Hoogbegaafde peuter

Onze peuter (net drie geworden) heeft ook een flinke ontwikkelingsvoorsprong. Zijn geheugen is erg goed en daardoor heeft hij een grote woordenschat. Hij was ook vrij vroeg met het begrijpen van wat meer abstracte dingen.

Ik ben zelf juf in de bovenbouw van de basisschool. Als ik collega's uit de kleuterklassen hoor vertellen wat ze met de kinderen doen, denk ik 9 van de 10 keer "Dat kan hij al." En dan duurt het nog een jaar voor hij naar school mag, dus er komt natuurlijk alleen maar meer kennis bij. Wat dat betreft denk ik ook wel eens; wat moet hij straks nog leren? Op het gebied van taal, tellen, links/rechts, cijfers en letters herkennen e.d. in ieder geval niet veel meer.

Maar ik zie wel dat hij op andere vlakken best ondersteuning kan gebruiken. Hij begint nu af en toe een beetje voor zichzelf op te komen. Maar vaak laat hij gewoon over zich heen lopen. (Door leeftijdsgenootjes dan. Tegen papa en mama kan hij prima "nee" zeggen. ) Hij is ook erg voorzichtig . Hij loopt motorisch gezien niet achter, een hoop dingen kan hij best. Maar hij durft gewoon niet. Sinds een paar weken durft hij eindelijk van de glijbaan. Het stomme is, dat hij dan ook gelijk van best hoge glijbanen durft, terwijl hij drie maanden geleden niet eens van de meest simpele peuterglijbaan durfde.
Hij begint nu te zien dat leeftijdsgenootjes veel meer dingen durven dan hij. De ene keer trekt hem dit over de streep en probeert hij iets engs toch te doen. Andere keren gooit hij de kont in de krib en wil hij helemaal niks meer. Ik hoop dat hij zich straks op school vooral gaat optrekken aan anderen.

Ik snap jouw zorg wel. Voor een deel heb ik dat ook wel. Aan de andere kant: het is nog veel te vroeg om nu over hoogbegaafdheid te praten. Dat kun je op zijn vroegst met 6 jaar vaststellen. Op deze leeftijd heet het een 'ontwikkelingsvoorsprong'. Bij een kind met een flinke voorsprong is het natuurlijk goed om heel alert te zijn, zeker die eerste periode op school. Maar de verschillen tussen kinderen zijn op deze leeftijd gewoon erg groot. Een kind dat nu een voorsprong heeft, kan best over een paar jaar 'net boven gemiddeld' zijn. Het hoeft niet per se zo te zijn dat een kind met een voorsprong ook echt hoogbegaafd is.

Op onze school begint de aandacht voor kinderen die meer kunnen eindelijk toe te nemen. En dat zie je gelukkig op veel scholen. Er zijn ook een heleboel scholen die echt al een goed programma hebben voor kinderen die meer kunnen. Het is denk ik wel verstandig om daar bij de keuze van de basisschool aan naar te vragen.
Als je wilt, kan ik je wel een paar boeken aanraden die je zou kunnen lezen.

 

Mijn neefje mag met 3,5 al gaan 'wennen' in groep 1, omdat hij ook erg vlot is. Zijn zus is nu net 6 en zit in groep 4, waar ze werkopdrachten van hogere groepen doet, ze leest bv op niveau van groep 7 a 8. Haar school houdt hier erg veel rekening mee, qua 'sociale leeftijd' zit ze nu echt op haar plek in een combi-klas 3/4/5. Ze zit op een montessori-school en daar is het iets makkelijker aan haar behoeften te voldoen dan op een openbare basisschool (daar zat ze eerder op, maar verveelde ze zich rot).

 

1tip hier: letters moet je als klank leren. buh ipv bee. want straks wil ze kunnen lezen. maar als je de klanken niet weet lukt dat niet.

 

Je zou in ieder geval het boek "Als je kind (g)een Einstein is". Onze IB-er had laatst ook weer een boek waar ze enthousiast over was, maar ik kan even niet op de naam komen.

