Zoals de titel al zegt: Ik ben nu 34 weken zwanger en de baby ligt al een hele poos in stuit. Ik ben erg benieuwd naar ervaringen van anderen... Ik moet woensdag terug naar de vk en dan gaan ze voelen hoe de baby dan ligt. Maar vooralsnog ligt zijn koppie nog steeds boven. Ik ben ook benieuwd naar hoe anderen een draaipoging hebben ervaren. Bedankt alvast!
Tor afgelopen weekend lag mijn UK nog is stuit 35w dus, maar nu ligt hij goed! Dus hert kan nog goed komen! Hoop ik voor jou ook! Draai poging heb ik dus ook niet gehad.
2x meegemaakt, 1e is niet meer gedraaid en de 2e net na de 34 weken alsnog vanzelf. Bij onze zoon hebben we een draaipoging laten doen met 36 weken, deze is mislukt. Ik zou het persoonlijk ook nooit meer doen. Hij zat muurvast maar toch bleven ze proberen. Later bleek dat hij onmogelijk kon draaien omdat hij klem zat onder mijn ribbenboog. In de dagen na de versie heb ik heel veel harde buiken gehad en mijn zoontje weinig gevoeld. Uiteindelijk is dit een geplande ks geworden bij 39+4. Dochter is net na de 34 weken vanzelf gedraaid, dit is gewoon een natuurlijke bevalling geweest.
Laatst heb ik hier ook eetopic over geopend. Onze baby lag met 34 weken al heel lang in dezelfde positie. Meer 'dwars' dan stuit, trouwens. Maar in ieder geval niet goed. Bij 35+4 tijdens controle lag de baby ook nog dwars, met 35+6 weken kregen we een echo en toen lag het ineens goed. Maar bij de laatste controle (37+4) twijfelde de verloskundige toch weer. Ik weet het ook niet, ik weet gewoon niet wat kop of kont is. Dus na het weekend weer een echo. Uitwendige versie doen wij sowieso niet, ik heb daar geen vertrouwen in. Een stuitbevalling vind ik toch wel veel risico, hoewel een keizersnede zeker ook niet niks is. Alleen heb ik bij een keizersnede het idee dat dit voor mij nadelig is, maar voor de baby veiliger. En aangezien ons gezin hierna in principe compleet is, hoef ik de risico's bij een volgende zwangerschap / bevalling niet mee te nemen. Ik hoop natuurlijk dat de baby nog goed ligt of weer terug draait. Maar anders zou ik openstaan voor een (ingeleide) vaginale bevalling met een ruggenprik, als ze dan nog wel op een veilige manier alsnog een ks kunnen doen als het toch niet gaat. Ik denk alleen dat dat niet kan, dus dan ga ik liever gelijk voor een ks denk ik. Hoewel ik dat vooral voor onze oudste heel naar zou vinden, omdat hij dan natuurlijk een stuk langer 'last' blijft houden van een mama die niet veel kan. Maar dat is op basis van wat ik nu allemaal zelf heb gelezen. Ik heb dot nog niet met een gyn doorgesproken ofzo. En ik hoop dat dat ook niet nodig zal zijn! Ik weet wel dat ALS ik een geplande keizersnee krijg, dat ik dan niet naar het plaatselijke ziekenhuis ga, maar naar en zh waar ze 'natuurlijke' keizersnedes uitvoeren.
Bij mij hebben ze afgelopen maandag een draaipoging gedaan met 36+3 weken maar het is helaas niet gelukt. Baby lag al te diep met haar billen in mijn bekken. Het geduw in m'n bekken om het kontje omhoog te wippen deed bestwel zeer. Het hoofdje naar voren duwen viel me wel mee. Het was alleen al vrij snel duidelijk dat het niet ging lukken dus ze gingen er ook niet te lang mee door. Voor en na de draaipoging heb ik aan het ctg gelegen en de baby heeft er weinig van mee gekregen. Mijn baarmoeder was wel even wat onrustig maar dat was ook vrij snel over. Ik heb er verder ook geen last van gehad. Ik krijg nu aanstaande dinsdag een keizersnede maar dat komt doordat ik een te hoge bloeddruk heb en een zwangerschapsvergiftiging aan het ontwikkelen ben. Een stuitbevalling is bij mij daarom ook uitgesloten.
