Wij hebben komende zaterdag een crematie van mijn opa (vader van mijn gescheiden ouders), maar we laten ons dochtertje bij mijn moeder achter. Vooral omdat ik niet weet hoe ze op al het verdriet zal reageren.
Wat een reacties... en mening verschillen! Ik vind het ook echt een dilemma hoor! Het gaat nl om mijn opa. Hij is al een jaar erg ziek en heeft al paar x kantje boord gelegen maar nu is zijn laatste tijd echt aangebroken zegt de arts. Hij eet en drinkt niet meer en zijn hart etc zijn slecht. We hebben een hele goede band met oma en die heeft zo'n troost bij ons dochtertje. Wij allemaal trouwens. Zelf zou ik het erg fijn vinden als ze er bij zou zijn en denk mijn moeder en oma ook wel, maar heb dit verder nog niet besproken want iedereen heeft nu wat anders aan zn hoofd natuurlijk. Ons dochtertje is verder heel makkelijk en huilt nauwelijks. En mocht ze bv tijdens de dienst huilen kan papa met haar naar buiten. Het punt is ook dat het niet naast de deur is dus kan haar bv niet na de dienst door iemand laten brengen ofzo. En ze is eigenlijk nog nooit ergens bij een ander dan mn ouders geweest dus haar ergens brengen waar ze nog nooit is geweest zie ik ook niet zo zitten. Ik vind het iig een erg lastige keuze, misschien moet ik t maar gewoon ff afwachten hoe t loopt en t aan de familie vragen als t zover is?
Misschien is dat het beste idee.al lijkt mij lastig om bij iemand achter te laten als je verder weg moet.veel sterkte de komende dagen.
Ik zou een kindje van 6m wel meenemen. M was ook bij de begrafenis van mijn oma. Ze was toen slechts 2 weken oud. Ik heb met haar in mijn armen een korte toespraak gehouden uit haar naam. Mn nicht had haar dochter van bijna 1 ook mee. Maar mijn oma was ook gek op kinderen dus die zou het niey anders gewild hebben.
Bij naaste familie gaan hier de kinderen gewoon mee. Ze horen er in de familie helemaal bij en kinderen horen net als de dood bij het leven. Bij kennissen/verre familie gaat hij niet mee.
Zonder iemand voor het hoofd te willen stoten. Maar wat ik mij afvraag, stel je neemt een baby mee, die trekt toch alle aandacht naar zich toe? En die aandacht hoort toch bij een uitvaart bij de overledene te zijn? En misschien ligt het ook wel aan de locatie. In de kerk hier zou je er op aangekeken worden. Ik kan me indenken dat het in een crematorium anders is.
Ik heb niet alles gelezen. Laatst hadden wij een begrafenis van de opa van mn vriend. Onze oudste van net twee was bij mn ouders. Onze baby ging mee ivm borstvoeding. We moesten er al om 9 uur zijn en alles bij elkaar duurde het tot halverwege de middag. Dan zou ik in de kerk en zo moeten kolven, dat zag ik niet zitten. Bovendien vonden we hem nog te jong om naar een oppas te brengen. Het ging heel goed. Hij sliepbijna overal doorheen, ook door het gezang. Ik ben halverwege de dienst naar een ruimte gegaan om te voeden
Mijn vader is overleden toen mijn dochter 11 maanden was. Ik heb er lang over nagedacht maar besloten om haar niet mee te nemen naar de crematie. Wij hebben zo zelf ook rustig afscheid kunnen nemen. Wel heb ik haar meegenomen naar het rouwcentrum en hebben we samen afscheid van hem genomen op haar manier (aaien en een kusje en ik heb verteld dat opa is overleden) de dag voor de crematie. Ik heb er geen spijt van, we hebben zo ieder op ons eigen manier afscheid kunnen nemen
Ik zou het niet doen, denk dat je zelf te druk bent met je kindje + het zou de hele dag onrustig(en dus huilerig zijn..) denk niet dat je daar op zit te wachten.. Ik was heel blij dat Emma er niet bij was op de begrafenis van mijn zus, ik denk dat ik anders veel had gemist omdat ik onbewust alleen op emma let.
Hangt van de baby af. Die van mij waren erg stil zolang ze bij me in de draagdoek zaten. Die zijn meegeweest naar begrafenissen, kerkdiensten en bruiloften.
Bij de begrafenis van mijn opa was mijn dochter er in de kerk en tijdens de begrafenis zelf niet bij (erg formeel ook, dat had ze niet vol gehouden) en bij de koffietafel was ze er wel bij. Dat vond ik zelf ook prettig, kon ik me echt richten op het afscheid nemen en er zijn voor mijn moeder en grootmoeder, anders had ik continu mijn dochter af moeten leiden.
Ligt eraan. Jij geeft aan dat je kind erg makkelijk is, en dat je haar niet makkelijk ergens onder kunt brengen voor de dag. Je hebt ook een plan voor als ze wel ineens begint te huilen. Ik zou haar meenemen. Dood en rouw horen bij het leven.
Ik zou het doen. Wat zeg ik? Ze heeft er (helaas) al twee meegemaakt. En een bruiloft, dat ook. Ging allemaal prima. Als jij chill (doch verdrietig) bent is je kind dat vaak ook toch. Het hoort helaas bij het leven..
ik zou de kleine persoonlijk niet meenemen. Je kan jezelf ongemakkelijk voelen als je kindje gaat krijsen enz./ honger heeft. Voor de zelfde geld regent het pijpenstelen en sta je daar met de kinderwagen. Ik vind persoonlijk dat je je kindje beter ergens anders onder kan brengen(andere kant van de familie of vrienden)
Mijn opa is pas overleden. Ik heb onze kleine niet meegenomen. Puur, omdat ik zelf verdriet had en fit niet over wilde brengen en om zelf goed afscheid te kunnen nemen m ook wil ons mannetje alleen in een bedje slapen. De afscheidsdienst was ook op een vordingstijd dus ook niet erg handig.
Doen wat jou het beste lijkt! Wij hebben pas ook een begravenis gehad van erg naaste familie. We hebben maar een kleine familie, geen broers en zussen of ooms en tantes. Ik heb onze kleine toen ondergebracht bij onze buurvrouw die ons ventje best wel kent en zelf ook midden in de kinderen en een baby zit. Het nadeel was dat ik lekker in de auto moest kolven, en dat vond ik behoorlijk **** (niet fijn om op zon dag te moeten kolven in de auto.) want eigenlijk zouden we gewoon in 1 auto passen allemaal maar dat leek me niet zo gepast. Ons ventje had ik mee willen nemen, en ook hij is een afleidingspunt. Toen de overleden thuis opgebaard lag heb ik continu voor koffie gezorgd voor de mensen die kwamen, en ons ventje werd door iedereen bewonderd. Maar tijdens het afscheid heb ik voor mezelf gekozen en voor ons ventje, en hem lekker ergens anders ondergebracht, gewoon omdat dit voor mij beter voelde.
Precies ik zou me dan ook heel ongemakkelijk voelen. Veel te bang dat baby gaat huilen. En als de baby huilt dan zou ik het helemaal erg vinden.