Na bijna 2,5 jaar proberen zijn we dankzij de eerste ICSI poging zwanger geworden. De poging zelf was al erg spannend. De eerste poging werd afgebroken omdat ik te weinig follikels had. Met deze poging groeide de follikels ook langzaam. Maar tijdens de puncties hebben ze toch 8 eicellen gevonden, waarvan 5 bruikbaar en daaruit zijn 3 embryo's ontstaan. Nu dus net 5 wkn zwanger van de verse terug plaatsing. Maar ik wordt gek van de onzekerheid . Ik voel weinig en ik voel me vooral niet zwanger ( weet niet eens hoe dat voelt) Ik had gehoopt/ verwacht dat ik overladen werd door symptomen. De ene dag voel ik veel en de ander dag weer niks. Zoals gisteren, ochtendmisselijkheid (ook wat overgegeven) de hele dag wat gevoelige buik. En vandaag weer helemaal niks! En dat maak me ook zo onzeker. Ik ben ook zo bang dat het mis gaat.
De kwaaltjes hebben helaas niks te zeggen over het verloop van de zwangerschap. Ik heb bij alle zwangerschappen geen echte symptomen gehad op wat gevoelige borsten na. Deze keer ook weer en bemoedigde mezelf dat ik dat bij mijn 2 kids ook niet had. Sinds gisteren heb ik bloedverlies en zit dus midden in een miskraam Dus probeer je geen zorgen te maken,iedere vrouw zit de eerste 12 weken in onzekerheid.. Ook de dames die wel iedere ochtend over het toilet hangen kunnen een miskraam krijgen..het zegt niks! Geniet van je zwangerschap,je hebt het dubbel en dik verdiend!! X
Symptomen komen en gaan en zeggen niks over de verloop van de zwangerschap helaas. Ik heb bij mijn vorige zwangerschap vanaf dag 1 alle symptomen gehad en toen ging het mis, en bij mijn dochter amper wat en ze is nu 10 maanden dus zegt niks. Gewoon vertrouwen in hebben dat het goed gaat meer kun je helaas niet doen. Gefeliciteerd nog met je zwangerschap.
Boven alles: van harte gefeliciteerd!! Ik vind het heel herkenbaar. Ben net zwanger na 1,5 jaar proberen. Zeker omdat je al zolang bezig bent en het zoveel moeite kost zou een miskraam verschrikkelijk zuur zijn (is het sowieso, maar in ons geval moeten we dan ook weer terug het zware traject in). Vandaag sprak ik met een goede vriendin over deze onzekerheid. Zij heeft een kindje van net 1 jaar. Ze zei.. Die onzekerheid die blijft, ook na de 12 weken, ook na de geboorte, ook als je kindje groter wordt. Er kan altijd iets gebeuren en dat idee is naar. We kunnen niets anders dan dat accepteren en van het beste uitgaan. Want wat voor reden heb jij, hebben wij, dat het niet goed zou gaan? Als we de kansberekening erbij pakken is de kans 10x zo groot dat het wel blijft zitten... Ik vind het ook doodeng als ik niks voel, maar heb ook wel gemerkt dat het sterk varieert, van moment tot moment. Als er dan weer een vlaag van misselijkheid voorbij komt dan wou ik weer dat ik niks voelde . Sterkte meis en een goede, fijne (en stiekem ook symptoomloze) zwangerschap toegewenst!
Hoi meiden, Allereerst gefeliciteerd Schorpioen en de andere zwangeren! BabyAngel, heel veel sterkte met je verlies. Hoop dat je goed herstelt lichamelijk en emotioneel en en daarna gelukkiger tijd aan mag breken met een zwschap die goed verloopt. Hier een soortgelijk onzeker verhaal: zwanger na 2 miskramen (wel op de "gewone" manier). zooo eng! Mijn test op NOD gaf lichte maar duidelijke streep aan. twee dagen later weer getest (vandaag) en streep net zo licht. heb ook geen gespannen borsten wat ik vorige keer heel erg had! snap er niks van.. heb ook steken in mijn buik (gehele buik). komt dit door de spanning? ik voel me redelijk relaxed. geen krampen gelukkig, wel af en toe rommelig gevoel, maar dan ben ik juist blij dat ik mijn kindje voel misselijk ben ik nooit geweest, ook vorige zwschappen niet, mijn zusje en moeder ook nooit misselijk geweest. ik nu alleen een beetje na avondeten (of heb ik gewoon teveel gegeten) aaarrrghhh!! vooral dat van die borsten maak ik me zorgen over... ps: babyangel: heel veel sterkte met je verlies
Hai Schorpioen, Het is ZO herkenbaar wat je schrijft.. İk ben om alles bang, bang dat dit me afgenomen zal worden, bang dat ik weer helemaal opnieuw moet beginnen. Juist nu ik ook heb "gevoeld" hoe het is om mama te zijn, kan ik echt doordraaien. İk heb onwijze last van pijnlijke borsten. Maar ook dt was vorige week dan weer wel dan weer niet. İk druktte er gewoon expres tegenaan om paar pijn te voelen Heb sinds vandaag echt last van borrelende buiken en pijn in de rug. Komt door mn staande beroep denk ik. İk denk dat we niks meer kunnen doen dan te wchten op de eerste echo en dan weer naar de volgende toeleven. Heb door mijn last ook een onrustige nachtrust en besef me dat ik het ook wel moeilijk maak voor mezelf. Maar komt echt omdat wij nog gevoelig zijn van de mmm.. Ga er in ieder geval toch van proberen te genieten. En hopen dat de komende 8 weken zo om zijn.
