Hallo allemaal ik heb een dilemma en heb onafhankelijk advies nodig. Ik woon/werk in het buitenland, heb een zoontje van 2 en een lieve man. Nu denken we na over een tweede. En dat brengt veel twijfels en schuldgevoel met zich mee waar ik me nu geen raad mee weet. In het land waar ik woon is de werkweek vaak 6 dagen, minimaal 45 uur per week (ik heb `geluk` met een baan waar ik in de winter 5 dagen werk en de zomer 6). Mijn man werkt zelfs 7 dagen per week. Als 1 van ons zou stoppen met werken zouden we de huur en levenskosten niet meer kunnen betalen, dus we moeten beide werken. Hierdoor hebben we wel een vrij goed leven. Bang dat 1 van ons zonder baan komt te zitten zijn we niet daar we in een toeristisch gebied wonen en er altijd wel werk is (in elk geval in de zomer). Mijn zoontje van 2 gaat nu 5 dagen naar de creche, afgelopen jaar heeft mijn schoonmoeder opgepast die dan ook bij ons in huis woont (dag privacy maar super oppas). Nu zou ik erg graag een tweede willen, vooral om mijn zoontje niet alleen op te laten groeien (oke en een babietje vind ik ook wel erg super). Het staat me alleen zo tegen om deze baby dan op te laten voeden door in het begin mijn schoonmoeder en daarna weer de creche. Ik ben opgegroeid in Nederland en ben gewend dat kinderen een dag of 3 naar oppas gaan en de andere dagen door papa/mama/opa/oma opgevangen worden. In ons geval gaat dat niet lukken. Mijn beide kinderen zullen uiteindelijk allebei 5-6 dagen naar de creche moeten. (kinderen worden hier vanaf 1 jaar op de creche aangenomen). We willen in de toekomst (als we iets meer gespaard hebben over een jaar of 2-3) iets voor onszelf beginnen zodat we als gezin samen kunnen zijn/werken, maar dat is in de toekomst. Zwangerschapsverlof is hier bijna hetzelfde als in NL, met 12 weken na geboorte moet je weer aan het werk, maar je krijgt tot 1 jaar voedingsverlof (dan mag je 1 1/2uur eerder naar huis). Nu raden mensen hier me aan om een tweede nu te doen, omdat ik nu bij deze baan een hogere kindertoeslag kan krijgen en de regelingen rondom zwangerschapsverlof bij deze baan wettelijk zijn vastgelegd. Als we iets voor onszelf gaan beginnen is dat niet meer het geval. Ik voel me zo schuldig als ik aan een tweede denk. Ik wil geen kinderen om ze 6 dagen per week aan iemand anders over te laten. Maar part time of niet werken is echt geen optie en we willen echt graag een tweede. Wat vinden jullie, nu gaan voor een tweede met de baan en wettelijke voordelen die ik nu heb, of wachten tot we iets voor onszelf hebben opgezet en dus meer tijd met gezin door kunnen brengen? Dank jullie wel voor de tijd om dit te lezen! Meryem
Ja net zoals je zegt als je zonder of met minder werk niet goed kunt leven dan zal dat nooit veranderen natuurlijk dus waarom zou je dan niet aan een tweede beginnen. En ook leuk voor je andere kindje natuurlijk met zn tweeen.
Beste meryem Jeetje wat een dillema Mijn vriend heeft een eigen zaak en is daarvoor regelmatig van huis (wij zijn bezig voor de eerste) dus zal de opvoeding veel op mij neer komen ik zit namelijk wel thuis Ik weet niet wat voor bedrijfje je op wil starten maar een eigen bedrijf is ook veel werk en daar ben je eigenlijk ook 24/7 dan mee bezig en eer een eigen bedrijf helemaal goed loop + alle stress die er eventueel bij komt Ik zou denken begin nu zodat je de voordelen van je werk nu heb en nu je alles zover heb geregelt qua oppas enzo
Hoi Meryem, ik snap je dilemma. Ik zie dat je schrijft: ik wil geen kinderen om ze 6 dagen per week aan iemand anders over te laten. Ik denk dat dit de kern is van je gevoel, ook wat betreft je zoontje nu al! Ik denk dat je hierover na kan denken. Je geeft aan dat jullie met 2 salarissen een vrij goed leven hebben, maar wat is voor jou een goed leven? Wat ligt er onder je schuldgevoel. Wil je eigenlijk wel 6 dagen werken en is dat je 'het goede leven' waard? Sorry als ik te veel de diepte in ga hoor! Je hoeft het ook niet te beantwoorden, maar dit dacht ik een beetje te voelen toen ik je vraag las. Heel veel succes met de keuzes die je gaat maken!
Hallo allemaal Doortje legt de vinger op de kern (ben even kwijt hoe je dat zegt). Het probleem is alleen echt dat we hier met 1 salaris niet rond kunnen komen, de huur kunnen we van het salaris van mijn man net betalen en daar houdt het mee op (ik ben een buitenlandse hier en verdien daardoor het dubbele van mijn man, mede vanweg de talen die ik spreek). Ik hoef geen comfortabel luxe leven, dat hebben we nu ook niet, maar we moeten wel onze huur en eten kunnen betalen en helaas kan dat van het salaris van mijn man niet. Ander werk zoeken voor hem kan, maar in salaris gaat hij daar helaas niet op vooruit dus heeft weinig zin. Voor mij een andere baan met een beter salaris zoeken kan ook, maar betekend ook nog meer werken dan ik nu doe dus dat heeft geen zin. We denken erover om een boutique hotelletje te openen over een jaar of 2-3 (dat bedoelde ik met eigen zaak), zodat we als gezin in het hotel kunnen wonen werken en leven. ja dat gaat hard werken zijn maar kan dan wel elk vrij moment dat ik heb met mijn kinderen doorbrengen...pfff...vindt het zo lastig!