Ik zit weer even in een fase dat ik een onbestemd gevoel heb. Heb ik nu een paar keer al gehad. Ik ben erg verdrietig, voel me alleen, ben erg moe, moet uit het niets huilen Heb het al een paar keer gehad en weet nu dat dit over een paar dagen weer over is. Heeft waarschijnlijk met een hormoonopwelling te maken. ( heb ook even meer last van m'n heupen/bekken) Wilde het even een beetje van me afschrijven....
Wat vervelend dat je je zo voelt! Ik herken het wel een beetje. Ik denk ook echt dat het de hormonen zijn. Soms voel je je gewoon even een paar dagen zo, en dan ineens is het over. Mij helpt het altijd om aan leuke dingen m.b.t. de baby te denken. Het is wat hè, zwanger zijn. Ik voel me soms ook heel alleen. Terwijl ik daar dan echt geen reden toe heb. Maar kleine dingetjes kunnen dat gevoel dan bij me uitlokken en dan ben ik meteen verdrietig. Maar ik neem mezelf nu maar met een korreltje zout Het hoort er allemaal bij, en het is voor een goed doel
Ik herken me wel een beetje in jou verhaal. Nu moet ik zeggen dat er hiet momenteel ook een aantal dingen tegen zitten maar toch. Maandag was mijn ergste dag toen zat ik er echt helemaal doorheen en duurde zolang eer ik uit mijn verdriet was. Daarna was ik dood op. Heb ook veel last van mijn onderrug en ben door mijn Verloskundig. Doorgestuurd naar de fysiotherapeut waar ik donderdag een eerste gesprek mee heb , vk denkt bekken instabiliteit. Ik geloof ook wel dat de hormonen een belangrijke rol hierin spelen maar ja leuk is anders he. Zo stond ik vorige week op een parkeerplaats en wilde mijn auto in gaan stappen. Ik zocht de sleutel en de auto naast mij reed ineens naar achter. (zijn schuine plaatsen en weinig ruimte waardoor ik achter die auto moest staan) rijdt die ineens naar achter en mij bijna omver. Ik schrok hier natuurlijk heel erg van en werd boos. Ik viel toen uit tegen die meneer en hij ook tegen mij. hij wilde juist ruimte vor mij maken en natuurlijk mij niet aanrijden, hij riep ook ik wilde alleen goed doen. we waren dus bijde erg geschrokken. En ik neem het hem niet kwalijk. Thuis weer heel erg moeten huilen hier om en nu weer pfff Ik krijg dit voorval gewoon niet uit mijn hoofd en wil zo graag sorry tegen die meneer zeggen voor mijn reactie. Ik heb t nu hoer maar getypt misschien helpt me dat. Sorry dat ik dit verhal nu onder jou stukje zet.
@liesje30 Ik kan me helemaal voorstellen dat je zo reageerde. Ik kan nu ook uitvallen hoor, en om kleinere dingen dan dit. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die hier tegenaan loopt. Gek hoor, die hormonen. Gisteren is ook mn nieuwe neefje geboren, het was zo raar om foto's van mijn broertje als vader te zien. Heel leuk, gelukkig gevoel gemengd met verdriet. Bizar. Hopelijk is het snel weer wat minder!
heel herkenbaar. vooral snachts in me slaap ben ik heel druk sinds een paar weken. ik word dan echt gebroken wakker... en dan moet de dag nog beginnen, met een uk van een jaar om je heen, werken, huidhouden, sociale leven, bedrijf thuis, nog niks geregeld voor nr.2 . pfff, soms grijpt het me ff aan allemaal.... ik zou wel ff 2 weken alleen willen zijn en achterstand gaan wegwerken van van alles en nog wat
@kannietslapen. Fijn is het niet he maar idd wel fijn om te lezen dat andere het ook hebben. Dat geeft toch een soort van erkenning. En ik vind het ook altijd wel heel fijn om het er met andere mensen over te hebben. Helpt ook om het een beetje ban me af te zetten.