ja dames, deze keer niet een schoonmoeder die t bloed onder je nagels vandaan haalt. maar het is mijn eigen moeder waar ik me toch een mega discussie mee heb gehad. zaterdag gingen we naar mijn oma(zwaar dement, weet en kan niks meer) en op terugweg begon mijn zoontje heel vervelend te doen. hij was moe, had honger. dus was logisch. maar dat wilt niet zeggen dat ik het moet accepteren. hij begon te slaan met speelgoed(ik zat achterin naast hem) had een grote mond en begon stoute worden rond te slingeren. dus ik heb hem 2 waarschuwingen gegeven en bij de 3e keer verhief ik mijn stem en hij was zn lollie en auto kwijt. toen kreeg ik me toch ff de wind van voren van mn eigen moeder..! ik pakte het niet goed aan, en moet hem geen negatieve aandacht geven ('nee' zeggen, lollie afpakken, stem verheffen) Ik deed het volgens haar dus helemaal verkeerd en daarom had hij zo'n grote mond... ik moest hem positief benaderen want met positieve aandacht naar hem toe, krijg je positieve aandacht terug (ehhh wtf?) nou sry hoor maar als hij zit te schelden en slaat met speelgoed, noway dat ik hem dan lief ga aankijken, aai over zn bol en zeggen 'oh lieverd, wat sla je toch hard met je auto tegen mama aan' het was een uur rijden naar huis en hele weg hebben wij de discussie gehad dat ik het altijd verkeerd aanpak en hij daarom zo opstandig is... zij gaf als voorbeeld dat zij vroeger(bij mn oudste broer die nu 35 is) positief reageerde als hij bijvoorbeeld potloden op de grond gooide. dan zou je volgens haar er een grap van moeten maken(ja ook als hij het expres op de grond gooit meerdere keren) en dat je erom moet lachen en je kind dit beter snapt en het daarom niet meer doet. omdat hij dan positieve aandacht van je krijgt waar hij door met spullen te gooien, om vraagt nou sla mij maar dood maar is er serieus iemand die het op díe manier aanpakt? kind gooit met spullen, slaat en schopt. en dat moet je dan belonen met 'goh gekkie, jij kan wel ver gooien he' ??? snap ik het hele opvoeden niet en doe ik het al 4jaar fout of is mijn moeder gewoon helemaal de weg kwijt?!
haha positief op alles reageren lijkt mij ook niet helemaal de oplossing. Het ligt denk ik wel iets genuanceerder. Je hoeft niet over alles ontzettend kwaad te worden / stem te verheffen enzovoorts, maar ik denk dat de meeste wel begrijpen dat op het moment er geslagen, geschopt, gescholden e.d. wordt er toch echt wel met een ferme stem gesproken mag worden + eventuele straf. Er moet echt wel een wezenlijk verschil zitten in wanneer een kind geprezen wordt, lief is e.d. of wanneer een kind echt dermate stout is dat hij/zij daar een maatregel voor krijgt. Hoe kan het kind anders onderscheid leren en weten wat goed of fout is?
De eerste is bij ons op komst dus hoe ik dat zou aanpakken blijft nog even de vraag. 1 ding weet ik wel ik doe het op mijn manier en tips zijn prima maar zowel mijn moeder of schoonmoeder zou mij dus echt niet zo hoeven toe te spreken waar mijn kind bij zou zitten. Ik had gezegd dat het fijn is hoe zij het heeft gedaan maar dat het mijn kind is en dus ook op mijn manier gebeurt einde discussie.
