Mijn zoontje is één jaar. Hij vraagt veel aandacht door te jengelen. Wanneer hij aandacht krijgt, is het de liefste, schattigste, grappigste baby ooit. Maar anders....pff. Ik heb al veel 'opvoedtechnieken' geprobeerd; Aandacht geven als hij wel vrolijk speelt en het jengelen negeren. Dit werkt alleen voor geen meter. Als ik hem negeer gaat hij brullen, krijsen enz. Ook geef ik hem op vaste momenten aandacht door samen te spelen/ lezen enz. Verder zeg ik altijd wat ik ga doen als ik weg ga enz. Hij hangt de hele dag om mij heen. Waar ik ga, gaat hij. Als ik even uit het zicht ben is het hartverscheurend huilen. Hierdoor zorg ik zoveel mogelijk dat hij mij ziet (badkamerdeur open laten tijdens opmaken enz.) En tegen hem praten als hij me niet ziet. Vraag me alleen af of dit wel goed is of dat ik dit juist niet moet doen? Verder gaat hij één dag in de week naar het kdv en twee dagen naar de oma's. Hier is hij natuurlijk ook gewend om alle aandacht te krijgen. Hierover ga ik het wel even met ze hebben maar zou een kind op een gegeven moment niet doorkrijgen dat bij mama andere regels gelden (dit is teveel verwacht of niet)? Dus tips graag; hoe wordt mijn kindje ook dat lieve, schattige kindje wanneer hij geen aandacht krijgt?
Herkenbaar hoor! Hier ook een meisje wat heel goed kan spelen voor 5 minuten en dan opeens klimt ze tegen me aan en begint te "jengelen". Vooral als ik bij het aanrecht sta en helemaal als ik haar eten klaar maak. Dan is het zelfs huilen. Ze is dan alleen tevreden als ik haar op pak of als ik op de grond ga zitten. Dan klimt ze 1 x op me en kruipt dan weer weg. Ik hoop dat ze zich snel wat langer kan vermaken en hoop dus eigenlijk dat dit een fase is. Toch?!
Is zeker een fase hoor! 1 jaar is nog ontzettend jong he, ze moeten dan nog zoveel ontdekken en leren, daar hoort aanhankelijkheid en afhankelijkheid echt nog bij. Wordt vanzelf minder, probeer inderdaad bijvoorbeeld eens samen te spelen met iets en dan na een tijdje afstand te nemen en te kijken of hij er even alleen mee kan spelen. Verder kun je ook proberen hem te laten helpen; als jij kookt, geef je hem bv een pannetje en een lepel zodat hij ook kan koken. Als je de was opvouwt, geef je hem ook een paar sokken om op te vouwen etc. Wat mama doet blijft het interessantst natuurlijk! Mijn dochter was rond die leeftijd echt exact zo, en nu speelt ze heel goed zelf! We doen ook nog veel samen, of ik help even met opstarten bijvoorbeeld, maar ze vermaakt zich ook prima zonder mij. Ik kan haar nu bijvoorbeeld best even alleen laten als ik boven iets moet pakken, eerder wilde ze dan altijd mee. Ik geef trouwens geen aandacht als ze fijn alleen aan het spelen is, ik heb gemerkt dat ik haar dan juist uit haar spel haal. Ik geef wel aandacht als ze er om vraagt, vaak bv 's avonds als ze moe is, dan gaan we samen een boekje lezen ofzo. Ik vind het een beetje zoals eten; ik ga geen eten geven als ze geen honger heeft, eten doe je als je honger hebt. Dus bij aandacht net zo; ik ga het niet 'opdringen' als ze er niet naar vraagt, en als ze er wel naar vraagt, heeft ze er kennelijk behoefte aan en ga ik dat niet ontzeggen (tot in het redelijke dan he, maar meestal wordt ze onredelijk als ze moe is, dus als ze bv heel boos en verdrietig wordt omdat ik niet meteen iets samen met d'r kan doen, dan moet ze gewoon naar bed).
Het wordt echt beter. Mijne kon ook echt de hele dag 'uhhuh uhhuh' snikken wat over ging in huilen als ie niet direct de aandacht kreeg. Maar het gaat echt beter. Je hoeft daar niet veel in te sturen. Ze willen nu gewoon weten of je er onvoorwaardelijk voor hun bent en dat checken ze om de haverklap. Op het moment dat ze dat vertrouwen hebben, en bij de een duurt dat wat langer dan bij de ander, gaan ze ook lekker hun eigen weggetje. Steeds een beetje meer. Totdat je er op een gegeven moment achter komt dat de kleine dame al een kwartier zoet aan het spelen is en jij op de bank zit en denkt: Ow. Wat nu?
Ohhh hier ook! Is dus een fase???? Thank god!!! M'n zoontje was altijd de vrolijkheid zelve. Weinig jengelen. Nu veeeeeel jengelen. Bij me willen zijn. Liefst in me willen kruipen. Af en toe best vermoeiend . Hoe lang duurt deze fase??