Oh wat herkenbaar!! Hier hetzelfde gehad tijdens mijn zwangerschap. Met 27 zou alles klaar zijn... Ons mannetje is nu bijna 7 maanden en het is nu pas klaar.... Je begrijpt dat hier ook een hoop tranen en ruzies om geweest zijn. Het was niet alleen de schuld van m'n man, de aannemer heeft zich ook gewoon niet aan z'n afspraken gehouden. Man heeft een eigen zaak en was dus 6 dagen per week aan het werk en op zondag klussen. Overal rommel, echt een hel als je nesteldrang hebt. Uiteindelijk was ik 30 weken en toen zei de kraamverzorgster tijdens de intake "een kleintje heeft niks nodig behalve zn ouders en veel liefde" en opeebs kon het me allemaal niks meer schelen. Samen met m'n ouders hebben op onze kamer de babymeubels opgezet en kleertjes gewassen en alles klaargezet en toen was het goed. Ik snap dus heel goed hoe ie ie nu voelt, maar probeer je er toch niet teveel druk over te maken. Ondanks alle stress, ruzies en huilbuien hebben we een hartstikke lief en vrolijk mannetje. En stiekem was die kraamtijd met z'n allen op een kamertje tussen de rommel best gezellig.
En, heb je je wasmachine weer terug? Is je man, samen met die vriend, nog lekker opgeschoten of heb je toch de voorwee"en uit de kast moeten halen?
hihi k wilde net een nieuw topic openen over mijn man. Mijn wasmachine staat weer, maar na die ene dag hard werken heeft hij niks meer gedaan helaas, dus de afwerking moetnog gebeuren. niet heel erg, maar baal wel..
Wel erg. Want nu is het niet af 7 december en dat was toch de afspraak? Ik zou echt uit m'n dak gaan. Ik vind dat je het er nog een keer over moet hebben. Of als ie thuis komt zeggen "zo, bakkie koffie en daarna vlug weer aan de slag?" Pfft, mannen.
Kan helaas.meepraten op het moment Kinderkamer is niet klaar (bedje moet weer in elkaar gezet worden, diepvrieskist moet van de kamer af, er moet gestofd worden en er ligt gereedschap), badkamer niet (hoewel die gelukkig wel gebruikt kan worden om te wassen en te badderen), en dan moet ik het ook maar alleen zien te redden. Vriend heeft zulke stomme diensten op het moment, van 10 tot half 7.....:x Maar ja, kleine dingen kunnen wel gedaan worden maar ook dat doet meneer niet. Ik moet maar de zware vuilniszak buiten in de kliko gooien, ik moet maar zien hoe ik het huis op orde krijg, kleertjes wassen, stofzuigen, dweilen, gereedschap.slepen, kinderkamer poetsen en bedje opzetten enz. en meneer gaat doodleuk naar pappie en mammie toe.....op dit moment even het gevoel dat iemand een bom heeft laten ontploffen en ik kan de brokstukken opruimen. Kan wel janken nu.
Het klinkt als een langer bestaand patroon. Je zult je man niet ineens helemaal veranderen omdat je nu zwanger bent.
Nee het komt niet af... weetje wat het is.. ik heb er al zoveel tranen om gelaten, zoveel ruzie over gehad, ik ben er klaar mee! Ik kan weer wassen, dat is het voornaamste. Grappig is (nouja, eigenlijk niet )Dat ik vannacht wat (voor)weeen heb gehad. Ik zei toen hij net wegging ook; bereikbaar blijven vandaag, ik loop de hele nacht al weeën weg te puffen. Hij reageerde echt zo van ' nee dat meen je niet! De baby mag echt nog niet komen hoor!!' Alsof je daar wat overte zeggen hebt.. Maar misschien krijgt hij nu ineens haast? Ik hoop het, ben wel een beetje klaar met de situatie zo..
Wij hadden tijdens de zwangerschap ook een verbouwing in gang, we zouden rond de 25e week klaar zijn, als het dan iets zou uitlopen zou het geen ramp zijn.. Je raad het al, die verbouwing liep niet iets uit, maar die liep gigantisch uit met als gevolg dat ik met 39 weken een laminaat vloer aan het leggen was. Tranen met tuiten natuurlijk "want wat moest de baby wel niet denken als hij is zo'n puinzooi terecht zou komen" Uiteindelijk is de baby met 41 weken "in de puinzooi" geboren en hij heeft er niks van gezegd, was dolgelukkig met een heleboel liefde, kusjes en flesjes melk Succes met de laatste loodjes!