Nou euhm. .... Denk dat jullie beiden een beetje gelijk hebben. . Soms is mn dochter meer onder de indruk als ik duidelijk laat merken absoluut niet onder de indruk te zijn. . Dat kan zijn in de lach lach schieten omdat ze zich vreselijk aanstelt of inderdaad reageren met: gossie wat kun jij een bende maken. . Opruimen kun je zeker niet? Ipv boos worden. .. Maar om nou te zeggen dat mijn dochter niet opstandig is... Dan zou ik echt heel hard liegen hahahaha
nou idd. er moet zeker verschil zijn. tuurlijk verhef ik niet altijd mijn stem. maar als hij mij blijft meppen terwijl hij al 2 waarschuwingen heeft gehad, ja dan laat ik mij wel even horen. maar als hij thuis een autotje te hard door de kamer laat rijden(vliegen) dan zeg ik hem ook op een normale rustige toon dat het ook wat minder kan en dan is het ook gewoon klaar en speelt ie lief verder. maar zij vind dus echt dat je altijd positief moet benaderen. heb mn moeder ook ff duidelijk gemaakt dat het prima is dat ze een keer advies heeft. maar nu was ze gewoon serieus haar manier van opvoeden bij mij aan het opdringen want ik deed het dus volledig fout in haar ogen en daar was ze heilig van overtuigd. haar manier is de juiste manier vind ze
Nounou, dit gaat wel ver hoor. Het klopt dat kinderen beter reageren op positieve prikkels dan op negatieve. Dat houdt in dat je beter op kunt letten of er een moment is waarop je een compliment kunt uitdelen dan opletten of je ergens in moet grijpen waar het fout gaat. Ook de kleinere dingen zijn soms complimenten waard, dus wanneer een kind een uur heeft staan dreinen om geen schoenen aan te hoeven en uiteindelijk toch inbindt is dát het compliment waard. Dat betekent echter niet dat je geen nee meer mag zeggen. Vertellen wat wél mag blijft de betere optie, maar in sommige situaties is even streng zijn echt niet erg en een stuk veiliger. Slaan is zo'n moment - jouw veiligheid komt in gevaar, dus je grijpt in, rustig wachten tot je weer gedrag ziet om te becomplimenteren is er dan echt niet bij. Wat dat betreft is doelen tegen elkaar afzetten wel belangrijk. Overigens - voed je zoon gewoon op zoals jij wilt. Natuurlijk wil je moeder tips geven (en die kunnen best wat waard zijn zo nu en dan, ze heeft zelf immers ook kinderen grootgebracht). Het blijft echter jouw kind, dus jouw beslissing.
Nou ben het met jou eens hoor.... En daarbij moet je moeder respecteren dat jij je eigen manier hebt.
tuurlijk, als de kamer hier een bende is vraag ik ook heel lollig waar hij deze keer de TNT-bom had verstopt. en dan ruimen we samen gewoon eventjes op. of we grappen dat de piet anders onderuit gaat op zn platte giegel met al die autotjes hier over de vloer. maar als hij gaat slaan en blíjft slaan, ja dan laat ik mezelf toch echt wel horen als hij na 2 a 3x niet wil luisteren met een waarschuwing
Slaan oid is hier ook not done hoor... En wat anderen ook zeggen. . Jij doet het op jouw manier. . Effe bot gezegd je moeder heeft haar kansen qua opvoeden al gehad. . Nu mag jij het proberen
idd, haar tijd is geweest. en dat zeg ik haar ook regelmatig. ze bemoeid zich namelijk altijd met onze opvoeding. prima als ze wilt helpen, en prima dat ze advies geeft. maar dit is gewoon opdringen hoe zij het heeft gedaan en zo móet ik het ook doen vind ze. nou dat gaat er bij mij niet in. en zij bedoeld ook echt serieus op álles positief reageren he
Ieder heeft z'n eigen manier van opvoeden, dus ze moet de jouwe gewoon accepteren (kijk, als je je kind nou bont en blauw zou slaan lijkt ingrijpen me verstandig Maar waarschuwen en daarna stem verheffen en straf, kom zeg, niks raars aan).. Ik wil straks als de kleine er is gerust tips, maar moeder en schoonmoeder hoeven met mij echt niet in discussie te gaan over de opvoeding, want dat bepalen ik en mijn vriend.
Ik ben het met jou eens, maar wat me nog het meeste stoort is dat zij jou hierop aanspreekt waar je kind bij is. daar zou ik nog het minst van gediend zijn. Zo leert je kind lekker hoe hij mama kan uitspelen als oma erbij is. Daarbij ben jij zijn moeder en gelden jouw regels. Als je kind er niet bij is, is advies altijd welkom. Jij weet ook niet alles, maar dit kan mi. echt niet.
Mijn moeder bemoeit zich gelukkig nooit met mijn opvoeding en geeft ook geen ongevraagde adviezen. Maar als zoonlief hier begint te schelden, schoppen of slaan, of gewoon driftig begint te doen dan wordt hier ook een stem verheft en speelgoed afgepakt en dan zelfs zonder waarschuwing. Met andere dingen zoals opruimen, eten (slechte eter), dingen doen die niet mogen, spullen uit de lades trekken etc, of toch een snoepje pakken terwijl ik nee zei dan krijgt ie wel eerst een waarschuwing en wordt er rustig over gepraat waarom hij dat niet mag.
