Hoi lieve mensen, Wie oh wie heeft er ervaring met een spondylodese?? Ik ga namelijk weer (ik stond er al een paar maanden op toen ik zwanger werd van ons cadeautje) de wachtlijst op en nu gaat het dus echt gebeuren. Ik heb een spondylolisthesis van mijnn l5 en s1. (Dit als gevolg van een breukje in het kraakbeen van de wervelboog) Ik zie er als een berg tegenop, vooral ook omdat er nu 3 kinderen zijn waar voor gezorgd moet worden. Ik heb een zware zwangerschap achter de rug met als toetje een helse bevalling. Eigenlijk wou ik pas later weer de wachtlijst op, maar ik kan geen kant meer op met mijn rug. Dus tja, er zit niks anders op. Er spoken wel 1000vragen rond in mijn hoofd en ik hoop dat iemand mij er antwoord op kan geven. ( en dan vooral op praktische vragen als : wanneer kon je weer voor jezelf zorgen etc etc) Liefs
Ja hiero! Ik was 23 toen ik deze operatie gehad heb... nu bijna 9 jaar geleden! Ik vond het een vrij heftige operatie en het herstel duurt best lang maar ik ben enorm blij dat ik het heb laten doen! Ik kon destijds bijna niets meer... een half dagje naar school was al te veel! Nu ben ik pijnvrij! Kan zo goed als alles alleen stofzuigen en dweilen achter elkaar niet en zwaar tillen... maar dit zijn dingen die te overzien zijn! Als je vragen hebt, brandt maar los!
Hier precies hetzelfde als Pluus schrijft, alleen dan 10 jaar geleden op mijn 23e. Ook vanwege een spondylolisthesis op L5-S1. Ik ben ook volledig pijnvrij, alleen stofzuigen en dweilen vindt mijn rug niet fijn. Maar bergwandelen op vakantie met mijn dochter in de rugdrager gaat prima. Ik vond het een heftige operatie met een lang revalidatietraject, maar zou het zonder twijfelen meteen weer doen. Als je specifieke vragen hebt pb maar, bellen mag ook.
hier ook spondy l4-l5-s1. Dus 3niveaus . Bij mij microscopisch gedaan en ik kom met 5/6weken weer goed voor mezelf zorgen. als je even op mijn naam zoekt zie je wel meerdere velden halen over mijn rug.
Oei. Wat een ervaringen.. Ehm alvast wat vragen: wat waren jullie klachten voorheen? Ik heb nl geen uitstralende pijn(meer). Maar vooral gewoon rugpijn, superstijf altijd en last van mn si gewrichten. Hoe erg was de pijn na de operatie? Kreeg je goede pijnstilling? Hoelang lag je in het zkh? Hoe ging de eerste periode thuis? Hoelang duurde t bij jullie voordat je weer voor de kids kon zorgen/ zou kunnen zorgen? Wat deed je tijdens revalidatie? Fysio? Ik werk nu als wijkverpleegkundige. Zwaar werk, veel autorijden, tillen, bukken, lang staan etc etc. Dingen die ik nu niet kan en doe dus. Als je naar jezelf kijkt: zou je dit weer kunnen doen? Nou er schieten me vast nog 1000 dingen te binnen. Maar dit was het kruisverhoor voor nu.
Ik lees ff mee, zit al jaren in allerlei trajecten op pijnpoli en revalidatie-afdeling. Orthopedisch chirurg hier wil er niks aan doen, zegt dat mijn pijn daar niet vandaan komt. Nu volgende maand 2nd opinion universitair ziekenhuis Antwerpen. Waar zijn jullie onder behandeling? Vind het erg prettig om te lezen dat de operatie bij jullie in ieder geval geholpen heeft...
