Ik ben mijn moeder niet verloren wel mijn opa die meer een vader figuur voor me was. Ik kreg zijn mobile telefoon en daar had hij een filmpje gemaakt ( hij dacht dat hij een foto maakte ) n aar staat zijn stem dus op. En ik ben heel blij dat ik die nog heb en luister er nog vaak naar.
Ik heb er geen ervaring mee maar ik wil wel met je meedenken. Misschien wil ze iets op een kerstbal schrijven zodat je dit ieder jaar in de boom kan hangen? Ik hecht zelf veel waarde aan het Sinterklaasfeest. Ik zou graag een mooi Sinterklaasboek willen voor mijn dochter (bv het grote rode boek) en voorin een tekst van mijn moeder 'van ... voor ... zou al goed zijn). Verder denk ik aan kleine dingen zoals een mooie beker. Dan kan je op een moeilijk moment daar een kopje thee uit drinken. Er zijn ook boeken te koop met Oma vertelt. Daar kan je ook een hoop informatie uit halen. Misschien kan ze een prentenboek voorlezen en dat je dit opneemt voor je dochter? Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!!!!
Mijn moeder is bijna 20 jaar geleden plotseling overleden. Voor mijn broer en mij is een cassette bandje met haar stem erg dierbaar. De eerste jaren kan je haar stem nog dromen maar het vervaagd.. Daarom zijn we hier erg blij mee! Heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Mijn moeder is bijna twee jaar geleden overleden aan kanker. Ik had haar nog meer willen laten weten hoezeer ik haar waardeerde en van haar hield. Ik heb het haar wel verteld, maar niet genoeg voor mijn gevoel. Dus dat wil ik je meegeven: laat haar weten wat je voelt. En achteraf heb ik nu bijvoorbeeld wel veel vragen over het moederschap, hoe zij dat met mij ervaren heeft. Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd.
bij de action hadden ze hier een boekje "mama schrijft" misschien een idee om dit eens door te lezen en dan schieten je dingen wel te binne.
Mijn moeder is vorig jaar overleden aan kanker en de laatste minuten (dagen ervoor was ze niet meer aanspreekbaar) hebben wij tegen haar gezegd dat ze de liefste moeder is, dat we van haar houden, dat we haar nooit zullen vergeten en dat we goed voor elkaar zullen zorgen. Aangezien ze helemaal versuft was van de morfine en in angst was omdat ze aan het stikken was in haar eigen slijm heeft ze het wel begrepen en knikte en ze zag tranen van d'r wang afglijden. Dat voor je moeder zal wel een geruststelling zijn als jij (en anderen) zich zullen redden. En natuurlijk je gevoel voor je moeder. Heel veel sterkte meid!! Dikke knuffel.
Dankjullie voor jullie medeleven en lieve berichten. Bedankt dat jullie dit met me willen delen, heb ik echt heel veel aan. Ik laat ook een sierraad maken van haar vingerprint in een zilver hartje. Draag ik haar op mijn hart. Alles is al besproken, de kleur bloemen, de kaart, het gedicht op de kaart, de kleur kist... Zo bizar om deze gesprekken te voeren. Zo moeilijk maar ook fijn om te weten wat haar wensen zijn. Ik kan wel echt zeggen dat ik me nu gebroken voel. Ik vind het zo erg! Ik kan echt de hele dag door wel huilen terwijl ze er nog is! Moet ik niet doen. Ik heb het boek mama vertel eens gelukkig al lang geleden aan haar gegeven. Ik zal het boek bij leven nog met haar doornemen, misschien komen er dan inderdaad vragen naar boven dan. En herinneringen. Ik ben ook begonnen met een brief te schrijven naar haar. Jullie hebben zoveel mooie ideeën, wow! Ik ben alleen zo bang meiden. Dat moment dat haar laatste adem uitgeblazen wordt. Het moment dat haar hand slap wordt die ik vast zal houden. Ik vind het zoooo eng. Kan ik dat wel aan?
Heb je een andere keuze??? Ik bedoel het niet grof, maar het is echt iets wat je helaas niet kunt vermijden, ook al zou je het liefst met je hoofd onder de dekens willen liggen, je ogen uitsteken of je oren eraf snijden voordat het moment aanbreekt; feit is: het gaat gebeuren. Op het moment zelf zul je het aankunnen, omdat je niks anders kunt. En je zal het daardoor ook goed kunnen doen en sterk zijn. Althans, zo heb ik het ervaren. Vaak gaat het wel zo. Maakt het in ieder geval niet tof! Nogmaals sterkte en inderdaad; rouwen kan nog lang genoeg - nu is ze er nog. Koester elk moment! Oh en maak filmopnames!
Ik weet t geen andere keuze kon ik maar toveren. Maar ik ben wel erg dankbaar dat ik de mogelijkheid heb om bij haar te zijn, afscheid te nemen. Hoe moeilijk ook...
