Hoezo wordt een keizersnee altijd zoo onderschat??

https://www.lumc.nl/home/0001/12556/19997/805210124222715

De "waarheid" ligt wat in het midden..

Een keizersnee moet niet onderschat worden ook niet bij stuitliggingen. Het is een grote buikoperatie waar ALTIJD risico's aan zitten. Het is geen natuurlijk proces.

@Sniffie.. ik voel me precies hetzelfde en vind het ook behoorlijk irritant dat er nogal wat vrouwen zijn die alleen maar keizersnedes hebben gehad vinden dat ik er niet tegenop mag zien. Ik heb hele goeie natuurlijke bevallingen gehad en had dat heel graag nog een derde keer gedaan. Al dat gedoe vooraf, tijdens en ook nog daarna... Nee hoor.. daar kies ik niet voor maar keuze heb ik niet.

@Annette.. ik heb twee natuurlijke bevallingen mee gemaakt zonder pijnstilling en echt geen helse pijnen door staan. Maar wel.. een enorme KICK gekregen en ik zat binnen een paar uren na de bevalling beneden op de bank met bezoek! Ook de bv liep gelijk lekker.

 

Ik ben ook bevallen dmv een spoedkeizersnede. De dag erna moest ik al douchen en het viel wel even tegen man man ik kon amper rechtop staan. Maar het herstel ging gelukkig erg snel. Nog geen twee weken na de keizersnede zat ik al op de fiets. Mentaal vond ik het wel zwaarder. Ik moest echt hechten aan m'n zoontje dit duurde een paar dagen. Ik had niet direct het moedergevoel en de borstvoeding is niet op gang gekomen. Nu kan het ook liggen aan het feit dat m'n zoontje 6 weken te vroeg is geboren. Was er nog ff niet klaar boor

Er is een grote kans dat ons dochtertje ook met een keizersnede geboren wordt. De placenta ligt een stuk voor de baarmoeder en ze is erg groot, dus ik krijg nu extra echo's zodat ze een plan de campagne kunnen maken.

 

de eerste keer had ik een geplande keizersnede ivm stuitligging en afwijking baarmoeder
de tweede keer spoedkeizersnede ivm foetale nood.

eerste keer herstel.... auwwww was haast verslaafd aan de paracetamol en liep als een oud vrouwtje.
ruggeprik moest 3x gezet worden,,,deed ook behoorlijk zeer.

tweede keer herstel.... liep na 1 dag alweer vrolijk rond in het ziekenhuis en ze keken me aan alsof ik gek was van de verpleging.
had echt nergens last van.
alleen tijdens de ks heel veel pijn gehad. ruggeprik zat niet goed maar ik wilde niet onder algehele narcose en hun wilden niks bijspuiten zolang de kleine er nog in zat. gelukkig toen hij er uit was hebben ze me stoned gespoten... maarja dan krijg je het dus niet meer mee wat er gebeurt.

man heeft mogen buidelen met beide kinderen (allebei couveuse) en het grote nadeel vind ik dat het zolang duurt voordat je bij je kindje bent.

maar ook hier opmerkingen bij de eerste keer van mn s.zusje; nou ik liep alweer te poetsen hoor na mijn ks, had nergens last van.
ja en??? ikke wel dus houd je mond dicht!

 

Mijn omgevinv was wel heel begripvol. Begrepen echt goed dat ks een zware buukoperatie is. Mijn herstel verliep trouwens wdl heel vlot. Liep binnen 3 dagen meerdere keren per dag hier naar beneden (3 hoog)

Alz ik het zo leez heb ik blijkbaar voor de makkelijke weg gekozen.ben i geleid en had al 36uur gebroken vliezen zonder weeën en we hebben toen besloten onze dochter te halen toen ze het jog goed deed dan wanneer het spoed werd.

Kijk er ook heel positief op terug. Maarik had me ook geen voorstelling van xe bevalling gemaakt. Dat heeft mij enorm geholpen dat ik het gewoon op me af liet komen.

Wel NOOIT meer een ruggeprik.wat doet dat zeer.

 

Voor diegenen die mijn opmerking over stuitligging vervelend vonden... ik heb deze al enigszins toegelicht. En ik had het over de opmerking van leken, niet van deskundigen.
Ik had, als ons manneke in een stuit was blijven liggen, graag een natuurlijke bevalling willen proberen. In ons geval had dat ook gemogen. Maar wij wilden het ook met name vanwege hopelijk nog een volgende zwangerschap en de hogere risico's die je dan als moeder hebt na een ks. Bij een tweede kindje zou de keus ws al anders zijn uitgepakt.
We hebben de risico's goed besproken, percentages en soorten problemen uitgebreid naast elkaar gelegd. Maar dit was onze keuze. Een ander mag uiteraard anders kiezen. Iedereen die ik sprak zei echter: oh, dan neem je dus een ks. Zo van'doen we ff tussendoor bij de thee ofzo'.
Terwijl wij het juist een grote en verantwoordelijke keuze vonden en geen peanuts.