Mijn dochtertje hele zwangerschap in stuit gelegen. De avond voordat ik draaipoging zou doen braken mijn vliezen en met 36 weken is ze geboren met een ks. Gyn vertelde toen ook dat veel ziekenhuizen stuitbevalling niet meer doen omdat er veel risico's voor kind aanwezig zijn. In verband met gezondheid van baby en mijn gezondheid/ conditie destijds moest ik sowieso ks en geen stuitbevalling
Voor de liefhebbers het topic dat ik een paar weken terug hierover opende: http://www.zwangerschapspagina.nl/zwangerschap/470622-ervaringen-delen-34-wkn-zwanger-stuitligging.html En interessant stuk over de risico's van een keizersnede bij een stuitligging: Risico Reacties op dit artikel: Risico en Risico En tenslotte informatie over een natuurlijke keizersnede: Natuurlijke keizersnede
Hier tot 36 weken ook een dwarsligger. Toen is ze toch ineens spontaan goed gedraaid, maar nog niet ingedaald. En sinds gister ook ineens een stukje ingedaald. Hier hadden ze het ook al over versies en keizersnede. Dus ben nogal opgelucht. Het kan dus wel
Je bedoelde mij niet, maa ik ben toch even zo brutaal om te reageren: onze baby is in ieder geval met 36+5 of 36+6 gedraaid, maar ik heer niks van gevoeld. Wel beweging, natuurlijk. Maar niet dat het gedraaid is. En mogelijk is het dus na vorige week nog een keer gedraaid, maar ook dat is mij dan niet echt opgevallen.
Mijn dochter lag in een stuit, ook met haar beentjes langs haar oren. Dat maakte ook een stuitbevalling onmogelijk, niet dat ik dat wilde! Ik heb wel een versie poging (draaien) ondergaan, maar deze mislukte, ondanks dat de gynaecoloog assistentie kreeg van 2 verloskundige die vanwege een cursus aanwezig waren bij de versie poging. Een vreselijke ervaring, niet alleen een bont en blauwe buik, maar ook nog een ongeboren dochter waarvan de hartslag opeens niet meer goed was. Na 3 uur aan de monitor, bleek het weer goed te gaan en mocht ik naar huis. Met 38,5 weken is mijn dochter geboren middels een keizersnede. Ik heb alleen maar lof voor het ziekenhuis! Perfect voorbereid, fijn personeel dat ook tijdens de ingreep precies uitlegt wat er gebeurd... helemaal top! De keizersnede was voor mij een fantastische ervaring!
En hoe was het herstel na de keizersnede, Miepske? De ingreep zelf zie ik niet eens echt tegenop, als dat zou moeten. Maar de nasleep ervan lijkt me wel heel naar.
Ja dat gevoel heb ik ook....over het herstel erna. Hier loopt ook al een kleintje rond dus dan lijkt het me extra vervelend en lastig! bedankt voor alle reacties. Vind ik erg fijn om te lezen!
Onze eerste lag in stuit, we hebben een draaipoging gehad maar hadden hier allebei niet echt een goed gevoel bij. Ik heb dit tijdens de poging aangegeven en hier is rekening mee gehouden, ze hebben rustig aan gedaan en hielen ook op toen het niet lukte. De geplande ks verliep prima en ik vond het een prachtige ervaring ondanks dat ik het jammer vond dat ik niet zelf kon bevallen. Het herstel verliep prima. Even rustig aan en na een paar dagen ging ik met sprongen vooruit. Bij de tweede heb ik een natuurlijke bevalling gehad, ik had verwacht vlugger te herstellen, maar het tegenovergestelde was waar. Het duurde veel langer en was veel zwaarder. Dit kwam door complicaties, maar je weet natuurlijk nooit wat er kan gebeuren.
Da lijkt me ook. Ik heb toch weer het gevoel dat de baby inderdaad terug dwars ligt. De echo zal het morgen uitwijzen. Maar ik voel me richting onze zoon gewoon een beetje schuldig als het een ks zou worden. Hij heeft nu al weinig aan me en dan duurt dat (waarschijnlijk) nog weer langer. We hebben hem nu ook al uitgelegd dat ik niet gelijk weer alles kan na de bevalling. Maar ik denk toch dat het herstel meestal bij een ks een stuk langer is. En wat me ook een beetje dwars zit, is dat ik een groot fan ben van dragen. (Als in draagdoek.) Bij kinderen die lang in stuit hebben gelegen, kan de kikkerhouding die ze in een draagdoek hebben ook heel goed zijn, omdat er toch een wat verhoogde kans is op heupdysplasie. Maar na een keizersnee valt er de eerste weken weinig te dragen, denk ik. (Ik heb trouwens ook de neiging te ver en te diep over dingen na te denken. )