Oh wat voel ik me toch een zeur nu ik dit topic open. Al over de 38 weken heen, en ik verlang naar die bevalling. Al voor weeen en harde buiken maar het zet maar niet door. Nesteldrang is gekomen en gegaan. Ben doodop, en mijn ondergestel voelt aan alsof er een baby in is gekropen dan dat t eruit moet komen. Aargh.. Waarom duurt het zolang!! Ze draait nog om haar as, zoveel ruimte heeft ze in mijn ruimteschip. Met 37 weken lag ze met haar rug links, met 38 weken rechts en nu in t midden. En ze wilt maar niet komen.. Vuilniszakken liggen in bed, alles staat klaar voor het moment. Maar niks. Mevrouw denkt blijf lekker zitten. Volgende week zaterdag ben ik jarig. 5 dagen voor de uitgerekende datum. Maak me een beetje zorgen, ze zal toch niet op die dag komen... Ben ik nu zo ongeduldig of is dit normaal. Pff.. Sorry voor mijn geklaag. Aan de ene kant kan ik het niet bevatten, aan de andere kant is het zo lastig om geduldig te blijven. 5 jaar in totaal met tussen pauze's erover gedaan om eindelijk eens zwanger te mogen zijn. Helaas een miskraam gehad maar eindelijk staat ze op het punt om geboren te worden. En dan mag je nog zolang in ongeduld en spanning blijven zitten. Ik wordt gek.. Hoe houd ik dit vol?? Ben maar eens in bad gegaan, omdat ik echt doodop ben. Boek erbij gepakt, over een mishandeld jongetje. Helpt allemaal niks. De spanning blijft erin. En dan die honger, ik ben toch zoo blij als alles weer een beetje normaal wordt. Heb er nu wel genoeg van
Gaat vast allemaal goed komen. Wandelen , ga lekker een stuk wandelen in plaats van wachten. Hielp mij goed ook om zo fysiek met mezelf bezig te zijn. Succes komt goed.
Ik herken het. Ik had dat ook rond die tijd. En iedereen om mij heen leek te bevallen. En ik wilde ook zo graag. Was, door omstandigheden, wel klaar met zwanger zijn. Me er uiteindelijk maar bij neergelegd dat het nog wel tot 42 weken zou kunnen gaan duren. Uiteindelijk is onze kleine met 38+5 geboren!
wandelen doe ik veel, iedere avond, liefst ook overdag... zo actief mogelijk, ja hier zie ik ook iedereen bevallen... ik wil óók
Nog even volhouden. En dan ineens op een moment dat je het niet verwacht begint het.. Ik hield de 42 weken gewoon steeds voor ogen. Scheelt wat "overtijd" stress
Herkenbaar. Ik had het ook, net over de 37 weken al. Het begon al flink te rommelen, voorweeën, telkens stukken slijmprop en maar denken: 'ja, zou het?' Maar nee... Halverwege week 38 had ik me erbij neergelegd dat ik tot 41 weken zou lopen (lees: waggelen), toch braken mijn vliezen met 38+5 en de volgende dag bevallen. Het is heel lastig om niet te gaan zitten wachten, zeker als je niet lekker meer in je lijf zit. Toch proberen om afleiding te zoeken, dvd's, visite? Succes met de laatste loodjes!
Heel herkenbaar ! Hier mocht het vanaf 37w ook snel vooruit gaan. Zeker toen iedereen elke dag begon te vragen of ik nog niet bevallen was . Tot 39w niets van gerommel of dergelijke gehad dus had mij erop voorbereid overtijd te lopen, jammer genoeg . Maar op 39+6 begonnen de weeën spontaan en op 40w bevallen van onze meid . Nog eventjes volhouden, het kan ineens snel gaan hoor! Succes .
