Bah, wat n rotziekte is het toch Ik wil je heel veel sterkte wensen.. Mijn vader is ook uitbehandeld van kanker.. nu 2,5jaar geleden dat hij de diagnose kreeg. Hij heeft inmiddels een aardige hoge dosis morfinepleisters (175mg) en valt ook erg af.. hij is echt aan het aftakelen... verschrikkelijk om hem zo te zien, het was altijd een erg sterkte man Ik weet dat t niet heel lang meer duurt dat we afscheid moeten gaan nemen maar wil er nog niet te veel aan denken!! Ik maak veel fotos van vooral hem samen met mn zoontje. Hij is dol op hem en ik vind het zo erg dat ze elkaar niet lang meer gaan meemaken... Pfff tis allemaal erg oneerlijk!!! Ik denk aan je meis.... sterkte volgende week en de moeilijke tijd erna! Liefs
Lieverd, ik kan er niet over meepraten maar nogmaals heel veel kracht en sterkte! Ik zou vragen of zij nog wensen heeft voor ze heen gaat, misschien kan je die nog in vervulling laten gaan. Een sieraad voor jullie samen die ze dan mee kan nemen en jij altijd bij je kan dragen als herinnering. Veel vragen die jij graag beantwoord wil hebben als ze dat kan antwoord op laten geven. Een herinneringen boek samen maken ook ter herinnering aan oma voor de kleine met allemaal leuke dingen, foto's en teksten (die zij dan schrijft).
Zeg haar dat je van haar houdt. Vergeef het jezelf als je er achter komt, dat je na haar overlijden, nog zoveel had willen zeggen. De tijd die je nog hebt, is hoe dan ook, in dat geval, altijd te kort! Sterkte! x
Veel sterkte Kahlen, ik zit met een brok in mijn keel te lezen. Dit is misschien 'de logische volgorde', maar veel te vroeg en dat maakt het vreselijk oneerlijk. Wat afschuwelijk voor jullie om dit mee te maken en hier naartoe te moeten leven. Ik hoop dat jullie nog mooie momenten, dierbare herinneringen voor straks, met elkaar mogen hebben. Heel veel sterkte gewenst.
Ik heb het hele topic gelezen. Heel veel sterkte, ik zal hier een kaarsje voor jullie branden. Ik geloof dat alles hier gezegd is. Achteraf zal er altijd nog wel iets zijn van had ik maar...
Heel veel sterkte en kracht toegewenst. Het leven is soms zo hard. Ik zal aan je denken. Helaas zal mijn moeder de strijd ook verliezen. 3x heeft ze gewonnen, maar deze keer niet.
Ik heb niet alle rreacties gelezen sorry, maar wou toxh even reageren Had mijn moeder nog wel 1000 dingen willen vragen, ik was 15 toen ze zelfmoord heeft gepleegd Maar weet van toen mijn vader overleed dat mn broer een mooi boek had gekregen wasr mn vader allerlei vragen in kon vullen, nu denk je misschien wat stom, masr later als je het terug Jan lexen lijkt het me heel erg fijn, dan vergeet je ook geen dingen, helaas heeft mijn vader het niet meer in kunnen vullen misschien is zo iets wel wat voor je? Heel heel veel sterkte gewenst deze komende tijd Ohja wat ik nu zo graag zou willen weten, hoe mijn moeder was, hoe ze om zou gaan met bepaalde situaties of wat ze van dingen zou vinden Sterkte
Heel veel sterkte en kracht. Voor het afscheid en de periode daarna. Ik zou veel vragen over hoe jij was als kind. Hoe speelde je met anderen? Hoe ging je ontwikkeling? Als je nog met meer kinderen bent, vragen hoe ze dat allemaal combineerde.. Hoe ze het voor elkaar heeft gekregen dat jij zo'n fijn mens bent geworden. (Daar ga ik maar even vanuit, haha) Vertel haar hoeveel ze voor je betekent, dat ze het goed gedaan heeft. En maak veel foto's van je moeder met je kleintje. Ieder heeft waarschijnlijk andere dingen die ze nog had willen vragen, maar dit zijn de dingen die ik niet gevraagd heb. Het was nog niet helemaal aan de orde toen ze ziek werd en overleed. Heel veel sterkte nogmaals..
