Ik werd vrijdag 8 nov. met 38 weken ingeleid. Ik had al een maand last van harde buiken die regelmatig waren en vaak ook pijnlijk. Heel weinig slaap en gewoon op. Mijn baarmoeder bleek al op zijn einde te zitten maar de kleine was toch nog klein. Ze zat net niet onder de groeicurve. Dit was nog niet alles ik had ook nog eens te weinig vruchtwater. Dus al met al gingen ze me toch maar inleiden voor de zekerheid. Ik moest sowieso al op medische indicatie gaan bevallen ivm weinig vruchtwater en kleine baby. Vrijdag om half 10 zat er een ballonnetje in en in de middag had ik al wat ontsluiting. In de nacht had ik een weeënstorm, hun bleven eerst volhouden dat het harde buiken waren. Maar na veel aandringen gingen ze toch naar het ballonnetje kijken die nog vast zat maar had al wel 3 cm ontsluiting. Toen ging alles heel snel om 6 uur kreeg ik de ruggenprik (wat reuze meevalt, ze maken je bang voor niks) en om 7 uur was vriendlief er. Om half 11 mocht ik persen. Dat persen viel ook mee had het pijnlijker en zwaarder verwacht. Enigste wat me niet lukte was me benen omhoog trekken en vasthouden en kin op borst (wat een onmogelijke positie was dat zeg!). Om 11.25 was daar dan onze kleine meid J.azzlynn P.atricia A.lice, roepnaam J.azzlynn (Jazz) met een geboorte gewicht van 2715 gram en 46 cm. De navelstreng was wat kort ze kwam tot onder de borst. Maar ze deed alles al heel snel, hadden ze niet echt verwacht. Onze kleine sterke meid heeft onze leven veranderd!