Wie heeft het wel eens met haar man over sterilisatie gepraat? Ikzelf zie het niet weer zitten om met de pil te beginnen wanneer we vinden dat ons gezin compleet is.. Maar mijn man weigert om ook maar over een sterilisatie na te denken. Niemand komt bij zijn ballen in de buurt zegt hij.. En dan denk ik, ja hallo ik vind het ook niet leuk dat bij elke zwangerschapscontrole mn afscheiding gecontroleerd wordt en straks met de bevalling gaat de hoeveelheid mensen die daar in de buurt komen alleen maar hoger.. Laat staan die baby die er doorheen moet! Dat is ook niet iets wat ik voor de lol ga doen. Ik vind het erg jammer dat hij hierin zo weinig voor me overheeft.. Wie loopt hier ook tegen aan?
Hier is het al besproken. Mijn vind zichzelf nu nog te jong maar wil over 5/6 jaar zich laten steriliseren. Hij vind het niet meer als fair.
mijn man is als de doods voor naalden en alles wat met zh te maken heeft, opzich wil hij het wel maar durft niet.(valt echt flauw) aangezien ik met de ks toch open lig, laat ik me meteen helpen. zou ik natuurlijk bevallen, dan had hij er toch aan moeten geloven, scheelt als hij flauw valt, kunnen ze alles met hem doen haha maar erg vervelend dat je man zo reageerd, denk ook angst, je komt aan hun ""manlijkheid""
wij hebben het ook besproken en mijn man laat zich helpen dmv sterilisatie met klemmetjes. is nieuwer dan de boel dichtbranden etc. Ik vond ook dat na alle jaren pil, hormonen voor zwanger worden, de zwangerschappen en bevallingen straks ik toch wel mijn portie had geleverd en wilde nu mijn lichaam hierna voor mezelf en geen troep meer.
Ik heb het er al heel vaak met hem over gehad. Als ons gezin compleet is, is hij aan de beurt! En wat mij betreft heeft hij wat dit betreft weinig te willen. Net als ik al die jaren. Behalve toen met het condoom, maar dat vonden we beide te tricky..
Mijn man wil er ook niet over na denken. Van zijn mannelijkheid moeten ze afblijven en hij idd ook nog eens bang voor naalden. Maar ingreep is voor een man nu eenmaal veel makkelijker. En ik hen altijd veel last van pil, spiraaltje. Dus vind dat het t.z.tWel zijn tijd wordt
Mijn man heeft het zelf aangeboden, omdat ik erg slecht tegen hormonen ( en dus anticonceptie ) kan. Toen ik de laatste keer met het spiraaltje heel erg veel gezeik had, heeft mijn man besloten zich te laten steriliseren. Voor de zomer gedaan, en nergens geen last van. Echt perfect. Ik zou het verschrikkelijk vinden als mijn man zo egoïstisch is en alleen maar aan zijn eigen ballen zou kunnen denken. Mijn man is een echte macho, maar hij is mij ontzettend dankbaar dat ik hem 2 kinderen heb geschonken en ziet hoeveel ellende ik van de AC had. Ons gezin is compleet, en voor hem is het maar een kleine opoffering.
Misschien een overweging om mee te nemen: een sterilisatie kost bij vrouwen ongeveer 4 tot 5 keer zoveel als bij mannen (dan kun je al voor ongeveer 250 euro klaar zijn. Vrouw kost al snel 1200 euro). Daarnaast is het bij mannen vaak een minder grote ingreep. Tussen ons gezegd en gezwegen, tegenwoordig wordt bij vrouwen vaak gekozen voor een Essure behandeling. Dan worden er simpel gezegd spiraaltjes in de eileiders geplaatst. Dat betekent geen gesnij. Is even duur als een ouderwetse sterilisatie vrouw, maar veel minder invasief.
Ik heb precies hetzelfde als Aszz. Mijn vriend bood het zelf aan om ALS het eindelijk nog eens lukt om zich zelf te laten steriliseren. Ik stoot alles af wat met anti conceptie te maken heeft en word er heel erg ziek van. Dus ik begin er echt niet meer aan.
