Ik vroeg me af of andere mmm-ers dit ook ervaren, of dat dit mn eigen afwijking is. Ik ben er net via zp achter dat een hele goede vriendin, die nog maar net bevallen is van haar tweede, voor een derde gaat en het geeft me zo'n overweldigend gevoel van stress, dat ik zelf een beetje verbaasd ben. Het was een hele rare lichamelijke reactie toen ik het las, ik kreeg het helemaal warm. Ik heb nu een heel stom, ongejaagd gevoel, dat objectief gezien nergens op slaat. Ik vind het vooral k#t dat wij al bezig waren met proberen voor nummer 2 toen zij hier nog helemaal niet aan toe was. Toen ze bedacht dat ze toch wel graag een 2e wilde was ze binnen 2 mnd zwanger en nu gaat ze dus voor de 3e. Ik gun haar echt wel een 3e kindje, maar het idee dat ze straks misschien wel een 3e heeft, terwijl wij nog niet eens zwanger zijn van de 2e maakt dat ik me helemaal naar voel. Zeker omdat we in juni een bbz hadden en even hebben mogen ruiken aan het idee van een kindje, heb ik het gevoel dat het nu eerst tijd is voor een kindje voor ons (bijna alsof een kindje voor haar, geen kindje voor ons betekent ofzo ), maar met hoe snel zij zwanger raakt en hoe kansloos wij zijn zit dit er nu natuurlijk niet meer zin.
Hoi Nana, ik herken dit heel erg! Ik was zo zenuwachtig bij stelletjes, zouden ze proberen?... Als ik het wist was het nog erger. Toen het dan zo ver was, was het ook gewoon k*t, maar het gaf ook rust, want toen was het een feit en hoefde ik er niet meer bang voor te zijn. Nu hebben al onze vrienden die bijna allemaal later zijn begonnen een kind en is inmiddels het eerste stel zwanger van een tweede, dus die golf zal binnenkort wel losbarsten. Gelukkig ben ik zenuwachtiger voor een eerste dan een tweede, hoewel het wel confronterend is! Ik heb helaas geen tips...
Ik kan het me wel voorstellen. Zelf ben ik altijd bang dat er ineens vriendinnen ongepland zwanger raken... En ik gun het ze heus, maar daar krijg ik zo'n raar gevoel van. Net alsof ze inderdaad dan mijn kansen weer verkleinen.
Nou ik weet helemaal wat jullie voelen! Dit gevoel past misschien ook wel meer bij mijn vraag: zouden we ooit wel een kindje krijgen??? Toen wij al "duizend" gesprekken in het zkh hadden gehad mochten we dan eindelijk beginnen met clomid! Toen we dat verteld hadden tegen mijn man zijn beste vriend & vriendin vertelden hun zo'n 2 á 3 weken later dat hun ook wilde gaan beginnen voor hun 1ste kindje! Ik was kwaad en verdrietig en voelde me zo machteloos! Natuurlijk ook omdat dat meisje altijd rot opmerkingen maakte zoals: oh maar als wij gaan beginnen dan raak ik meteen zwanger want ik heb een heeeeel regelmatige cyclus!! Dus 2 maanden later zwanger, nu inmiddels bevallen van een meisje! Maar ik kom er nooit meer al vanaf dat ze zwanger is! Mijn man gaat er nog regelmatig heen maar vind dit zelf ook best moeilijk. Nu komt mijn broer thuis met een nieuwe vriendin die zwanger is van een andere jongen! Ook heel gezellig Maar dit kan ik langzaam wel een beter verwerken.. Het is soms zo oneerlijk!! maarja, ik wens zeker niemand om ongewenst kinderloos te blijven!!! Dat is gewoon echt verschrikkelijk.. Veel succes met alle baby's die er gaan komen!! Er zijn ook wel echt mega veel mensen zwanger!
Jep, herkenbaar! En inderdaad hoe dichter die vriendinnen bij je staan, hoe lastiger het is! Ik maak me nu al 'zorgen' om mijn zus die misschien toch wel voor een derde gaat... en ik sta na 4 jaar nog steeds met lege handen... ik vind het heel erg van me, maar ik wil echt niet dat ze dat eerder probeert dan dat ik goed en wel flink (minstens 12 weken) zwanger ben, want ja, als alles eerlijk verliep, dan was ik nu echt wel aan de beurt! Maar ja zo werkt het helaas niet... . Sterkte Nana!