Bedankt voor jullie reacties! Dat doet me goed. Ik weet ook wel dat de kans dat het goed gaat veel groter is dan dat het mis gaat. Als je eindelijk na 2,5 een positieve test in handen heb ben je dol gelukkig maar ook bang. Je hoopt dan dat je een stort vloed van kwaaltjes over je heen krijg en dan valt het tegen als je weinig symptomen heb. Het liefst zou ik elke dag even naar binnen willen kijken of alles goed gaat. Je hoort zoveel zwangeren over pijnlijke borsten, dat heb ik niet. Heel af en toe gevoelig bij de tepels, maar ik heb wel het idee dat ze wat voller worden. Groter hoeft van mij ook niet echt want ik heb van nature al grote borsten. Ik probeer ook te genieten hoor.
Wat er niet is kan nog komen... En zo niet wees dan blij İn dit stadium is bij mij bv niks goed. Vorige week voelde ik niks en vandaag voelde ik teveel en dat hield me ook weer bezig. Wanneer was je terugplaatsing? Volgens mij lopen we gelijk op.
Het is zo herkenbaar meis.. Hier nu ook 4,5 week ongeveer.. En super onzeker.. Bij mijn dochter liet ik het op me afkomen, maar nu weet ik wat ik ga missen als het fout gaat... Heb ook geen kwaaltjes maar dat had ik bij haar ook niet.. Kan me voorstellen dat jouw angst misschien nog wel groter is, aangezien je zo'n lange weg hebt moeten afleggen..
İk de 27e. Spannend hoor! Heb vd week een bloedtest laten doen en aan de hand van die waarde dacht zij Zo een vier weken, maar ze zij kan ook anders zijn. Maar ik dacht ook al vijf weken; want afgelopen doderdag was het drie weken na bevruchting en je krijgt er twee weken bij toch.. Hopen dt we maar met een dikke buik mogen rondlopen straks
Allereerst van harte gefeliciteerd! Wat marytje dus schrijft is zo herkenbaar. (Ik heb zelf ook in de mmm gezeten).Ik ben vandaag 6 weken zwanger en ook zo onzeker. Onzeker omdat ik geen kwaaltjes heb. Soms stel ik mezelf de vraag 'waarom zou het misgaan'. Ik heb hulp nodig gehad om zwanger te worden maar verder ben ik gezond,schildklier is goed etc dus waarom zou het niet goed gaan. En de ene dag gaat het dus super goed en kan ik al een beetje blij zijn maar de andere dag ben ik dus weer ontzettend onzeker. Ik moet helaas nog een week wachten voordat ik de eerste echo heb. Ik hoop zo op een mooi verjaardagscadeau! Van te voren had ik wel gedacht om direct ontzettend blij te zijn. Zolang wachten en nu ben ik zwanger en ik zit dus echt niet op een roze wolk. Eerder een grijze wolk. Hopelijk een goede echo volgende week maar daarna blijft het weer spannend tot de 12 weken en dan weer de 20 weken. Elke keer blijft het spannend. En wat andere ook al zeggen. Elke zwangerschap is anders. Je hoeft geen kwaaltjes te hebben om een goede zwangerschap te hebben. Lieve meid,probeer je niet te veel zorgen te maken. Stress is ook niet goed.
