Mijn ventje van vier gaat sinds september naar school. Was helemaal klaar voor de herfstvakantie. De kids ook natuurlijk. Werd ik vrijdag 18 oktober om 15.05 gebeld door de juf. Hij was binnen tegen een hoek gevallen en had een 'jaap' in zijn voorhoofd. Verticaal. Mijn reactie was: Oh nee, het is niet waar. Kom eraan! Heb gauw zijn zusje uit bed gehaald, papa gebeld, zusje in de kinderwagen en ben naar school gerend. Zat mijn ventje daar Snel naar de huisarts, voor haar was het niks bijzonders. Lijmen, steri-strips erop, pleister om het af te dekken, 10 dagen drooghouden en klaar. Litteken? Vaseline erop. Mijn reactie was: is biodermal niet beter? Biodermal mag ook, als je het maar vet houdt. Heb de wond 10 droog gehouden en er niet aangezeten. De herfstvakantie werd natuurlijk niks, mijn kleine vent mocht niet rennen, springen, etc. En ik ondertussen maar hopen dat het netjes zou genezen. En steeds doe voorzichtig, kijk uit, pas op je hoofd. Ondertussen nog gelezen over een middel dat goed zou helpen tegen littekens, dermatix. Heb de huisarts gebeld, die wil er geen recept voor geven. Vaseline o.i.d. is echt voldoende volgens haar. Afgelopen maandag 28 oktober mocht ik zelf de pleister eraf halen en mijn ventje mocht weer douchen en in bad, de steri-strips zaten nog vast en die zouden er vanzelf afvallen. Geen probleem. Heb de kleine maandag thuis gehouden en dinsdag, woensdag en donderdag is hij alleen 's morgens naar school geweest. Kon hij 's middags lekker slapen. Maar waarom dan dit bericht? Ik loop vanochtend, vrijdag 1 november, met grote broer (6), kleine broer (4) en zusje (1) naar school. Grote broer rent vooruit. Het regent. Ik roep niet rennen! Het hek op het schoolplein is een stukje open en niet vastgezet. Grote broer rent erdoor, er rent nog een kindje door, die geeft het hek een zet. Het hek zwaait verder open, wij komen aanlopen en het hek waait terug. Ik loop hand in hand met kleine zus en kleine broer. Zeg tegen mijn kleine vent kom nou mee! Hij loopt door zonder voor zich te kijken, hij keek naar het speelgoedautootje in zijn hand, en loopt zo tegen het hek. Ik stop, kijk naar hem, zie niks. Pff. Een seconde later begint het te bloeden. Oh nee! Het is niet waar. Dit kan niet waar zijn. Gauw naar binnen, doekje erop. Ik kan niet geloven dat dit gebeurt. Grote broer naar zijn klas, wij naar huis, auto in, naar de huisarts. Wachten...dan komt de huisarts. Ik overstuur, mijn kleine man, ben je zo voorzichtig. Geneest het goed, loopt hij tegen een hek. Wat nu? Zijn mooie voorhoofd. Ze haalt de steri-strips die nog keurig vast zaten eraf en maakt de wond schoon, het is de oude wond die weer open is gegaan. Het is niet diep. Lijmen kan niet 2x en hechten hoeft niet. Ze plakt 2 steri-strips en klaar. De steri-strips moeten 2 dagen blijven zitten, daarna gaan ze er met wassen wel af. Ik voel me schuldig, al was het de eerste keer op school gebeurd waar ik niet bij was. Nu was ik er wel bij, liep zelfs hand in hand met hem en dan gebeurt dit. Is er iemand die weet of dit mooi zal genezen
Ai dat is wel heel vervelend ja! Helaas gebeurt het wel vaker met de kleintjes dat ze iets kunnen hebben/krijgen. Het komt bij mij (en dit is niet lullig bedoeld!) wat paniekerig over allemaal. Ik zou me niet zo'n zorgen maken als ik jou was! Het komt vast allemaal wel weer goed. Gelukkig is hij nog jong en heelt het hoogstwaarschijnlijk allemaal mooi!
Ai sneu voor je ventje. Hoe groot is de snee? Ik heb zelf een litteken op mijn voorhoofd en daar zie je weinig van. Is ook niet groter dan een centimeter. Bij kleine kinderen zullen littekens overigens ook sneller genezen. Geef jezelf niet de schuld. Een ongeluk zit echt in een klein hoekje. Overstuur raken is voor je kindje ook alleen maar vervelend om te zien.
Tja als het een litteken blijft dan zij het zo helaas. Mijn oudste heeft ook littekens van de waterpokken. Er valt toch niets tegen te doen. Het zal hooguit vervagen met de jaren maar echt weg gaan niet. Is toch ook geen ramp of wel?