Inderdaad, waggelen. Dat doe ik ook wel, vooral wegens het pijnlijke gevoel daar beneden. Ben aan een boek begonnen, krijg niet echt de zin om erin te lezen. Wandelen wil ik zo graag. Manlief durft niet te ver met me te gaan. Hij is bang dat mijn vliezen breken. Tja aan huis gekluisterd is ook niks voor mij. Maar afleiding moet ik wel echt zoeken, en ook blijven zoeken. Ben erg wisselvallig, wil dit en dan dat. Niks is goed genoeg. Vandaag maar eens voor de verandering bij mijn broer geweest. We hebben een inrichting opgehaald voor de kamer van mijn neefje. Allemaal weer gelukkig. Daarna bij mijn ouders geweest waar mijn opa op bezoek was. Thuis visite, samen gegeten. Vanavond samen tv, manlief en ik. Dadelijk met de hondjes even een blokje om. Morgen misschien visite. Weet niet waar ik mijn afleiding verder in kan zoeken. Wil de kasten eens uit soppen. Manlief verslijt me voor gek. En hij ziet het ook niet zitten om mij even te helpen met die actie. Misschien wel als ik het toch ga doen.. Afleiding.. Moeilijk, als je moet wachten. En die streefweken aanhouden. Inderdaad mensen die vragen, is er nog niks op gang? Nee helaas. Voor de verjaardag houdt iedereen er rekening mee dat het niet door gaat. En iedereen de vraag, is ze er al? Vreselijk om het iedere keer te horen. Kan wel gillen.. Maar wat ben ik blij als ze eindelijk in mijn armen ligt. Zie ook niet tegen de bevalling op. Wil thuis, in mijn eigen bed bevallen. In mijn eigen omgeving, moeder woont naast ons dus die staat paraat wanneer het begint. Ik wil haar er zo graag bij hebben. En mijn man natuurlijk ook. Hij wijkt al niet eens meer van mijn zijde, zodra ik bel is hij hier. Ik kan gewoon niet wachten om van de daken te schreeuwen, dat onze nu naamloze dochter is geboren. Eindelijk dat grote geheim vertellen. Haar naam prijs geven. Zie zoveel berichten van de verloskundige. Iedere dag kindjes die geboren zijn, zoveel namen. En geen enkele is de speciale naam van ons. Ooh, ik wil haar bekend maken, haar naam, gewicht, haarkleur, foto. Haar zien en vasthouden, kroelen met mijn meisje.
Hihihi! Is alsof ik mijzelf hoor . Verschillen een dag zie ik Kan voor. Ik ook niet snel genoeg gaan. Zeker nu ik weer een nacht voorweeën heb. Alleen voel ik mij steeds verder terug trekken in m'n eigen wereldje. Maar tel ook zwaar af en heb altijd het gevoel gehad dat het "vroeg" zou komen, maar heb me er afgelopen week bij neer gelegd dat deze kleine waarschijnlijk lekker tot de 41 of 42 weken wil blijven zitten. (Hoop het niet, maar ga er wel vanuit)
Ik herken dit ook heel erg. Kan niet wachten! Wil heel graag kennismaken met de baby en zien hoe mijn dochter reageert. Ze is er ook erg mee bezig, voor haar duurt het ook lang. Ook begin ik echt mijn oude lijf te missen. Alles wordt zwaarder nu. Dochter slaapt ook niet meer tussen de middag en soms ben ik zo moe. Ben blij als het weekend is en mijn man ook wat meer kan doen. Ik heb een verhoogde bloeddruk nu en ik hoor donderdag of ik in week 38 ingeleid ga worden...spannend! Mijn dochter is ook in week 38 gehaald vanwege hetzelfde probleem. In die zin valt het nog mee met wachten, maar het kan ook zo zijn dat ze zeggen, kom volgende week maar weer op controle.
Had ik bij m'n eerste ook hoor! Toen had ik eerst een maand en daarna 2,5 week voor de bevalling uren lange weeën. De vk had die 2e keer zelfs gezegd: deze middag ligt je baby op je buik ipv er in.. En toch alles weer gestopt, heel frustrerend, ik was tot dat moment nog helemaal rustig en (ondanks alle klachten, zat o.a. met behoorlijke bekkenklachten al vroeg in de ziektewet) nog niet echt aan het 'wachten', maar na dir laatste keer weeën was ik er echt helemaal klaar mee. Alle bekende zwangere bevielen voor of op de uitgerekende datum, mensen die na mij waren uitgerekend hadden hun baby al op schoot en ik maar doorwaggelen Uiteindelijk is hij met 41+4 via inleiding gehaald... Dit keer ben ik weer op een zondag uitgerekend. Hier leiden ze liever niet in het weekend in en nemen ze er 2 dagen voor in de planning. Daarom tel ik vanaf het begin al 21-11 aan ipv 10-11. Enige nadeel: hierdoor is er minder haast on alles klaar te hebben, zo hebben we nog geen kaartje en gisteren pas het geboortepakje gekocht. Ik moet mezelf er af en toe aan herinneren dat ik nu wel 38 weken ben en dat het evt ook eerder kan komen..
