Wel een man, maar toch alleen

Hallo Tante toetje,

Ik vind dat je dit berichtje in de verkeerde forum plaatst.
Maar ik begrijp wel dat je af en toe best alleen voelt.
Als ik jou goed begrijp heb je in het verleden altijd een druk sociaal leven gehad met veel mensen in dezelfde levensfase als jij. Daarnaast zullen de zwangerschapshormonen echt wel een rol spelen.

De moeilijke dingen van een zwangerschap is voor buitenstaanders moeilijk te begrijpen als ze het zelf niet hebben meegemaakt, het is al echt een pluspunt dat je een man hebt die je begrijpt. Het komt regelmatig voor dat een man niet hetzelfde voelt als de zwangere vrouw en daarom ook minder volgt. Dit speelt wel in mijn relatie.

Een vriendin van mij heeft al twee kinderen en is een pittige tante, maar mijn andere vriendinnen zijn nooit zwanger geweest. Waarvan een aantal ook geen kinderen hoeven. Ik vind het al gezellig om iets met hun samen te doen.

Maar ik voel me niet alleen. Als ik iets verwacht van mijn vriend dan geef ik dit aan en ondanks dat hij me niet begrijpt is hij er wel voor mij. Daarnaast ben ik druk bezig met mijn werk en het regelen alles voor de zwangerschap. (huishouden heeft mijn vriend op zich genomen )
In het verleden ben ik wel erg eenzaam geweest, waardoor ik het nu meer in perspectief kan zien.

Kijk waar je echt behoefte aan hebt en probeer het te regelen. Als je het niet bij je vriendinnen kan vinden, misschien dan bij de meiden van een zwangerschapscursus of hier op het forum.

Mocht je weer alleen voelen dan mag je me ook natuurlijk PBen.

 

Het lucht altijd lekker op om zulke dingen even van je af te typen!

Heel herkenbaar trouwens..
Ik heb zelf niet veel mensen in mijn omgeving die zwanger zijn en ondanks dat ik een man heb die voor me klaar staat zijn er veel mensen die nog geen idee hebben van hoe het is zwanger te zijn en alleen de leuke dingen willen zien (neem het ze niet kwalijk, want voordat je zwanger bent besef je niet altijd dat er ook minder fijne dingen zijn)

 

Tja.. jij bent zwanger, de mensen om je heen niet. Voor hen verandert er niks.

 

Heel vervelend indd
Maar kun je het niet met je vriendinnen bespreken? Misschien hebben ze het niet door omdat ze zelf een druk bestaan hebben

 

Ehhh... Een vriendin wordt moeder. Hoe heeft dat geen invloed op hun

 

Lijkt mij wel Zoals anoniempje25 ook zegt: bespreek het eens met ze. Nodig ze uit voor een bakkie en leg uit hoe het op je overkomt. Goede kans dat ze dan wel bijdraaien

 

Helaas verwachten we soms dingen anders dan ze gaan.. Had me ook heel anders voorgesteld hoe een bepaald persoon die me erg dierbaar is met mijn zwangerschap zou omgaan.. tot de dag van vandaag nog geen een keer uit haarzelf interesse getoond of gevraagd hoe het met me gaat.. Maakt me verdrietig, en had het graag anders gezien maar ze zal er vast een reden voor hebben en misschien ziet ze het zelf helemaal niet zo..

 

Heel herkenbaar dit.. Durf het bijna niet te zeggen, maar 1 van de redenen dat ik zoveel op ZP zit is zodat ik toch nog een beetje 'onder de mensen ben', waarmee ik alles kan delen..

 

weet je het is geweldig dat jij er was voor hun op het moment dat zij iemand nodig hadden.
enhet is vervelend dat zij er niet zijn voor jouw.

maar je verwachtingen zijn misschien iets te hoog.
misschien hebben ze nu even geen zin. n vinden zij het minder belangrijk dan jij.

heb niet te hoge verwachtingen dan word je ook niet teleurgesteld.

ik ben mijn beste vriendinnetje kwijt geraakt toen ik zwanger was van mijn eerste. dat heeft me veel verdriet gedaan. zij was nog vol van het stappen en ik was met hele andere dingen bezig. sinds kort hebben we weer contact. zij is nu ook zwanger en een andere vfriendin heeft bij haar precies hetzelfde gedaan en nu ziet ze wat ze gedaan hefet toen ik zwanger was...........

 

@Tantetoetje: het is al mooi dat je met 2 van de 3 vriendinnen hebt kunnen praten....en knap van je dat je naar de 3e toch je gevoel hebt kunnen uiten middels een app....

soms hoort het loslaten van vriendschappen ook bij een nieuwe fase in je leven....de fase waarin jij nu zwanger bent en straks moeder...hoe moeilijk dat ook is.

succes er mee in ieder geval!

 

ik herken het voor een groot deel hoor.

eens je een eigen gezinnetje hebt, verandert er heel veel naar de buitenwereld toe.
Niet dat je bewust vriendschappen gaat verwaarlozen, maar het komt er gewoon minder van om nog te gaan afspreken. je zit veel vaker aan huis gekluisterd. Babietjes kan je nog eens mee nemen op verplaatsing, maar voor de oudere kindjes ben je meer aan huis gebonden voor dutjes en avondritueel en zo. Is gewoon zo evident niet meer om lekker te gaan bijkletsen, shoppen, terrasjes doen...

Als je zelf behoefte hebt om er eens uit te zijn, waarom spreek je niet eens af ofga je niet eens langs bij je vriendinnen? Handje toesteken met de kindjes en intussen lekker bijpraten?

Zelf heb ik sinds ik kindjes heb veel midner de behoefte om er eens alleen op uit te gaan, ik geniet enorm van mijn 'cocon' en mijn schatjes. kan heel makkelijke dagen op m'n eentje zijn met m'n gezin, al mis ik wel de 'interesse' en betrokkenheid van mijn familie. Met de vriendenkring spreken we af op vaste tijdstippen die we ruim op voorhand inplannen, anders komt dat er helemaal niet meer van!