Als jij daar blij van wordt moet je dat zeker doen, maar ik bedoelde in mijn reactie dat ik dat zeker niet zal gaan doen. Misschien neem ik nu even een raar voorbeeld maar ik fok katten en zodra de kittens oud genoeg zijn om zelfstandig te eten begint de moederpoes qua melk geven af te bouwen en af en toe ook de kittens af te snauwen wanneer ze toch proberen.. Maargoed, dat is bij katten. Zoals ik al zei ga ik afhankelijk hoe het gaat door tot 6 of 12 maand, maar niet langer. Ik vind het zo'n raar idee of bijvoorbeeld een 2 jarige aan de borst te hebben..
Komt een deel van de antipathie tegen bv ook niet doordat iedereen alleen de negatieve verhalen vertelt? Alle vrouwen die probleemloos bv geven hoor je niet. Ik voed nu mijn derde kindje en heb nog nooit een kloof gehad, geen borstontstekingen, 2 van de drie sliepen na 2 maanden door, kolven op het werk geeft geen problemen. Dat kan ook. Het hoeft geen ellende te zijn.
Ik herken je twijfel, ik zit ook te dubben wat te doen. Sowieso heb ik ook hetzelfde gevoel dat het me gewoon niet aanstaat, ik ken ook niemand bij wie de bv is "gelukt", althans niet langer dan een paar dagen met voortdurend geworstel, pijn en ontevreden baby. Daarna is iedereen in mijn omgeving op flesvoeding overgestapt. Voordat ik zwanger werd nam ik me voor om dat "niet aanstaan" te proberen te negeren en het toch te gaan proberen. Puur omdat het gezonder is voor de baby. Maar nu speelt ook dat ik veel meer dan verwacht moeite heb om mijn normale medicijnen niet in te nemen (tegen adhd), en die mogen niet gecombineerd worden met borstvoeding. Het zou betekenen dat ik ze nog een paar maanden moet laten staan. Ik ben bang dat dat niet verstandig is, de eerste tijd met ons eerste kindje is sowieso een drukke chaotische tijd met weinig rust, en ik merk nu duidelijk dat ik veel sneller emotioneel uit evenwicht ben dan met de medicijnen. Dat is ook een afweging die ik moet maken....moeilijk dilemma
Ik dacht zelf dat doe ik wel even.....cursus gevolgd, maar uiteindelijk wilde de eerste miet goed drinken en stopte ik met nog gen 6 weken vanwege medicatie (postnatale depressie). Ik heb echt alles gedaan om de borstvoeding te laten lukken, afkolven bijvoeden en wat nog meer. kost heel veel energie. bij de tweede gewoon gezegd lukt het dan is het mooi lukt het niet flesvoeding is net zo goed. Bij 1,5 mand moest ik gaan bijvoeden en na 3 maanden was de voeding op. Nu voor de derde denk ik er weer zo over. ik zie wel hoe ver ik kom dit keer. Het belangrijkste is doe wat jij wilt en wat bij jou goed voelt, ook op de fles worden ze groot het voordeel is dat je je man of iemand anders ook de fles kan laten geven en je weet precies wat er in gaat. Wat ik het makkelijk van borstvoeding vond was dat ik er midden in de nacht niet uit hoefde om een flesje te gaan maken. borstvoeding kon ik zo weer lekker verder slapen. ik vond het ook intiem met mijn kindje. zelf had ik echter wel een hekel aan openbaar voeden, vond dat iets van mezelf. fles is dan net zo makkelijk, had ik een thermosfles voor bij me met warm/heet water en altijd een flesje en bakje met melkpoeder. niets is fout flesvoeding van tegenwoordig is net zo goed hoor zit ook alles in. succes met de keuze!
