Beste meisjes, het is achter de rug. Maandag heb ik eerst de vlokkentest gehad. Dit was echt een drama. Op de een of andere manier deed het bij mij enorm veel pijn. Misschien omdat de baby al twee weken dood was, misschien omdat het vroeg in de zwangerschap was, misschien ook omdat ik heel erg gevoelig ben daarbinnen (voel ook altijd mn eisprong), ik weet het niet. Het was traumatisch en ze hebben moeten stoppen. Ben nu heel bang geworden voor alles met een punctienaald in de toekomst, dus dat helpt niet echt.... Bij het curreteren hebben ze gelukkig weefsel kunnen bewaren en dat is opgestuurd voor onderzoek. Na de curretage deze keer wel wat napijn. Nu af en toe nog krampen en stolsels, maar het gaat wel weer. Zie er wel heel erg tegenop om mn leven weer op te gaan pakken met een lege buik... Nu moeten we gaan nadenken want de vorige keer had ik zes weken na mn curretage al een positieve test in handen. Ben als de dood nu voor een eicelpunctie. Dus IVF is alleen een optie als ik een roes/ narcose mag. Petra, heeft de IVF in Gent bij jou geleid tot een babytje? Of is het natuurlijk gegaan? De miskramen komen steeds later, dus het wordt emotioneel erg zwaar. Het is lastig te bepalen wat wijsheid is en ik lig vaak huilend op de bank omdat ik heel veel lees maar en maar niet uitkom. Hoe moet ik nu beslissen wat te doen als ik niet weet wat de grootste kans op een babytje is? Het is erg fijn om te praten met meiden die weten hoe het voelt, niet iedereen in mn omgeving begrijpt het goed. En het helpt om te lezen dat jullie je wondertje hebben gekregen, er is nog hoop. Thanks meisjes xxx
Lieve pepernootje, Wat verschrikkelijk voor je.. Wat een nare extra ervaring nu erbij van de vlokkentest. Ik leef heel erg met je mee! Snap goed dat je nu niet weet hoe je verder moet, heel herkenbaar. Ik kan je niet vertellen wat je nu het beste kan doen, maar ik kan wel mij /onze overwegingen voor je opschrijven zodat je daar misschien wat aan hebt. Ik heb een gebalanceerde translocatie van chromosoom 15/17 en de geneticus heeft berekend dat onze kans op een miskraam 30% is en wanneer het vruchtje wel doorgroeit nog een 10% kans op een kindje dat het niet red in de baarmoeder of daarbuiten. Ik heb drie miskramen gehad, raakte ook telkens snel weer zwanger. Ik vond dat emotioneel ook ontzettend zwaar. Ik ben nog wat jonger (28) dus wij hebben na de derde miskraam besloten een pauze in te lassen van een aantal maanden. Ik was zo opgelucht dat ik 'gewoon' ongesteld werd! Even geen kopzorgen en angsten. De drie miskramen zijn de keren dat het ook echt is vastgesteld door een echo en een bloedtest in het zieke huis. Zelf denken we dat het nog twee keer is mis gegaan. Ik werd op een gegeven moment ook gek van de onzekerheid en de angst en heb toen met mijn gynaecoloog ook de optie ivf-pgd besproken. Ik wilde vast alles erover weten voor wanneer het moment zou komen dat ik het echt niet meer aan kon. De fertiliteits arts en de geneticus hebben me toen wel op het hart gedrukt dat natuurlijk zwanger raken nog altijd de meeste kans van slagen had in onze situatie. Dat is achteraf ook zo gebleken. In mijn geval is de pijn van de miskramen echt naar de achtergrond verdwenen en ik ben blij dat het toch goed is gekomen op de natuurlijke manier. Ook ik ben ontzettend bang voor naalden en zag heel erg op tegen het ivf traject. Ik wilde dat zo lang mogelijk uitstellen, en het was echt de balans zoeken tussen de pijn en de angst van de miskramen en de nog onbekende pijn en angst van een ivf traject. Beide opties naast elkaar was ook nog iets waar ik over na hebt gedacht. Uiteindelijk heb ik vertrouwd op de geneticus en geprobeerd vertrouwen te hebben in m'n eigen lichaam. Mijn vriend is wiskundige en die berekende telkens de kansen van nóg een miskraam opnieuw, en hij zei ook het moet gewoon echt wel een keer goed gaan! Het is dus ook een keer goed gegaan. Ik geloof er heilig in dat het echt stomme doffe pech is dat het drie keer achter elkaar mis is gegaan. Mijn moeder, van wie ik de translocatie heb doorgekregen, heeft twee gezonde kinderen en nooit een miskraam gehad. Haar eeneiige tweelingzus met de zelfde afwijking een gezond kind maar 7 miskramen en nooit mee zwanger geweest na de eerste.. Voor mij zegt de vergelijking van die van roulette veel. Ik hoop dat je er iets aan hebt! Leef heel erg met je mee, ik begrijp je wanhoop als geen ander, maar ik geloof er heilig in dat het ook bij jou een keer goed gaat!
