Hallo meiden, Ik heb 2 maanden geleden een miskraam gehad, waar ik het nog steeds moeilijk mee heb! Maar wat ik nog het ergste vind is dat er zoveel onbegrip is van familie en vrienden. Mensen weten gewoon niet hoe ze hiermee om moeten gaan en maken zo'n ontzettend pijnlijke opmerkingen. Ik voel me zo verschrikkelijk eenzaam en alleen hier in staan (samen met mijn man natuurlijk). Hebben jullie dit ook zo ervaren? Nu, twee maanden later, heb ik sterk het gevoel dat ik er niet meer over mag praten en al helemaal niet meer over mag jammeren en rouwen. Wat je niet ziet bestaat toch niet? Zo denken mensen er over. Het was wel ons kind, hoe klein dan ook!!! Hier een opsomming van wat opmerkingen die mij in het verkeerde keelgat zijn geschoten en ik echt ff kwijt moet om mijn hart te luchten!: - Een tante die een kaartje stuurt om te feliciteren met de zwangerschap en bij het bekent maken van de miskraam zegt, dat ik het kaartje maar moet bewaren voor de volgende.....slik! - Mijn moeder die een knuffeltje had gekocht wat ze me kado wilde doen en zegt, ach dan geef je het toch gewoon een ander kado.... (hallo, dat knuffeltje was eigenlijk voor ONS kind, niet voor een ander!!). Ik heb het dan ook mooi bewaard als aandenken. - Ik ben in het ziekenhuis opgenomen geweest om de miskraam op te wekken. Dit was zeeeeer pijnlijk, echt een kleine bevalling, maar echt heftig! Als het allemaal achter de rug is, app ik mijn schoonzus dat het voorbij is. Zij reageert: En, heeft de pijn ook een 'download' te weeg gebracht? (Die 'download' was wel ONS KIND!). Alsof het niets is. - Mijn schoonmoeder (kraamverzorgster) belt na het vervelende nieuws op, ze is op haar werk en heeft een oerhard huilende baby in haar armen. Ze maakt een sarcastische opmerking, 'Nou, dan kun je de babyspulletjes nog niet ophalen bij je tante'. 'Jammer nou he, moedertje natuur heeft besloten'. (Daar zit je op dat moment toch niet op te wachten? Zeker niet met een krijsend kind op de achtergrond!). - Mijn schoonvader die zegt een paar weken na de miskraam, 'goh, je bent geloof ik wat afgevallen', (Nou, dat is meestal het geval als je niet meer zwanger bent)..... koekoek! Denk eens na! - Een vriendin verteld 2 dagen na mijn miskraam tegen mijn man dat ze het niet bijna niet durft te vertellen, maar dat ze al 6 weken zwanger is. Ze kon het niet voor zich houden. Een week eerder zat ik bij haar te huilen en zat zij met krokodillentranen naast me. - Een vriendin zegt amper een week na de miskraam 'En? Heb je het al kunnen afsluiten?', (Nou wat denk je zelf, dat je dit binnen een week bent vergeten!!?). - Diezelfde vriendin komt een aantal weken later vrolijk binnen met haar vriend. Ze heeft een taart bij zich met alle echo foto's en zegt nog vrolijker dat ze wat te vieren hebben. Ze is zwanger! (Nou, proficiat het is hun gegund, maar moet dat zo nodig met een grote taart en mooie foto's terwijl de echo van ons er totaal niet goed uit zag???). Nu zijn dus twee vriendinnen tegelijk zwanger en sta ik met lege handen. Het frustreert me enorm dat ik niet weet of het snel goed zal komen bij ons, terwijl hun dadelijk vrolijk rondlopen met hun dikke zwangere buiken. Het maakt me stiekem best jarloers. Meiden, hebben jullie ook zo'n eenzaamheid en lullige opmerkingen ervaren? Graag jullie reacties!
meid wat een mega vervelende reacties! ik snap je heel goed....een miskraam is niet niets dit moet je verwerken... ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen en neem de tijd om het een plekje te geven..... knuffel charlie
Hoe ongevoelig kunnen mensen zijn! Laat je niet op je kop zitten en neem je tijd. Niemand kan voor jou invullen hoe je je moet/mag voelen! Snap erg goed dat het pijnlijk en jalours makend is om nu vriendinnen zwanger te zien. Herken het heel erg. Niet dat je/ik het ze niet gun, maar er zelf ook zo naar verlang. Gelukkig krijg ik juist veel steun. De enige opmerking die ik regelmatig hoor terug komen is: (het was een 3-ling) "Misschien maar beter zo. 3 was wat veel geweest." Zeg dan standaard: "ze waren alle 3 meer dan welkom geweest" O ja en mijn moeder vertelde, als soort van steun, dat ze dit gevoel van een miskraam kende omdat ze meerdere abortussen heeft gehad. Nou dan weet je JUIST NIET hoe dit voelt!
