Lieve BeHappy, Wat mag jij trots zijn op jezelf! Al zoveel meegemaakt, maar er wel het beste eruit gehaald. Knap dat je je gevoelens ook zo goed kunt uiten. Wat betreft je keuzes, jij zal er vast goed over nagedacht hebben. Sta achter je keuzes en geniet van je gezin. Je dochter boft met een moeder als jij Knuffel en liefs!
Pff heftig zeg!! Maar meid wat ben bij sterk en een kanjer van een moeder voor je dochter! Ik wens je het allerbeste
Wat een heftig verhaal! Ben er even stil van. Je bent een sterke vrouw, die haar gezin nu voor zet. Voel je daar niet schuldig over, je hebt al genoeg over je heen gekregen en je hebt tegelijkertijd al heel veel voor haar gedaan. Dingen die eigenlijk jouw verantwoordelijkheid helemaal niet waren. Diep respect. Wil je heel veel sterkte wensen. Knuffel!
Heftig verhaal meid. Maar ik wil je even zeggen dat je een kanjer bent. Je hebt je op een geweldige manier in het leven geknokt. Kus Xxx
Wow super heftig zeg. Respect voor jou wat knap dat je zo positief bent! Je bent volgens mij een hele toegewijde moeder. Je staat voor lastige keuzes en in je verhaal lijk ik ook soms twijfel te horen hoe je er mee om kan gaan. Misschien helpt het om het met bijv een maatschappelijk werker te delen die met je mee kan denken vanuit een andere positie. Zomaar een idee (ik ben zelf hulpverlener dus kwam meteen in me op). Ik hoop dat ik zo vrij mag zijn om die tip te geven Je mag trots op jezelf zijn!
Meis, wat een verhaal zeg! Ik heb het helemaal gelezen en moet toch wel even slikken. Ik sta nu weer met beide benen op de grond, besef dat ik het echt goed heb getroffen met mijn familie. Je hebt zoveel verschrikkelijke dingen meegemaakt op veels te jonge leeftijd, natuurlijk wil je je eigen kind hiertegen beschermen. Je hebt dan ook, in mijn ogen, de juiste keuze gemaakt om geen contact meer te houden. Jij hebt er niets aan behalve verdriet, je moeder heeft er niets aan en je kind heeft toch al een oma die wel goed voor haar is. Het is goed zo, en ik snap ook heel goed dat je af en toe er even verdrietig over bent. Niet alleen je moeder maar ook over je broers. Schrijf maar lekker van je af, houd even een huilbui en een baalavondje, daar knap je vast van op. Sterkte meid xxx Adriana
Ik denk dat wij allemaal toch 'bevestiging' zoeken van onze eigen ouder ongeacht wat er in het verleden heeft gespeeld. Zeker als je gaat trouwen, kinderen krijgt etc. Maar meis je hebt een goede beslissing genomen en zoals meerdere zeggen je komt op mij erg krachtig over! Geniet van je gezinnetje en laat je broers wie weet komen zij ooit naar jou.
Heftig zeg meid, wat goed dat je zelf het goede probeert te zoeken voor je kind! En wat fijn ook dat je vader je eigenlijk nooit in de steek gelaten heeft!
Respect voor jou! Wat een heftig verhaal Zo zie je maar dat een "warm nest" niet vanzelfsprekend is. Fijn dat je dat je dochter wel kan geven!
Heftig verhaal zeg! Je komt heel sterk over, blijf in je eigen kracht staan en maak keuzes die voor jou het beste voelen. Het is naar om geen contact met je broers te hebben als je niet weet waarom niet en er zelf niet achter staat. Wellicht zou je hun een brief kunnen schrijven met jou gedachten en gevoelens en die (of niet sturen en gewoon schrijven om t kwijt te zijn) naar je broers sturen. Wellicht dat dat het makkelijker maakt om af te aluiten.
Wat eeb heftig verhaal meid! Ik snap je schuldgevoel, aan de andere kant ben ik wel van mening dat een bloedband niet altijd iets zegt! De titel moeder, vader, broer, zus moet je verdienen! Ze heeft je op de wereld gezet, maar er daarna een puinhoop van gemaakt! De belangrijkste taken van een ouder heeft ze allemaal verwaarloosd! Uitgehongerd, verwaarloosd en ongelukkig gemaakt! Ze mag dan wel je moeder zijn, maar zo heeft ze zich niet gedragen, waarom zou jij je dan nu als dochter gaan gedragen? Ik vind het heel goed en knap dat je voor jezelf hebt gekozen en vind dat je je echt niet schuldig hoeft te voelen. En wat betreft je broers, het klinkt heel hard, maar hun verlies toch? Mochten hun kinderen straks ouder worden kunnen ze altijd nog contact met jullie zoeken! Sterkte!
