Mijn oudste zoontje van 2 bijt, slaat, schopt en duwt mijn andere zoontje van 7 maand. Ik heb van alles geprobeerd, uitleggen, time-outs, zelfs laten voelen dat dat pijn doet (natuurlijk wel binnen de perken ). Niets helpt. Hij denkt dat hij alles maar kan maken zolang hij 'sorry baby' zegt. Ik stuurde hem van de week uit boosheid weg naar zn kamer en toen was hij wel even heel erg boos want zijn normale straf bestaande uit zitten op zn stoeltje en sorry zeggen had hij verwacht en die wilde hij er wel voor accepteren. Maar vind hem 20x op een dag naar zn kamer moeten sturen niet een straf als oplossing. Ik wil niet dat hij het gevoel krijgt dat mama hem wegstuurt en er alleen nog maar voor de baby is. Hij is zelf ook nog heel jong natuurlijk. Zodra hij de baby naar zijn speelgoed ziet kruipen is het al mis, komt dr baby bij mij aan de bank staan gooit hij hem om en zo gaat dat door. Lijkt me dus jaloesie. Baby mag echt helemaal niets van hem Iemand tips?
Consequent blijven aangeven dat dit echt niet kan. Daarnaast misschien proberen wat speciale tijd voor je dreumes vrij te maken, exclusieve tijd, maar mogelijk doe je dat al....
Ja toch een straf geven waar hij van onder de indruk is, want slaan, schoppen en bijten is echt een no-go: hier is het dan zonder waarschuwing naar je kamer. Hij is jong, maar oud genoeg om dat prima te begrijpen, mijn jongste van anderhalf snapt dat ook. En natuurlijk is het moeilijk omdat de baby nu steeds meer naar zijn spelgoed zoekt: zorg in ieder geval voor een plek waar de baby niet bij kan waar je zijn favoriete speelgoed legt en voor de rest zal hij toch moeten leren delen.
Gewoon doorgaan zoals ik al deed dus. Had nog wel gehoopt op een magische oplossing haha Tijd voor hem maak ik zeker vrij, vindt hij gelukkig ook heerlijk! Zoals nu, liggen we even samen heerlijk te knuffelen en uit te rusten terwijl de baby slaapt
Wij hebben precies hetzelfde en ik heb dit op het CB overlegd, want ik werd er gek van.. Ze gaven het advies (want hier was het ook voornamelijk met speelgoed) om de oudste 1 ding te geven wat echt van hem is (dit zijn zijn treinen geworden) en hier mag de jongste dan ook absoluut niet aankomen. We moeten hem hierin steunen en de jongste ook echt aanspreken als hij er aan komt (hij begrijpt het niet, maar het gaat om het idee voor de oudste) Verder als de oudste naar de jongste gaat en wil gaan duwen/trekken/e.d. omdat de jongste in de buurt van speelgoed komt, tegen de oudste zeggen.. 'Heb je iets waar hij dan wel mee mag spelen?' Hij geeft dan altijd wat anders aan de jongste, maakt niet uit wat het is, het gaat om het idee.. Het gaat nu echt stukken beter! Zeg niet dat het over is, maar beter zeker! Ik dacht ook dat echt niks hielp, maar zie hiermee toch vooruitgang Misschien heb je er wat aan.. Hoop dat het een beetje duidelijk is Succes!
Ik sluit me aan bij mn voorganger! Wij zitten precies met hetzelfde. Zoon en dochter gaat ook niet altijd lekker met elkaar. Ik zet dochter wat vaker in de box tegenwoordig maat haar speelgoed en dan kan zoon met zijn speelgoed op de grond. En ik ben erachter gekomen dat zoon ook weer graag in de box zit. Waarschijnlijk omdat hij dan zn eigen plekje heeft waar dochter niet bij kan. Ik corrigeer de dingen die echt niet kunnen (schoppen, slaan, bijten enz) en probeer verder ook niet teveel in te gaan op andere dingen die gebeuren (afpakken, rare woorden roepen naar dochter) als het niet nodig is. Vaak leid ik oudste op zo'n moment even af of ik pak dochter even weg uit de situatie en dan in beide gevallen zonder iets over het gedrag te zeggen. Op een gegeven moment wordt het zo negatief allemaal en is de hele dag niet meer leuk!