Kahlen heb dus beide meegemaakt niet afscheid nemen en abrupt en lang ziekbed (laatste maanden in bed..onze bruiloft met ambulance mee kunnen maken) en een week lang aan morfine pompen gelegen.. het is allebei niets en zwaar en onwerkelijk omdat je dat niet wilt en er waarschijnlijk niet aan toe ben.. het is dat schoonmam veel pijn had en dit zo vreselijk is om te zien..maar omdat wij haar bij haar laatste ademhaling hebben 'begeleid' heb ik het meer kunnen accepteren dan een onverwachte dood.. En zo ver het kan proberen ze de sterf fase zo rustig en pijnloos mogelijk te maken... het is pittig, k*t en niet eerlijk maar sterkte en het zal je lukken..
allereerst een dikke knuffel en veel sterkte... helaas heeft mijn schoonmoeder nog geen twee jaar geleden de strijd tegen kanker verloren en afgelopen februari heeft ook mijn moeder de strijd verloren tegen deze verschrikkelijke ziekte. Aan beide hebben we laten weten dat we van ze hielden en dat het goed was zo. mijn moeder koos voor palliatieve sedatie en ik weet nog goed de opluchting die van haar gezicht te lezen was toen we zeiden we achter haar keuze stonden. er gaat geen maand voorbij dat ik niet een vraag heb voor mijn moeder en dat ik mijn mobiel al wil pakken, en ik besef dat het niet meer gaat. volg je hart ook al lijkt het alsof hij nu in duizend stukjes uit een valt. en pak de momenten die je nog gegund zijn hoe klein ook. toen ik op de dag ze overleed even alleen met haar was (ze was al erg ver weg) ben ik even bij haar gaan liggen net als vroeger.... het is maar iets kleins maar nu zo waardevol. nogmaals heel veel sterkte met alles wat nog gaat komen
mijn moeder is na een lang ziekbed ook overkleden aan kanker. hartverscheurend om je moeder zo te zien. vreselijk hoe ze niks meer kon en wij haar moesten verzorgen. van een hardwerkende vrouw naar vrouw die niks meer kon, verward werd, en verzorgd moest worden. ze is overleden terwijl ik haar hand vast hield. vreselijkk was het, maar ik ben zo blij dat ik er al die tijd voor haar was. ze heeft vaak gezegd dat ze dat heel fijn vond. al die tijd tijdens haar ziekte weet je dat het moment gaat komen dat je haar moet laten gaan. je bent eigenlijk al bezig met verwerken.... ik heb vreselijk veel verdriet om haar dood gehad, maar eigenlijk deed het me nog veel meer pijn om haar zo doodziek te zien. ik kon me geen leven zonder mn moeder voorstellen. maar toch gaat alles gewoon door. dat is heel gek. het krijgt echt een plekje... ik probeer nu gewoon door te gaan en te genieten van mijn leven, want dat wil een moeder voor haar kinderen. dat wilde mijn moeder ook. dat ik niet bleef hangen in mijn verdriet. dus ik probeer er wat moois van te maken...voor mijn moeder! meid, geloof me....je kan dit aan!! probeer zo veel mogelijk bij haar te zijn! heeeel veel sterkte gewenst deze vreselijke tijd.
Ik heb niet mijn moeder verloren, maar wel mijn vader. Ik had vooral nog willen zeggen dat ik heel veel van hem houd. Wat vragen betreft: misschien is het 'leuk' om zo'n boekje te kopen: oma vertelt oid? Daarin staan heel veel vragen, ook dingen waar je niet zo gauw aan zou denken.
Kahlen, ik wil je heel veel sterkte wensen! Zelf was ik 10 toen mijn moeder overleed. Nu ik ouder ben heb ik nog altijd veel vragen, helemaal nu ik zwanger ben. Ik zou inderdaad vertellen hoeveel je van haar houdt, en ook die brieven zijn een goed idee. Ik zou ook samen mooie herinneringen ophalen, een lach en een traan. Over het aankunnen, je gaat het aankunnen. Nu maak je je daar druk om, maar op het moment zelf kun je niet anders. En later zul je beseffen dat ze niet langer heeft hoeven lijden, die gedachte moet je vast houden. Ik wil je ongelofelijk veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd!
Brok in mijn keel van je berichtje.. denk dat ik zou proberen echt nog zoveel mogelijk tijd met haar door te brengen.. veel kracht en sterkte gewenst..
Ach meid, wat verschrikkelijk... Zeg haar elke keer hoeveel je van haar houdt en wat ze voor je betekent, maak nog mooie herinneringen. Geniet van de tijd dat ze er nog is en maak er ondanks alles toch een mooie tijd van. Je kunt je moeilijk voorbereiden op wat komen gaat dus mijn advies: laat het over je heen komen en dan kom je er wel. Mijn moeder stierf 11 bijna 12 jaar geleden en ik heb op haar sterfbed voor het eerst en voor het laatst "hou van jou" gezegd. Ik zou willen dat ik dat eerder had gedaan... Laat haar weten hoe belangrijk ze is, maar laat haar ook weten dat je je eigen staande zult houden als ze sterft. Meid, meer weet ik niet te zeggen.. Veel sterkte in de komende tijd!
Jeetje wat verschrikkelijk.. ik kan je alleen maar heel erg veel sterkte toe wensen, en probeer nog zoveel mogelijk samen te zijn. En inderdaad misschien een idee om wat filmpjes te schieten.. heb je toch nog iets "tastbaars". Misschien een boodschap voor de kleine? Of misschien haar stem opnemen met de telefoon, en het op cd of usb zetten.. Heel veel kracht en sterkte!
Oh en nog een tip: mete en camcorder videobeelden maken! Dat vind ik zelf een van de mooiste herinneringen. Haar nog even zien en horen. Wij filmde haar in goede en slechte dagen. Ik kijk er bijna niet naar, maar het idee om het te hebben is fijn. Hoe moeilijk en hard het ook is, je kunt dit aan en de kracht die je straks door je heen voelt, is omdat dit het beste is voor je moeder. Zij wordt verlost van deze nare slopende ziekte. Hoe moeilijk het voor jou ook is om straks door te gaan zonder je moeder. Praten is heel goed om te doen...