Onze zoon is inderdaad ook erg voorzichtig en wat sneller angstig, omdat hij te veel nadenkt over wat er allemaal kan gebeuren. En hij is erg netjes. Vandaag waren we bij het cb. Daar stond de verpleegkundige er echt van te kijken dat hij elke keer als hij opstond, netjes z'n stoel aanschoof. Em dat had ze nog niet eens gezien dat hij even daarvoor het losliggende speelgoed in de wachtkamer had opgeruimd.

 

Wat herkenbaar zeg, mijn zoon van 3,5 is ook ver in zn ontwikkeling maar daardoor begrijpt hij kinderen van zijn eigen leeftijd niet. Hij praat duidelijk en onthoudt alles maar ook de minder leuke dingen die hij hoort op tv of van anderen.
Motorisch is hij minder goed, rennen kan hij niet goed, hij probeert het niet eens omdat hij ziet dat hij op dat gebied niet mee kan
Ik weet ook niet zo goed hoe ik hem kan stimuleren om met anderen kinderen om te gaan, van zn eigen leeftijd dan

 

Onze zoon speelt vaak met kinderen die wat ouder zijn en één jongetje die wel iets jonger is, maar ook erg vlot. Dat gaat prima. Ik zou niet te veel kijken naar leeftijd, maar gewoon of het spelen goed gaat.

 

@Sam86; Onze zoon zegt ook bepaalde woorden fout, maar we zijn er nu achter dat hij dit met opzet doet. Als je bijvoorbeeld vraagt hoe zo'n roze vogel heet zegt hij 'flambingo' en als je vervolgens vraagt "En hoe noem ik zo'n vogel?" zegt hij doodleuk 'flamingo'. En dat hebben we met meer woorden ontdekt. We zien ook aan zijn koppie wel dat hij er lol in heeft om het fout te zeggen.

 

Whahaha, kind met humor

 

Mijn oudste van 4,5 heeft ook een grote voorsprong.
Voor zijn eerste verjaardag praatte hij al zeker 10-15 woorden.
Met 2 jaar praatte hij in volzinnen. Nu merk ik dat hij zich 'aanpast', op school praat hij als iedere andere 4-5 jarige, thuis lijkt het vaak alsof ik met een volwassene te maken heb.
Nu zit hij ook in het zorgteam op school en zit in principe in groep 2. Hij is wel gewoon nog heel speels, dat houdt misschien de overgang naar groep 3 straks tegen, maar nog een jaar kleuteren zie ik echt niet zitten.
Ik heb 1 tip... licht de school van te voren in! Ik wilde niet als een 'mijn kind is zo geweldig'-moeder overkomen... Maar dat is mijn grootste fout geweest. De eerste maanden school waren voor Jayro verschrikkelijk! Hij kwam over als een heel vervelend kind, vond geen aansluiting bij andere kinderen en botste met de juf.
Nu er rekening met hem wordt gehouden gaat het super! Hij presteert wel onder zijn niveau en vindt het nog steeds 'saai', maar het is al zooo'n verschil met voor de vakantie.

 

Jeetje tupp, jouw beschrijving van je kind lijkt op die van mij! Voor in cognitieve ontwikkeling maar niet zo'n durfal. Haha! Grappig om te lezen...ik ben zelf niet bang voor hoogbegaafdheid maar ik merk wel dat m'n zoontje snel en veel oppikt, erg gevoelig is daarbij en behoorlijk wijs voor z'n leeftijd. (Zelf kom ik ook uit t onderwijs...) Op de peuteropvang wordt dit allemaal bevestigd.

Ik zorg nu dat hij aan z'n trekken komt thuis met loco spelletjes en ander speelgoed dat hem Triggert. Hij gaat nu twee halve dagen naar de peuterschool en daar leert hij voornamelijk sociale interactie en opkomen voor zichzelf. Straks op de basisschool komt hij in een veel grotere klas en moet hij zich staande houden. Ik ben er niet echt bang voor; het duurt nog een jaartje...de school waar hij Heen zal gaan, is uitdagend genoeg met veel veiligheid en structuur.