Mijn man wilde eerst ook niet, maar heeft het uiteindelijk wel laten doen (vlak na onze derde). Steeds meer vrienden van hem deden het namelijk ook en toen kon hij niet meer achterblijven . Overigens heeft de sterilisatie niet het gewenste effect gehad. Ik ben alsnog zwanger geraakt. Hier is er dus nu een vierde op komst... Mijn man laat zichzelf nu opnieuw steriliseren en ik ga dat ook laten doen na de bevalling (onder het mom van: dit gaat ons niet nog een keer gebeuren, haha...).
Ik wil (als het me gegund is) zeker nog meer kinderen dus hij hoeft zich de komende jaren ook geen zorgen te maken, maar het feit dat hij er geen eens over na wil denken stoort me echt. Dan wordt het denk ik toch maar condoom of helemaal geen seks meer. Het is toch een kleine stap om van zeer weinig seks over te gaan naar geen seks en ik denk als we eenmaal kinderen hebben ik er toch niet meer over nadenk. Misschien had ik er beter niet over kunnen beginnen tegen mn man want eerst wou ik het huis vandaag nog grondig opruimen en schoonmaken en nu lig ik huilend in bed (zwangerschapshormonen?). Stomme is dat ookal is dit een kwestie voor de toekomst, ik wil nu al niet meer dat hij aan me komt..
Wanneer zoiets nog helemaa niet speelt en je nog van je (eerste?) kindje moet bevallen zou ik er inderdaad nog niet over beginnen.
Ik krijg toch een beetje de indruk dat hier diepere dingen zijn? Verder je kunt het idd nu bespreken ,maar in de jaren kan nog zoveel veranderen? Waarom je nu al zo storen aan je man en jezelf zo te laten kennen en überhaupt er nu al over beginnen? Als hij straks de bevalling etc heeft meegemaakt bij jou ,is de kans bijzonder groot dat hij er heel anders over denkt?
volgens mij overdrijf je nu behoorlijk...en heeft dit vooral te maken met hormonen. Laat het gaan en kijk over 1 jaar nog eens terug naar dit topic... Waarschijnlijk denk je al heel anders. Geen seks in een relatie zou trouwens voor mij geen relatie meer zijn ( maar goed, dit meen je vast ook niet dat je dan liever geen seks meer hebt, )
Hier wilde vriendlief ook niet, precies om dezelfde reden. Nadat wij het er uitgebreid over hebben gehad [mijn klachten bij anticonceptie, tweelingzwangerschap met complicaties en eenlingzwangerschap, keizersnee en natuurlijke bevalling en tweemaal herstel...] is hij het met me eens dat die ingreep het minste is dat hij kan terugdoen aangezien hij nog geen 30 is moest hij wel langs de dokter, maar deze heeft het goedgekeurd! hij stapt in januari over naar mijn zorgverzekering, het scheelt een tientje per maand en dan wordt de ingreep 100 procent vergoed.
Mijn man heeft altijd gezegd dat hij zich zou laten steriliseren als we geen kinderwens meer zouden hebben. Omdat ik dadelijk toch 'open' lig bij de (4e) keizersnede laat ik het doen.
Wij hebben het er hier ook over gehad. Mijn man gaat in het nieuwe jaar heen, we kijken even wat wijsheid is ivm zorgverzekering of zelf betalen
Ja is inderdaad ook dom geweest om er over te beginnen en ik hoop dat hij na de bevalling(en) er iig over wil nadenken. Reden dat ik er over begon is denk ik dat ik zat na te denken wat voor anticonceptie ik na de bevalling moet gaan gebruiken, en toen na ging denken over de toekomst enzo.. En daar heb je het dan. En ja er speelt inderdaad meer, manlief is vaak te moe voor seks, of ik heb weer geen zin, want ik beleef er ook niet echt plezier aan. Zo komt het wel vaker voor dat we maanden geen seks hebben, dat was voor de zwangerschap ookal zo (afgezien van de vluggertjes op mn vruchtbare dagen..) Goh voelt toch wel fijn om dit gewoon een keer anoniem uit te kunnen bleren want ik praat met niemand over seks, ook niet met mn man want dan wordt ik aan het eind van het gesprej toch alleen maar depressiever
Ik word een vreselijk monster van de ac hormonen. Als ons gezin compleet is (zijn we miss net 30) laat hij naar eigen zeggen "een knoop erin leggen en de eindjes dicht branden' dat is dan helemaal zijn eigen keus. De condooms zijn we dan wel zat