Mijn zoon van bijna 4 heeft een poos last van nachtangsten gehad en toen we in augustus verhuisde was h et ineens weg. Maar nu sinds bijna 2 weken durft hij niet te slapen in zijn kamer en ontwijktnzijn kamer. Zijn woorden ik ben bang want er zijn mensen in mijn kamer. Wat kan ik hiermee doen ik neem hem gewoon serieus hoor. Wie heeft er adviezen
Bah! Ik zou eens gaan googlen of je hier iemand voor kunt laten komen. Iemand die zeg maar je huis reinigt. Kinderen zijn heel gevoelig voor de wereld om hen heen. Klinkt lekker zweverig en zo ben ik helemaal niet, maar ik zou dit wel serieus nemen!
Ik kan je een reading en/of begeleiding van Joke Nauta in Sneek aanraden. Zij kan ook aan de hand van een foto een reading doen, dus je hoeft er volgens mij niet persé heen. Al is dat natuurlijk afhankelijk van de oplossing. Wat je eigenlijk sowieso zou kunnen doen is gedroogde witte salie kopen (blaadjes) en deze branden door het huis. Goed in de hoeken. Erna kun je de ramen open doen om de evt rook en geur te laten verdwijnen. Ik ben niet begaafd, maar ik kan soms wel opluchting of ruimte voelen nadat ik op deze manier even door het huis ben gegaan. Het voelt alsof er dan zware energieën worden opgeruimd. Volgens mij kan dit echt nooit kwaad. Misschien is het iets waar je je zoon bij kunt betrekken, maar daarover zou ik ook Joke om advies vragen. Mijn complimenten dat je het serieus neemt en veel succes!
Dat moet ik wel want hij geeft het nu echt aan. Ik dacht al in me vorige woning van he dat hij dan in zijn kamer speelde en hele gesprekken en aan het lachen was maar toen werd mij gezegd denkbeeldig vriendje ik geloof ook dat er geesten bestaan hoor jiet dat ik er mee bezig ben hoor. Maar vriend denkt dat he aan het behang ligt raceautos. Dus die wil demkamer ondernhanden nemen.
ja ik herken wel dat kinderen snachts ineens bang zin voor hun kamer,heb je cars behang? ,die kijken erg boos nl Is het misschien een gehorig huis en hoort hij mensen praten? In zijn oude slaapkmaer ,zei mijn zoontje som s heel bang dat zijn speelgoed praatte en hij geloofde het echt . Wat bleek... ik heb een buurvrouw die doofstom is en qua ontwikkeling zit ze op kleuterniveau.... Zij kijkt heeeel de dag en nacht kindertv en dat hoorde mijn zoontje dus ,misschien dat het zoiets is?
Geen carsbehang gewoon echt racewagens Gehorig valt mee in zijn kamer nieg maar in mijn kamer hoor je wel dinen maar daar is hij niet bang voor
Is dit al voor sinterklaas begonnen? Hier waren de oudste 2 en nu ook de jongste heel bang in hun kamer. De jongste heeft aan dingen te horen en te zien maar ik wint het aan sinterklaas.
Kinderen staan wel heel erg open voor dat soort dingen. Wat je samen met hem kan doen is ook zeggen van ik wil nu rust ga maar weg. Klinkt heel stom maar daarmee geeft hij wel aan naar het geen er is dat hij rust wil. Misschien helpt het?? Ik heb dat namelijk soms ook wel eens dan voelt het echt alsof er iemand tegen me aan hangt en zodra ik zeg je mag best bij me zijn maar op jezelf dan gaat het gevoel weg.
Ik zou je zoontje in eerste instantie ook laten vragen of ze weg willen gaan omdat hij graag wil slapen. Je kunt ze dan samen uit zwaaien. Misschien mogen ze terug komen als hij wakker is. Helpt dit niet dan zou ik iemand om hulp vragen om ze over te zetten. Succes.
