Inderdaad... snap niet dat je je hier druk om maakt. 't Zou mij in ieder geval helemaal niets schelen, je was 15... Al zou het nou om een ex gaan waar je bijv mee samen gewoond heb oid.
Ah het gaat mij er gewoon om dat hij ´raar´doet. Ik ben meer van een; 'kunnen we gewoon niet met zijn alle normaal doen'- typetje. Ik wil aardig gevonden worden.
Moet eerlijk toegeven dat ik ondanks ik getrouwd ben(met ups en down gelukkig) en kinderen heb, nog steeds een zwak voor (wat ik toen genegeerd heb) een goede vriend heb. Hij kwam daar toen openlijk voor uit, ikke niet en ben toen mijn huidige man tegengekomen. Hij is nog gewoon op de bruiloft geweest! Gelukkig woont hij ver hier vandaan, lees 1000den km, heeft hij nu 2 jaar een relatie maar spreek m bijna dagelijks via whatsapp, maar blijf me soms toch afvragen waarom dat gevoel niet helemaal weg is gegaan... Misschien dat er onbewust toch ook meer uitstraalt van jou kant?
Dat is ook begrijpelijk, iedereen vindt het fijn om aardig gevonden te worden. Maar in dit geval zal ik er niet zo zwaar aan tillen, het is niet iemand die je dagelijks ziet of spreekt en deze persoon is (neem ik aan) niet erg belangrijk in jouw leven. Dus vindt hij je niet aardig, of doet hij vreemd, dan is dat prima toch? De mensen die belangrijk zijn in jouw leven vinden je wel aardig en dáár gaat het om!
Het klinkt mij een beetje puberaal in de oren. Ik zou me dus totaal niet druk maken om een ex van toen ik 15 was.
Hier hetzelfde hoor. Mijn ex-vriend (Niet echt ex, we hebben 2 maanden leuk gedaan toen ik 17 was.) hij negeert me nog. Hij is getrouwd nu, ik woon samen. Maar toch kijkt hij me niet aan, en als ik aan kom lopen, loopt hij weg. Ik spreek 'm nooit en zie 'm misschien eens per jaar op een feestje als ik in NL ben. Maar als hij me ziet, loopt 'ie weg. Zijn vrouw kijkt me ook heel vies aan van een afstand. .. erg bizar, haha.