Hoi meiden, Ik heb een beetje hulp nodig. Mijn jongste is nu 21 maanden, gecorrigeerd 19 maanden, en ze is echt zo verschrikkelijk driftig.. Ze ontploft steeds echt uit het niets, waarbij ze dingen probeert stuk te maken, haar zus van 4 jaar slaat, mij wil ze slaan maar ze durft dat niet, dus slaat ze in de lucht als ik haar vast heb. Ze doet eigenlijk constant dingen die niet kunnen, bestek uit de la halen, zaagsel van de cavia's door de kamer gooien, op tafel klimmen om de vaas om te gooien. Ik zet haar als time out op een stoeltje, daar blijft ze dan 1,5 min op zitten, maar ze zit daar onderhand de hele dag op. Mijn oudste en ik worden soms dol van haar gekrijs, ze gilt constant als het niet naar haar zin gaat. Ze wordt 9 van de 10 keer al krijsend wakker, als ik haar dan uit bed haal probeert ze al te schoppen en te slaan. Ik zit er echt een beetje door heen, net een flink potje zitten huilen Ik vind er op deze manier niets aan. Ik zit haar gewoon naar de peuterspeelzaal te kijken onderhand. Oppas hebben we niet in de buurt. Wie heeft tips?
Ik hoop echt dat het een fase is.. Het is nu zo'n 2 maanden aan de gang.. Bij mijn oudste duurden zulke periodes een week of 3 als ik het zo terug lees. (ik schrijf elke maand in een schrift hoe het met ze gaat) Dus dit is echt onbekend voor mij, vooral het echt bewust dingen stuk maken uit woede vind ik moeilijk, de oudste werd nijdig en schopte tegen de deur, en dan was het wel over zeg maar.. Ook die hele dag krijsen, pffff en dood vermoeiend voor haar zelf ook Sorry als het een beetje warrig over komt, heb het even helemaal gehad, ik zit hier echt te janken
Jemig, heftig he?? Het is wel herkenbaar, mijn dochter is even oud en ook een pittige tante. Wat hier ( soms) helpt is haar uit haar drama te halen door het gedrag te negeren en haar af te leiden. Gedrag wat niet geaccepteerd wordt, benoemen wij wel, geven een waarschuwing en als ze doorgaat, krijgt ze time out. Verder hebben wij drie regels van dingen die echt niet mogen, bijvoorbeeld gooien met eten. Als ze dit doet, is t klaar met eten. Inmiddels weet ze dit en hoed ik maar te kijken als ze een poging doet... Maar het gegil en de drama's en het nee,neen, neeeeeee mama.... Daar wordt ik soms ook helemaal gestoord van.....
Is een fase! Praat ze al een beetje? Vaak wordt het daarna minder omdat ze dan beter kunnen aangeven wat ze willen. Het opzoeken van grenzen is helaas gewoon echt dreumes en peuter gedrag. Tip; maak niet van alles een strijd. Ik zie soms bewust even dingen niet, hoe meer ik reageer hoe leuker hij het vond! Als er gevaar,pijn of iets stukmaken bij kwam kijken corrigeerde ik hem wel meteen. Als ik de hele dag nee roep heeft dat op den duur ook geen betekenis meer voor hem. Mijn zoon sprak al heel vroeg, ik krijg hem dus ook al best wat uitgelegd. Ik heb het idee dat ik daar meer mee bereik als alleen 'nee dat mag niet' zeggen. Maar dat is per kindje natuurlijk verschillend. Hier zijn de buien al even op zijn retour alleen de apen streken zullen nog wel even blijven denk ik
heel herkenbaar (bij beide kids) Ik blijf er ook bij dat ik de leeftijd van 1,5/2,5 het minst leuk en zwaarst vind. Ze ontdekken alles, zoeken non-stip grenzen op en mijn jongste is inderdaad ook een enorme driftkop (en slaat, bijt en knijpt) Consequent en geduldig zijn de sleutelwoorden helaas
Mijn dochter is 16 maanden en begint hier nu ook mee. Ik negeer het zoveel mogelijk en probeer situaties te voorkomen door haar steeds te laten kiezen uit 2 dingen. Broodbeleg, welke stoel ze wil zitten, welke lepel. Soms hele simpele dingen maar ik merk dat ze dan even nadenkt en vergeet dat ze boos wilde worden.. Maar ws komt bij haar ook nog wel een tijd van heftigere buien!
Hier is het ook tig keer per dag drama. Als hij zijn jas aan moet, als hij in de wandelwagen moet, als hij in de autostoel moet, als hij met zijn loopwagen klem rijdt, als hij niet zelf de trap op mag, als zijn zus zijn speelgoed aanraakt, als, als, als Bovendien zegt hij de heeeeeele dag "NEE!" De sfeer wordt er iig niet echt prettiger van. We proberen zoveel mogelijk te negeren, maar slaan, schoppen en bijten... Dan wordt meneer toch even terecht gewezen. O ja, ik hoop al 4 maanden op een fase...