Ik had precies hetzelfde als jij..Ik wilde mijn zoontje het beste van het beste geven..alleen ik hou niet van gepluk aan min lijf. Veel vrouwen hier zeiden dat je dat niet met elkaar kan vergelijken... Dus ik dappr begonnen gelijk aangelegd na de bevalling..en omg, ik vond het vreselijk....kromp fysiek ineen omdat dit gevoel me zo tegenstond. En ik proberen en proberen, kwam geen druppel melk, ook niet met kolven, en elke keer als zoontje aangelegd werd, kromp ik ineen en dacht alleen maar..haal de baby weg..dit wil ik niet... Nou heb ik de eerste paar dagen ermee geworsteld mar omdat ik echt geen druppel voeding eruit kreeg (ms psygisch??) overgegaan op flesvoeding..een zaligheid toen pas kon ik gaan genieten. Stomme is, ik heb ook nooit stuwing gehad. Nooit nergens last van gehad. Na 3 weken stroomde het opeens eruit..maar goed toen was het niet echt meer nodig. Sucses met je keuzes. Ik heb een cursus in het ziekenhuis gevolgd, ben in het ziekenhuis bevallen en begeleid door een lactatie deskundige..maar ik bleef in elkaar krimpen en weerstand voelen..heel erg want ik wilde ook dat intieme gevoel delen.. Nou heb ik een verleden, ms speelt dat ook mee?
Toen ik zwanger was van de oudste dacht ik ook dat het mijn ding niet was, onhandig etc. En ik wist niet eens hoeveel beter het was... Toen gelijk met fv begonnen en ik had vreselijke spijt en dat heb ik nog. Bij mijn middelste maar een paar weken bv gegeven, hele slechte begeleiding gehad en ook daarvan baal ik. Pas nu bij de jongste heb ik alles op alles gezet om het te laten slagen en het voelt zo goed! Echt proberen hoor, want het blijft aan je vreten anders...
Ik herken je gevoel ts. Puur geestelijk (psygisch) is het bij mij., ik zie het gewoon echt totaal niet zitten. Alles er aan roept weerstand bij me op. Hoe meer mensen pushen hoe zekerder ik het weet; ik moet dit niet doen. Het gaat totaal tegen mijn gevoel in.. Dus ga ik het ook niet doen, ik ga fv geven.
Wat je ook kiest, het is al eerder gezegd, baby's hebben het meest aan een moeder die lekker in haar vel zit. Niet doen als het niet goed voelt. (Maar dat geldt voor nog veel meer zaken rond je kindje.) Ikzelf heb ruim 6 mnd gevoed, zonder ellende. Mét tepelhoedje ivm vlakke tepel. Zeer bijzonder, dat m'n lichaam dat kon. Maar na 6 mnd zonder schuldgevoelver op de fles, ook wel lekker dat ik m'n lijf weer voor mezelf had zeg maar. Succes met je keuze!
Heb flink wat reacties hier gelezen. Ik zit ook heel erg in dubio dus ken je gevoel (deels). Mijn eerste heeft vanaf dag 1 Fv gehad. Ik was jong en iedereen in mijn Familie had FV gegeven . Dus het leek voor mij het beste. Zoontje lag krom van de kramp. Nachten opgelopen van de kramp. Tot aan het ziekenhuis toe dat ze gingen kijken wat er was. Mijn 2e heeft 2 jaar BV gehad. Ze had geen krampje niks. Was heel mooi om te doen . Bij mijn 3e weer dezelfde twijfels als die ik nu heb.Uiteindelijk voor de fles gekozen. Na 3 dagen FV te hebben gegeven. Begon ik het beu te worden. Ook weer krampen en niet kunnen poepen. Mijn borsten die op springen stonden.Manlief zeg leg hem toch gewoon aan. Zo gezegd zo gedaan. Ventje had wat moeite met happen maar lukte uiteindelijk wel. Maar de BV heb ik niet 100% opgang gekregen. En heeft hij zowel BV als FV gehad. Nu zwanger van de 4e en weer die twijfels zo denk ik ja fv en zo ja bv. Gesprek over gehad met de vrouw die de intake deed van de kraamzorg. En ik weet het nog niet.Neig meer naar BV omdat de stap dan naar FV makkelijker te maken is dan van fv naar bv zoals ik het ervaren heb.
Hier gelijk gekozen voor flesvoeding. en geen enkel schuldgevoel. Zoontje groeit als kool en is een vrolijk mannetje!
Als je zo twijfelt, waarom begin je er niet gewoon mee, Is het niets pak je de fles, en gaat het goed dan is het alleen maar mooi toch? Hier bij de eerste na 6 weken gestopt omdat mijn tepels enorm zeer deden, Maar had het niet willen missen, en probeer het nu weer. Doet het weer pijn, kijk ik hoe lang ik dat wil hebben en anders stop ik er gewoon mee... Je kan nooit zeggen na een week, jeetje wat zou het bijzonder zijn geweest had ik het maar..... Maar je kunt wel zeggen na een week, dit bevalt me niet ik stop ermee.... (Liever spijt hebben van iets wat je gedaan/geprobeerd hebt, dan iets wat je nooit het gedaan/kunnen doen.....)