 

Wat wij onszelf aan hebben geleerd is om bv te zeggen, je luistert nu zo slecht dat het wel lijkt dat je oren kapot zijn.

Wat wel iets is om op te letten is dat ze niet te veel van zichzelf gaan verwachten, op het kdv hebben ze hier al gezegd dat we haar soms echt makkelijke dingen moeten geven omdat ze zelf heel graag alles in1 keer goed doet en ze het idee hebben dat ze faalangst aan het ontwikkelen is.

Verder had ik laatst een gesprekje met haar dat ze niet altijd andere kindjes zo moet verbeteren, dat moeten de eigen ouders of de leidsters maar doen. Ze zei dat ze het zielig vind dat kindjes die dingetjes niet snappen en dat ze het dan wil uitleggen (van uitspraak van woorden tot dingen over het lichaam, kleuren vormen, links rechts, etc) en als ze het dan niet snappen vind ze dat zielig dus doet ze dat maar na. Dat zijn wel dingen waar je op moet letten want hierdoor kan je kind veel slechter in zijn vel gaan zitten.

Ga ook eens echt bij de basisscholen informeren hoe ze hier mee om gaan.

Wat zeker leuk is zijn de dvd's van 'er was eens het leven'.

Succes!

 

Mijn dochter loopt ook voor, hoogbegaafd denk ik niet. Ze zit in groep 1. De juf wil haar nu gaan testen of ze volgend jaar niet beter naar groep 3 kan, maar we willen dit zelf waarschijnlijk niet..
Ze vind het erg leuk op school en het klikt (heel) goed met leeftijdsgenootjes. Met dr nichtje van 6 kan ze het ook heel goed vinden, maar ja ook wel met dr neefje van 3 .

Ik herken het trouwens ook dat ze erg voorzichtig kan zijn.. Het wordt wel erger nu ze wat ouder is, merkte dat minder toen ze jonger was iig.
Ze is niet zwak qua motoriek, maar ze vindt koppeltje duikelen op de rekstok bijv eng momenteel, terwijl ze het best kan. Ze durft t alleen op de super-lage waar ze zowat met haar hoofd aan de grond komt, 1 hand op de grond . Al dr vriendinnetjes kunnen t wel en dat vindt ze wel een beetje vervelend, geloof ik. Want ze roept maar al te graag waar ze allemaal 'beter' in is (wat ik probeer af te remmen, want vind ik niet zo leuk)

 

De angst komt door het vele nadenken van deze kindjes...nadenken over de gevaren of over hoe iets perfect moet (faalangst). Goede begeleiding en dan komt het goed!zowel op school als thuis...

 

Ook ik heb een zoontje die volgende week 4 wordt. Hij gaat al sinds de Meivakantie naar groep 1 omdat hij op de peuterspeelzaal volledig vastliep. (We hadden zelfs vroeghulp en een kinderpsycholoog ingeschakeld om ons te begeleiden. )

Met mijn zoontje exact dezelfde ervaringen als wat er al staat. Ook wat betreft de achterstand op de grove motoriek omdat hij bang is. Inmiddels heeft hij zichzelf woordjes leren lezen maar dat mogen ze op school niet weten want daar is hij nog te klein voor.

Ook ik ben leerkracht op een basisschool en daarnaast studeer ik voor gedragsspecialist en meer- en hoogbegaafdheidsspecialist. Het klopt wat Tupp zegt dat je onder de zes nog spreekt van een voorsprong maar het is niet zo dat ze onder de zes niet hoogbegaafd zijn. ( het is alleen nog niet officieel vast te stellen. )

Je moet er rekening mee houden als je kind op meerdere vlakken voorloopt, dus niet alleen goed kan tekenen of alleen een goede woordenschat heeft. Ook kun je vermoedens hebben als de voorsprong alleen maar toeneemt in plaats van afneemt.

