(Relatief) pijnloos bevallen

Ik dacht er net zo relaxt over en ging er ook heel relaxt in....

Maar geloof me ik vond het echt pijnlijk, tegen de 9-10 cm en continu rugweeën zat ik te trillen van de pijn en ik vond het vanaf 6cm al erg pijnlijk (en van 3 tot 6 was ook niet echt fijn ofzo).

Ik denk dat het gewoon echt per persoon verschilt en een kwestie van geluk hebben is. Mijn moeder had heel lichte buikpijn en toen ze bij haar arts kwam had ze al 6cm en de rest van de cm vond ze ook niet zo pijnlijk.

Maar wees er blij mee, fijn dat je een niet zo pijnlijke bevalling hebt gehad

 

Bij de eerste ingeleid, weeenstorm en een ruggeprik.

Bij de tweede begon het s'avonds met een scheurtje in m'n vliezen. Toen ik naar bed ging de eerste wee. Ik heb me toen heerlijk op de bank genesteld met een dekentje, kopje thee en de tv. Toen de weeen sterker werden liep ik rondje door de kamer, ging weer liggen en viel dan weer voor 5 min in slaap. Ik had echt geen pijn.

Uiteindelijk de verloskundige laten komen en had toen al 5 cm. Even gaan douchen en daarna lekker op bed gaan liggen.

Weer getoucheerd en had toen al 9 cm toen kreeg ik 1 pijnlijke wee en kon ik gaan persen, vond ik doodeng maar deed echt geen pijn. Ik voelde haar zelfs op een gegeven moment een stuk terugglijden.

Ik vind zelf dat ik een super bevalling heb gehad. Geen pijn, kon me goed ontspannen en heeft uiteindelijk maar 5,5 uur geduurd.

 

Geen idee waar dat aan lag, ik vond mijn eerste bevalling ook goed te doen, ik zat compleet in een roes en kan me geen pijn herinneren. Toen ze geboren werd, magisch gewoon, zo mooi. Ik kon me niet voorstellen en niet begrijpen dat sommige mensen zo negatief op de bevalling terug keken.

Mijn tweede bevalling had ik gewoon zin in, zoiets moois nog een keer mogen beleven!
Maar deze bevalling was hels. Weeën deden zo'n enorme pijn, kon ze totaal niet wegpuffen. Verschrikkelijk!!!!! Ging dan ook in 25 min van 5 naar 10 cm, wat voor mijn zoon weer veel te snel was en er in no time 7 mensen om mijn bed stonden, waarvan 2 kinderartsen om hem op te vangen. Niks magisch aan dus en ik word nu nog wel eens zwetend wakker omdat ik er weer over droomde. Twee totaal verschillende bevallingen dus. Gelukkig één hele mooie en nog mooier: 2 prachtige kinderen.

 

Hier beide bevallingen pas na het breken van de vliezen met 8/9 cm pijnlijke weeën gehad. Vanaf een cm of 5 moest ik me wel even op de weeën concentreren, maar ze deden zeker geen pijn. Heb 2 heel snelle bevallingen gehad.
Waar dat door kwam? Ik denk dat mijn mate van vertrouwen en voorbereiding er zeker invloed op hebben gehad. En het feit dat ik in mijn eigen omgeving was waar ik me goed kon ontspannen. En uiteraard het warme water. Tot aan het breken van de vliezen onder de douche gezeten en daarna in bad waar mijn kinderen ook zijn geboren.

Mooi om te lezen dat er meerdere vrouwen zijn met zo'n mooie ervaring!

 

Ik ben ook redelijk pijnloos bevallen. Pas bij 9cm en na het doorprikken vd vliezen kreeg ik rug weeën en die deden wel een uurtje goed zeer. Ik keerde in mezelf en zuchte elke wee rustig weg.
Heb 2,5uur geperst en ook hier heb ik geen pijn van gehad, alleen extreem vermoeiend. Ik heb buikexpressie gehad na die 2,5uur en door ligging en grote van mijn zoon ben ik finaal uitgescheurd. Had een totaal rup graad 4 en moest dus op de ok gehecht worden onder narcose. Maar ook hiervan had ik na mijn bevalling niet veel meer last van als vriendinnen met 5 hechtingen. Ik denk dus dat mijn relaxe houding/insteek veel heeft geholpen maar ook gewoon je pijngrens. Ik dacht dat ik weinig kon hebben maar volgens vk/huisarts en gyn kan ik dus kwa pijn veel meer aan als ik dacht van mezelf.

