Ik moet even wat van me afschrijven want elke keer als ik eraan denk wordt ik verdrietig en verbitterd. Voor de zwangerschap was ons seksleven al niet echt geweldig, maar ik kan me nu de laatste keer niet meer herinneren, waarschijnlijk zo'n 12 weken geleden. Toen ik het laatst vroeg gaf hij aan het niet meer te willen vanwege de baby in mn buik. Nu snap ik best dat het inderdaad een beetje raar kan zijn met een baby ertussen maar toch baal ik er erg van.. Ik heb dit al vaak verteld maar het veranderd voor hem niks. Ik ben ook erg bang dat ik na de zwangerschap maanden moet herstellen en er misschien nooit meer plezier aan zal hebben. Dus wordt ik er verdrietig om. En dan denk ik, mn relatie is goed, het is alleen het seks gedeelte waar wat aan mankeert, waarom maak ik me druk om zoiets kleins? En dan wordt ik weer verdrietig om het feit dat dat het enige is waar ik aan denk en ik me dan weer 'seksobsessed' voel.. Aargh.. Ik wou dat ik gewoon het hele seks gebeuren kan verbannen uit mn gedachtes. Maar die hormonen helpen ook niet echt mee.. Iemand tips hoe ik dit achter me kan laten en uit mn hoofd kan zetten..?
Tja meid, ik weet hoe je je voelt. Hier ook voorheen weinig, laatste tijd helemaal niks. Ook ik mis 't, maar leg me er maar bij neer. Heb 't ook vaker aangegeven maar 't werkt niet. Het is moeilijk je erbij neer te leggen. Rare tip misschien, maar anders een beetje handwerken? Ik dacht, als ik het hem vertel, dan doet ie er wel wat mee. Maar niks hoor, zolang ik geen speeltjes in huis haal, vind hij t prima. Ik zit nu in mijn 40ste week, net begonnen besef ik nu.. Dus voor mij is de zin ook compleet weg. Ben me ook echt druk aan t maken, om de genegenheid die we hadden. Mis eigenlijk de intimiteit, meer dan de seks. Door het gebrek aan dit, ook meer ruzie door de oplaaiende hormonen en bijkomende stress dankzij anderen. Ik heb niet bepaald goeie tips voor je, sorry. Kan alleen zeggen, probeer je ermee af te vinden en sla af en toe bij hoge nood de hand aan je zelf. Als je dit nog niet had gedaan. En hoop dat het na de bevalling wel weer komt. Dat hoop ik hier ook, heb zelfs een moment gedacht dat ie vreemd ging. Hoezo hormonen... Zwanger zijn is niet leuk, vooral niet als je een partner hebt die het allemaal eng vindt en totaal niet intiem wilt zijn. Daar moeten we ons maar mee af vinden. Helaas. Knuffie voor jou!
Ik herken dit volledig! Mijn heel relatie is perfect we maken veel plezier hebben veel aan elkaar hij is geweldig met mijn zwangerschap! Maar vrijen zit er niet in. En ook ik word er enorm verdrietig van. Hij zegt wel dat hij het maar niets vind met die baby en dat het niet aan mij ligt maar toch bied dat geen troost. Ik heb altijd gezegd dat seks niet het belangrijkste is in een relatie maar merk wel dat intimiteit toch veel belangrijker voor me is dan ik dacht. Voor mij werkt dit ik probeer gewoon geen aanstalten meer te maken. Hoe meer ik moeite doe hoe vaker je afgewezen word en er mee geconfronteerd word en hoe ongelukkiger ik er van word. Dus laat ik het gewoon een beetje achterwegen en voor mij werkt dit gevoelsmatig wel een beetje. Groetjesi
Mijn partner heeft gelukkig net zoveel libido als ik, het komt er alleen niet altijd van door de verbouwing van ons huis. Het is prettig om 'de boel' wat soepel te houden, zodat de bevalling ook wat makkelijker verloopt. Misschien toch maar zeggen dat als hij niet wil helpen, dat je wat hulpmiddelen aanschaft? (ik weet trouwens niet of die werkelijk verstandig zijn tijdens je zwangerschap, gezien de weekmakers in zulke producten...) Wellicht is dat zijn eer te na. Ik weet ook niet hoe makkelijk jullie erover kunnen praten? Je zou standjes kunnen proberen waarbij hij wat minder geconfronteerd wordt met je zwangere buik.