Het is belangrijk dat de vermoedens al op zo'n jong mogelijke leeftijd uitgesproken worden zodat het kind de beste begeleiding kan krijgen.

Er zijn op dit vlak veel vooroordelen en onwetendheid. Het gaat niet vanzelf bij dit soort kinderen en onderpresteren (aanpassen omdat het niet buiten de boot wil vallen) en niet lekker in je vel zitten liggen op de loer. Ook is het handig om speelafspraakjes te maken met kinderen die op het zelfde niveau zitten. (Peers) zo zien ze dat ze niet alleen zijn en krijgen ze zelfvertrouwen.

Handig is ook de site hb-kindforum.
Mochten jullie meer informatie willen pb me maar.

 

Ook hier zeg ik het maar een keertje... Kijk heel goed. Een kind wat cognitief voorloopt is niet hetzelfde als een hoogbegaafd kind (tenminste dat hoeft niet). Hoogbegaafdheid is een combinatie van factoren waar cognitieve voorsprong niet eens bij hoeft te horen. Hoge intelligentie is vaak wat makkelijker te "behandelen" dan hoogbegaafdheid. En hoogbegaafdheid is een verzamelterm voor een hele grote range aan gedrag en denken waarbij een bepaald minimaal IQ alleen maar een soort ondergrens is.

voorbeeld... neefje heeft een IQ hoger dan 130 (grens hoogbegaafdheid) maar is niet HB, wel zeer intelligent en enorme voorsprong gehad op de BS (in het bijzonder met lezen en amdere cognitieve vakken).

Het ene kind kent 50 automerken uit zijn hoofd met 4 jaar en het andere kan woordjes lezen... feitelijk is het niet veel anders... behalve als er ook andere gedragingen bij komen

Dit "soort" kinderen bestaat dus ook niet...

 

@Cygnet2.

Het klopt wat je zegt. Hoogbegaafdheid is inderdaad sterk afhankelijk van meerdere factoren waarvan intelligentie maar een deelaspect is. Via deze link heb ik een zeer interessant artikel over de definitie van hoogbegaafdheid en intelligentie. Blind-Hoogbegaafde_leerlingen_en_het_onderwijssysteem

Waar je heel erg voor moet waken is het zogenaamde "etiketje plakken". Het is belangrijk te kijken naar wat de behoeften van een kind zijn.

Of een kind nu hoogbegaafd is ( trouwens 2 tot 4 procent van de bevolking is hoogbegaafd, best veel!), of hoogintelligent of alleen moeite heeft met het omgaan met leeftijdsgenootjes omdat het interesses heeft die verder liggen dan bij de leeftijdsgenootjes, feit blijft dat ook dit kind recht heeft op een gelukkig leven zoals ieder ander kind dat heeft.

Als je kind alle automerken op kan noemen en verder goed in zijn of haar vel zit. Prima! Dan kun je trots zijn op je kind zoals iedere moeder wel iets heeft om trots op te kunnen zijn.

Ander verhaal wordt het als je kind niet voldoende uitgedaagd wordt, het zich gaat aanpassen om te voldoen aan de norm, vervelend storend gedrag gaat vertonen of juist heel erg introvert of depressief wordt. Dan is het geen zaak om te kijken is hij/zij hoogbegaafd of niet, maar wat heeft dit kind nodig om weer lekker in zijn of haar vel te zitten!

Helaas gelden er flink wat taboes op dit gebied. ( daar heb je weer die uitsloof moeder, of laat dat kind eerst maar eens normaal doen dan zullen we wel weer zien enz.. enz..) In Nederland heerst op het gebied van cognitie de norm van doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. (Tenzij het om uitblinken op sportief gebied gaat)

Wat ook een fabel is, is dat je kinderen "slim" kunt pushen. Anders hadden wij in de klas kinderen met een achterstand wel "gemiddeld" kunnen pushen.

Heb je als ouder dus zorg over de ontwikkeling van je kind. Dan is het dus zaak om te kijken wat je kind nodig heeft en daar zo vroeg mogelijk iets aan te doen.