Welke spuiten heb je gehad? Ik denk wel dat het voor alle corticosteroïden injecties geldt dat komt allemaal op hetzelfde neer.
Toch zou ik het bespreken. Een andere mogelijke zwangerschapscomplicatie is trombose. Dus bij een drukkend gevoel op de borst zou ik altijd met een arts overleggen.
ik heb die bijwerking ook gehad van de spuiten. maar ik volg ook wat maria 999 zegt. op een trombose zit je niet te wachten dus zeker even aankaarten
Ga ik zeker doen! Om kwart voor één word ik weer verwacht. Heb er trouwens gisteravond eigenlijk geen last meer van gehad. En goed (ok. Beetje kort) geslapen zonder harde buiken. Opluchting. Het was hydrocortisone.
Gisteren ctg en echo in het wkz, was allemaal goed. Daarna een gesprek met een kinderarts, dat was heel prettig. Zij was al echt positief over mijn termijn, de grootte van de kindjes en de overlevingskansen, met name na de 28 weken. 30 weken vond ze al een prachtige termijn zelf. Nou, toch de heren nog even streng toegesproken dat ze echt nog niet welkom zijn! Daarna naar de nicu. Dat viel me mee, uiterlijk gezien dan, na alle waarschuwingen die we hadden gekregen. Ik denk dat het heel anders is als je er veel weken moet verblijven, maar het zag er vergelijkbaar uit met de medium care waar mijn oudste na zijn geboorte heeft gelegen. Kindjes hebben we overigens niet gezien, die lagen in de couveuses met doeken erover heen. Dat kan ook wel schelen in onze beleving. Was een nuttige en goede dag. De benauwdheid kan een bijwerking zijn van de longrijpingsprikken, zeker omdat ik ook nog een verkoudheid heb die op mijn borst slaat. Geen zorgen, maar goed dat ik het heb gemeld.
Goed dat je vast op de Nicu bent geweest, dat scheelde wel echt voor mij. 30 weken is inderdaad een goeie termijn, de overlevingskansen nemen na de 26 weken per dag flink toe. 32 weken zou nog mooier zijn, maar je hebt het niet altijd voor het kiezen in 't leven helaas. Hou bol, je bent goed bezig. En fijn dat er niks loos is met je longen.
We gaan voor de 32 weken! Positief blijven denken is heel belangrijk, vind ik. Tot nu toe is er in de toestand van de kindjes niets veranderd sinds we 12 weken geleden onverwacht naar het LUMC moesten, dus dat geeft hoop. Al werden we donderdagochtend met ons neus op de feiten gedrukt dat deze zwangerschap ook best ineens afgelopen kan zijn. Wijze les dus.
idd positief blijven denken. is heel belangrijk voor jezelf ook. en we duimen hier mee voor de 32 weken (minstens )
Ja, minstens... Maar daar kunnen we nu echt nog niet op rekenen. Morgen 28, dat voelt als een mijlpaal, dan op naar de 30 en dan naar de 32. En daarna, dat is nog heeeeel ver weg. Dan is het al sinterklaas.
Bij mij lag het aan de placenta, die kon de kleine vent niet genoeg voedingsstoffen enzo geven. Dus iedere keer de bloedtoevoer van de navelstreng controleren en toen zei de kinderarts dat het nog dagen kon duren voor ze zouden ingrijpen, maar kon ook nog weken goed gaan zonder dat ze in hoeven te grijpen. Maar helaas duurde het maar een paar dagen, en toen zagen ze wat dipjes op de ctg en besloten ze de kindjes te halen. Gelukkig zitten je kindjes er nog in De broer van mijn vriend heeft 2 meisjes gekregen met zijn vriendin en die zijn met 26 weken geboren. Die waren beiden rond de 1100 gram bij de geboorte, en die zijn nu ook al bijna een maandje thuis.
Spannende tijd voor jullie!! Morgen een mijlpaal, 28 weken, hopelijk blijven ze nog minstens 4 weken zitten. Sterkte, ik ga je onderwerp in de gaten houden.
Haha! Ja hoor, ze zitten er nog. Moet alleen donderdag terug voor een dopplermeting omdat één van de metingen die ze doen (bloedvat in de hersenen) een afwijkende waarde liet zien. Geen alarmbellen nog, maar het kan een indicatie zijn dat het kleinste kindje het moeilijker krijgt. Maar de ctg is nog steeds heel goed en hij is enorm bewegelijk, dus goede kans dat er niets aan de hand is. Het is wel ingrijpend zo, steeds naar het ziekenhuis, opvang regelen voor mijn oudste. Vanmiddag om 13 uur weggereden en om 17:30 uur weer thuis. Nou ja, ik klaag niet hoor. Heb het er zonder problemen voor over. Maar het zou makkelijker zijn als we nog met z'n tweeën waren geweest. Logistiek dan, want de kleine man vrolijkt me enorm op.
Hoihoi, Mijn 2ling is gboren met 34 weken ivm zwangerschapsvergiftiging. Meisje (1895gr & 45cm) deed het meteen erg goed en ons mannetje (1710 gr & 44cm) had ht iets moeilijker. Ze werden ovegens in de zwangerschap wel zo'n 300gr zwaarder geschat. Hij heeft 1 dag aan de cpap gelegen en daarna niet meer. Met voeding deed zij ht ook beter dn hem maar dat is ondertussen andersom haha.. Shelly mocht na 2 1/2 week naar huis en omdat Jovi wat meer moeite ha met eten mocht hij precies een week later. Hoelang ze moeten blijven verschilt nogal met kindje, die van ons mochten erg snel naar huis mar meestal moet je de uitgerekende datum aanhouden. Wij gingen 2 x per dag erheen maar wel zo'n 3 uurtje elke x, waren du meer daar dan thuis. Toen shelly thuis was gingen we maar 1 x ook zo'n 3 uurtjes, we gingen soms wel apart nog een keer. Wil je nog wat weten mag je me altij prive berichten! Geniet van de laatste weekjes!
Wtje, fijn dat je kinds zo snel naar huis mochten! Net weer ctg gehad en alles was goed. Ik voel ze nog steeds druk bewegen, dat is heel geruststellend.