Ik vind het trouwens heerlijk! (Vandaar dat ik het toch nog 6weken heb volgehouden ondanks dat het pijn deed...) Je kindje lekker bij je. (Moest ook heel hard huilen bij de laatste X....) En ik ken heel veel vrouwen waarbij het goed is gegaan, en heerlijk maanden de borst hebben gegeven......
Meiden wederom heel erg bedankt voor het delen van jullie ervaringen en het geven van tips. Ik waardeer het enorm! Ook vind ik het erg fijn dat iedereen in zijn waarde wordt gelaten. Het is logisch dat de meningen over dit onderwerp uiteenlopen. @Soepstengel: als het zo simpel was als "probeer het gewoon" was er eigenlijk geen probleem Waar het mij om gaat is dat het hele idee (fysiek) weerstand bij me oproept en dat ik daar graag een modus in wil vinden zonder mezelf geweld aan te doen. Vandaar dat ik zo blij ben met alle ervaringen die hier worden gedeeld.
Ik denk dat borstvoeding echt iets is wat je moet mee maken om te ervaren of het wel of niet iets voor je is. Toen ik zwanger was van m'n dochter had ik zoiets van 'ik zie wel waar het schip strandt' en 'ik ga me niet in al te vreemde bochten wringen als het niet lukt'. Maar toen ze er eenmaal was wilde ik haar perse borstvoeding geven. Ik heb haar volledige bordtvoeding gegeven tot 6 maanden en toen zijn we er hapjes bij gaan geven. Ik heb tot ze een jaar was op werk gekolfd, wat ik vooral na 9 maanden zwaar vond want toen moest ik dit in mijn pauze doen. Ik werk fulltime en vond het na een jaar wel welletjes. Daarna zijn we tot ze 1 jaar en 8 maanden was over gestapt op 's ochtends en/of 's Avonds nog even bij me drinken. Ik heb er erg van genoten en zij ook. Bij ons is het ook erg goed gegaan en dat helpt zeker met het volhouden. Ik hoop dat als je borstvoeding gaat geven, dat je er dan net zoveel voldoening uit haalt als dat ik heb gedaan!
Ik herken je gevoel en ik had ook zoiets van " ik zie wel, als het niet gaat of als het me blijft tegenstaan pakken we de fles" maar toen de kleine er eenmaal was wilde ik toch perse bv geven. Ondanks tepelkloven, stuwing, beginnende borstonsteking en veel pijn. Uiteindelijk heb ik een lactatiekundige ingeschakeld en nu geef ik met veel plezier nog steeds bv.
Ik herken je gevoel wel, ik ben zelf met borstvoeding begonnen maar dat was een groot drama. Achteraf hebben ze mijn zoontje te laat aangelegd, had ik spruw (wat niet gezien werd door de kraamzorg) en deed het zuigen heel erg pijn. De kraamverzorgende vroeg of ik een lage pijngrens had!! Er kwam ook te weinig melk en de baby had ook geen zin om te drinken. Na "vingervoeden", tepelhoedjes en elektrisch kolven was ik er na een paar weken he-le-maal klaar mee. Ik ben nu zwanger van een tweeling en ik denk dat ik toch borstvoeding ga proberen te geven. Alhoewel ik het idee, twee kinderen aan de borst niet echt prettig vind. Maar flesvoeding vond ik ook een gedoe, uitkoken, de juiste verhouding, midden in de nacht flesjes opwarmen. Mocht de borstvoeding niet lukken, dan probeer ik een maandje te kolven zodat ze in ieder geval wel wat binnenkrijgen of samen met flesvoeding. Borstvoeding is gewoon gezonder qua samenstelling dan melkvoeding maar dat wil niet zeggen dat flesvoeding slecht is. Mijn moeder kon geen borstvoeding geven en ik ben ook heel gezond grootgebracht met flesvoeding Kijk hoe je er tegenover staat na de bevalling, misschien wil je de baby gelijk aanleggen. Gevoelsmatig is het wel anders als de baby er is en mocht het niet lukken dan is flesvoeding zo gekocht. Succes met je keuze!