 

Hier viel alles ook reuze mee....
Om 7uur beginnende weeën, om 15.00 om de 3-4 minuten een minuut lang, (tijd om te bellen dus...) maar ik dacht nou ik ga nog lang niet dood, we bellen dus ook nog niet

Om 20.00 vond vriendlief het echt tijd om te bellen, (ik dacht nog steeds dit kan het nog lang niet zijn, zo'n erge pijn doet het nou ook weer niet.... Dalijk komt ze en zegt ze je hebt 3 cm, en gaat ze er weer vandoor!)

20.30 vk kwam en 9! Cm ontsluiting, vliezen braken, ik ben onder de douche gegaan omdat ik "meer tot mezelf moest komen". Was nog grapjes aan het maken

Onder de douche deed het wel behoorlijk zeer, maar op dat moment was de ontsluiting daar en mocht ik lekker persen!
20 min. Later was zoonlief er! Rond 00.00


Ik had alle vertrouwen in mm lijf, in mijn vk. En was niet bang ervoor, heb het vanaf het begin tot het eind over me heen laten komen.

Ik denk sowieso dat je weinig "makkelijke" bevallingen hoort, ook omdat het natuurlijk veel stoerder is om een pijnlijk verhaal te vertellen, dan om te vertellen dat het best makkelijk ging.....

 

Trouwens van die 9cm stond ik ook enorm van te kijken,
Er kwam eerste een stagiair, die vroeg of ik moest poepen
Ik dacht poepen / persdrang jaaaaaaaaa hoor, laat de echte vk maar komen en kijken, maar zij constateerde hetzelfde .
Heel gek, op dat moment dacht ik ook, nou mooi ben bijna klaar, is dit het nou
(Tot het uurtje onder de douche )

 

Ik had het anders heel stoer gevonden als ik kon vertellen dat ik het een makkie vond.

Maar helaas... Toch ging ik er ook heel onbevangen in, dacht ook: ik kan dat en ga dat doen. Poeh, dat viel vies tegen hoor, het was allesbehalve pijnloos...

 

Hier ook relatief pijnloos bevallen. Eva was een sterrenkijkertje en dan krijg je al vroeg persdrang (ik bij 5 cm), dat is echt héél vervelend, maar niet zozeer pijn, hm moeilijk te omschrijven .

Bij Lisa ging het super, ik liep met 5 cm nog rond (af en toe een beetje puffen. Eva: mama, waarom ben je aan het blazen?), toen was ik namelijk nog Eva's spullen aan het pakken. Toen Eva was opgehaald kwam de verloskundige en toen had ik dus 5 cm. De verloskundige zag dat het prima ging dus heeft me lekker alleen gelaten (met man dan). Met 9 cm braken mijn vliezen, ik riep het naar beneden en heb zelf handdoeken gepakt. Toen kwam de verloskundige naar boven en mocht ik gaan liggen en rustig gaan persen. Het moeilijkste van de bevalling vond ik de overgang van wegpuffen naar persen, deed geen pijn, maar wist even een paar minuten niet hoe ik moest omschakelen.
Mijn bevalling begon met om 3 uur 's nachts weeën waar ik na elke wee gewoon weer in slaap viel. Om 7:30 ben ik gaan douchen en kwam er toen achter dat de bevalling echt begonnen was (de weeën werden ipv minder alleen maar erger), mijn man wilde gaan werken maar ik heb hem toen maar gezegd dat hij misschien beter kon blijven. Om 8:30 kreeg ik de verloskundige te pakken, die was er rond 9 uur en om 11 uur was Lisa er. Snel en bijna pijnloos . De bevalling heeft officieel 8 uur geduurd, maar voor mijn gevoel maar 3,5 uur.
Ik stond er ook heel relaxed in en heb elke wee helemaal over me heen laten komen, heel bewust elke wee gebruikt om de boel beneden open te zetten zeg maar . En dat is goed gelukt! Je verzetten doet naar mijn mening alleen maar meer pijn en je bereikt er niets mee. En je kind moet er toch uit, dus dan maar helemaal overgeven aan de pijn en meewerken met de weeën en je lichaam.