Hier is het andersom, maar snap je wel. Mijn libido is echt o,o... Baal er onwijs van, want wil wel en mis idd de intimiteit heel erg! Maar mijn doos en tepels hebben de "baar-functie" aangenomen en niet meer de "plezier" functie. (Tepels waren normaal mijn "aan" knop, nu, totaal geen gevoel in...) Ml had het er wel even moeilijk mee, maar heeft het wel geaccepteerd. Kan er soms verdrietig van worden, maar ga er vanuit dat als straks die kleine er is, het echt wel weer goed komt!
Lijkt me ook niet fijn als je man niet meer wilt dan maar zelf plezier hebben idd. Al denk ik wel, als de vrouw niet meer wilt moet de man dat ook maar accepteren ... Helaas kan het dus ook andersom... Maar ik begrijp absoluut dat het voor jou echt zwaar k.t is ... Want tja als je zin hebt en je kan niet....
Ik snap dat niet, intiem zijn staat toch los van seks hebben, je kan prima intiem zijn, heerlijk praten, knuffelen, samen onder de douche / bad zonder die daad zelf, ik bedoel daarvoor zouden we allemaal wel een vibo kunnen pakken dat gaat net zo snel, intimiteit moet je zelf wel aan werken en je best voor doen maar hoeft helemaal niet perse samen te gaan met de daad zelf.
Hier hetzelfde, libido 0.0....We hebben nu andere manieren gevonden om intiem te zijn: enorm veel (naakt ) knuffelen, massages, etc. Want hoewel mijn doos niet mee wil momenteel, heb ik toch behoefte aan intimiteit ! Misschien is dat een tip?
Ja herken het van mijn vorige zwangerschap....bleek dat ik een keer voor de grap gezegd had dat hij wel voorzichtig moest zijn adenders kreeg de baby een deuk in het hoofd! Hahahaha, heb hem duidelijk kunnen maken dat hij met geen mogelijkheid bij de baby in de buurt kan komen. Dacht misschien dat jou man dat ook denkt, bijv, straks raak ik de baby ofzo. ( ons kindje was trouwens met een kuiltje in de wang geboren haha)
Mijn man was ook als de dood ervoor,hij durfde vanwege de baby niet,ook zelfs na alle geruststelling van de vk niet,maar na aandringen een standje gevonden die wel werkt!Lepeltje lepeltje(dus hmet de kont naar hem toe gedraaid) Zo kan hij ook de babybuik niet zien en is het net even anders volgens mijn man.Wel vraagt hij na de sex of hij mij of de kleine niet pijn heeft gedaan,en stel ik hem gerust,want volgens mij vindt de kleine het best,want hij valt van het heen en weer gerommel in slaap hahaha. Laat je kerel mijn verhaaltje anders even lezen of praat er extreem goed over en laat hem echt goed weten dat het jou echt pijn doet,en dat je bv stopt als hij zich echt niet prettig gaat voelen tijdens de sex.Of anders lekker knuffelen op de bank?
Ik weet dat intiem zijn niet perse seks hoeft te zijn, maar vaak leid het een naar het ander en om nou met die gevoelens achter te blijven zitten is ook niks. Om er niet meer aan te denken sluit ik mezelf altijd compleet af van alles wat er mee te maken heeft. Nu ik het typ weet ik hoe dom het klinkt.. Zullen vast de hormonen zijn, maar op zo'n moment wordt ik gewoon weer verdrietig en dan wil ik ook helemaal niks meer. Pff stomme hormonen en gevoelens..
Zo herkenbaar dit... en het doet zoveel met je zelfbeeld , althans bij mij wel. Mijn vriend en ik hebben er goed over gepraat. Hierdoor snap ik hem wel, maar zelf blijf ik met het verdriet zitten. Ik neem het hem niet kwalijk, hij had ook niet gedacht dat een zwangerschap blijkbaar zorgt voor een blokkade bij hem. Onze relatie is echt super, hij zegt ook dat hij mij nog wel aantrekkelijk vindt. Dat geloof ik ook en ondanks dat voelt het alsof ik op dat vlak heb afgedaan ...alsof hij niet meer naar me kijkt. Ik ben er enorm onzeker door geworden terwijl ik na de vorige bevalling zo trots op mijn lijf was...de enige tip die ik je kan geven is blijf erover praten en probeer ook zijn kant van het verhaal te begrijpen..hij vindt het misschien net zo vervelend als jij...probeer er toch in te geloven dat het later na de bevalling goed gaat komen , hoewel ik begrijp dat dat lastig is om daarop te vertrouwen....
