Kinderwens nog nooit zo groot maar geen zin in relatie!

Wat je ook doet. Ga niet met de eerste de beste man in zee, simpelweg omdat je een 'papa' nodig hebt om kindjes te maken. Sowieso, is het veel belangrijker om eerst de goede man te vinden. En voor je 30e klaar. Ik zou daar niet al te veel aan hangen. Is tenslotte ook maar een nummer.

 

Ik wilde ook perse na mijn 30e geen kinderen meer.
Is hier gelukkig gelukt. Maar als je perse nu een kind wil, en je hebt verder alles op orde, dan heb je niet perse een relatie nodig toch?

 

Als je straks de juiste man treft, kan het zo gepiept zijn
Wie weet heeft hij ratelende zaadjes en staat hij net zo te springen om papa te worden als jij

 

Ook ik wilde na mijn 30e absoluut geen kinderen meer, maar door omstandigheden heb ik het toch moeten aanpassen, mijn 2e werd geboren toen ik 35 was, 3e 37 en de 4e had geboren moeten worden als ik nét 39 zou zijn, zeg nooit nooit, je bent nog jong genoeg en hebt nog alle tijd. De zin in een relatie komt vanzelf wel als de "ware" voorbij loopt

 

Ik sluit me aan bij Mamabri. Wilde altijd voor mijn 25e kinderen, maar dat liep niet helemaal zoals gepland. Ik was ook pas 33 toen ik de vader van mijn kindjes ontmoette. Ik was 34 toen de 1e werd geboren en 36 met de 2e. Ik zou als ik jou was eerst weer eens lekker bijkomen van de relatie. Wie weet hoe je er dan over denkt. Dingen kunnen zo anders lopen. Ik heb er op een gegeven moment ook aan gedacht om het alleen te gaan doen. Ik was toen 32, dus 8 jaar ouder dan jij nu. Ben zo blij dat ik het toen nog niet heb gedaan. Denk er goed over na.

 

Ik heb altijd geroepen dat ik op mijn 28ste moeder wou zijn. Helaas is mijn huwelijk gestrand en heel veel problemen gehad met mijn scheiding. Ik ben blij dat ik met mijn ex-man geen kinderen had. Moest er niet aan denken om ook nog een omgangsregelen zien te vinden met je kinderen.

En nu ben ik wel gelukkig met een nieuwe vriend, waarmee mijn kinderwens nog groter is en dit voelt ook veel beter met hem! Dus denk eerst maar goed naar hoor!

 

Als ik jou was, zou ik me niet zo vastpinnen aan een bepaalde leeftijd. Je maakt het jezelf daardoor des te moeilijker. En je weet ook gewoon niet wat life brings.

Ik had graag twee kinderen voor mijn 30e gewild. Op mijn 25e begonnen met zwanger worden, maar helaas liep dat allemaal wat anders dan verwacht. Daardoor ben ik pas vlak voor mijn 30e moeder geworden. En een tweede zit er om medische redenen niet meer in, doordat ik totaal onverwacht ernstig ziek werd.

Je kunt dus wel vanalles willen en plannen, maar soms draait het leven ineens een hele andere kant op en moet je je eisen en wensen bij stellen. Laat de leeftijdsgrens van 30 in ieder geval los. Dan heb je zelf minder druk op de schouders en ga je ook geen overhaaste beslissingen maken.

 

Ik wilde ook voor mijn 30e een compleet gezinnetje. Maar helaas.... wel op mn 27e moeder, maar 2 jaar later gescheiden... Nu 33 en zwanger van mn 2e!
Ach meid, je bent nog jong, als je dadelijk de 'ware' ontmoet hebt gaat het ws als een trein!!!

 

Ik wilde graag voor mijn 25ste moeder worden. Kreeg een relatie met mijn huidige vriend toen ik 20 was, en dacht dat mijn wens wel vervuld zou worden. Maar dingen gaan zoals ze gaan, en ik ben 13 weken geleden 'pas' moeder geworden, op mijn 26ste. Puur omdat we er nog niet aan toe waren, ons leven was echt nog te druk voor kinderen. Het leven komt zoals het komt, het kan dus heel lang duren voor je er in een relatie aan toe bent, maar het kan ook zomaar op je pad komen. Denk er in ieder geval heeeel goed over na, en zorg ervoor dat de relatie die je hebt goed zit. Dat is vele malen belangrijker dan de leeftijd waarop je besluit voor kinderen te gaan.

 

Ik had dat ook altijd. Wilde voor mn 25ste alles voor elkaar hebben. Huisje, autotje, werk, trouwen, babytje Nou dat huisje had ik, auto en werk ook, relatie van een paar jaar maar toen ging die relatie mis. Ik ben zo blij dat ik met die man niet getrouwd ben geweest, geen koophuis had en ook geen kinderen. Anders zat ik daar nu voor de rest van mijn leven aan vast en was ik nu niet waar ik nu ben

Ik ben dus na die gestrande relatie naar het buitenland gegaan voor werk. Ik wilde even iets anders en aan mezelf denken. Dat heeft me zo goed gedaan! Ik heb daar zelfs mijn huidige "verloofde" leren kennen en we zijn nu bijna 2 jaar gelukkig en bezig voor een kleintje Ik ben heel gelukkig met hem. Ik heb dus 'dat moeten voor mn 25ste' los gelaten en dingen gedaan die ik leuk vond.

Idd, wat vele al zeggen, je leeftijd is maar een nummer. Pin je er aub niet op vast want je weet nooit hoe je leven loopt en wat er allemaal kan gebeuren. En ik snap wel dat je een hele grote wens heb voor een kleintje, dat had en heb ik ook, maar het komt op een dag ook bij jou. Anders probeer dingen te doen die je nog graag wilt doen, of voor de toekomstige baby, zoals geld sparen. Dan ben je ook alvast voor de baby bezig

 

Tja ik snap de leeftijdgrens bij jezelf ook niet zo goed. Waarom heb je dat zo sterk?

Zoals hierboven al aangegeven, je kunt een hoop plannen maken in t leven, maar zo loopt t nou eenmaal niet altijd/ vaak niet.

Tja ik ben ook 34 als de eerste komt. Als t aan mij gelegen had was dat al op mn 32 al gebeurd. Wsl willen we nog wel een 2e, mochten we die ook krijgen dan ben ik helaas ook alweer 35+

 

lieve meid,

Heel mooi hoe je het allemaal in je hoofd hebt, maar sommige dingen laten zich niet afdwingen.

Ik wilde ook wel jong moeder worden, maar eerst 2 jaar moeten wachten op de eerste na een paar miskramen en dan ben je opeens 30!! Je gevoel voor een kind neemt dan echt niet af.....Nu 36 en zwanger van de 3e. Ik ben dol op mn kids en zij op mij en ik geniet.

Laat het leven maar komen hoe het komt.

 

Het leven laat zich helaas niet plannen.

Waarom zou je na je 30e geen kinderen meer willen? Omdat dit niet in je huidige ideaalbeeld past?

Go with the flow zou ik zeggen.

Als je eenmaal een leuke relatie hebt waarbij kinderen passen, is het nog maar de vraag of het lukt. Laat het op je af komen.