Mijn zus is getrouwd en heeft 2 stiefkinderen van 9 en 13. Ik zie m'n zus niet heel vaak. Die kinderen zouden om het weekend bij hun vader zijn maar komen vrijwel nooit. We zien die kinderen nog geen 5x in het jaar. Nu had de jongste gevraagd wanneer zijn verjaardag nog gegeven werd bij hun. Die was 2 maanden geleden jarig maar door de weekenden en andere verjaardagen is er niks van gekomen. Nu hebben ze besloten om het dit weekend te geven. Vandaag gaf ze dat door maar dit weekend zijn we er niet dus gaan er ook niet naartoe. Maar ik zei tegen mijn zus dat we ze eigenlijk ook nooit zien en dat ze ook niet vaak bij hun zijn. Toen zei ze dat dat hun probleem is.Ze zei dat ze onze kinderen ook niet veel zag. Waarop ik antwoorde dat ze wel altijd mee zijn als wij ergens naar toe zijn. Als het om de kinderen gaat is het niks anders dan gezeik want niks is goed. Maar als wij erover beginnen verdedigd ze die kinderen weer. Ik wil niet meer naar de verjaardagen van hun zie ze ook niet als familie eerder als vreemden. Heb ook geen klik met de kinderen. Ik wil ook geen ruzie maar wil er niet meer naartoe. Het leven is al duur genoeg en ze wonen ook niet naast de deur. Hoe zouden jullie dit oplossen???
Probeer het eens om te draaien.. Jij hebt 2 stiefkinderen waarvan jij de verjaardag van 1 van hen viert. Hoe zou jij het vinden als je zus zo zou reageren als dat jij nu doet? Echt niet een aanval trouwens.! Als ik met een dilemma zit probeer ik het altijd om te draaien. Edit niet het om te draaien maar de rollen 😁
ik vind het vooral zielig voor de kinderen. Heel zielig.. Dat ze hun vader niet veel zien en dat hun stiefmoeder schijnbaar altijd zo over ze praat.. En dat ze niet eens fatsoenlijk hun verjaardag kunnen vieren bij hun papa. En dat ze zo'n botte stief-familie hebben die ze niet de moeite waard vind om op een feestje te verschijnen. Mijn neefje en nichtje zie ik door een scheiding ook niet zoveel als ik zou willen, maar ik ga absoluut naar hun verjaardagen toe. Juist leuk om ze dan weer eens te zien. Wij zien ze ook ongeveer 5 x per jaar denk ik... als het niet minder is... Ben je vergeten hoe je vroeger naar je verjaardag uit kon kijken?
Tja ik ben het eigenlijk wel met mamabram eens....van dat omdraaien. Ik zou er wel naar toe gaan. Zie je je zus ook weer eens. Als iedereen er zo over denkt, komt er natuurlijk niemand meer op dat manneke zn veels te late verjaardag (wat natuurlijk al raar zat is, zn verjaardag bij papa vieren, 2 maanden later).
jammer dat je niet een band zou willen opbouwen dan als zus zijnde...natuurlijk kan het zijn dat je niet echt een klik met kinderen hebt, maargoed zij horen bij haar gezin...en wat zij allemaal over hun zegt, moet zij weten... En dat het leven duur is...dan geef je toch niks...je kan toch gewoon komen.,.die ene x... Waarom zij wienig daar komen weet ik niet, maar vind dat geen argument om dan maar niks met hun te maken willen hebben....maarja goed ik kom uit een gezin wara ik ook stiefzusjes en broertjes van heb en ik ben zelf dus ook een stiefkind...en niks fijner als een warm welkom in een familie...
Ik heb zo een intense hekel aan het woordje "stief". Zou je wel gaan als het biologische kinderen van je zus zijn en je die ook maar 5x per jaar ziet? (edit; hekel aan het woordje "stief" zoals het in deze context wordt gebruikt, bedoel ik dan. alsof het geen deel is van de familie en ze het niet waard zijn om daar even voor op een verjaardag te komen.)
Dit. En het is misschien wel geen familie van jou maar jou zus beschouwd ze wel als haar( kinderen) en wil het met haar man mee vieren voor die kinderen. De situatie is zo te lezen al lastig. Zat. En als je echt niet kan. Een leuke kaart met een cadeaubon voor een euro of 5/7.50 is al leuk bijvoorbeeld van Bart smid.
