Te veel eigenlijk Mijn kussen jatten. Niets opruimen. Nooit bellen als hij later is. Klusjes niet afmaken. Overwerken zonder overleg. Egoïstisch. Maar ik hou wel van hem hoor
-Nooit een doekje over het aanrecht halen als hij de keuken opruimt. - sokken laten slingeren - aan het einde van de avond lege flessen in de woonkamer laten staan - lege pakken niet weggooien - geen rekening houden met koelkast indeling alles wordt er maar in gepleurd. - slokjes drinken in pakken of flessen weer terug in de koelkast gezet.... Maargoed gelukkig ben ik ook niet perfect!
- Dat als ik iets heb hij altijd iets ergers moet hebben - Dat hij iedere dag weer dezelfde grappen moet maken, - Hij elke avond alleen maar slaapt op de bank...
Ik erger me er vooral aan dat hij ook altijd iets heeft als ik het heb. Ben ik ziek, dan voelt hij zich ook niet zo lekker. Heb ik ergens pijn dan heeft hij ook ergens pijn. Ben ik boventallig en bijna mn baan kwijt, dan heeft hij het ook niet naar zn zin op zn werk. Argh! Nooit het gevoel dat ik dus gewoon even zielig kan zijn.. En dat hij altijd loopt te schelden tijdens het FIFA spelen, maar dan vooral vanuit het niets ineens keihard roepen of stampen op de grond waardoor ik me rotschrik. Oh en dat hij het liefst als ik al in bed lig of pas als het ochtend is even meedeelt dat hij geen overhemd meer heeft om aan te doen, met het idee dat ik dan op dat moment dat nog even ga regelen. (niet dus, ik laat hem dan de minst gekreukelde van zolder plukken ) Hij ergert zich bij mij denk ik vooral aan het feit dat ik het huishouden niet zo goed doe ik heb een pokkehekel aan schoonmaken en opruimen en stel het dan ook zoveel mogelijk uit, niet dat het een enorme zwijnenstal is, maar als er iemand langskomt moeten we vaak toch even het huis door. En dat ik alles vergeet, wat nu dus nog 2x zo erg is door de zwangerschapsdementie
Hihi ik moet wel lachen omdat de huishoudelijke ergernissen hier dus door mij worden veroorzaakt. Al hoor ik mijn lief er nooit over Mijn 2 echte ergernissen: - Eens per jaar heeft hij een periode dat hij overloopt met stress ofzo en dan keert hij in zichzelf. Ik kan hem niet meer bereiken, dring niet tot hem door, hij hoort gewoon niet wat ik zeg en het is net alsof ik onzichtbaar ben. Boos worden heeft geen zin. Pas als ik op een gegeven met een voorbeeld aangeef dat hij weer afwezig is valt het kwartje en vrij snel daarna is het over. Lijkt misschien iets kleins maar ik vind het echt vervelend. - hij verwast voor honderden euro's aan kleding omdat hij niet kijkt naar wat hij in de machine gooit. Grrrr...
Ik ben een snelle beslisser. (Vaak wel nadat ik informatie heb opgezocht, maar meestal ben ik er dan ook snel uit.) Mijn man kan over de kleinste dingen uren, dagen, weken nadenken! Bijvoorbeeld een keer de aanschaf van (nog) een spelcomputer. Ik wist al lang dat hij hem ging kopen, de vraag was alleen wanneer. En dan kun je het volgens mij net zo goed gelijk doen. Maar hij heeft het er dan eerst al weken over. Waarbij hij mij natuurlijk tot in den treure lastig valt met alle redenen om wel of juist (nog) niet de nieuwste versie van de playstation of Xbox of whatever te kopen. En ik wil in het begin best belangstelling faken hoor... maar hij weet dat het me eigenlijk geen reet interesseert. En ook dat ik vind dat als hij iets wil hebben, hij het gewoon moet kopen. We sparen daarnaast ook genoeg, tenslotte. Maar goed: avondenlang die verhalen aan moeten horen. En toen stonden we bij MediaMarkt, twijfelde hij nog. AARRGGHHH!! Ik heb uiteindelijk gezegd: "Schat, ik ga vast met de kleine in de auto zitten. We zien je wel verschijnen." (Zoon was toen een maand of 10 en werd ook wat onrustig.) Ik geloof dat we nog minstens een half uur in de auto hebben gezeten en toen kwam hij met lege handen aanzetten. Inmiddels had ik ontzettende honger en moesten we eigenlijk nog een half uur naar huis rijden en daarna nog koken. Daar had ik geen zin in, dus hebben we even gegeten bij de plaatselijke Mac. Toen we daar klaar waren, zei hij; "Ik denk dat ik hem toch wel wil kopen. Dus ik wil nog even terug naar MediaMarkt." (adem in - adem uit) Durft ie na aanschaf van dat ding ook nog te zeggen "Hè, dat is toch altijd ook weer een bepaald gevoel hè, om zo spontaan (!!! WTF) zo'n groot bedrag uit te geven." Nou ja, hij is er blij mee zullen we maar zeggen. En verder kun je hem er wel bij hebben. En zijn gebrek aan spontaniteit en daadkracht wordt ruimschoots door mij gecompenseerd. Dus we vullen elkaar mooi aan.