Wat zit je in een intens verdrietige nare situatie :'( Mijn moeder is in2009 plotseling overleden aan een hartaanval ze was pas 60 en nooit ziek.Ik had een hele hele hechte band we wisten zowat alles van elkaar en vertelden elkaar ook altijd alles... Ook over vroeger vertelde mijn moeder veel en ik wou ook altijd alles weten.. Daardoor weet ik erg veel en had ik toen ook het gevoel dat ik niet zou hebben dat ik nog had willen vragen/weten..Ook heb ik ook filmpjes waar ze opstaat gelukkig.. Dat helpt wel om het gevoel terug te krijgen, want waar ik erg last van had was dat ik door de schok mijn gevoel geblokkeerd had door mezelf daardoor te beschermen tegen de pijn denk ik... Ik moest wel iedere dag huilen, maar als ik terug wou gaan naar het gevoel van hoe mijn moeder was schrok ik van de pijn en stopte ik dat weg. Dus probeer je moeder heel goed op te nemen, Haar blik, Haar stem, Haar manier van doen. Ook nu ik moeder ben geworden dit jaar mis ik haar nog veel meer! Ik weet wel hoe ze zou zijn als oma want ze had al 3 kleinkinderen, maar toch miste ik haar tijdens de zwangerschap en nu nog veel meer. Misschien (ik weet niet of je erin gelooft) kun je tekens afspreken. Ik heb naar mijn gevoel/idee veel bijzondere tekens ontvangen, waardoor ik weet dat ze er nog wel is op een bepaalde manier!! Toch weet ik niet alles over van hoe ik als baby was. Wel veel, maar soms vraag ik wat aan mijn vader en die weet zulke dingetjes helaas niet. ben ook veel bezig geweest met mediums te benaderen en dat gaf mij een goed gevoel.. Heel veel dingen klopten en daardoor weet ik en voel ik dat ze er nog is.. En ikzelf heb hele bijzondere dromen (achteraf ook voorspellingen) gehad dat gaf mij zoveel steun... Toen ze nog leefde kon ik spontaan huilen en werd ik zo bang bij het idee dat ze er ooit niet meer zou zijn! En toen het echt gebeurde was ik in shock maar de angst was weg want het was nu echt gebeurd en had ik zoveel verdriet.. Wat kan het leven oneerlijk zijn hè? Je denkt dat je niet zonder elkaar kunt en toch moet je zonder verder.... Het blijft een gemis, want je moeder is niet vervangbaar daar is er maar 1 van.Maar wat jij doormaakt dat bewuste afscheid is aan de ene kant bijzonder dat je nog dingen kunt vragen en zeggen, maar net wat je zegt moet je bewust afscheid nemen wat je eigenlijk niet wilt! Dat je haar echt moet loslaten ookal wordt ze dan uit haar lijden verlost. Dat moet hartverscheurend zijn :'(Ik wil je veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. Ik weet niet of ze er nog is, maar al die herinneringen die nu zo pijnlijk zijn worden later een troost. Van je af schrijven hielp mij heel erg. Dus probeer nog te knuffelen te praten en er zoveel mogelijk te zijn... Dingen over jezelf te vragen.Misschien een teken afspreken.. Vragen of wie je kindje lijkt. En als ze misschien ergens mee zat de dingen uitpraten en oplossen. Onopgeloste dingetjes kunnen ook later nog moeilijk zijn ze te accepteren. Nou meid heel veel sterkte. Liefs..