ik zit je verhaal te lezen en herken zoveel mijn moeder is ook altijd verslaafd geweest aan de drank(ook na het overlijden van haar moeder) zo lang als ik me kan herineren . altijd goedkoope kleding aan haren niet gedaan als er wat op school was waar ouders bij mochten zijn stond ik daar alleen ! of dat mijn moeder dronken en wel mij met de auto van school kwam halen. of me niet kwam halen stond ik er tot 17 00 uur tot mijn stiefvader kwam In tegenstelling tot jou scheide mijn moeder van mijn vader (die ook druks gebruikte) en kreeg een nieuwe vriend die heel goed voor ons zorgde maar hij werkte 5 dagen in de week waardoor we door de weeks nog op mijn moeder aangewezen waren . mijn moeder zag het vaak niet meer zitten en heeft er vaak geprobeerd een eind aan te maken ook in het bij zijn van mij een aantal keer dit heeft wel een grote indruk gemaakt als je moeder zelfs als haar eigen kind erbij is niet verder wil dan voel je je goed waardeloos ! mijn stiefvader heeft altijd geprobeerd haar weer op het rechte pad te krijgen het ging soms een half jaar goed en dan ging het weer fout die man heeft zoveel voor ons gedaan ook voor mijn broer en zus ! dit is jaren zo door gegaan ik was al vroeg heel zelfstandig ben op mijn 17 bij mijn schoonouders in gaan wonen 2,5 uur verderop dit heeft mij wel goed gedaan om te zien hoe het ook kan ! ging wel regelmatig die kant op naar mijn stiefvader en mijn moeder ondanks alles hield ik zo vreselijk veel van haar had heel raar maar op de ene of andere manier ook wel begrip voor haar dat ze dronk vond het zo erg dat ze zoveel verdriet had en zich zo rot voelde ! dat ik 23(2008) was kreeg ik snacht een telefoontje van mijn stiefvader dat mijn moeder overleden was (een slokdarm bloeding door de drank) wat was ik verdrietig en nog maar wat was het voor haar goed zo ze wou al heel lang niet meer en nu had ze rust ! Maar toen begon de ellende pas mijn stiefvader en moeder woonde al 20 jaar samen maar hadden niks op papier gezet . toen mijn moeder begraven was begon mijn zus van sorry maar ik wil dat het huis verkocht word (met andere woorden bedankt stiefvader voor 20 jaar zorgen voor ons en voor mama maar rot nu maar op) helaas ging mijn broer daar ook in mee ik ben toen achter mijn stiefvader gaan staan en dit heeft gezorgd voor 4 jaar geruzie over en weer 101 keer naar de notaris er zijn echt hele kwetsende dingen gezegd wat mij veel verdriet heeft gedaan begin 2012 is het afgerond bij de notaris huis was verkocht en de meeste dingen waren verdeeld (ondertussen hebben mijn vriend en ik een dochtertje gekregen in 2009) mijn stief vader had net een nieuwe huur woning op het moment dat hij een sleutel kreeg belande hij in het ziekenhuis met galstenen dus toen hebben wij alles opgeknapt in zijn nieuwe huisje en alles over verhuisd na twee weken mocht hij naar huis en genoot van zijn nieuwe woning eindelijk rust dachten wij een week erna had mijn man winterbanden op mp gekocht die vlakbij mijn stiefvader opgehaald moesten worden hij ging samen met zijn zwager de banden halen en op de terugweg nog even langs mijn stiefvader op het moment dat mijn man binnenstapt zegt mijn stiefvader ik word niet lekker en zakt bij mijn man in zijn armen in elkaar 112 gebeld die kwamen mijn vader woonde achteraf dus het duurd 15 min voor ze er waren hij was buiten westen ze hebben hem gereanimeerd en mee genomen naar het ziekenhuis daar is hij geopereerd een bloedprop in zijn linkerhartkamer en longslagader . mijn man en zwager waren ondertussen op de terugweg die wouden zo graag naar huis ! wij hebben ze thuis afgewacht en kontakt met mijn stiefvader zus gehouden de operatie was redelijk goed gegaan dat was sàvonds laat toen hebben we besloten om de volgende ochtend heen te gaan vroeg dit ivm onze dochtertje maar we werden om 2 uur gebeld het gaat heel heel slecht jullie moeten nu komen maar helaas toen we aan kwamen 2,5 uur laten was hij al overleden (heb zo`n spijt dat ik toch niet sàvonds gegaan ben ) toen alles regelen broer en zus niet ingelicht geen kontakt meer mee op de dag van de begrafenis werd ik om 7 uur gebeld door de begrafenis ondernemer dat de man van mijn zus gehoord had dat mijn stiefvader overleden was en gebeld had dat als ik mijn stiefvader bij onze moeder zou begraven nou dan sleepte ze ons voor het gerecht hoe erg kan je zijn !!! en hoe het met de spullen ging die enetueel nog van mijn moeder waren. als laatste hebben ze nog met een vies spelletje de grafrechten proberen te krijgen maar door een oplettende begrafenis ondernemer waar ik hem heel dankbaar voor ben is ze het niet gelukt en kan helaas zo nog wel doorgaan maar stop nu sorry voor het lange vehaal wou het kort houden maar dat lukt niet een hele grote knuffel voor jou
