Oh, ik ben echt een emotionele muts geworden zeg! Ik schaam me soms dood! Zodra het mijn kinderen betreft vinden de waterlanders zich al heel snel een weg naar buiten. Vandaag bijvoorbeeld. Ik ging na school even met de juf praten om te vragen hoe het met mijn zoontje gaat in de klas. We hebben vorig schooljaar een hele nare periode meegemaakt, waarbij mijn zoontje heel negatief was over zichzelf en echt dingen zei waar ik van schrok. Gelukkig gaat het wat dat betreft nu een heel stuk beter, maar de gevoelens van toen zitten nog wel diep bij mij. Afijn, de juf gaf aan dat het echt erg goed gaat in de klas. Hij haalt voor alle toetsen en dictees bijna alleen negens en tienen! Zijn concentratie gaat een stuk beter en hij is vrolijk en gezellig. Een pak van mijn hart natuurlijk, maar die beste vrouw is nog niet uitgesproken of ik sta te janken als een klein kind! Zucht. Sta ik dan lekker voor aap! Ik kan overigens ook echt een brok in mijn keel krijgen als een van de kinderen iets heel liefs of grappigs zegt of doet. Zijn er nog meer emo-mutsen hier?
ja ik ook heel erg. als iemand bijvoorbeeld iets liefs of leuks zegt krijg ik al een brok in me keel.
JAAA hier nog zo een. Vorig jaar liep onze oudste ook op haar tenen op school. Ik heb gevraagd of ze een groep terug kon gaan, en ja dat kon. Ik dus huilen . En zo zijn er nu nog duizenden dingen waar ik meteen om huil. Ben echt een emo-kip geworden sinds de eerste geboren was
hihi, wat grappig/lief/mooi om te lezen dat de tranen komen zodra je goede dingen hoort over of uit je kinderen Ik ben zelf redelijk emotioneel, ook als het om kleine kinderen gaat. Toen mijn neefje zijn eerste prikje kreeg moet ik harder huilen dan hij, haha! Zo'n klein babytje en die traantjes die dan komen omdat het pijn doet .. jank bijna weer. Pff
Ja ik! Voor de geboorte van mijn zoon huilde ik niet snel ergens om. Maar nu... Ik kreeg zelfs eens tranen in mn ogen bij masterchef... Ook bij films, waar ik ze vroeger nog tegen kon houden, vallen nu de tranen als watervallen over mijn wangen. Ik heb laatst the impossible gekeken, nou is dat natuurlijk best een emotionele film, maar ik heb echt gejankt als een klein kind.
Fijn te horen dat ik niet de enige ben! Ik heb het momenteel ook bij het liedje Take your time girl van Niels Geuzebroek. Pfff, echt zo'n mooi en emotioneel nummer!
Haha goed dat ik op dat moment niet de juf was... ik had mee staan huilen hoor! Ik snap je gevoel helemaal!! Ik kan ook heel erg ontroerd raken! Ook zeker om de kindjes in mijn klas! Dat is nog wel eens lastig hoor! Maar goed, ik vind emotie een mooi iets! Zegt iets over de persoon en als bij die emotie tranen horen, al zijn ze van geluk dan is het goed toch? Niks om je voor te schamen! Al is het wel eens heel vervelend, dat spreek ik ook uit ervaring!
Ja hier nog een! Mijn toenmalige collega zei tegen mij toen ik net zwanger was: nu wordt er een zenuw bloot gelegd en dat komt nooit meer goed! En ze heeft helemaal gelijk.
Als ik iets leuks vertel over mn kinderen..... Toen de oudste vorige week zn beugel kreeg..... Standaard bij ouderavonden zit ik te slikken..... Bij films series enz... Als de derde zegt en als ik zo groot ben als papa hou ik nog van jou... Toen ik na de vierde dacht dat we klaar waren....(wat we toen na de bevalling echt zo voelde) Ik ben blij dat er meer meiden zijn die dit ervaren! Ik voel me soms zo dom, ik heb dit nooit zo gehad. Voor de kids jaaaaren geen traantje gelaten. Het is een raar iets.
Ik kan t beamen. Ik was voor mn zwangerschap niet aan t janken te krijgen al had je t graag, keiharde bikkel. Nu kan ik al janken bij de reclame over ouderen-mishandeling....
Ooooh ik ook! Echt erg Ik jank idd ook bij die reclame van de ouderen mishandeling Vandaag op het nieuws van die vluchtelingen die waren omgekomen van de dorst met de kindjes aan de mama geplakt Ook van de reclame van het wnf! Die is zo mooi! En lieve dingetjes van de kids idd(uiteraard)
Oh ja ik kan ook om alles huilen tegenwoordig. Had het er toevallig met mn collega over van de week die heeft het ook sinds ze kinderen heeft. Ik heb dinsdag nog staan huilen omdat kleine meid 2 prikken kreeg op het cb. En net nog toen ik operatie live (keizersnede) terug aan het kijken was.
Ik heb gisteren nog zitten snotteren. Alyssa zit niet helemaal lekker in dr vel, ze vertelde dat ze soms niet durft te vragen aan kindjes om met haarte spelen omdat ze bang is dat er nee gezegd wordt. (Is geen reden voor gelukkig, ze is juist heel geliefd) Ik vind het moeilijk om te zien als mn kids het moeilijk hebben. Ben een echte emo muts.
Oja hoor! Sinds ik kinderen heb ben ik echt veranderd van een ijskoningin naar een echte softy In het begin wist ik me er gewoon geen raad mee. Zo bloos ik nu ook Heb ik nog nooit gedaan, zo erg Janken bij een film, brok in mijn keel bij iets wat de kinderen doen en/of zeggen... Maarrr, mijn vriend heeft dit ook, zo schattig
ja hier nog zo een hihi heb ook heel snelle drang om mijn kindjes te verdedigen ook al zo iets of als een van mijn kindjes zegt mama ik hou van jou krijg ik al tranen in mijn ogen bij sommige liedjes kan ik al huilen en bij een film zo als the notebook hihi heerlijk soms maar soms ook voorschut als je met vriendinnen een film zit te kijken en jij de enige bent die aan het huilen is hihi