Dames, Pff.. wat is dit lastig allemaal zeg.. Vandaag dan de uitrekendatum. Kleine meid wilt niet. Geen enkele cm ontsluiting. Strippen gaat daardoor niet. Is het zo gek, dat ik er inmiddels moe van wordt? Ik wil haar zo graag vast houden. Lief hebben. Loop al 2 weken met voor weeën, en het helpt niets. Tuitje wordt korter ja (baarmoedermond) maar verder schiet het niets op. Maandag kunnen we terug, weer kijken of er ontsluiting is. Als dan niks is, horen we wanneer we naar het ziekenhuis moeten. Zie er tegenop. Meer dames, met ervaring?
Hoi, Ook uitgerekend vandaag! & ook er nieuwsgierig maar vooral zat van alle pijnlijke lichaamsklachten. Helaas gaan ze bij mij pas woensdag kijken of er ontsluiting is en eventueel strippen dus moet nog wel ff wachten want heb echt het gevoel dat princessje gewoon koppig blijft zitten in in mama's warme buik...
Ik kreeg bij mijn dochter en zoontje toen ook op het laatst te horen dat alles nog potdicht zat en toch waren ze er toen max 3 dagen later.. kan dus alle kanten op. Succes!
Probeer (hoe moeilijk ook!) toch nog te genieten en ontspannen. Natuurlijk wil je jullie kindje het liefste nu nog in je armen sluiten, maar geef jullie meisje nog even de kans te komen uit zichzelf. Heb zelf bij de eerste en tweede ook vrij lang moeten wachten, maar uiteindelijk begon het geheel spontaan en was ik zo bevallen. Wachten was frustrerend en had het gevoel dat ze nooit zouden komen, maar ze dienden zichzelf op hun eigen tijd aan denk ik achteraf maar
Heey, Ook deze dag Leuk!! En ook een eigenwijs meisje. Woensdag pas, dan hopen we dat ze maar eerder komt. Mijn verloskundige was de afspraak al aan het plannen. Zaterdag om half 12 mag ik bellen, om 3 uur wordt ze geboren. Als dat eens zo makkelijk zou gaan. Ik wilde aanvankelijk niet laten strippen, maar heb begrepen dat dit eigenlijk heel erg mee valt. Als ik aan geef dat het teveel pijn doet, stoppen ze direct. Dus mocht het maandag kunnen, dan laat ik het toch doen. Hoop zo dat ze zich eens meldt. Succes meis!!
Bij Eva zat het met 40 weken en 5 dagen nog potdicht. En 2 dagen later is ze geboren. Het kan nog alle kanten op, het betekent echt niet meteen dat je nu nog sowieso een week moet.
Dankjewel voor je advies, ik probeer het nu echt ervan te nemen. Nesteldrang is inmiddels al weer heel erg weg. En de lichamelijke klachten en extreme vermoeidheid is slopend. Probeer dagelijks in bad te gaan, en daar een boek te lezen. Maar dat is vrij lastig. Ik ga toch maar even je advies opvolgen, en extra voor ontspanning zorgen. Over het algemeen ben ik nog goed te been, ml is er zelfs erg trots op. Wandel nog lekker rond, doe mijn ding.. Het is alleen de ongeduld. Zelf kwam ik ook te laat, van wie zou ze het hebben dan?
En probeer gewoon nog even te genieten. Ik had bij Eva echt vreselijke klachten, al een aantal weken (extreme jeuk) en ik vond het heel zwaar, maar van ongeduldig zijn gaat de tijd niet sneller . Je meisje zal er wel een reden voor hebben om nog even te blijven zitten. En je bent 'pas' 40 weken, de kans is sowieso groot dat je kindje later dan dat komt.
Dan heb ik nog 5 dagen haha. Ze zeiden dat ze me tot 41 weken en 5 dagen mogen laten lopen. Maar er is kans dat ik als ik volgende week woensdag of donderdag naar het ziekenhuis moet, ze mij al 2 dagen later inleiden. Hangt af van het onderzoek. Ben benieuwd! Hoop dat ik ook zo'n geluk heb. Ze is nu in ieder geval goed bezig. Steeds meer lichamelijke pijntjes van daaronder... Ben echt benieuwd wanneer ze zich aan meldt...
Bij mij zat het bij de 1e ook potdicht. Vlos kon niet strippen maar heeft flink zitten wroeten om de boel te prikkelen. Dit heeft geholpen. De volgende dag was er iets opening en kon ze strippen.
Mijn kleine meid vond het wel prima in mijn buik. Bij mij zat het met 41 weken nog potdicht. VK heeft geprobeerd te strippen met 41+1 en met 41+3. Helaas beide keren niet gelukt Uiteindelijk ben ik met 41+5 ingeleid en is dochterlief met 41+6 geboren.
Met 39+6 zat ik ook nog potdicht en een dag later braken mijn vliezen spontaan Uiteindelijk is mijn zoontje op 40+2 geboren.
Ik hoop t nog iedere dag, dat ze komt. Maar volgens mij wordt t toch een inleiding. Ach, ze komt hoe dan ook... Ben er alleen erg moe van. Merk dat ik weinig zin in dingen heb die ik voorheen wel deed. Sinds een paar weken contact met n meid, die mama is van 2 kindjes. Voel me wat onbegrepen door haar. Zij ziet de leuke dingen, afspreken en snapt niet dat ik te moe ben om daarheen te gaan. 's avonds wil ik graag thuis op de bank zitten. Naar bed wanneer ik het wil. En niet daar zitten. Maak ik het mezelf nu zo lastig?
Ik had afgelopen week met 30w3d al een cm ontsluiting. Terwijl ik nog lichamelijk fit ben mag ik niks meer en moet ik rust houden. Met wie mag ik ruilen?