Hoi Taliaa (en Sannie), Van Google verhalen wordt je inderdaad niet vrolijk, maar dat komt volgens mij omdat alleen mensen met slechte ervaringen op forums enzo blijven schrijven. Mensen zoals ik die na de operatie volledig pijnvrij zijn die schrijven geen verhalen meer op internet. Ik heb zelf jarenlang een infosite gehad over spondylolisthesis en spondylodese, maar omdat ik hier al jaren niks meer mee deed en wel de domeinkosten moest betalen heb ik hem offline gehaald. Ik had zelf vooral last met zitten, dat hield ik max een half uur vol en dan kreeg ik uitstralende pijn in mijn been en bil. School was dus niet fijn! Rugpijn had ik nauwelijks, wel een heel instabiel gevoel met voorover bukken. Na de operatie was mijn zenuwpijn direct weg. Ik heb wel vanwege de wondpijn nog twee weken paracetamol enzo geslikt, maar verder geen pijnstillers. Ik ben geopereerd via buik en rug, dus dan worden al je rompspieren doorgesneden. Het opnieuw opbouwen van spieren duurt lang, ik heb nog ongeveer vier maanden een (afneembaar) gipscorset gedragen, en daarna nog af en toe bij lang staan. De eerste 6 weken na de operatie mocht ik niks tillen, nog geen pak melk. Daarna voorzichtig conditie opgebouwd, vooral met veel wandelen. Ik lag 10 dagen in het ziekenhuis, en daarna heb ik vier maand een ziekenhuisbed in de woonkamer gehad, en veel gerust. Toen het bed weg was ging ik 's middags gewoon een uurtje op de bank liggen. Na een half jaar had ik dit niet meer nodig. Na de operatie heb ik eerst gewoon fysio gehad, en daarna twee jaar fysiofitness gedaan om mijn spieren in conditie te krijgen. Verder bestond mijn revalidatie vooral uit wandelen, steeds een stukje verder. Eerlijk gezegd zou ik de operatie met een baby van 3 maand niet aandurven, je moet dan gewoon tillen en dat is niet goed voor je herstel. Mijn orthopeed zei altijd: er zijn mensen (uitzonderingen) die met 6 weken weer voorzichtig een paar uur gaan werken (en dus zitten). Maar die zie ik met een jaar weer terug omdat de operatie niet geholpen heeft. Rust en niet tillen is het enige dat ervoor zorgt dat het botweefsel goed aangroeit, en je dus een goede fixatie krijgt. Werken als wijkverpleegkundige zou ik denk ik niet doen/kunnen. Ik ben zuinig op mijn rug en zorg dus dat ik niet zwaar til en niet veel buk. @Sannie: ik ben geopereerd in Zwolle, bij een fantastische arts. Verder heb ik veel goede verhalen gehoord over de St.Maartenskliniek. Ik ben zelf altijd er vanuit gegaan dat de afglijding (listhesis) nooit vanzelf op zijn plek zou gaan. Zonder operatie zou de pijn dus nooit verdwijnen, hooguit verdraagbaar zijn met veel fysio en pijnstilling. Maar helemaal over gaat het zonder operatie gewoon niet, omdat de wervel altijd tegen je zenuwbanen drukt. Lang uitstellen van de operatie kan permanente schade (zenuwpijn) geven. Als je een gipscorset met beenpijp draagt merk je vrij snel of een operatie kan helpen, hiermee kunnen ze de fixatie 'simuleren'. Bij mij hielp het korset met beenpijp meteen, ik was zes weken volledig pijnvrij. Dat was een goede indicatie dat de operatie zou helpen. Wat ik destijds gelezen heb is dat een spondylodese ivm een listhesis het meest succesvol is bij zenuwpijn in het been, en bij alleen rugpijn niet altijd. En SI klachten kunnen ook na een spondyodese blijven bestaan, dit is een vaak voorkomende bijwerking van het vastzetten. Op deze site staat heel goede en duidelijke info: Spondylodese Sorry voor mijn veel te lange en compleet onsamenhangende verhaal! Als je nog meer vragen hebt laat maar weten.
Thnx!! De orthopeed wou me met 3 maanden terugzien en vanaf 6 maanden opereren. Dus hij zal er toch over na gedacht hebben? Ik ging ervan uit dat ik 6 weken overdag hulp nodig zou hebben voor mezelf en de kleinste. De oudste 2 hoeven niet meer getild te worden. Is dit uberhaupt realistisch of echt nooit haalbaar? (Om na 6 weken weer voor de jongste te kunnen zorgen) Ik zie er zo tegenop. Maar zo verder leven is gewoon geen optie. Ik heb nu nog vakantie, maar ik moet straks weer de ziektewet in. Ik kan dan ook niet maken om te zeggen: ik wacht nog even een paar jaar met een operatie. En sowieso mis ik nu zoveel pret met de meiden. Gewoon lekker gek doen of een sprintje trekken, picknicken op t speelkleed of lekker een wandeling door het herfstbos.. Het kan eigenlijk allemaal niet Bedankt voor je verhaal. Ik ga een lijstje maken voor de chirurg woensdag.