Omschrijft hij ook hoe die mensen eruit zien of wat ze precies doen? Misschien herken je daar iets van? Hij kan maar zo iets op tv hebben gezien of gehoord. Of tikkende leidingen etcetera.
Ai das wel vervelend zeg. Ik heb geen tips, maar misschien zoveel mogelijk gerust stellen en zeggen dat er niemand is, maar dat heb je ongetwijfeld gedaan. Of er in mee wat ik hiervoor net las en samen uitzwaaien en zeggen kijk maar nu gaan ze weg en dan zwaaien e.d. Onze zoon (ruim 2,5 jaar) ziet al maanden een meneer in het gordijn op zijn kamertje. Wij zeggen steeds steevast hetzelfde, dat het geen meneer is, maar een gordijn. Dat alleen papa en/of mama thuis zijn verder niemand en dan is het goed, hij maakt er gelukkig geen drama van. Maar het uitzwaaien en vragen of ze weg willen gaan, ga ik zeker onthouden voor het geval het hier wel een drama gaat worden
Wij vragen "ze" of wat het dan ook is, om weg te gaan. Dat kunnen mensen, een beest of een teletubbie zijn (die zijn ook eng ). Werkt altijd goed hier.
Hier twee kinderen van 9 en 4. Allebei bang in het donker. De oudste gaat 's avonds echt niet alleen naar boven in de winter als het boven al donker is en de jongste gaat niet alleen slapen. En zelf hebben we er al alles aan gedaan om de angst weg te nemen. Het zal vanzelf wel beter worden en ik vertel dat het niet waar is en dat alleen wij er zijn. Weet nog van mezelf dat ik het vroeger er ook niet zo op zat te wachten om alleen in het donker naar boven te gaan, dat is inmiddels ook niet meer dus het zal ook wel minder worden verder in de tijd.
Zou het ook wel serieus nemen hoor... Kennis van mij had zoiets ook met haar zoontje toen ze verhuisd waren. Hij was echt bang en gaf ook aan dat er iemand (een meisje) op zijn kamer was. Van alles geprobeerd (negeren, uitzwaaien, ontkennen etc) maar niets hielp. Uiteindelijk ook iemand gevraagd om huis te zuiveren en alles was over! Ben persoonlijk ook helemaal niet zweverig of zo aangelegd, maar ik geloof hier wel in. Zeker omdat hij het zo specifiek aan geeft... Baat het niet dan schaadt het niet zou ik zeggen! Eerst proberen om ze zelf uit te zwaaien valt natuurlijk ook altijd proberen, maar het ontkennen/ negeren lijkt me op die leeftijd meer 'niet serieus nemen'... Succes!
Nou vandaag geprobeerd om de mensen vragen weg te gaan. Dat deed hij samen met mij geen probleem en toen zei ik nou dan gaan we je bed en toen liet hij zich gaan huilen en zeggen dat hij op mij kamer wou slapen. De eerste stap is gezet hij durfde zijb kamer in. Dus morgen weer proberen en dan kijken hoe dat gaat. @miesemies het is niet dat hij bang in het donker is hij slaapt in mijn kamer in het donker.
Werkte hier heel goed. Ze heeft gezegd dat ze best langs mogen komen maar dat ze nu heel moe was en graag wilde slapen. Daarna nooit meer een probleem. 1 heel klein practisch verschil.... Dochterlief was niet bang maar de geest (van de oude opa) praatte zooooooo veel dat ze niet kon slapen.
Sowieso raar verhaal.. Hij zat al op haar kamer voordat we het haar vertelt hadden. Ze kwam uit bed met de mededeling dat oude opa geen pijn meer had en naar de hemel was. Verslikte me bijna in m'n boterham Elke avond zat hij op haar kamer en ze vond het hartstikke gezellig ook. Maarja.. Na een week of 2-3 was ze doodop. Ik opperde dat ze ook kon zeggen dat hij best wel even langs mag komen maar liever niet de hele nacht omdat ze dan niet kan slapen. Nou, dat was prima... Opa niet meer gezien daarna.