Pff wat vervelend.... Helemaal dat ie wel voor andere digen doet en this niet...! (Naja minder) Gelukkig doet mijn vriend t thuis wel; maar..... Ik moet t 1000x vragen! En anders heb ik een vader die het voor me komt doen... Die moet er wel een dik uur voor rijden maar hij komt als ik het hem raag. Maar daar heb jij natuurlijk niets aan! Mis er helemaal niemand die jullie kan helpen? Dat jullie een dag met een antal mensen flink aan de slag kunnen gaan? Hoop dat je je verjaardag over 2dagen lekker thuis kunt vieren en het gezellig kan hebben! Dat is ook belangrijk... sasje- jeejtje dan zou er bij mij ook echt wat ontploffen!! K had hem denk ik zeker wel gebelt om hem naar huis te laten komen en als die dit niet deed dat hij gelijk bij z'n ouders kon blijven! Heel betekende situatie! hopelijk komt t goed allemaal dames!
Schoonvader heeft gezondheidsklachten waardoor het niet kan en mijn vader helpt al.zoveel mogelijk, hij heeft de badkamer verbouwd en bed omgezet, ik heb nu het oude bed van mijn ouders dat verhoogd is en electrisch verstelbaar. Dat die vent van mij zijn handen laat wapperen, hij is jonger en fitter.:x
Tja er is een gezegde.. Als het niet kan zoals het moet dan moet het maar zoals het kan Daarmee wil ik de stress niet weg praten maar soms lopen de dingen niet zoals je ze plant. Vooral met een verbouwing niet!! Zo te horen heeft je man er ook veel last van en voelt hij zich schuldig. Jullie krijgen een kindje.. elkaar ff knuffelen en potje janken omdat je baalt zet meer zoden aan de dijk denk ik. Hopelijk blijft de kleine nog even zitten.
Haha, hoe herkenbaar!! Bij mijn vorige zwangerschap hadden we afgesproken dat met 25 weken alles klaar zou zijn. Geen verbouwing, maar wel de babykamer, alle spulletjes in huis etc. Maar dat gebeurde natuurlijk niet... ruzies en frusteraties tot gevolg. Totdat ik met 32 weken in het ziekenhuis kwam met serieuze weeeen en weeenremmers moest krijgen. Toen is mijn man als een razende naar de ikea gereden, heeft alle spullen gekocht en ze datzelfde weekend met z'n vader in elkaar gezet en waren alle andere spullen binnen 1 dag besteld ( wasdroger etc.). . Uiteindelijk is de kleine tot 41 weken blijven zitten! Dus toen had ik tijd genoeg om naast de bedrust ook nog een beetje te rommelen in het kamertje . Nu opnieuw zwanger en mijn man heeft gezworen het niet meer zover te laten komen. Ik ben benieuwd....
Aan die ene kant is dat wel zo met dat gezegde; maar dit is gewoon laksheid! En als het echt niet zou kunnen kan ik er in meekomen. Maar dit is gewoon een kleine moeite om even je schouders er onder te zetten en even een paar dagen te bikkelen! Vind ik dan persoonlijk
Ooooh klinkt als mijn man tijdens mijn zw met zoontje. Met 30 weken moest er boven nog verbouwd worden enzo. Maar hij stelde het steeds uit....totdat ik met een hoge vliesscheur opgenomen werd en het heel spannend was hoelang de beeb zou blijven zitten. Toen kreeg hij stress....aan de slag...maar toen hij hoorde dat als de baby nu geboren zou worden dat hij dan nog niet mee naar huis mocht, werd hij weer lakser haha.. Ik lag ongeveer 8 weken af en aan in het ziekenhuis, een week voor de inleiding is hij een bedje gaan kopen voor de baby en een peuter bedje voor de oudste. De dag voor de inleiding kwamen mijn vader en oom nog de commode afmaken en deuren in de kasten hangen. Was echt nipt...zoooooooooooo slecht voor een mama met nesteldrang haha..