Hoi hoi, Ik had voor de operatie ook vooral pijn in mijn rug! Ik kon niet eens meer een half dagje naar school, shoppen ging niet meer en stappen oid al helemaal niet! Ik heb uiteindelijk 10 dagen in een gipskorset gekomen van mijn knie tot mijn borsten om te kijken of de operatie zou helpen. In dat korset was ik pijnvrij! De operatie zou dus helpen. Ik heb 8 dagen in het ziekenhuis gelegen. De eerste dagen had ik een morfinepomp maar uiteindelijk met alleen een paracetamolletje naar huis gegaan. Ze hebben mij gewoon via mijn rug geopereerd... dus langs 1 kant! De eerste 6 weken mocht ik alleen maar plat liggen en een kwartiertje zitten/wandelen. Na 6 weken mocht ik het rustig opbouwen. Ik ben in december geopereerd en in maart ben ik rustig begonnen met stage lopen (voor de klas). Ik heb een jaar lang fysio gehad! Ik snap dat het voor jou geen kwestie is van een goede keuze... de operatie voelt vast niet goed maar de operatie niet doen voelt ook niet goed! Ik denk echter dat het nog niet haalbaar is om na 6 weken weer voor je jongste te kunnen zorgen.... Na 6 weken mag je rustig aan weer gaan tillen.... dus niet gelijk een kindje van een aantal (10??) kg... dat zal nog wat langer duren! Maar ondanks dat ik er ook niet aan zou moeten denken om met zo'n jong kindje geopereerd te moeten worden zou ik het wel doen! Je zult nu een aantal maanden beperkt zijn maar zonder operatie zal het nog jaren duren tot je uiteindelijk geopereerd wordt... Heel veel succes en als je nog meer vragen hebt... stel ze! Mag ook altijd via pb!
Bedankt voor je eerlijke reactie. Ik krijg er eerlijk gezegd wel buikpijn van.. De gedachte dat ik straks weer niet voor mijn kinderen kan zorgen. Hoe moet ik het toch gaan regelen Ik wil heus uitkijken naar een pijnloos leven, maar die hobbel.die ik.moet nemen is wel erg groot hoor.. Mocht je 6 weken echt alleen maar plat liggen? Op je rug? En in totaal 15 min per dag bewegen??
ik mocht wel meerdere keren 15 minuten uit bed maar verder alleen in bed... je gaat merken dat het steeds beter gaat dus dan ga je er steeds vaker uit... maar dat bed heeft echt maanden in de huiskamer gestaan hoor! En je hoeft niet continue plat op je rug maar je mag en kan ook op je zij! En ik snap heel goed dat je er tegen op ziet! Is ook helemaal logisch! Kan je man geen zorgverlof of iets opnemen? En ookal kun je de zorg voor je kindjes niet doen (natuurlijk wel boterhammetjes geven enzo maar wassen etc niet) je kunt ze wel veel verhaaltjes voorlezen, je bent er gewoon heel de dag voor ze! Misschien stelt het je gerust... Als ik de operatie nog een keer nodig zou hebben zo ik het zo doen! Ook nu met mn kindje(s)! Beter die tijd revalideren en daarna pijnvrij en weer actief dan niets kunnen en pijn hebben!!! Sterkte meid!
Bedankt!! Ja, ik weet dat het moet. Maar ik heb een enorm heftige bevalling gehad met lange nasleep. Heb 4 weken alleen boven op bed gelegen.. Krijg al de bibbers dat dat weer gaat gebeuren. Mijn moeder kan in huis komen. Maar ik ging echt uit van die 6 weken (struisvogel??) en het idee dat het nóg langer kan gaan duren is niet erg opbeurend. Mijn chirurg gaat alleen opereren als ik er 100% achter sta. En dat sta ik wel, maar poe hee, hoe lastig is dit?? Fijn dat je het zo over zou doen! Dat geeft de burger weer moed!! Praktisch gezien is het ook héél lastig dat je niet weet wanneer je aan de beurt bent. Ik hoop woensdag te horen hoelang de wachtlijst is.
Ik snap je twijfel heel goed hoor! Het is niet niks!!! Straks heb je gewoon een bed beneden dus ben je niet zo afgezonderd! Wel fijn dat je moeder je kan helpen!! En je kan echt wel veel met je kids hoor! Alleen de lichamelijke verzorging niet! Nogmaals veel succes!!