Ik ben nu 29 weken en ik vind het al te lang duren haha! Ik zie er gewoon naar uit dat ik niet zoveel rekening meer hoef te houden met mijn lichaam. Of het wel goed is, dat ik mijn veters kan strikken zonder dat er eten omhoog komt, een wijntje etc.
Haha ik herken het van mijn laatste weken in min zwangerschap! Ik werd er zowat depri van maar probeerde nog wel het eea te ondernemen anders is het wachten echt killing! Ik werd uiteindelijk met 40 weken opgenomen en ingeleid. Succes met de laatste loodjes!
Héél herkenbaar! Na 20 weken in een rolstoel en 40 uur voorweeën om de 15 minuten zette het eindelijk door! Ik heb de 39 weken net niet gehaald, en daar was ik eigenlijk wel blij mee! (ik was t echt goed zat!) Maar vergeet niet, de gemiddelde zwangerschapsduur is toch echt 40 weken, hahaha! Sorry, hier heb je helemaal niks aan! Maar toch meis, echt... het is is waard!! En ze blijft echt niet zitten hoor, alleen ze komt pas op haar verjaardag!
Hoi meiden, Mag ik vragen vanaf wanneer jullie dit gevoel hebben? Ik ben nu 32 weken en sprak van het weekend 2 meiden die beide 6 en 3 weken te vroeg zijn bevallen. Mijn gedachte is dan alleen maar o no het zou maar geboren worden over 2 weken... K ben er echt nog niet aan toe. Geniet er van dat je zo naar je kindje verlangt! Ik zou graag willen dat ik er meer naar verlangde...neem het mezelf soms kwalijk dat ik dat niet hebt.
Super herkenbaar! Ik ben er ook helemaal klaar mee! Die lichamelijke ongemakken, dat 'volle' gevoel in je buik. Gister nog op een verjaardag geweest en dan krijg je steeds te horen nou ik denk dat ie nog wel ff blijft zitten hoor! Dus ik denk maar steeds nog max 4 weken en dan is hij er! Dat help wel een beetje. Maar ik zeg ook elke dag tegen de baby kom er maar uit hoor je bent helemaal klaar en hier buiten is het veel leuker dan daar binnen. Maar helaas luistert hij nog niet
Herkenbaar hoor!! Hier dacht ik dat ie vroeg zou komen, omdat ie tot nu toe overal vrij vroeg mee is (schopjes voelen was heel snel, bijvoorbeeld). Maar meneer heeft het blijkbaar nog heel goed naar zijn zin. Vorige week begonnen met frambozenbladtee, maar ook dat helpt niet. Tot vorige week ging het afleiding zoeken best wel goed, maar door rugpijn heb ik ook steeds minder zin om eruit te gaan. Dus de dagen gaan ook steeds langzamer en ik verveel me rot Ik hoop dus ook met smart dat hij snel geboren wordt. Ben inmiddels super nieuwsgierig naar hem ook
Ik denk dat je dit gevoel wel krijgt zodra die voor weeen zich aan dringen, dat heb ik tenminste. Gisteren een halve avond met zulke weeen gezeten. Tijd erbij gepakt, en uiteindelijk stopt het. Vreselijk!! Eerlijk, ik was er ook niet klaar voor als t dan zou gebeuren. Heb dit ook tegen mijn man gezegd, ik wil vanavond NIET bevallen.. Hahaha, goed gesprek met mijn dochter gehad, ze is gisteren niet gekomen. Ze was echter wel drukker dan normaal. Weet niet of dit er iets mee te maken heeft? Vandaag weer alles rustig, geen voor weeen, nog niet.. Wel meer krampen, tegen de menstruatie krampen aan. Dat wachten is me toch zo beu.. En die vermoeidheid erbij. Na al die maanden nooit ziek te zijn geweest, komt nu de griep aan waaien. Ook dat nog!
Waar ik vooral helemaal klaar mee ben, is dat schoppen van die kleine muis. Ze trapt niet heerlijk richting de juiste delen. Ze trapt tegen mijn maag. Iedere avond zit ik appels te eten, omdat ik verder niks kan verdragen wat het maagzuur de maagpijn tegen houdt. En ook zo nieuwsgierig naar het wonder. Ik ben zo blij dat jullie ook zo ongeduldig zijn! Stelt me al helemaal gerust!
Ik wou ik dat zo ver gekomen was! Het is ook een zegen dat je zolang het beste aan je kleine meid kan geven! Succes met de laatste loodjes!