Ook ik herken het. Eerst in het vinden van een partner, iedereen was samen en ik niet. Toen ik beloot om via IUI-D alleenstaande moeder te worden haalde de 1 naar de ander me in. Zo frustrerend. Zoals jullie ook al zeggen: het is niet dat ik het de ander niet gun, gun het mezelf ook! Wat mij heeft geholpen toen een vriendin me opbelde: ik ben zwanger, nacht niet geslapen, we werken op dezelfde plek en kwamen elkaar tegen...en we hebben samen een potje gejankt. Tegen vriendinnen kan ik nu wel zeggen ik gun het je en het doet ook pijn. Dat begrijpen ze tot nu toe allemaal. Door open te zijn over mijn gevoelens, heb ik ook veel steun gehad na mijn miskraam en ook tijdens deze ICSI. Wens jullie allemaal veel kracht en moed toe om verder te gaan!
He nana, Ook ik herken het heel goed. Wij zijn eigenlijk de eerste in onze nauwe vriendenclub. Alleen ik merk gewoon bij mijn vriendinnen dat het steeds meer begint te kriebelen en dan krijg ik het gelijk benauwd en zie ik het al helemaal gebeuren dat ze zo zwanger zijn en wij nog met lege handen staan. Heel vervelend gevoel waar ik me zelfs wat schuldig over voel. Natuurlijk gun je het hen van harte maar het feit dat je er zelf zo veel voor moet doen en wachten frustreerd.
Ook ik ken het. Ik heb afgelopen donderdag bijna staan hyperventileren toen een collega mij mailde dat ze zwanger is. Het benauwt me. Weer eentje die het eerder voor elkaar heeft dan ik. Het voelt als een confrontatie met je eigen (on)vruchtbaarheid. Bij iedere afspraak die ik met mensen heb, ben ik bang dat het hoge woord eruit zal komen.. Ik loop inmiddels sinds een maand bij een psycholoog in de hoop dat zij me kan helpen.
Die Angst dat iemand het gaat vertellen heb ik ook! Ik kan daar zo nerveus van worden en opgefokt... Mijn vriendinnen weten dat ik liever een sms'je krijg, dan kan ik aan het idee wennen voor ik reageer. Ik voel me anders zo voor het blok gezet om blij te doen. Mijn psych heeft gezegd dat ik niet hoef te zeggen dat ik blij voor ze ben. Ik zeg nu gewoon: wat leuk voor jullie. Dan blijf ik trouw aan mijn gevoel en dat voelt beter. Knuffels voor jullie!
Ah, "fijn" dat jullie dit gevoel herkennen. Bedankt voor alle bemoedigende reacties! Verdriet en jaloezie kende ik al wel, maar deze stress en dan vooral in deze mate is wel nieuw voor me. Eigenlijk voel ik me sinds die bbz sowieso al opgefokt, maar nu na dit nieuws helemaal. Bah. Het is maar goed dat we deze maand een verplichte pauze maand hebben, want die stress gevoel zou wsl sowieso niet goed zijn tijdens een behandeling. Maar ik denk (hoop) ook wel dat het minder wordt als ze straks zwanger is en helemaal als het kindje er eenmaal is. Het is nu ook vooral dat op hikken tegen dat nieuws over een zwangerschap. Ergens kun je dat maar beter gehad hebben. En inderdaad iedereen om me heen is sowieso al zwanger. Dat draagt er ook nog eens aan bij dat ik eigenlijk niet wil dat deze vriendin straks ook alweer zwanger is. Mn twee andere beste vriendinnen, mn jongste zus, drie van mn collega's...pffff. Wat zou het toch heerlijk zijn als je eens een paar maanden helemaal niet met andermans (potentiële) zwangerschap zou worden geconfronteerd.
Ik vind t zelf heel erg om het via een ander te horen als er iemand zwanger is. Mensen durven het niet zelf te zeggen omdat ze bang zijn om jou te kwetsen.Tuurlijk vind ik het niet fijn omdat wij er zo ons best voor moeten doen, maar dat neemt t geluk van een ander niet af. Van de week kwam mijn vestigingsmanager vertellen dat hij goed nieuws had, maar niet leuk voor mij. Mijn collega is zwanger. Ja dus? Nou voor je het van andere hoort wilde ik je even waarschuwen. Wat verwacht je nu van mij, dat. Ik in janken uitbarst ofzo? Tuurlijk baal ik er van, maar dat neemt t geluk van een ander niet weg. Op t werk heb ik niet gehuild, maar in de auto wel. Was boos dat ik t via n ander moest horen en had t idee dat iedereen medelijden moest hebben met mij omdat het bij ons niet lukt. Het enige wat ik wil is dat iedereen moet begrijpen dat het niet zo vanzelf sprekend is dat je kinderen krijgt en dat je in je handen mag klappen als het wel lukt. Wij zijn nog volop bezig met ivf en onze kansen zijn nog niet verkeken, en tot die tijd blijf ik hoop houden. Daarna praten we wel veer verder. Ik ben nog gelukkig met mijnvriend, met of zonder kindje. Wil alleen voor mezelf er alles aan gedaan hebben om een droom uit te laten komen, zodat ik mezelf en mijn vriend nooit iets kwalijk kan nemen.