Wat heb jij als jong meisje ontzettend veel meegemaakt, vreselijk!! Dit zou geen enkel kind mee moeten maken!! Ik vind het heel moedig dat je dit allemaal vertelt en heel goed dat je het van je afschrijft, wat een sterke jonge vrouw ben jij!! Heel knap dat je zo sterk in je schoenen bent blijven staan!! Je hoeft je niet schuldig te voelen, jij hebt er niet voor gekozen om met een verslaafde moeder op te groeien, om verwaarloosd te worden en om met een trauma voor de rest van je leven opgezadeld te zitten!! Dat jij contact hebt gezocht na alles wat je hebt meegemaakt en wat je is aangedaan, is heel knap!! Dat je nu voor je jezelf en je gezin kiest is heel goed, dat is het allerbelangrijkste!! Ik hebt geen idee wat je hebt beste kunt doen om dit alles zo goed mogelijk te verwerken, maar ik hoop dat je je snel beter gaat voelen en je verleden een plekje kunt geven!! Heel veel succes en sterkte!!
Wat zijn jullie toch schatten hihi ! Ik heb er een nachtje over geslapen , of eigenlijk een halve want ik was wakkee tot 3u..en ik weet idd dat ik me niet schuldig hoef te voelen Maar ik denk dat de loyaliteit tegen over mijn moeder zo groot is dat ik automatisch dat gevoel krijg. En gelukkig ook niet elke dag want ik denk hier niet elke dag aan , maar te telkens als ik denk dat ik het los heb gelaten of een plek heb gegeven ..loop ik tegen de muur , en ontdek ik dat ik dat nog helemaal niet heb gedaan. @@smurf Wat naar zeg het is zo jammer zulke personen voor het verkeerde kiezen ..en zo niet alleen het leven van zich zelf verwoeste maar ook die van hun geliefde. Mensen zeggen wel eens tegen me " meis waarom begin je nu al aan kinderen , je leven is pas net begonnen ". En dan denk ik , je moest is weten ik heb er al een half leven op zitten haha
jammer genoeg herken ik veel in je verhaal alleen heeft mijn moeder geen korzakov en heb ik geen vader. ik ben nou 22 en sinds dat ik mijn moeder heb losgelaten mag ik mijn broertjes niet meer zien ik ben het gaan loslaten hoewel het ongelofelijk veel pijn doet en mijn gemis van mijn broertjes groot zijn hoop ik dat hun o een dag bij mij aan de deur staan hoewel die kans klein is. maar sinds dat ik het losgelaten heb en een paar lieve mensen heb leren kennen en sinds ik een hoop dingen dit jaar nog heb over me he gehad voel ik me beter niet meer schuldig. en ga voor mijn gezin want die verdienen wat ik zelf niet heb gehad. en dan vind ik dat ik het wel goed doe mijn kleine heeft liefde eten kleren en speelgoed en de beste papa die ze kan wensen. wij zijn getrouwd. het enigste wat wij nog willen is een testament maken met mocht er ons iets overkomen dat onze kleine meid bij bepaalde mensen terecht mag komen. als je iets wil vragen of zo dan mag je me wel pbén
Nou meid... Het eerste wat in me op kwam; respect voor jou! Je hebt zoveek meegemaakt en nog wil je jou liefde aan je moeder geven ondanks het verdriet dat zij jou aan heeft gedaan. Je kan niet meer dan dit...je hebt je best gedaan! Geniet van je dochter, man, vader en "stiefmoeder". Zij verdienen de liefde die je hebt en niet je moeder...in mijn ogen. Ondanks dat ik je snap want het is en blijft je biologische moeder maar wat voor gevoel je hart je zegt over bepaalde mensen zegt meer dan het woordje biologisch. Idem voor je broers, helaas zijn zij (nog) niet zo sterk als jou. Heb je de kracht en de moed om ze te helpen dan zou ik dat doen maar op de eerste plaats je gezin. Jij komt er wel!
Je bent een hele sterke jonge vrouw als ik het goed lees, jij komt er wel, probeer je lost te maken van het verleden en steek de energie liever in je mooie gezinnetje. Sterkte, en kop op!