Ik ben mijn moeder verloren toen ik 18 was (nu28). Ze was 9jaar ziek en zat er dus aan te komen.. Op het moment zelf ging alles "vanzelf". Vantevoren werd er niet echt over gepraat en op het moment zelf (ze was helder maar kon niet praten dus communiceerde via haar ogen) wilde ik alleen maat weten of ze pijn had en bang was. Verder vertelde ik haar dat het goed was r. Dat ze mocht gaan dat wij het wel zouden redden en dat alles goed komt. Een heel vredig afscheid en ze ging met een lach. Het opmaken heb ik zelf gedaan omdat ik het raar vond dat iemand dat zou doen die haar niet kende. Verder hebben wij veel foto's gemaakt (nouja m'n oom) toen ze opgebaard lag. Ik kijk deze nog regelmatig! En als je ze niet wil zien hoeft jet niet. De diens hebben wij opgenomen op tape omdat je de hft niet mee krijgt. Vond ik fijn om achteraf nog eens na te luisteren. Het zijn niet echt tips maar ok vond dit zelf zo erg prettig. Praat er veel over en vooral gedetailleerd. Dit hielp mij enorm!! Heel veel sterkte en laat het vooral maar gebeuren voor haar is het beter dus voor jullie uiteindelijk ook. Ondanks het gemis.. Hier is het nu 10 jaar geleden en het slijt echt... Hoe raar dat ook klinkt.
Ik weet niet of dit hier al is gezegd. Ik spreek hier vooral uit mijn eigen gevoel, dus je hoeft mijn gevoel niet te volgen als je je daar niet goed bij voelt. Als ik mijn vader zo zou moeten 'afgeven' zou ik samen met mijn gezin een fotoshoot laten doen, zodat ik een mooie foto van ons allen (met mijn vader) heb om uit te zetten en later aan de kinderen mee te geven. Ik zou ook samen met mijn vader zijn laatste wensen laten waarmaken (voor zover mogelijk uiteraard). En vooral genieten van de momenten die we nog samen kunnen beleven. Je hoeft ook je tranen niet weg te steken voor je mama, ze zal je dit heus niet kwalijk nemen, en mss huilen jullie dan samen een lekker uit, dat kan opluchten. Heel veel sterkte in deze moeilijke periode.
Ik wil jullie zo bedanken voor jullie meedenken, medeleven, steun en knuffels. Afgelopen woensdag is ze dan echt heen gegaan. Nu is het een rollercoaster van geregel en emotie. Echt missen doe ik haar nog niet. Voel me daar een beetje schuldig om want dat vraagt iedereen ook aan mij. Maar ik heb het zo druk met alles dat ik denk dat dat gevoel later komt. Ook moet ik de euthenasie en het zien sterven van mijn moeder echt een plek geven en verwerken. Ze is vredig heengegaan, we hadden een erg liefdevolle laatste week en heb erg veel gehad aan jullie tips. Dankjulliewel.
Heel veel sterkte. Het is niet raar dat je nu even 'niks' voelt, door al het geregel wordt je de kome de tijd 'geleefd'. Maar als het verdriet en gemis komt laat het dan toe, huil, praat of schreeuw. Verwerk het op jouw tempo en manier en geef jezelf de rust en kans om het een plek te geven, het heeft z'n tijd nodig.
Heel veel sterkte deze komende dagen met regelen. Ik hoop dat jullie, na het afscheid bij de euthanasie, straks op een goede manier definitief afscheid van je moeder kunnen nemen. Besef alsjeblieft dat jij je niet schuldig hoeft te voelen over welke emotie dan ook. Al die gevoelens mogen er zijn. Er horen zoveel emoties bij rouw, dat is echt niet alleen maar verdriet! Opluchting, boosheid, schuldgevoel, angst... Het is allemaal 'normaal'. Dat je haar nog niet mist is logisch, daar heb je nu nog niet eens tijd voor. Het is nog te vers. En op een bepaalde manier is ze nu nog heel dicht bij je, omdat je nog zoveel voor je moeder aan het regelen bent. Nogmaals gecondoleerd en veel sterkte voor de komende dagen maar ook zeker voor de periode daarna.
Heel veel sterkte gewenst met jullie grote verlies. Ik hoop dat je veel steun kunt halen uit de afgelopen dagen met je moeder. Dikke knuffel
Heel veel sterkte gewenst en gecondoleerd met het verlies van je moeder. De echte gevoelens van missen komen als het allemaal wat rustiger is geworden, tenminste zo was het vorig jaar met mijn man toen zijn vader overleed. Voel je daar niet schuldig over.