Mijn dochter is 18 maanden en ik herken het ook. Maar ik moet zeggen dat zij al sinds haar verjaardag al erg driftig kon doen. Toevallig vandaag ook een aantal flinke ontplof momenten. Ik negeer de "gewone" boosheid, dus boos omdat ze moet wachten ofzo. Wanneer ze echt iets doet wat niet mag, bijvoorbeeld slaan of gooien, dan spreek ik haar er duidelijk op aan.
Hier ook hoor, maar time out werkte hier dus echt niet - met 18 maanden 3x geprobeerd. Ze raakte dan alleen maar gefrustreerder. Wat wel werkt verschilt van dag tot dag, maar over het algemeen werkt het goed als ik met haar mee probeer te denken; waarom ben je zo boos? wat is er dat je wil doen maar wat niet lukt of mag? Komt er overigens 9 van de 10 keer op neer dat ze simpelweg beweging nodig heeft; energie eruit. Dus veel wandelen, rennen, speeltuin etc. Dan slaapt ze beter en luistert ze ook beter.
Bedankt meiden, ik voel me al beter door te weten dat het niet aan mij ligt, maar dat het echt de leeftijd is. Ik ga proberen om spelletjes ed te bedenken die wat meer energie kosten. En ze zit ook tegen het praten aan, ze kent wel meer woorden dan 2 maanden terug. Ik hoop dat het snel voorbij is!
Jaaa hier nog een mama van een peuterzoon die de heeele dag alleen maar bezig is de wereld te ontdekken en daarbij nogal eens botst met de grenzen die wij aangeven. Hij heeft een behoorlijke eigen wil en een pittig karakter. Ik heb gemerkt wanneer ik steeds alles corrigeer en hem "bovenop" zijn huid zit het alleen maar erger wordt. Bij hem werkt een rustige, maar duidelijke en consequente benadering het beste. Is soms super vermoeiend, af en toe tot 10 tellen en diep in en uit ademen.... Hoop dat deze fase snel voorbij is!! Hebben jullie soms ook last van de blikken van mensen?! Meneertje wilde vandaag natuurlijk net de andere kant uit wanderel als waar ik naartoe wilde. Ik pakte hem bij zijn hand om de goede kant uit te dirigeren. Meneer was het daar uiteraard niet mee eens. Hij opent dan zijn mond en dreigt te bijten. "Nou nou die heeft pit en karakter" hoorde ik een mevrouw zeggen. Vervolgens tegen mij "hoe komt hij aan zo een karakter?" Pfff mevrouw, ik ben even bezig. Bemoei u met uw eigen zaken!!
Hier ook een super pittig meneertje. Heel energiek, maar wel enorm veel behoefte aan voldoende slaap. Hij heeft het vooral als hij echt moe begint te worden. Is dat het niet? Dat ze dan de slaap toch nodig heeft? Bij ons valt hij meestal in slaap als we hem dan uit de situatie halen, en hem de rust geven door hem in zijn bedje te leggen. Hij valt 9 van de 10 keer als een blok in slaap. Zo niet, dan halen we hem eruit.. zeggen we nog eens duidelijk dat hij dit en dat niet mocht en nu lief moet spelen (of iets dergelijks) en vaak gaat het dan weer goed. Hij heeft nu ook een periode dat hij altijd slaat etc. Wij zeggen altijd, niet slaan Lino maar aaien. Dan vindt hij het opeens erg leuk aait je en gooit je haar in de war en het is weer goed. Ook als andere kindjes slaan zegt hij nu: aaien haha! Ben van mening dat wanneer je alleen de hele dag Nee roept, ze zelf ook een stuk negatiever worden, minder hun eigen mening kunnen ontwikkelen. Uit de situatie halen dus, hem uiteraard wel duidelijk vertellen wat hij niet mag, maar hem dan laten zien wat hij dan WEL mag. Natuurlijk als het te gek is, dingen als strafhoekje etc. Wat ik ook nog als eventuele tip heb is: Soms de aandacht verdelen. Een speciaal dochter momentje maken met beide dochters. Dat ze iets hebben om naar uit te kijken. Waar ik mijzelf soms op betrap is hoe weinig tijd we soms hebben om ECHT met hem te spelen. Je werkt, maakt schoon, kookt, ruimt weer op, zorgt dat iedereen eet, andere afspraken etc etc. Het echte spelen (en dan bedoel ik meer dan de 5 minuutjes) schieten er soms bij in. Wij maken iedere avond echt 45 minuten vrij alleen voor hem. Alles blijft liggen, het is dan echt Lino tijd. En hij vindt het geweldig, wordt er ook heel rustig van