Ik weet ook wel dat het bij veel mensen dan alsnog veel pijn kan doen. Maar ik hoor om me heen wel de pijnlijkere bevallingen van de mensen die er van tevoren heel bang voor waren.

 

Eerste bevalling was een beetje pijnlijk maar duurde ook maar 1 uur en 20 minuten laatste 20 minuten persen.
Tweede bevalling eigenlijk weinig tot geen pijn gehad heeft 3 uurtjes geduurd laatste 4 minuten persen.

Na de eerste bevalling alleen wat branderig bij het plassen maar verder nergens last van. Na de tweede bevalling helemaal nergens last, stond na 3 weken weer op het voetbalveld.
Beide kindjes samen met mijn man aangegeven op het gemeentehuis dat vond ik erg leuk om te doen!

Oh en ik ben totaal niet het type van puf clubjes, boeken over de bevalling, meditatie clubjes etc etc

 

Bij de 1e weeenopwekkers en ruggenprik. Was een helse en zeer pijnlijke bevalling die 18 uur duurde. Ondanks de ruggenprik.

2e heeft totaal 4 uur geduurd. Ik heb een geboorte TENS gebruikt. Echt een superding. Ik merkte duidelijk verschil tussen een wee zonder de geboortetens en met. Ik was hierdoor rustiger omdat ik min of meer controle over de pijn had. Ik vond het iig niet super pijnlijk en heb meteen gezegd dat ik er zo nog wel 1 wil werpen
Ik was relaxted, heb lekker rond gelopen en niet geschreeuwd of wat dan ook. Tot ieders verbazing.

 

over het algemeen had ik veel vertrouwen in mijn lichaam van te voren. wel wist ik dat ik iets met mijn ademhaling moest gaan doen qua cursus oid. (op het moment dat ik pijn ervaar houd ik mijn adem in). Ik ben yoga gaan doen.
ik denk dat het mij heeft geholpen, ik heb een hele relaxde bevalling gehad. Kon volledig in mijzelf duiken, had mijn ademhaling onder controle en kon de pijn goed handelen. Het klinkt mss heel zweverig maar het lukte mij om te visualiseren en daarmee los te laten...

Ik moest in zh bevallen, en op het moment dat ik aan persen toe was, was iemand in de kamer naast mij ook daar aan toe. Ik moest daarom "even" wachten, dat is het enige moment die ik als vervelend en pijnlijk heb ervaren.

Ik hoor om mij heen best heel positieve bevallings verhalen..... echter op de een of andere manier alleen maar na mijn bevalling of ze blijven gewoon beter hangen.....

 

Hier ook een relatief pijnloze bevalling. Ben op 28-09 om 13.00u binnen gegaan in het ziekenhuis met weeën die om de 3 min. kwamen. Het is omdat ze regelmatig kwamen dat we vertrokken, maar van pijn was nog lang geen sprake. Het was hoogstens gewoon vervelend . Om 16.00u aan de wee-opwekkers omdat de ontsluiting niet vorderde. Om 22.30u nog maar 6cm. Tot die tijd heb ik héél de tijd vrolijk aan het babbelen geweest met mijn vriend. Nog rustig tv gekeken enz. De verpleegsters hadden al 1000x komen vragen of het nog ging en waren elke keer verbaasd dat ik nog niet veel last had, want aan de monitor te zien waren het toch hele hevige contracties . Enkel vanaf 22.30u tot 23.30u heb ik echt veel pijn gehad. Ging toen ook op een uurtje van 6cm naar volledige ontsluiting. Hier had de combinatie van de weeën door de wee-opwekkers en de eigen weeën die opkwamen véél mee te maken. De ene wee was nog niet helemaal verdwenen of de andere kwam al terug op. Maar vanaf dat ik mocht persen was de pijn ook weer helemaal vergeten. Dus dat uurtje was eigenlijk niets achteraf bekeken . Dacht echt, heb ik hier al die tijd "schrik" voor gehad .