Van het één komt inderdaad vaak het ander Misschien is het een optie om 'het ander' te doen zonder dat jullie HET werkelijk doen? Misschien dat jullie elkaar met de hand/mond kunnen plezieren? ('t is het misschien nèt niet hélemaal, maar beter dan niks!!) De baby er niet tussen hebben door het kiezen van een ander standje kan ook nog wel eens helpen (is voor jezelf op een gegeven moment wellicht ook prettiger, dan wordt je niet zo geplet.. ) En in elk geval toch lekker blijven knuffelen.. anders is de drempel na de bevalling om weer opnieuw intiem te worden wellicht nog hoger...
Mijn mannetje moet er eigenlijk ook weinig van hebben de laatste tijd... M'n steeds dikker wordende buik zit ook een beetje in de weg, terwijl het dan alsnog wel gewoon kan.. Als we het hebben gedaan, krijg ik ook urenlang om de paar minuten harde buiken, dus ook niet echt een fijn iets om vooraf te weten.. Daar komt bij dat hij heel goed zn best had gedaan om mij te laten klaarkomen, lukte alleen een keer niet. Sindsdien zegt ie: ik doe het niet meer bij jou, want dat lukt toch niet... Dus áls we het doen, is het alleen voor meneer... Zou het graag vaker doen, maar ik begrijp ook wel dat het apart moet zijn voor een man... Maar vind wel dat ze zo nu en dan toch echt wel eens aan vrouwelijke gevoelens moeten toegeven.. intimiteit is wel heel belangrijk!!
@scorpio idd vaak leid het een naar het ander. Dat gesprek hebben we ook al gevoerd toen ik aangaf dat je ook andere dingen kon doen ipv de daad zelf. Gaf hij aan dat dat waar is maar dat hij daar idd zin van krijgt in de volgende stap dus gebeurd dat ook heel weinig. Mijn man vind knuffelen zelfs al eng want die buik word dan volgens hem geplet! Och ja nog even denk ik dan maar.
Ik herken het zo goed. Hier vanaf het begin dat meneer niet meer wilde. Ik heb hen denk ik een keer of 4 kunnen verleiden. En aangezien ik echt geen knuffelman heb, was dat ook geen alternatief. Helaas werd het na de bevalling niet veel beter. De eerste 6 maanden misschien 5 keer, terwijl ik overloop van zin. Toen heb ik hem ermee geconfronteerd en heb aangesproken dat het alweer bijna 3 weken geleden was. Hij vond dan van niet en bla bla... Nu wacht ik gewoon niet meer af.... Ik moet altijd initiatief nemen, anders gebeurd er niks. Voor je zelfvertrouwen niet briljant, maar goed. Maar.... Nu de laatste tijd is het opeens weer 2, 3 keer in de week. En hij besluit nu ook opeens dat hij zin heeft.... alsof hij 9 maanden moest ontzwangeren Nou ja, dus eigenlijk als je wilt.... echt hem proberen op te winden zodat hij echt wilt. Buiten de tips die er al zijn. En na de bevalling zodra je zin hebt, gaan met die banaan....
Gister hebt ik het eens met mijn man over dit topic gehad... Hij gaf ook aan dat hij er bij de eerste ook best wel wat moeite mee had. Ik wist dat niet eens. Nu de laatste keer dat we sex hadden vond hij ook wel dat de buik nu erg in de weg gaat zitten. Het is daardoor moeilijker los te koppelen van elkaar.
Hier is het op dat vlak wat rustiger, maar dat ligt meer aan.mij, wat meer harde buiken en als ik al het hoogtepunt bereik lijkt het alsof ik een marathon heb gerend. Hij heeft het bij de eerste alleen in de eerste twaalf weken eng gevonden en daarna hebben we gewoon gedaan wanneer we wilden en konden. Nu proberen we dat ook vol te houden, en het fijnste is op het moment lepeltje lepeltje. Geen buik in de weg Zoals iemand al zei, intimiteit is niet alleen se.x knuffelen, masseren of gewoon kriebelen kan ook al fijn zijn. En begin gewoon eens, wie weet kan ie zich dan niet meer inhouden??
Maar als je gewoon zin hebt in sex is knuffelen toch helemaal erg hahaha. Dan wordt je helemaal opgewonden en gaat je man niet verder... Dus nee ik snap niet zo dat sommige zeggen... Knuffel of streel gewoon wat...
Dan moet je niet zeggen dat je de intimiteit mist, dan mis je gewoon de seks, iemand zei hier ik mis de intimiteit maar dat staat in principe gewoon los van elkaar, dat kan prima zonder seks namelijk.