Ik vind het ook een beetje hysterisch overkomen allemaal. Kindjes vallen en doen zich soms pijn. Een ongeluk zit in een klein hoekje, of je er nu wel of niet bij bent. En helaas levert dat soms een littekentje op. That's life. Zolang er geen ergere dingen gebeuren, valt het allemaal mee, toch?
Mijn zoontje van 2 was ook gevallen op kdv en moest gehecht . Had een snee tussen zijn oog en wenkbrauw. Huisarts ook gelijmd en idd tien dagen niet nat worden etc. Maar huisarts zei meteen erbij dat wel een blijvend litteken geeft. En je ziet t nu idd nog steeds, rode streep. Maar dat wordt wel lichter en dan valt t minder op. Maak me er niet druk om. Heb zelf ook veel littekens door operaties, vind dat niet zo spannend . Schrik dus niet als je t blijft zien, het duurt misschien wel een jaar voordat het lichaamskleur ongeveer heeft. En er zullen in de loop van de jaren nog meer bijkomen, dat kun je niet voorkomen, daar zijn t kinderen voor
Dit verhaal heeft wel een heel hoog dramaqueen gehalte hoor Kinderen vallen nu eenmaal, en elke volwassene heeft wel littekens uit zijn kindertijd toch?
Of het mooi zal genezen? geen idee, maar hou er rekening mee dat dit wel even gaat duren. Mijn dochter is met 1,5 tegen de punt van een tafel aan gevallen, precies bij de buitenkant van haar oog (iets verder en ze had de punt in haar oog gekregen ). Volgens de hap moest dit gehecht worden, 1 hechting zou voldoende moeten zijn. De wond is niet goed gehecht, 2 hechtingen had echt beter geweest, want je ziet nog altijd dat het uit elkaar heeft gestaan Inmiddels is mijn dochter 3jr en 8 mnd, en nog is dat litteken te zien. Wel minder vurig, maar het zit er. Ook heeft ze met 14 maanden gigantische waterpokken gehad. Ze had er echt heel veel en echt heel erg groot, vooral op haar rug. Zowel huisarts als consultatiebureau gaven aan dat de littekens die zij daaraan over heeft gehouden, echt wel weg zouden trekken. Niets is minder waar. Die trekken niet weg en als zij in haar blootje loopt, zijn er zeker 5 littekens zichtbaar op haar rug. persoonlijk vind ik die littekens erger dan die bij haar oogje. En, echt, het went. Het is niet leuk, je wilt je kind zonder litteken, dat mooie gave huidje zo houden als het is, maar het is gebeurd. Dat doet even pijn, maar je zult zien, het wordt echt beter. Helemaal genezen? Geen idee, belangrijk is om het soepel te houden. Als de wond weg is, goed smeren met een vitamine e crème of een huideigen crème. Fucidin is een goede crème, die krijg ik van mijn dermatoloog bij verwijderen moedervlekken, maar is niet zo verkrijgbaar. Biodermal kan ook, maar wel consequent smeren! Trouwens, dit geldt voor alle crèmes. Maar, het allerbelangrijkste . en dat is nu mazzel hebben: geen zonlicht!! Zon doet littekens verkleuren, kunnen extra pigment aanmaken en als dat er eenmaal zit, is dit niet zomaar weg. Mocht het dus een mooie dag zijn en hij is veel buiten, insmeren met een spf! Ook in de herfst en in de winter! Succes!
tja littekens horen er nou eenmaal bij, jammer is het misschien wel. Maar ach ernstig is het niet. Mijn zoontje heeft er heel veel over gehouden aan zijn waterpokken (hij had er heel veel en is er ontzettend ziek van geweest). Zijn buik en rug zitten helemaal onder, in zijn gezichtje ook meerdere. Tja niks aan te doen!
Ik heb tot de dag van vandaag (40 jaar na dato) een litteken van een centimeter of twee op mijn voorhoofd. Overgehouden aan mijn peutertijd (uit het ledikantje geklommen en op het poppenhuis gevallen, met een grote jaap als gevolg). Ik heb er nooit last van gehad, vond het altijd wel stoer (noemde mezelf altijd Scarface)...
Jeetje.... ik zou me er niet zo druk om maken... Mijn jongste is echt een kleine stuntman en is al 3x gelijmd en gehecht.. Zijn neusvleugel was bijvoorbeeld doormidden ingescheurd en zijn hoekmond was uitgescheurd... Beide zijn als je goed kijkt wel littekens, maar echt niet opvallend meer... Mijn oudste heeft bijna zijn piemel er af gehad en die is ook weer gelijmd... Hij zit er gelukkig weer aan haha. (wilde in zijn blootje over de rand van het ledikant van zijn broertje klimmen en zijn piemel bleef 'plakken' tussen zijn been en het ledikant... bloeden, niet normaal!) Dit soort bezoekjes aan de huisarts zijn hier al redelijk normaal en zullen (helaas) ook wel vaker voorkomen...