Volgens mij heb ik een poos geleden ook al een toppic geopend over iets met weinig slaap (geheugen als een zeef!) Maar vannacht dan toch tot het punt gekomen dat ik het echt niet meer had en uiteindelijk met zware huilbui op de bank een poos ben gaan liggen, om na een tijdje toen het weer een beetje ging Gideon ging sussen en we weer samen in slaap vielen. Probleem zit zo: Met 7 maanden zat Gideon plotseling midden in een tandjes krijgen crisis, sinds zijn 4e maand slaapt hij ineens vreselijk (van 1 op de andere nacht) en tegen die tijd was ik zo uitgeput al dat ik hem maar in bed nam omdat ik te moe was om hem nog te sussen. Sindsdien komen achter elkaar tandjes en werd hij flink éénkennig. Papa mocht hem niet meer sussen en hij was zoiezo al de hele dag nogal uit z'n doen. Ik bleef hem toen maar elke nacht bij mij in bed nemen, meestal nog half in slaap ook al nam ik me van te voren voor het niet te doen. Afgelopen week had ik het al zo gehad, ik besloot hem in zijn eigen bed te houden. De ledikant had ik al als noodoplossing naast ons bed gezet zodat ik er niet de hele nacht uit moest naar zijn kamer. Het lukte me! Hoera, ook al lag ik zelf pas om 6 UUR 'S OCHTENDS TE SLAPEN. De dag daarop werd hij ziek, en ik ook... allebei helemaal niet lekker, hij kon nauwelijks adem halen door verstopte neus en na weer wat uren bezig te zijn geweest besloot ik dat dit niet de het juiste moment was om hem ziek en al in bed te gaan houden. We zijn nu allebei langzamerhand weer beter aan het worden en ik ben vastbesloten snel te gaan beginnen hem in z'n eigen bed te houden. Ik móet alleen eerst even voor mezelf een buffertje opbouwen want met de vermoeidheid dat ik nu heb barst ik al snel in huilen uit en heb ik nauwelijks geduld meer. (En wat is het jammer dat papa hem niet mag sussen... dan krijst hij echt de hele boel bij elkaar... zodra ik hem pak is hij letterlijk in één keer stil. Vannacht vloog hij me zelfs in de armen, kreeg knuffels en kusjes.. pff 't is ook wel echt een schatje) Pff.... het is gewoon al fijn om het even van me af te schrijven! Maar als er iemand is die in dezelfde schuitje heeft gezeten, laat het me alstjeblieft weten!
Pffff pittig he? Wel heel herkenbaar... Wij hebben er bewust voor gekozen samen te slapen zodat we alle driee op die manier de meeste slaap krijgen.
Blijft hij ook overstuur als jij echt weg bent? Ik heb geen kinderen dus kan niet van jou kant meedenken, maar heb wel veel opgepast. Mijn neefje heeft een paar keer een eenkennige fase gehad. Als mama in de buurt was, wilde hij alleen mama. Als ze weg ging was het wel even brullen/ krijsen, maar als hij merkte dat ze niet terug kwam was het prima. Dus letterlijk uit het zicht blijven en dan was het prima. Veel sterkte in ieder geval! Lijkt me erg zwaar!
Hier ben ik ook de eerste persoon die ons ukkie wil. Maar als ze mij niet ziet, niks aan de hand. En wij proberen heel bewust juist papa veel te laten doen, zodat ze hem ook als veilige haven heeft. Dat werkt. Dus even doorzetten en juist ook papa laten troosten. Al is het voor ieder misschien het prettigste daar overdag mee te beginnen.
Bubi, is het wat om je baby bij je in bed te nemen? Wij doen dat ook en sindsdien krijgen we veel meer slaap. Ik zie dat je nog bv geeft, in bed nemen betekent dan slapend je nachtvoedingen kunnen geven. zalig toch? Kijk voor tips voor veilig samen slapen op Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding.
Dankjullie wep voor de reacties! Ja hij slaapt nu al 2,5 mnd bij ons in bed, dat is ook eigenlijk nu alleen de oplossing. Wil alleen af en toe weer zo graag mn eigen ruimte! Zodra ik weg ben blijft hij huilen... al geprobeerd maar dat loopt uit op n drama. Zodra ik er weer ben is hij in 1x stil. Hoelang duurde deze fase bij jullie...?