Nou ... vandaag gehoord dat de dochter van mijn beste vriendin zwanger is ... dan word je ook wel even met de neus op de feiten gedrukt. Vriendin is 41, dochter is 20. Dusss beste vriendin wordt oma, terwijl ik nog steeds hoop ooit een keer moeder te worden.
@Katja: Pffff, dat is weer een heel andere manier van stress door zwangeren in je omgeving. Ik kan me voorstellen dat je hier wel even moeite mee hebt. Sterkte! @Marleneke: dat is ook zo, via iemand anders horen is vaak zo mogelijk nog shitter dan het van de persoon zelf horen. Ik heb het zwanger willen worden nieuws van die goede vriendin nu alleen via zp (zij weet niet eens dat ik het weet) en ik moet zeggen dat dit misschien niet eens zo'n nare manier is om erachter te komen. Nu kan ik het eerst even zelf verwerken, voordat ik er met haar of iemand anders over moet praten. Ik merk echt dat ik gewoon even wat tijd nodig heb om dit soort nieuws een plekje te geven. Daarna kan ik er nog steeds wel eens gestressed van raken, maar het is het ergst als ik het net heb gehoord.
hee nana (lot- en naamgenootje ), heeeeel herkenbaar hoor. Ik denk dat het zelfs heel normaal is dat, als je zo'n grote wens hebt en je hoort dat een ander wel een kind krijgt, je fysiek reageert. Fysieke reacties zijn vaak uitingen van emoties die dan, soms onbewust, spelen. Naarmate mensen hun emoties meer ''wegdrukken'' of rationaliseren, zal het eerder via het lijf tot uiting komen. Tja, ik weet er ook een beetje wat van omdat ik psycholoog ben. je zou inderdaad vriendinnen kunnen vertellen dat je het fijn vind om zwangerschapsmelding op een bepaalde manier te horen. Dan weten zij hoe ze het moeten aanpakken als het zover is en kun jij er inderdaad aan wennen. Het is misschien niet zo makkelijk om hierin assertief te zijn, maar het is wel de beste aanpak! ik merk trouwens dat het voor mij 'makkelijker' is als iemand al een kindje heeft en een tweede krijgt. Dan ben ik er al wat meer op voorbereid en minder jaloers. Een eerste kindje vind ik het meest moeilijk...
@Marleneke & nana33; inderdaad! Het zwanger nieuws te horen krijgen zonder dat ze het je zelf vertellen is dus ook gebeurd bij die vrienden van ons (uit mijn eerder verhaal) Dat is ook waarom ik er zo boos over ben geworden. Het is natuurlijk moeilijk om dit te horen en om het nieuws te verwerken.. maar het horen van een ander vind ik zo onpersoonlijk vooral als je vrienden van elkaar bent! @nana1980; Ik heb ook meer moeite met het 2de kindje dan dat iemand het eerste kindje krijgt! Het voelt gewoon heel anders.. net of het dan een "normalere" zaak is als ze voor de 2de gaan of krijgen! Wat fijn jou korte uitleg over je emotie uiten!
Herkenbaar! Al die gevoelens en ook het gevoel van stress/onrust zonder dat je direct weet waarom (als je boos en verdrietig al even gehad hebt). Ik voel me zelfs schuldig dat ik blij ben dat mijn zus nog niet zo lang een relatie heeft en dat de kinderen daar vast nog wel even op zich laten wachten.
Heel herkenbaar. Ik was altijd heel bang dat mn broertje 'eerder' zou zijn dan ons. Zelfs een opgelucht gevoel toen zijn relatie uitging, want dan zou het daar tenminste niet gebeuren.. Vond ik een vreselijke gedachte van mezelf, maar dat gevoel kon ik niet tegenhouden. Ook het gevoel na de BBZ is heel herkenbaar. Je hebt eraan geroken, iedereen weet dat je bezig bent (was bij ons tenminste zo na de BBZ) Het voelt oneerlijk, want jij was aan de beurt. Het was ook niet dat ik anderen geen kindje gunde, maar ik gunde het mezelf gewoon heel erg. En die gevoelens zijn logisch na zo'n lange tijd. Ik hoop dat ieders droom werkelijkheid mag worden!
Ik herken t! Vooral als mijn vriendinnen bellen of ik vanmiddag thuis ben voor n bakkie! Het eerste wat ik denk is: "Zou ze zwanger zijn?!" Echt stom van mezelf, vooral omdat ik Beer al heb, en sommige nog niet eens 1 kindje.......
Heel herkenbaar. Deze week al 3x te horen gekregen dat er iemand zwanger is en het nare is als mijn zwangerschap (eindelijk na 2 jaar) niet op een miskraam was uitgelopen we allemaal rond dezelfde datum waren uitgerekend. Oja en 1 oepsje tussen. Sorry maar daar kan ik echt niet meer tegen.