan. Als ze zo vroeg al gaat slapen is ze duidelijk bekaf toch? Maar ik zou zeker ook een gesprek aanvragen met de leerkracht.
Overigens zou ze ook nog jouw spanning/angst/bezorgdheid kunnen opvangen en daar op kunnen reageren? Hoort toch ook bij HS?
Ik denk ook meteen aan vermoeidheid. Ik herken wel het huilerige soms, maar zie verder geen 'echt' verdriet ofzo. Wel wat onzekerheden af en toe. Maar verder is enthousiast imo gewoon (overwegend) enthousiast, dus goed.. Waarom zou ze zo enorm de schone schijn ophangen. Kan me dat bijna niet voorstellen. Maar ja, als je moedergevoel zegt dat er iets niet goed zit, dan zou ik t op zijn minst toch bespreken met de leerkracht. Dat die zich er iig van bewust is en daardoor misschien beter kan observeren en signalen oppikken.