Hee pepernootje, Ik begrijp zo ontzettend je gevoel, leef enorm met je mee..!!!!!! En wat superrot nog een extra hele vervelende ervaring erbij. Ik herken ook dat je NIET weet wat te doen.. Je hoort al die kansen om je oren vliegen en wat doe je dan he. Ook wij hebben te maken met een gebalanceerde translocatie.. Twee miskramen en we denken dat het nog een keer mis is gegaan. Bij ons is de beslissing juist de andere kant op gegaan. Ik moet wel erbij zeggen dat ik totaal niet bang ben voor naalden (heb ook mijn curettage gedaan met alleen plaatselijke verdoving en vond het enorm meevallen) en ook veel minder op zie tegen het IVF traject dan tegen weer die onzekerheid als ik zwanger ben. Daarbij komt dat elke zwangerschap een belasting is voor mijn schildklier waar ik problemen mee heb gehad. Maar of het de goede beslissing is? Geen idee... We hebben er goed over nagedacht en staan er allebei achter... Ik wens je alle sterkte toe... Tot gauw weer...
pepernootje, wij zaten in Leuven, niet in Gent. En nee, geen baby'tje door de ivf, hebben maar 1 poging gedaan en toen we aan de 2de wilden starten bleek ik miraculeus spontaan zwanger te zijn. wat verschrikkelijk dat de punctie zo pijnlijk was zeg. Dat dat er nog bij moest komen. Hier in Belgie heb je bij de ivf gelukkig wel de keuze voor een narcose, die heb ik dan ook gehad en heb zo niks meegekregen van de punctie
Dames, even heel kort. Maandag 21-10 is ons zoontje met een heftige bevalling ter wereld gekomen. We zijn met zijn drieeen heel erg aan het wennen aan ons nieuwe leven, maar wat een mooi wonder! Liefs J10 Ps als het leven weer wat structuur heeft reageer ik weer uitgebreid!
J10 gefeliciteerd!!! 😊😊😊😊 Wat fijn dat hij er is. Ik hoop dat alles goed gaat en dat je je heftige bevalling goed kan afsluiten. Lekker gaan genieten!!
J10, gefeliciteerd!! Wat fijn dat alles goed is gegaan! Ga maar lekker van hem genieten. Tegen de tijd dat je er aan toe bent horen we graag mee van je!
J10 proficiat! Hier ook babynieuws. 29 oktober ben ik bevallen van een zoon, Finn genaamd. 6 uur 's ochtends in het ziekenhuis, om 5 voor 4 die middag bevallen. Het ging vrij makkelijk in het begin, maar het venijn zit in de staart: ik heb anderhalf uur geperst en uiteindelijk is Finn met een vacuümpomp ter wereld gekomen. Net als j10 reageer ik later op de rest van de verhalen, eerst wat structuur Liefs voor jullie
LPtje, gefeliciteerd!! Wat heerlijk dat er weer fijn babynieuws is, naast alle zorgen die er toch ook zijn in dit topic!
Zo meiden hier ben ik dan weer. Wat is het wennen zeg zo'n mini mensje erbij. Hier gaat het nog niet helemaal gesmeerd. Finn huilt veel. We hebben in de afgelopen tijd al veel geprobeerd: huisarts om uit te sluiten dat hij spruw heeft of oorontsteking, infacol tegen buikkrampjes, osteopaat tegen buikkrampjes en onrustig slapen, inbakeren, rust en regelmaat. We zijn sinds afgelopen donderdag bezig met inbakeren en dat ging 3 dagen fantastisch. Hij huilde veel minder en sliep meer. Vandaag gaat het minder. Hij komt niet goed in slaap of wordt na 3 kwartier weer wakker en slaapt dan weer moeilijk in. Ik word er wel onzeker van hoor, op internet lees ik ook van alles. Zou het reflux of koemelkallergie kunnen zijn? Zo maak ik me de hele dag door druk. gek hè? Nu is hij er eindelijk, maak ik me nog zorgen.. Hoe is het met jullie dames? Liefs
Hi LPtje, Ik zat vanochtend nog aan jullie (jij J10 en pepernootje en alle andere meiden natuurlijk ook ) te denken! Olivia heeft de eerste weken ook veel last gehad van reflux en buikkrampjes.. osteopaat en inbakeren+strak ritme heeft hier veel geholpen! Misschien nog even volhouden het inbakeren? Kennelijk is de vierde dag een "terugval"dag ofzo (ben ik toen ook voor gewaarschuwd). En verder lekker doen wat je zelf denkt dat het beste is en niet naar allerlei adviezen luisteren. Denk dat je het als moeder zelf het beste weet. Ik heb vanalles gelezen en toen een methode/manier gekozen die het beste bij ons als gezin past en het werkt hier perfect! Uiteraard op de eerste plaats dolblij met je kleine mannetje natuurlijk Olivia is ook zo lief we genieten zo van haar. Ze kletst de oren van je kop hihi
een beetje laat maar niet minder gemeend gefeliciteerd met jullie zoons lptje en j10!! mijn middelste huilde ook heel veel, omdat hij snel door het geboortekanaal is getrokken zaten er wat wervels in zijn rugje en nek scheef, na een aantal keren fysio hadden we een heel ander kind. bij hem waren de kenmerken veel huilen en overstrekken.
moeilijk zeg, ik had 2 redelijke makkelijke baby'tjes. ze werden ook wel ingebakerd omdat ze zich steeds wakker sloegen maar voor de rest geen problemen gehad. zielig wel als ze huilen. Zouden mss meerdere sessies bij een osteopaat nuttig zijn? Wij hebben hier ook wel 2 moeilijke maanden achter de rug, met 2 ziekenhuisopnames op 1 maand tijd voor de jongste. eerste keer zware virale infectie en vorige week rsv. Gelukkig is nu weer in orde al zitten we thuis nog wel met aerosol, ab en om de 2 dagen kinesitherapie.