Hallo, Ik weet niet of ik het topic goed geplaatst heb, maar hierbij mijn topic. De gynaecoloog wil graag een HSG onderzoek bij mij laten doen. Dit omdat wij een kinderwens hebben, en er al veel gebeurd is in mijn buik, waardoor ze denken dat alles niet meer naar behoren functioneert. Nu komt het probleem: ik ben zo bang voor dit onderzoek, sinds ik vertrokken ben uit het ziekenhuis kan ik nergens anders meer aan denken. De enige manier waarop ik dit onderzoek misschien aan zou durven is met een roesje. Maarrrr, nu komt de belangrijkste vraag: doen ze dit met een roesje? Ik weet dat bij de 1 het geen pijn doet, en bij de ander wel, ik ben ook niet zo heel bang voor de pijn, meer voor het onderzoek zelf. Ik heb teveel meegemaakt qua onderzoeken/ziekenhuizen en ben dus gewoon echt super bang..
Er is verschil per ziekenhuis volgens mij. Het kan met roesje of plaatselijke verdoving. Tenminste dat is mij verteld. Waarschijnlijk krijg ik binnenkort ook een HSG.
Oke, dus beste is toch om met mijn ziekenhuis contact op te nemen. Hebben hier mensen ervaring met een roesje + HSG?
Hoi, Ik denk dat je je vraag beter in het forumdeel zwanger-worden had kan stellen, al zul je hier ook reacties krijgen natuurlijk. Ik heb er zelf twee gehad maar ik heb nooit een verdoving gehad gekregen en al helemaal geen roesje. Ik denk dat dat in maar weinig ziekenhuizen gebeurt. Ook bij de punctie (IVF) krijg je doorgaans geen roesje. Iedereen beleeft het anders. Ik vond de HSG prima te doen. Het is een korte en heftige menstruatiepijn. Ik heb er maar weinig last van gehad. Hopelijk heb jij ook zo'n goede ervaring. Succes meid!
Nou zojuist gebeld en ze doen er niet aan. Kan wel via mn huisarts valium regelen zei ze, alleen mag ik dat medicijn helaas niet gebruiken haha.. Niets opgeschoten dus. Ik zit er zelfs zo mee dat ik de HSG liever afbel.. Pfffff
Hier ook een Hsg gehad, je moet een dag van te voren twee antibiotica tabletten slikken. En een uur voor de hsg een pijnstiller. Nou ik kan je vertellen ik was zo zenuwachtig de eerste keer uiteindelijk mocht ik naar binnen zit ik daar in de stoel bleek dat ze vergeten waren mij een antibiotica kuurtje te geven kon ik weer naar huis pfff. Moest ik weer een maand wachten. Uiteindelijk de tweede keer daar weer heen super zenuwachtig gewoon buikpijn maar waarom wist ik niet, was ik nou bang voor de pijn? Of was ik bang dat ik te horen kreeg dat ik niet zwanger kon raken? Nou achteraf gezien was het de pijn niet want dat deed helemaal geen pijn enigste wat je een heel klein beetje voelde was toen ze vloeistof in je eileiders spoten. Ik mocht me erna meteen aankleden en kreeg toen al te horen dat alles er goed uitzag en dat de gyn het verder met me zou bespreken. Meis echt waar het valt echt mee, probeer je niet druk te maken.
Kun je uitleggen wat het is dat je zo angstig maakt? In je OP schrijf je dat dat niet per se de pijn is. Ik had namelijk dezelfde angst voor de punctie die ik moest ondergaan tijdens IVF. Ik kon het niet uitleggen, ik was met name bang dat ik de pijn niet aan zou kunnen. Wat mij heeft geholpen was een duidelijke gyn en liever verpleegkundige die ademhalingsoefeningen met me deed. Misschien kun je een gesprek aanvragen met jouw gyn en de mogelijkheden qua begeleiding bespreken. Je bent zoveel sterker dan je denkt meid, hoe je er nu ook tegenop ziet.
Ik had vrijdag de folder van het ziekenhuis per post gekregen. Je krijgt als het goed is een recept voor een antibioticakuurtje (2 tabletjes) Deze neem je de avond voor het onderzoek in. Dus geen roesje of verdoving.
Ik heb er een een paar maanden geleden gehad. Ik vond het 200% meevallen. 3 maanden later was ik zwanger Ze zeggen wel dat het bij een tweede kindje meevalt qua pijn als bij iemand die nog nooit een volledige zwangerschap heeft mee gemaakt. Dan is je baarmoeder al een keertje opgerekt geweest. Succes!
Nou ik heb last van flinke menstruatiepijn dat ik daar al dyclofenac in combinatie met paracetamol slik. Dus wat dat betreft hoop ik niet dat ik dat gevoel heb dan. Dus maak me wel druk. Dank je!