Haha! De mijne ook! Alsof we alletwee zwanger zijn! Elk kwaaltje wat ik heb, heeft hij ook. Behalve de harde buiken dan
oh meiden, ik pies hier bijna in m`n broek van het lachen hahaha Nou ik doe ook even lekker mee Ik irriteer me aan: -dat hij alles in mapjes en klappers wil ordenen -dat hij kan vloeken en tieren als hij zichzelf pijn doet -dat hij dingen van mij weg opruimt waar ik nog mee bezig was -dat hij altijd gelijk wil hebben grrrr -als ik net in slaap begin te vallen op de bank, dat hij dan keihard roept, slaap lekker schatje! waardoor ik dus weer klaarwakker ben en de volgende keer constant op m`n hoede ben om niet in slaap te vallen op de bank -dat hij totaal niet romantisch is en hem vaak erop moet wijzen om me eens spontaan te knuffelen -dat hij dat typische macho gedrag kan vertonen als een andere man ons onder het autorijden probeerd in te halen -dat hij constant loopt te zeuren over het feit dat ik zo laat naar bed ga (hij weet dat ik gewoon een avond/nachtmens ben) -dat hij zijn droge handen over elkaar wrijft brrrr -dat ik iets kan zitten vertellen en nog geen 5 minuten later moet ik het weer herhalen want meneer doet net alsof hij zit te luisteren, maar eigenlijk gaat het het ene oor in en het andere weer uit Maar voor de rest is het goed te doen hoor hahaha
Nog eentje: Dat mijn man tijdens het koken achter mij aan loopt op te ruimen. En zo grijp ik dus regelmatig mis,maar het komt ook zeker een paar keer per jaar voor dat ik wat wil pakken wat net klaar is, dat hij het eten heeft weggegooid omdat hij dacht dat ik het niet meer nodig had (???) en we dus een half gerecht eten.... Of zich met de was bemoeien, wat zeer lief bedoeld is. Maar niet als hij de vieze was wat nat aanvoelt, in de droger stopt... Okee, dat waren er twee
Dat hij erggggg onredelijk kan zijn en een intense zeurpiet is. M.a.w. hij klaagt en zeurt om dingen, waarvan ik denk waar heb je het over!
Het terugzetten van lege verpakkingen in de voorraad- of koelkast. Waarom in hemelsnaam?? Zwaar irritant.
Ondanks dat ik van hem hou, zijn er wel wat minpuntjes. - lege flessen en pakken op het aanrecht kwakken, terwijl hij langs de kelder en de vuilnisbak is gelopen. Nee dit is makkelijker. - vuile was naast het bed gooien, en zich dan afvragen waarom ik het ben gaan wassen.. - iets ergens neerleggen en je afvaren waarom het er na 3 weken niet meer ligt.. Denk dat dit het wel is ja
Nummer 1 irritatie:Mijn man is vanuit huis gewend om een eierkoek met boter en suiker te eten.Is ook best lekker maar hij zit dan zo onsmakelijk hard met zijn kaken te malen en dan hoor ik al dat suiker knisperen in zijn mond. Ik kan me daar echt groen en geel aan irriteren. Ook is die altijd alles kwijt.Ook erg irritant.
Dubbelzinnige opmerkingen.... Vertel ik hem dat ik een la schoongemaakt en direct even met de stofzuiger heb leeggezogen, dan kan ik direct een opmerking daarover verwachten.... Soms echt wel 10 keer op een dag en hij is behoorlijk oraal gefixeerd, zeg maar Soms word ik er echt gek van.... Ik weet gewoon dat bepaalde woorden een bepaalde associatie bij hem oproepen, maar ik kan een beetje moeilijk nooit meer praten over stofzuigen, de trekker er doorheen halen, kosten van elkaar aftrekken enz.
Mijn grootste ergernis is het feit dat mijn partner moeite heeft met opstaan. Hij werkt onregelmatige diensten en heeft totaal geen ritme. Hij slaapt dwars door zijn wekker heen en daardoor verslaapt hij zich regelmatig. Op zich geen probleem als het op zijn vrije dag gebeurt maar als ik aan het werk ben moet hij de hond uitlaten en het is al meerdere keren voorgekomen dat de hond in hoge nood op hem zat te wachten. Mijn angst is dan ook dat als we een kindje hebben hij hem of haar vergeet op te halen. .. Verder heeft hij een bewaar tik. Niks mag weg dus ook geen kleding van 15 jaar oud. Soms gooi ik stiekem dingen weg
Oh ja kleding mag idd niet weg, de mijne heeft een soort gevoerde spijkerjas uit het jaar 0, heeft hij geloof ik al 8 jaar niet gedragen, maar hij mag niet weg. (jas zit nu in een zak voor de kledingbank ) En klagen dat het zo'n rotzooi is overal en dat we teveel spullen hebben en dat hij een aanhangwagen wil huren en zoveel mogelijk zooi weg wil doen. (wat hij natuurlijk niet doet) En als ik dan eens de knuffels van de jongens uitzoek en er een paar in de kliko gooi die op zich goed zijn maar we hebben er veel te veel, dan is het natuurlijk niet goed en had ik die niet weg mogen gooien :S