Lieve Jel, Dat is moeilijk hè? Ik heb daar ook last van, naast de vele begripvolle reacties. Maar helaas maken de nare opmerkingen meer indruk. Ik wens je veel sterkte. We staan niet alleen. Heel veel vrouwen kennen het verdriet. Liefs
Ik snap jullie verdriet wel en het zal heel Gemeen overkomen wat ik allemaal ga zeggen maar zo bedoel Ik het absoluut niet. Het stukje waar je vertelt dat je vriendin leuk Komt aanzetten met een echotaart vind jij vervelend, ok snap ik maar bekijk het ook van de andere kant.. Zij is natuurlijk superblij en hoe vervelend het ook voor jou is... Moet zij haar blijheid dan maar wegstoppen? Verder ja de opmerkingen zijn niet leuk. Ik weet ook niet hoelang geleden je de miskraam hebt gehad, voor jou en je man zal dat altijd pijnlijk blijven maar de rest van de mensen om jullie heen zullen echt niet maanden met jullie mee rouwen. Om het even heel bot te zeggen... Hun leven gaat gewoon verder en voor de rest is het jullie "probleem" Sorry maar zo is het gewoon. En ik weet dat het vreselijk overkomt wat ik allemaal zeg maar nogmaals geloof me, ik bedoel het echt niet vervelend of slecht. Jullie hebben jullie kind verloren en het is echt verschrikkelijk ik hoop dat het jullie nooit meer gebeurd, nemen jullie de tijd om het goed te verwerken maar verwacht niet dat de rest van de omgeving dat ook doet
ik snap het helemaal de enige opmerking die ik heb gekregen destijds ah het was nog maar een klein ding zeg hallo t was ons kindje en geen ding blugg dat wijf heb k ook de waarheid gezegd:] en neem de tijd om het te verwerken heb het hier ook nog steeds moeilijk mee.
Fijn dat Lennylenn het zo goed begrijpt en zo fijn aanvoelt wat Jel nu nodig heeft zo kort na deze verdrietige gebeurtenis. Jel zal zich nu vast veel beter voelen door de gevoelige woorden in dit bericht. Zij heeft in Lennylen nu vast de lotgenoot gevonden waar zij, zoals aangegeven in het onderwerp, naar op zoek was.
Ik heb een miskraam gehad met 6 weken ( 19 september ) Maar ook ik heb al van die domme opmerkingen gehad. - ach, het vruchtje voelde er niks van hoor, heeft zo moeten zijn. - tja, miskramen komen vaker voor hé. - Je was toch nog niet zover in je zwangerschap, dus ja, gewoon verder gaan. Dan denk ik : dat kan allemaal wel zo wezen, maar het was ONS kindje !!!! En ja, ook al was ik pas 6 weken, dat maakt het echt niet minder pijnlijk. Meid, sommige mensen hebben domme opmerkingen, of misplaatse grappen die nergens opslaan. Die denken niet na over hoeveel pijn het kan doen.
Ja helaas ken ik het ... de meest lompe en onnadachte opmerkingen.... Weet je, pas als je het zelf mee hebt gemaakt weet je wat je wel/niet moet en kunt zeggen. Dikke knuffel en heel veel sterkte
Och meid, wat een nare reacties heb je gekregen. Bij ons is het nu al bijna vijf jaar geleden dat we ons eerste kindje verloren bij een termijn van ruim 14 weken. Een meisje met down syndroom. Gelukkig ben ik veel nare opmerkingen vergeten, maar 1tje krijg ik niet uit m'n hoofd en dat is dat het maar beter is zo, want dit soort kinderen slopen je huis. Tja, daar ben ik niet op ingegaan. Gelukkig heel veel fijne reacties gekregen. Heel veel sterkte meid.... Xxx
Tegen mij zei er 1 dat het mijn eigen schuld was omdat wij er steeds gelijk er weer voor gingen na een miskraam ( had er 3) terwijl ik toch echt van de gynaecoloog groen licht had
Lieve meiden, Wat fijn dat er al zoveel mensen gereageerd hebben. Ik weet dat ik niet de enige ben die hier door heen moet. Wat fijn dat je op dit forum met anderen van gedachte kunt wisselen. En ook jullie hebben heel wat lompe ommerkingen naar jullie hoofd geslingerd gekregen! Inderdaad, mensen weten pas wat het is als ze het zelf hebben meegemaakt. Er zou veel meer aandacht moeten komen voor het onderwerp miskraam. Er rust nog steeds een taboe op! Een tante waar ik eerst best veel contact mee had, heeft sinds mijn miskraam (2 maanden geleden) niets meer van haar laten horen. Ik zou haar babyspulletjes overnemen en nu het voorbij is.....hoor ik helemaal niets meer van haar. Dat is heel pijnlijk. Ik heb een wijze les geleerd......ik heb hierdoor mensen ECHT leren kennen. Ik wens iedereen erg veel sterkte met het verwerken van zoiets heftigs. En trek jullie niets van anderen aan, hoe moeilijk dit ook is.