 

Hier een gewone bevalling gehad en bij de tweede een ks.
Bij beide herstelde ik supersnel. Na 1.5 week liep ik in beide gevallen alweer 3 km naar dorp en terug met kinderwagen.
Voelde me weer fit.

Beetje jammer dat de ruggeprik niet werkte waardoor ik tijdens de ok veel pijn heb gehad. (héél veel).
Ze konden pas meer pijnstillers geven toen de kleine eruit was.
Het zetten van de ruggeprik was bij mij een eitje. Voelde hetzelfde als een bloedafname of zetten van een gewoon infuus.
Voor mij dus echt fluitende bevallingen. Maar ik was een enorme uitzondering zei de kraamzorg....

 

Dit vooral denk ik! Ik heb dan wel geen ks gehad maar wel een buikoperatie (bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap) en man wat was dat herstel zwaar! Het was misschien wel zwaarder dan na m'n bevalling en dat had ook met het psychische component te maken maar ook met de pijn en het feit dat het zeker anderhalve week duurde voordat ik weer iets kon. Ik heb ook wekenlang niet op 1 zij of op m'n buik kunnen liggen. M'n bevalling was pijnlijk en mooi tegelijk. Na ruim een jaar merk ik dat er nog steeds iets veranderd is aan de onderkant. Wordt gelukkig nog wel steeds iets beter (blaasfunctie) maar of het helemaal goed komt weet ik niet.

 

Tsjah het is verschillend bij iedereen denk ik. Vriendin van mij kon na een week alles weer zonder echt pijn. Terwijl mijn buurvrouw 4 weken erna nog amper wat kon.

 

Ik heb 3,5 jaar geleden een geplande keizersnede gehad ivm de voetligging van mijn dochter. Het was een goede ervaring. De ruggenprik vond ik niet zo leuk, maar op het moment dat ik dacht dat ik het niet meer trok, zat hij eindelijk goed. Ik kreeg mijn dochtertje direct na het hechten bij me; met haar op mijn borst werd ik teruggereden naar de kraamafdeling.
Het herstel verliep ook redelijk voorspoedig en ik heb geen problemen gehad met het geven van borstvoeding. Rechtop lopen voelde in het begin niet lekker; de wond trok enorm. Maar al met al voelde ik me na een week weer behoorlijk vitaal.

Wel heb ik aan de keizersnede een trekkerig gevoel bij mijn blaas overgehouden. Als ik heel nodig moet plassen bijvoorbeeld, en mijn blaas loopt leeg, dan trekt het nog steeds. En ook bij hoesten, niezen etc. voel ik er nog een bepaalde spanning op.

Deze keer ga ik natuurlijk bevallen. Ik mocht kiezen voor weer een keizersnede, maar zou dat -ondanks mijn goede ervaring- niet zo snel nog een keer doen. Ik ben bang dat het trekkerige gevoel bij mijn blaas na een tweede keer nog erger wordt.
Ik hoop op een voorspoedige vaginale bevalling; ik weet dat je daar ook niet per se vitaal uit hoeft te komen

 

Ja je hebt dubbele verhalen. Ik bedoel mijn schoonzusje kreeg een keizersnede en 8 dagen later liep ze rond tilde door dr hurken. Poetste en deed alles weer.
Ik denk dat het ook te maken heeft met hoe snel je hersteld.
En hoe de keizersnede is gedaan.
In belgie word hij van binnenuit gehecht met oplosbare hechtingen. In nl word je vastgeniet in helmond in ieder geval

 

Ik heb ook een spoedkeizersnede gehad en mijn ervaring was ook dat mensen er heel makkelijk over dachten. Het was bij mij de bedoeling om normaal te bevallen maar door complicaties lag ik binnen 10 minuten al op de OK. Mijn schoonzus zei doodleuk naar haar vaginale bevalling van een prematuur dat ik niet wist wat bevallen was en ze had toch zo'n pijn gehad. Ik geloof best dat een vaginale bevalling pijn doet, twijfel ik niet over maar ze deed alsof ik appeltje eitje gehad had. Ik ben een harde qua pijn, maar de keizersnede deed echt wel pijn. Zeker de dagen erna. Op dag nummer 5 ging ik met mijn man, zusje en dochter naar de brievenbus zo'n 200 m verderop in de straat. Heen ging maar terug! Wat was ik blij met m'n kinderwagen. Eenmaal thuis was ik doodmoe, onvoorstelbaar.