Hier nog iemand die super onzeker is. Was er van overtuigd dat deze ICSI behandeling mislukt was. Maar de eerste keer meteen raak! Terwijl we 3 pogingen nodig hebben gehad voor onze dochter! Ik voelde me toen ook zo anders! Bleeeh, kan niet wachten op de eerste echo! Morgen het zkh bellen voor een afspraak.
Zo herkenbaar. Ik voelde me ook helemaal niet zwanger. Heeft echt wel een paar weken geduurd. Komt wel, als je buik begint te groeien
Schorpioen allereerst gefeliciteerd! Heeel herkenbaar ik snap het helemaal. Ik heb helemaal totaal geen kwaaltjes. Daardoor ben ik zo ontzettend onzeker geweest...heb denk ik wel 30 zwangerschapstesten gedaan (schaamschaam) kon het gewoon niet geloven, tot de echo, een kloppend hartje en goede groei. Dat betekende voor mij, dat het dus ok was om niks te hoeven voelen. Al die verhalen, het hoeft dus niet.. Toch blijft de angst hoor van stel dat we nu helemaal weer overnieuw moeten, poeh ik weet niet of ik dat nog zou kunnen, het heeft me zoveeeel stress opgeleverd. Heb je misschien binnenkort een echo? Iemand zei laatst ook eens, probeer er toch van te genieten. Je kan deze periode namelijk alleen nu beleven. Succes!
Nog iemand die de verhalen zo herkenbaar vind! Schorpioen: Ik ben ook erg onzeker hoor! Na zo'n lange tijd zoveel moeite ervoor gedaan, dat je het bijna niet kan geloven he! Ik kijk elke dag of mn buik al groeit, maar dat kan nog niet. Dat zou wel de echt bevestiging zijn. Heb wel symtomen maar voel me verder ook zo normaal. Vooral overdag als k aan het werk ben. s Avonds wordt ik sinds het weekend wel vroeger moe. Ik hou mezelf ook voor dat de kans dat het goed gaat wel groot is, ben ook jong (28) en gezond. Maar hou idd in het achterhoofd dat het ook mis kan gaan. Dan hebben we nog pogingen in het verschiet gelukkig maar het traject weer in doe je liever niet, brrr moet er niet aan denken!
Probeer te genieten..... Zelfs al zou het fout gaan, je bent nu zwanger er groeit een kindje in je!! En je hebt de meeste kans op een goede zwangerschap als je, je geen zorgen maakt. De zorgen zullen het nooit beter maken probeer positief te blijven. Proficiat!!!!!
Bedankt allemaal. Ik voel me nu ook wat beter, ga steeds meer genieten. Alleen nog weinig klachtjes. Wel snel kokhalzen en mijn man vind mijn borsten wat steviger. Vanmorgen de laatste clearblue en kv test gedaan. Woensdag komt MvM langs en daarna ga ik niet meer testen. Ik ben blij dat meerdere vrouwen zich zo voelen/gevoeld hebben.
Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!! Oh wat herkenbaar Schorpioen, ik heb afgelopen zaterdag voor het eerst sinds pilstop 2008 positief getest. Dit na de cryo van onze tweede ivf poging. Ik voel eigenlijk ook bijzonder weinig.. Ik ga er vanuit, dat alles gewoon goed verloopt maar wat voel je je machteloos he. Ik hoop dat je 6-11 een mooie echo hebt, met een goed kloppend hartje..
Hier nog een onzekere zwangere... Ik heb zelf niet in de mmm gezeten, al had ik dat wel verwacht gezien mijn Pcos. Ik had ook weinig symptomen de eerste weken, alleen grotere borsten en buikkramp (aaahhhh kramp, wordt mk, dacht ik). Ik vond het allemaal "te perfect" gaan, als je begrijpt wat ik bedoel. Voor mijn idee kon dat niet echt zijn. Heb 8 zw-testen gedaan omdat ik het resultaat niet vertrouwde, iedere 20min naar toilet om te kijken of ik niet bloedde, alleen nog wit ondergoed zodat ik het snel zou zien als er bloed was. Pas na de 1e echo met 7+4 werd ik iets geruster, ook omdat de krampen ophielden en ik echt goed misselijk werd en nog ben. A.s vrijdag heb ik de 2e (termijn) echo en ik probeer kalm te blijven, maar het valt niet mee.... Ik kan me 100% voorstellen dat als je zo lang in de mmm hebt gezeten dat je heel onzeker bent, omdat het toch zoveel moeite kostte en je hebt gemerkt dat zwanger worden/zijn helemaal niet zo logisch is als het soms wel eens lijkt. Schaam je zeker niet voor je onzekerheid, ik duim voor je en voor iedereen hier!