Hier ben ik het volledig mee eens! Ik denk dat als er wat meer open over gepraat zou worden het voor je omgeving ook "gemakkelijker" wordt om er mee om te gaan (zelfde geldt trouwens voor het topic: het lukt maar niet). Nadat ik het verteld had kreeg ik ineens vanuit mijn omgeving heel veel verhalen te horen. Ik denk dat meer dan de helft van mijn vriendenkring/ collega's hiermee te maken heeft gehad, ik had daar geen idee van. De opmerking die mij het meest bijgebleven is was dat het kwam omdat ik natuurlijk al heel erg oud was (29 jaar), had gewoon eerder moeten beginnen... Wel moet ik toegeven dat als ik naar mezelf kijk ook elke opmerking over wat dan ook maar op dat moment hard aankwam, terwijl het misschien niet altijd zo bedoeld was. Mijn vader complimenteerde me ook een paar weken na die tijd met dat ik afgevallen was. Was ik toen heel kwaad/ verdrietig over, maar als ik terug kijk denk ik dat ie gewoon iets liefs probeerde te zeggen maar wist niet hoe/wat... Jel en andere meiden, heel veel sterkte met het verwerken van jullie verlies!
Wat een domme opmerkingen he?! Hier ook een paar. -ach, je hoeft tenminste niet gecuretteerd! (Was een bbz die godzijdank zelf los kwam, ik was aan het wachten of ik met spoed geopereerd moest ja of nee) -jullie tijd komt nog wel. -wij hadden een afspraak staan voor de gyn en zouden dus waarschijnlijk een start maken in de MMM. Door de miskraam heb ik bewezen dat ik het zelf kan () en hebben we dus geen recht op hulp. Ik kreeg als reactie dat ik blij moest zijn dat ik geen ivf nodig had. Wel ja, daar zouden we mee beginnen. -een week of twee later pakte ik bij vrienden een toastje met filet. "Oooo je eet filet". Wat had je gedacht, dat ik met drie weken weer opnieuw zwanger kon zijn :x -de eerste is toch altijd een miskraam...
Mensen kunnen zeker lompe opmerkingen maken. Gelukkig heb ik merendeels heel lieve reacties gehad, maar wel natuurlijk ook de standaard 'er was vast iets niet goed met het kindje, het is beter zo', en 'het was nog pril'. Overigens heb ik daar zelf geen moeite mee, want beide opmerkingen zijn waar. Ik snap soms ook wel dat een 'omstander' zoekt naar woorden, het is niet makkelijk om iets troostends te zeggen tegen iemand die niet te troosten is omdat het gewoon niet goed gaat komen. De zwangerschapsaankondiging van je ene vriendin (ik durf het bijna niet te vertellen maar...) snap ik wel; ze wil het jullie misschien juist niet te laat vertellen zodat je het niet via-via hoort maar van haar? Zodat ze het jullie in een situatie kan vertellen waar je het even rustig voor jezelf kan verwerken, en niet in het openbaar ofzo. De andere aankondiging met die taart vind ik ook erg apart... Het is ook wel lastig, je kan het ook eigenlijk niet 'goed' doen denk ik. Als je een zwangerschapsnieuwtje verteld aan iemand die net een mk heeft gehad. En het niet vertellen is ook niet echt een optie, want het gaat na een tijdje toch opvallen. Ik heb zelf met alle opmerkingen die troostend bedoeld waren geen problemen, ook als het misschien wat 'ongelukkig' er uit kwam. Het gaat mij om de intentie erachter, en de meevoelendheid. Maar mensen die het bijna als een soort zakentransactie bespreken... pfff... die hebben zoiets duidelijk nog nooit meegemaakt!
ik heb eergisteren een vmk gehad en snap eigenlijk wel wat lennylen probeert te zeggen. dat jij een miskraam gehad hebt wil niet zeggen dat je niet blij kunt zijn voor een vriendin die zwanger is. Zij kunnen dat toch moeilijk voor je verborgen houden. zou ook niet eerlijk zijn! Ik heb ook wel reactie gehad van dan had het kindje niet gezond geweest of ach jullie tijd komt nog wel.... nou dat moet bij ons nog maar bezien worden... hebben er 7 jaar over gedaan om 1 positieve test te krijgen! Mag toch hopen dat dat niet de laatste is geweest!
Ik heb in juli een miskraam gehad en ik heb het er nog moeilijk mee vooral als ik zie dat er steeds meer zwangeren zijn in mijn omgeving.. Ik gun het iedereen van harte maar ik vraag me dan af wanneer het mijn beurt is. Na mijn miskraam kreeg ik te horen dat het vaker voorkomt bij de eerste zwangerschap.. Alsof het dan minder erg is! Mensen bedoelen het goed maar soms kunnen ze beter niets zeggen vind ik.
Hallo allemaal Hier vier keer mkmeegemaakt.laatste juli,5 dagen voor verjaardag van onze zoon van 5. Hier ook de gekste opmerkingen.werk zelf in de zorg:ach dan moest je misschien nog rustiger aandoen,net alsof t mijn schuld is. Hoeveel weken was je,ow 8 ,ow dan was t nog toch. Vind dat er ook eigenlijk niks aan nazorg wordt geboden door zh of dergelijk.het heeft toch een inpakt op je leven.je krijgt als je geluk heb een echo en dat is het. Verder ga je dan heel snel weer door met je leven net alsof er niks aan de hand is.