Ik ben moeder van 2 lieve zoontjes; de oudste is 3 jaar en de jongste 7 maanden. Na de geboorte van de jongste, zat ik helemaal op een roze wolk. Vanaf het moment dat ik weer moest gaan werken, begon ik het als zwaar te zien. Na een werkdag de kindjes ophalen, dan koken, ondertussen de jongste eten geven en daarna samen met de oudste eten, valt me zwaar. Mijn vriend heeft een drukke baan en is vaak pas laat thuis (18.30/ 19 uur), waardoor het merendeel op mijn schouders terecht komt. Ik heb maandenlang het gevoel gehad op eieren te lopen, ik kon niet veel hebben en alles was snel te veel. Nu heeft een druppel de emmer doen overlopen en voel ik me echt slecht: de hele dag trillen, bonken in mijn keel, opgefokt en gespannen, niet kunnen concentreren en duizelig. Ik ben van de week op mijn werk ziek naar huis gegaan, alles begon om me heen te draaien. Ik weet niet meer wat ik met mezelf aan moet, zon naar gevoel. Ik schaam me dat ik me voel hoe ik me nu voel. Ik hoor toch de gelukkigste moeder op aarde te zijn, maar waarom voelt het dan niet zo. Beide zoontjes zijn super makkelijk, dus daar ligt het niet aan. Ik kan gewoon niet verklaren waarom ik me zo voel en hoe dit weer over gaat. Herkennen jullie dit en zo ja hoe gingen jullie hiermee om?
Ik denk dat je een beetje "jij-tijd" kunt gebruiken! Je leven bestaat uit je mama-rol, de werknemer-rol, de vriendin-rol, de huishoudster-rol... Maar jij bent er ook nog! Hoeveel werk je? Is het een optie om een dag minder te werken? Kun je eens een middagje vrij nemen, de kids bij de oppas laten en even lekker er tussen uit! Naar de sauna, boek een massage, of gewoon met een boek op de bank of even lekker in bad zonder dat je je zorgen maakt over wat de kids nu weer uitvreten Ik ga n uurtje in de week naar yoga, en dat is míjn uurtje. Ontspanning voor mijn lijf en hoofd! Dan ben ik heel even geen mama, geen vrouw, geen werknemer, geen huisvrouw, geen baasje, gewoon alleen even ik! Voel je in ieder geval vooral niet schuldig dat je niet altijd op die roze wolk zweeft, het is ook zwaar! Kids, een baan, het huishouden!
dit dus.... "mij-tijd" schiet er hier ook veel bij in, en soms voel ik me dan ook echt geleefd... Misschien zou je eens naar de huisarts kunnen gaan met je gevoel?
Ik denk niet dat de huisarts mij-tijd kan creëren, dat moet je echt zelf doen. Samen met je partner uiteraard. Heb je geen hobby, of iets wat je heel graag zou willen doen? Misschien is het wel mogelijk om daar een avond in de week voor te reserveren. Die avond is dan helemaal van jou en je partner doet de kinderen en alle andere dingen die nodig zijn. Ik zie in mijn omgeving heel vaak dat de man zijn avondjes weg houdt; naar de sportschool, met vrienden weg, overwerken en dat de vrouw vrijwel altijd thuis is. Dat kan slopend zijn.
Heeeeeeeeeeel herkenbaar!! Ik ervaar het ook allemaal als ontzettend zwaar sinds de geboorte van onze kleine meid. Mijn man draait ook vaak avond en weekenddiensten en dan sta ik erook helemaal alleen voor en dat is gewoon superzwaar. Wat ik ook heel zwaar vind is het feit dat de slaapjes van de kinderen niet samenvallen en je daardoor ook nog eens heel moeilijk het huis uit kan. Eigenlijk alleen maar voor 09:30 of na 16:30........ Het sjouwen, het regelen, het bezig houden van de kinderen, het huishouden en overdag amper een minuut voor jezelf. Ik werk 4 dagen in de week maar voor mij is dat eigenlijk tijd voor mezelf!! Heb dus even geen tips voor je, alleen herkenning. Als de jongste wat ouder wordt zal dit vanzelf makkelijker worden natuurlijk maar voor alsnog vind ik het ook gewoon super heavy...
Ik wil je adviseren om met de huisarts te gaan praten. Ik herken wat je schrijft. Ik heb er zelf ook last van gehad. Het doet mij denken aan ern PND. Succes!
Ik herken het ook...en dan heb ik mijn man zelfs thuis rond het spitsuur van koken, eten etc. Denk dat je inderdaad moet beginnen met een moment voor jezelf pakken. Wat ik ook probeer is om voor je gaat slapen nog even terug te kijken op de dingen die goed gingen, leuk waren etc. En als er geen verbetering in lijkt te raken inderdaad naar je huisarts. Xxx
Is een cursus Mindfulness niks voor jou? Daar leer je om in het moment te leven en daar kan je rustiger (relaxter) van worden. Ook leer je om met stressmomenten om te gaan.
Idd! Dat wilde ik ook aanraden. En zorg verder ook echt voor vaste mij-momentjes. Ik heb hier maar 1 hummeltje rondlopen, en die momenten voor mezelf heb ik ook echt wel nodig hoor. Ik heb iedere ochtend even 15 minuutjes voor mezelf (rustig douchen, aankleden, heerlijk!), terwijl m'n man vast beneden met onze dochter gaat ontbijten. En iedere zondag heb ik ook wat uurtjes voor mezelf, hobbytijd of gewoon lekker lui uitslapen en niks doen. Als je altijd maar bezig bent met andere dingen en je jezelf voorbij loopt, is het niet vreemd dat je op een gegeven moment echt jezelf weer moet opladen. Mindfulness kan daar ook echt bij helpen!