Koop dan iets klein van 5 of 10 euro en ga erheen. Dat ze tenminste een beetje het gevoel hebben erbij te horen. Nu hebben ze je gedrag "gelukkig" nog niet te hard door. Moest het nu zijn dat je zus nog maar net samen is met de vader, zou ik ander advies geven. Maar je zus is intussen getrouwd met hun vader en het zijn echt wel "haar (stief)kinderen" geworden.
persoonlijk vind ik jou gedrag not done die kinderen hebben jou niets gedaan laat ze iig een beetje het idee krijgen dat ze er bij horen.. op ten duur voelen de kids dat ze er niet tussen horen en wil je dat op je geweten hebben dat ze zich rot voelen je moet voorstellen als mensen over jou kinderen zo zouden denken denk niet dat jij het leuk vind!
Kijk dat je er niet bij kunt zijn omdat je al andere plannen voor dat weekend had, dat kan gebeuren. Maar dat je dan meteen je zus maar even meldt dat je so wie so niet wilt komen omdat je niets met deze kinderen hebt? Megalomp.
Ergens snap ik ts reactie wel! Als ze nooit naar de vader willen, maar omdat er ny een verjaardag gevierd kan worden willen ze wel.. tja dan komt het op mij een beethe over dat ze alleen gaan als er wat te halen valt. Maar... dan is dat nog het "probleem" van de vader en stiefmoeder, en mag jij je daar niet mee bemoeien. Je kan dit weekend niet, nou klaar. Hoef je er toch ook geen commentaar op te geven?
Ik denk altijd zo; familie is niet altijd gebonden door bloedbanden. In mijn familie heb ik ook stief neefjes en nichtjes omdat mijn vader opnieuw is getrouwd, en als die ons uitnodigen gaan we als we kunnen en worden hun ook uitgenodigd. Dat jullie niet kunnen is iets wat gebeuren kan, maar dat er zulk 'gekakel' is tussen jou en je zus over de rug van de kinderen is gewoon sneu voor de kinderen (en waar twee vechten.....) Familie is het gevoel van bij elkaar horen en er zijn voor elkaar.
Jeetje mijn nekharen gaan echt rechtovereind staan van je berichtje. Ik vind het echt absurd wat je zegt en mag hopen dat je je ontzettend schaamt als je je berichtje terugleest. Mocht dat niet zo zijn dan hoop ik maar dat je inderdaad niet naar die verjaardag gaat want dan is het vast veel gezelliger voor die mannetjes. Hoop dat er andere familie is die er wel voor ze zijn en ze zich thuis laten voelen in de familie.
Inderdaad! Jeetje zeg. Wat ontzettend egoïstisch. Ik ben zelf een stiefkind en als ik dit verhaal lees ben ik heel dankbaar dat ik nooit dit gevoel gekregen heb zeg. Familie is inderdaad niet altijd gebonden aan bloedbanden. Maar voor jou blijkbaar wel. Arme kindjes.
Ik schaam me zeker niet voor mijn bericht. Ik denk er nog steeds zo over omdat ze alleen komen als het hun uitkomt. Oke misschien is het dan niet mijn probleem maar die van mijn zus. Maar ik vind niet dat ik moet komen opdraven omdat hun cadeaus ruiken. Wat dat is waar het ze om te doen is en anders komen ze niet. Ze komen alleen als ze in het weekend leuke dingen gaan doen en als mijn zus dat weekend geen leuke dingen doet met ze komen ze ook niet. Ondanks dat ze zo jong zijn vind ik dat erg egoistisch. En inmiddels weet ik wel dat de kinderen dondersgoed weten wat ze doen. Het maakt me trouwens niet uit dat het haar stief of eigen kinderen zouden zijn. Hoewel ik dan een andere band met ze zou hebben omdat ik die dan vaker zou zien dan nu haar stiefkinderen omdat die alleen in het weekend om de week er ( niet ) zijn. Mijn schoonzus heeft ook een stiefkindje die wij bijna wekelijks zien en waar we wel een band mee hebben. Dus daar gaat het niet zozeer om.
Ik snap jou wel maar het is wel moeilijk.. Aan de ene kant zeg ik jammer, ze komen alleen maar omdat ze iets willen. Maar aan de andere kant zijn het toch de stiefkinderen van jou zus. Ik denk dat ik toch zou gaan, om de band met jouw zus goed te houden