Mensen vergeten gewoon echt dat het een hele zware buikoperatie is met een herstel van zeker 6 weken. Mijn dochter was al zeker 10 weken oud toen ik voor het eerst een normale spijkerbroek aan kon. Eerder deed het echt pijn aan het litteken.

 

Als ik de foto's terugkijk zag ik er na de ks uit als een fotomodel Onder de morfine, dan wil het wel...

Ik vond het herstel zwaar, had mijn meisje graag en veel willen dragen, maar door de wond en de buikspieren ging dat gewoon niet Had geen complicaties oid, maar heb nog zeker een jaar echt een vervelende pijnlijke plek gehad bij de wond.

Sterkte meid! Rustig aan opbouwen maar, je gezondheid komt wel weer terug.

 

Van de eerste ben ik bevallen met een vacuum en een flinke knip en scheur. Maar na een week was ik al goed hersteld. Na twee weken kon ik al behoorlijke stukken lopen, lichamelijk gezien was ik weer de oude.

Bij de tweede bevallen met een keizersnee, na een hele nacht weeen en twee uur persen. Ik herstel snel en kan al een half uur lopen, bukken gaat ook goed. Maar lichamelijk ben ik veel sneller moe. Ik merk dat mijn lichaam veel langer nodig heeft om te herstellen dan na de eerste bevalling.

Het herstel van een keizersnee vind ik zwaarder en ik heb ook het gevoel dat het behoorlijk wordt onderschat.

 

Ik werd binnenwaarts gehecht met oplosbare hechtingen in het IJsselland. Moet niet denken aan die nietjes...

 

Ik heb 3 keizersnedes gehad (2 spoed, 1 gepland) en vind inderdaad dat het door veel mensen goed onderschat wordt.
De eerste keer trouwens geniet, maar dat vond de verpleegkundige zelfs al ouderwets, dus geloof niet dat dat nog vaak gebeurd.

Wat ik zo stom vind, als mensen een blindedarmoperatie krijgen (kijkoperatie soms zelfs, dus 3 plekjes) is het algemeen geaccepteerd dat ze een paar weken rustig aan doen, maar na een ks, wat gewoon een zware buikoperatie is, zijn sommige mensen verbaasd als je na een week er nog last van hebt.

 

Bij onze laatste was er foetale nood waardoor de spoedks om de hoek lag. Ik moest binnen 2 uur spontaan bevallen of zodanig ver zijn in mijn ontsluiting, anders spoedks. Vanwege dat ik zelf erg ziek was (sepsis) mocht ik geen ruggenprik omdat dat de bloeddruk nog lager maakt, en die was al gevaarlijk laag. Bij de hele situatie had ik zoiets; waarom 2 uur afwachten? Zoon en ik ernstig ziek; Snij me nu maar open, eruit met de baby! Maar die algehele narcose en dan dus de geboorte van mijn zoon missen? Dat vond ik nog het ergst! 2 uur en 15 min later is hij geboren. Geen ervaring dus met ks, maar ondanks ik er eerst niet vies van was ben ik zo blij dat hij spontaan geboren is vanwege al die ritjes van en naar het ziekenhuis met de auto die ik gewoon kon! Achteraf had ik het denk ik duidelijk onderschat.

 

Precies! Na een dag doodziek te zijn geweest door zwangerschapsvergiftiging, had ik nog maar 3 cm ontsluiting (9 uur in het ziekenhuis, 23 uur 3 cm :/). Toen werd er eindelijk besloten tot een keizersnede. Toen ze aan het snijden waren voelde ik pijn, heel erge pijn. Na extra verdoving nog steeds veel pijn, en toen werd het volledige narcose.

De vrouw van m'n vader zei toen (bij het eerste bezoek), ach, dat ben je zo weer vergeten..

En inderdaad, dan komt het herstel nog..lichamelijk maar ook psychisch!

 

Hier nog iemand die zich hier heel erg kwaad over kan maken.
Ik heb zelf een natuurlijke bevalling gehad en mij biggest fear tijdens mijn zwangerschap was een keizersnede.
Ik heb in mijn omgeving gezien hoe ontzettend heftig dat kan zijn en het feit dat je inderdaad weken lang gebukt gaat onder pijn etc.
Nu kan een normale bevalling ook erg pijnlijk zijn en zeker op het moment zelf, maar dat is wel de mannier waarop de natuur het bedoeld heeft. En onder de hechtingen down under nee niet fijn maar een keizersnede is een grote buikwond die door meerdere lagen huid gaat.
Ik snap dus ook echt niet als ik mensen hoor zeggen (mijn nichtje roept dat altijd) ik hoop dat ik een keizersnede krijg als ik ooit ga bevallen. Je kan tegen zulke mensen praten als brugman maar die geloven het waarschijnlijk pas als ze het zelf meegemaakt hebben.