Dit vind ik inderdaad heel erg fout. Als ze dit met jou wil bespreken, moet ze dit doen ZONDER dat je zoon er bij is! Overigens denk ik dat je met een positieve benadering inderdaad veel kunt bereiken (vertellen welk gedrag je wel verwacht in plaats van een hele lijst aan dingen die niet mogen, complimenten geven, soms even met iets leuks afleiden van een situatie die tot vervelend gedrag kan leiden enzovoorts.) Maar ik krijg de indruk dat je moeder wat doorslaat. Je zult soms ook duidelijk grenzen aan moeten geven. Als mijn zoon mij met speelgoed slaat, is hij het toch ook kwijt hoor! Maar misschien dat zij nu zo extreem op dat positieve hamert omdat ze het bij jou (te) weinig ziet?? Ik vind de manier waarop je moeder het met je besprak heel fout. Maar toch zou ik even op een rustige manier nadenken of er ergens een kern van waarheid in zit: ben je vaker negatief dan positief tegen je kind bezig dat is het misschien goed daar verandering in te brengen. Niet vanwege je moeder, maar in het belang van je zoon. Als je denkt dat positief / negatief bij jou in balans is, dan zou ik haar alleen nog aanspreken op het feit dat je niet meer wilt dat ze dit soort dingen op zo'n manier tegen je zegt en al helemaal niet waar je zoon bij is.
Het is jou kind en JIJ bepaalt dus wat en hoe ermee omgegaan wordt. Tips geven mag maar daar moeten mensen om jou heen het bij laten.
balans tussen positief en negatief is hier uitstekend. ben 80% van de tijd positief, krijgt genoeg complimenten. op dit moment is hij uit zichzelf all speelgoed aan het opruimen omdat ie zo zn bed in gaat. GEWELDIG! en dat zeg ik hem dan ook zeker. maar idd met slaan/schelden dan is hij bij mij aan het verkeerde adres. en mijn moeder slaat idd beetje door. maar heb idee dat er iets anders achter zit. ben bang jaloezie. zij heeft 3 kids, mijn oudste broer is autistisch en heeft adhd. als kind was hij echt een hell. ze moest toen in therapie met hem en met een videocamera aan de gang om zijn gedrag vast te leggen. op die video's heeft zij veel kritiek gehad dat zij het dus verkeerd aanpakt en ze positiever moest zijn (klinkt het al bekend? ) ze werd, volgens haar zeggen, de grond in getrapt met commentaar, adviezen en kritiek. nu doet ze precies t zelfde bij mij en heb haar dan ook duidelijk gemaakt (en daar stemde haar man in mee die in de auto zat) dat wat haar is overkomen 30jaar geleden, dat ze nu precies t zelfde bij mij doet en ik daar net zo min van gedient ben. maar dat vond zij van niet want zij vind het positieve kritiek wat ik gewoon van haar moet aannemen waarom ik denk dat er fleugje jaloezie in zit, is omdat mijn zoon een makkelijk knulletje is (wanneer hij niet moe en honger is ) en juist eigenlijk heel goed kan luisteren. we hebben hier een relaxed huishouden en regels en mijn aanpak(zoals iedere moeder zn eigen aanpak heeft met haar kinderen) is gepast bij mijn zoon en dat werkt bij hem. denk dat zij t moeilijk heeft met mijn makkelijke aanpak(in haar ogen) en dat dat beter effect heeft dan toen zij mijn oudste broer aan het opvoeden was. mijn broer was(en is) een zeer moeilijk persoontje en denk dat ze het daar moeilijk mee heeft hoeveel pech zij heeft gehad en hoeveel geluk wij hebben
Ik denk dat je moeder wel gelijk heeft. Mn dochter is als ze haar zin niet krijgt een enorme driftkikker. Daar werkt het wel bij als je er een grapje van maakt. Als je dan boos word gooit zij er nog een schepje boven op en looopt het uit de hand. Of je in haar verplaatsen. Meegaan in het spel werkt ook goed. Maar natuurlijk heeft ze soms ook gedrag wat echt niet gewenst is en wat ook consequenties heeft zoals straf. Mijn dochter was vaak heel moeilijk en ik was altijd blij met de adviezen van mijn moeder. Vind het daarom af en toe ook heel moeilijk dat ik geen moeder meer heb.
mijn moeder bedoeld dus áltijd positief he. dus ook als ze slaan en schoppen ofzo. of iemand expres duwen. als jouw dochtertje dus iemand op het schoolplein omver duwt dan beloon je dat dus met 'wat kan jij goed duwen zeg!' oid ?? (geen idee hoe oud je dochter is maar het is een voorbeeld)
Ik vind het eigenlijk erger dat ze dit bespreekt waar je kind bij is. Straks gaat hij beseffen dat oma je niet serieus neemt, dus waarom zou hij nog naar zijn mama luisteren?
ja dat is ook zo. zeiden meerdere meiden hier al. eigenlijk niet eens bij nagedacht. was zó zwaar geirriteerd op dat moment. gelukkig viel hij halvewege het 'geruzie' in slaap dus heeft er weinig van meegekregen