ik heb een soort gelijk probleem gehad maar dan met onze pleegkindjes. De een mocht van de ander ook niet met speelgoed spelen want niet van diegene was. Ik ben er naartoe gelopen en heb gevraagd waarom niet hij zei is van mij. Prima. Ik heb gevraagd of hij dit heel zeker wist (wist heel goed dat speelgoed altijd voor samen was en hij moest delen) antwoord was ja. prima. op dat moment het erbij gelaten. de kleinere weggezet met ander speelgoed. hier ging even wat overheen en toen kwam de oudste bij mij voor de ipad. en ik zei nee. dit heb ik nog nooit gezegd, mocht altijd op ipad. hmmm.....al snel kwam de vraag waarom niet. mijn antwoord omdat het van mij is. jij wilt jou speelgoed ook niet delen dus hoef ik dat ook niet te doen, ipad is van mij. dit heb ik de hele dag volgehouden. de volgende ochtend kwam hij het speelgoed wat de kleine wilde hebben zelf naar hem toebrengen haha en daarna naar mij; "mag ik dan nu de ipad" mijn antwoord was toen ja met een waarschuwing als ik hij nogmaals niet wilde delen het klaar was met de ipad. vanaf toen ging het redelijk (uiteraard was er weleens wat) dit gedrag heb ik dan weer beloond met een cadeau waar de jongste niets aan had en helemaal van hem was! Hij straalde en was zo trots. ow ja de leeftijd was 2 jaar en de jongste 1 jaar
bijten slaan schoppen en dan voor het echt dus niet met stoeien heb gelukkig zelden meegemaakt. Vanaf een jaar of 1.5 / 2 wisten ze gewoon heel goed dat ze dan echt een heeeeel groot probleem hadden met mij en dat hadden ze er echt niet voor over. Want mama is toch wel echt een heel handig persoon in huis en als mama boos op je is tja...... dan kan ineens heel veel niet. Hier in huis mag altijd vrij veel dus dat hadden ze er gewoon niet voor over.
Iets anders in de plaats laten geven doe ik ook wel ja, soms werkt het soms is hij zo snel met bijv bijten dat ik al direct te laat ben. Wanneer ik er op tijd bij ben werkt het wel ja. Zal het proberen met 1 ding dat echt van hem is. Of hij dat begrijpt zullen we zien haha. Merk dat veel van het uitleggen echt nog niet aankomt. Heb begrepen dat dat over een paar maandjes beter zal gaan. Laten merken dat ik boos ben tja... Hij is bereid een bepaalde straf te accepteren en kan wel ook na bijv 10 min nog goed 'vertellen' wat hij gedaan heeft. Maar het mama is boos dus je kan het vergeten idee snapt hij nog niet. Blijf het gewoon niet pikken en het kwartje zal wel een keer vallen lijkt me. Bedankt voor de tips in iedergeval!! Mocht er nog iemand een ander inzicht hebben hoor ik jet graag
Consequent doorgaan met corrigeren, het kan even duren voor ze het door hebben maar niet stoppen of laten verslonzen! Bij ons sloeg het door en met proff. hulp is het uiteindelijk wel goed gekomen, maar was wel heel heftig (oudste 2 toen ze klein waren).
Dat is iets wat ik sowieso doe, consequent zijn. Heb in mijn werk wel kinderen meegemaakt die compleet doorgeslagen waren en bij de ouders niet luisterden maar naar mij wel. Maar merk dat het met eigen kinderen een stuk lastiger is om niet gek te worden haha. Zit er nu non stop in en ik kan niet meer zeggen ik trek de deur dicht en ga naar huis. Moet zeggen dat mijn oudste op dit gedrag na echt een super lief makkelijk goed luisterend jongetje is. En hij is ook niet dom, weet heel goed dat hij zoals hij het zelf zegt de baby auw heeft gedaan en dat dat niet mag. Maar vind het gewoon heel lastig dat hij bereid is straf te accepteren om de baby pijn te kunnen doen. Want waar sta je dan nog met je straf?