 

Vond de weenstorm door t infuus geen pretje, er kwam geen moment van rust meer tussen de weeen door. Toen heb ik pethidine gehad,waardoor ik het aankon. Later ging ik goed ontsluiten en raakte de spuit uitgewerkt.
Daarna kon ik het prima zelf de baas.
Had bijna volledige ontsluiting en het gevoel te moeten duwen. Maar uk was nog niet goed ingedaald, hoofdje nog niet helemaal goed voor de uitgang. Moest op mn zij rustig meeduwen. Heb dat braaf gedaan ( ging vanzelf) en ineens was het hoofd geboren!
En geen verloskundige of verpleegkundige erbij.... het zou echt nog even duren dachten ze. Ikzelf had ook niet het idee dat dit HET was....
Maar goed, hij was er 'ineens'!

 

Al mijn bevallingen hebben niet echt onmenselijk veel pijn gedaan. Aan het eind is het elke keer wel even heftig, er moet tenslotte wel een compleet lijf door een tunneltje waar normaal net een piemel in past. Tuurlijk doet dat zeer, maar het was bij mij wel te overzien. Het laatste stukje duurde bij mij meestal maar heel kort, hooguit 1 minuut of zo, dus daar kom je wel doorheen. Je weet dan ook dat het bijna voorbij is en het grappige is dat de pijn ook echt onmiddellijk volledig over is, zodra je baby eruit is. Onvoorstelbaar dat je het ene moment denkt dat je doodgaat of kapotgescheurd wordt en letterlijk 2 tellen later heb je de grootste lach van je leven op je gezicht...
Het moeilijkste vond ik nog om de controle los te laten, gewoon te doen wat je lichaam zegt en 'go with the flow'. Dat zit niet zo in me, zeg maar....

 

Ik vond het enorm meevallen met de pijn. Ik zal niet zeggen dat het pijnloos was maar het was zeker goed te doen bij mij. Ik kreeg om half 2 's middags de eerste weeen. Die kwamen vrij snel achter elkaar maar waren op zich zo pijnlijk dat ik er bij moest gaan zitten/liggen en ze wegzuchten. Ik had ergens gelezen dat je bij de eerste weeen nog makkelijk de strijk weg kon werken of een afwasje doen en ik voelde mij een ongelofelijke aansteller. Ik dacht nog als ik er nu al bij moet gaan zitten hoe moet dat dan als ik 8-9 cm ontsluiting heb?
Maar goed, pappamuis is gaan timen en twee uur later kwamen ze al om de drie minuten. Toch maar de vlos gebeld en toen ze aankwam om half 6 verwachtte ik 4-5 cm te hebben, maar ik had al ruim 9 cm ontsluiting. Appeltje eitje dacht ik toen. Ze heeft om half 7 de vliezen gebroken en om kwart voor 9 's avonds was Babymuis er.
Ik vond het geboren worden van Babymuis zelf niet zozeer enorm pijnlijk maar meer een heel raar gevoel. Een beetje misselijkmakend hahaha Maar qua pijn is het me reuze meegevallen. Ik heb me wel heel bewust ontspannen, misschien dat dat geholpen heeft.

 

Ik vond het persen helemaal niet pijnlijk, gewoon echt helemaal niet! Het was echt een opluchting. Bij Lisa schrok ik wel, ze kwam er zo snel uit dat ik bang was heel erg uit te scheuren, dus ik heb het een beetje tegengehouden, durfde haar er niet met 1 keer persen te lanceren . Maar goed, ze was er dus binnen 5 minuten uit. Beide keren geen pijn en niet gescheurd.